#تولد_با_سعادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها ماه، ماهِ جَمادی‌الُاولی است ماهِ میلادِ زِینبِ کُبراست اهل‌ِ بیتِ نَبی همه شادَند شادتَر قَلبِ حِیدر و زَهراست دختری زاده حضرتِ زَهرا که سَراپای، سِیدالشُهداست صَلوات خدا بر این دختر که جَمالِ خدا در او پیداست این همانا همان بهشتِ علی است زینتِ اُمَِّ و زینتِ باباست بر لَبش نَغمهء رأیتُ جَمیل بر زَبانَش پَیامِ عاشُوراست چشمِ حِیدر هَماره می‌ گُوید این همان قَهرمانِ کَربُ و بُلاست کُوثرِ کُوثرِ رَسولِ خدا مادرِ سَربُلندِ صَبر و رضاست شیر از فاطمه نَنُوشیده همه چشم اِنتظارِ جامِ بَلاست چشمِ آینده‌ بینِ او می‌ گُفت اشگِ ما نوش و گریه خَندهء ماست تا به عشقِ حسین سَر، شکنم مَحملِ و کُوفه کو؟ حسین کُجاست؟ من پَیام‌ آور حسین اَستم گُودی قَتلگاه غارِ حَراست حَج من چیست طوفِ رَأسِ حسین مروه‌ ام کربلا و شام، صَفاست خونِ فَرقِ من و جَبینِ حسین نَخلِ دین را همیشه آبِ بَقاست پَرچَمِ حقّ به دستِ ماست بُلند تا خداوندی خدا بَر پاست نامِ زینب کنارِ نامِ حسین تا قیامت زِ خلق، عُقده‌ گُشاست من و او در کنارِ هم بودیم که خدا هَست و بُود را آراست من برای حسین خَلق شدم روزِ اوّل خدا چِنین می‌ خواست من سرا پا حسینی‌ ام آری هر که خواند مرا حسین، رَواست هر مُصیبت به کامِ من شیرین هر بَلایی به چشمِ من زیباست تَشنه‌ کام شَرارِ تَشنگی‌ ام بَلکه در کامِ من عَطش، دریاست خیمهء سُوخته بهشتِ مَن است شُعله خوشتَر زِ لالهء حَمراست مَقتلِ خون بُوَد سَفینهء نُور سَرِ بالای نِی چِراغِ هُداست با کجی‌ ها هماره بِستیزیم تا نَماییم خلق را رهِ راست مَنبرِ من کنارِ تَختِ یزید مَنبرِ او میانِ طشتِ طلاست زخمِ ما زخمِ خلق را مَرهم دردِ ما بَهرِ اهلِ دَرد، دواست همگی بشنوید از زینب پیشِ اهلِ ستم سُکوت، خَطاست این خروشِ خطابهء زینب این ندای سَرِ بریدهء ماست بندهء ذات حَی یکتا نیست هرکه قَدَش به پیشِ ظلم دوتاست نَخلِ #میثم همیشه خُرم باد که زَبانش به مَدحِ ما گُویاست #حاج_غلامرضاسازگار @yousefezahra

#مناجات دامنِ آلوده و بارِ گُناه آورده اَم گر چه آهی در بَساطم نیست آه آورده اَم هر که بُودم هر که هَستم با کسی مَربُوط نیست بَر اِمامِ مِهربانِ خود پَناه آورده اَم هر که آرد تُحفه ای در مَحضَرِ مُولای خود من دو دَستِ خالی و کُوهِ گُناه آورده اَم در کَرم شَه را گِدا باید گِدا را نیز شاه من گِدا دَستِ گِدایی سُوی شاه آورده اَم بَر کَبُوتَرهای صَحنَت هدیهء ناقابَلی است گَندُمِ اَشگی که در این بارگاه آورده اَم ناله اَم در سینه، اَشگم در بَصَر، سُوزَم به دِل نامه اَی چون دودِ آهِ خود سیاه آورده اَم نِی عَجَل با کُوهِ عُصیان عَفو، نازَم را کِشد رو به سُوی مَظهرِ عَفوِ اِله آورده اَم ذَرّه بُودم زائرِ شَمس الشّموسَم کرده اَند قَطره اَی بُودم به این دَریا پَناه آورده اَم گر چه هَستَم قَطره اِی ناچیز، یک دَریای اَشگ هِدیه بَر مُولای خود رُوحی فَداه آورده اَم هر فَقیری هَست دَستِ خالیش سَرمایه اَش من فَقیرَم دَستِ خالی را گُواه آورده اَم #میثما مُولا اَگر پُرسَد چه آوردی بِگُو سَر به خاکِ زائرَت از گَردِ راه آورده اَم #حاج_غلامرضاسازگار