#شعرشناسی #رباعی رباعی دوبیت است. که دو مصرع بیت اول و مصرع دوم بیت دوم با هم هم قافیه باشند. و وزن آن منحصرا بر وزن «لاحول ولا قوه الا بالله» است. رباعی ها در اصل به سه دسته تقسیم می شوند: الف) رباعی عاشقانه: مثل رباعی های رودکی ب) رباعی صوفیانه : مثل رباعی های ابوسعید ابوالخیر ، عطار و مولوی ج) رباعی فلسفی: مثل رباعی های خیام اما باتوجه به اینکه اینجا بحث ما "آموزش مداحیست" باید یادآور شویم که در مداحی سنتی رباعی ها در ابتدا و گاهی انتهای جلسه مداحی استفاده می شود. اغلب رباعی هایی که در ابتدای مجالس سنتی استفاده می شود به #رباعی_صلواتی مشهورند. تعریف رباعی صلواتی: نوعی رباعی که در آن نام مبارک پیامبر و یا واژه صلوات باشد که ضمن شروع جلسه، از مستمعین صلوات بگیرند و جلسه با اسم اعظم خدا شروع میشود. http://eitaa.com/yousofarjonei

#شعرشناسی 🌸چگونگی خواندن رباعی صلواتی برای اول مجلس در مداحی سنتی🌸 🕋بسم الله الرحمن الرحيم🕋 💫يارحمن و يا رحيم،يارب العالمين💫 🔹سرّ ابد و بقای سرمد زهراست 🔸ناموس حق و بضعه احمد زهراست 🔹در گلشن هستی گل بی خار یکیست 🔸آنهم گل گلزار محمد زهراست http://eitaa.com/yousofarjonei

محور هایی که باید برای تاثیر گزاری بیشتر نفس یک مداح رعایت شود: 1. ظاهر و رفتار 2. پردازش محتوا 3. حالات درونی و اخلاص 4. تکنیک های صدایی

🔹دقت در ظاهر و پروتکل های تشریفاتی #تاثیر_نفس #سوز_صدا و ملاحظات مرتبط با ارتقای کیفی آن #قسمت_اول http://eitaa.com/yousofarjonei

#آموزش_مداحی #ساده_سازی 🔹یکی از تکنیک های رشد ساده سازی الگوهای در حوزه های مختلف مداحی و به ذهن سپاری آن است . سپس آرام آرام ظرافت ها و محتواهای لازم را به الگوی ساده بدست آمده اضافه خواهیم کرد. http://eitaa.com/yousofarjonei

#فراق_امام_زمان_عجل #حاج_یوسف_ارجونی http://eitaa.com/yousofarjonei

🔹حضرت زهرایی ها بخونن امام جعفر صادق(ع)از قول رسول اكرم(ص) شخصيت ملكوتى حضرت صديقه كبرى عليها السلام را چنين وصف مى كند: "خداوند نور فاطمه را قبل از خلقت آسمان و زمين آفريد." عده اى سوال كردند: پس فاطمه عليهاالسلام از سنخ انسان نيست ؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: حوريه اى است در لباس انسان . پرسيدند: چگونه چنين چيزى ممكن است ؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند قبل از آن كه آدم را خلق كند، فاطمه را آفريد، در آن هنگام ارواح خلق شده بودند. چون خداوند آدم را خلق كرد، ارواح را بر او عرضه داشت . پرسيدند: در آن زمان فاطمه كجا بود؟ آن حضرت فرمود: در جايگاه مخصوص خود در ساق عرش. بحارالانوار،ج ۴۲، ص۵۰ http://eitaa.com/yousofarjonei

شعرشهدای مدافع حرم سبک:ایران اگردل توراشکستم تیتراژ معمای شاه سالارعقیلی شاعر:نرجس شایان گوشواره:أین معزّالاولیا یامهدی یارب ببین که مجلس شهیده مدافع حرم رسیده رسیده درجوارقبرش یه بانویی که قد خمیده مادر دلم بُوَد همیشه درتب الهی یاحمیدو یا رب الحمدللّه گشتم آخر مدافع حریم زینب(س) گوشواره:أین معزّالاولیا یامهدی غصه(خطاب به فرزندشهید) نخوردگرعزیزم ای کاش همیشه سربلند و بشاش بمانی ای پناه خانه مراقب مادرخودباش گوشواره:أین معزّالاولیایامهدی بانو(خطاب به همسرشهید) اگر کنار تو نبودم ببخش مرا همسرخوبم نشدکه پیش تو به سرشه غیرتی ام نشد بمونم توبه شکستم اما تو کریمی خدایی ای خدا رحیمی ببخش مراگر شکستم به جای شکرتو حریمی یارب کریمی تو بی نهایت نصیب من شده سعادت یقین که ستارالعیوبی کنم به درگهت شماتت العفو أنا ذلیل و أنت معبود أنا حقیرو أنت مسجود الهی ای تمام خوبی أنا فقیر و أنت محمود زهرا به پهلوی شکسته سوگند شدم اگرهمیشه پابند به زیرسایه ی تو بانو غم های سینه ام تمامند http://eitaa.com/yousofarjonei

#آموزش_مداحی #اصطلاحات_مداحی #اصطلاح_هیئت_و_مداحی مقتل،مطلع،مقطع،بند،صله و سایر اصطلاحات مداحی اهل گريه: كنايه از افرادي‏ست كه با محافل مذهبي آشنايند، مرثيه خواني مداح را تحويل مي‏گيرند و چشم گرياني در عزاي اهل‏بيت(عليهم‏السلام) دارند. اهل منبر: كنايه از اشخاصي است كه پاي منبر وعظ مي‏نشينند و اهل بصیرت و آگاهي‏اند. باني: به شخصي گفته مي‏شود كه خرج برنامه عزاداري يا جشن را به عهده‌ي گرفته يا مجلس را برپا كرده است. بند: اصطلاحي ست كه هم در «نوحه» و هم در قالب‏هاي «ترجيع بند» و «تركيب‏بند» به كار مي‏رود. بيت: هر دو مصراع شعري را يك بيت مي‏نامند. صله: كنايه از مبلغي است كه به عنوان «تبرّك» به مداح داده می شود . پامنبري خواني: به برنامه‏اي گفته مي‏شود كه ميان دو منبر وعظ، توسط مداح، اجرا مي‏شود. پياده كردن: اين اصطلاح - به كنايه - به مفهوم اجرا كردن برنامه، خواندن يك شعر يا مرثيه، به كار مي‏رود. پير غلام: كنايه از شخصي كه در بارگاه اهل‏بيت، سالها افتخار نوكري داشته و در اين راه به پيري رسيده است. تك زدن: اصطلاحي‏ست در سينه‏ زني، كه در آن حركات دست‏ها به هنگام سينه زدن، آرام و با فاصله است. شور یا تند زدن: اصطلاحي ست در سينه‏ زني، كه در آن در پايان مجلس، آهنگ سينه ‏زني، تند شده، حركات دست‏ها سريع مي‏شود. ثلاث یا سه ضرب: اصطلاحي است در سينه ‏زني كه در آن، ميان هر سه بار سينه زدن به صورت ممتد، يك مكث كوتاه وجود دارد. چاووش خوان: كسي است كه شعري را به لحن و آواز مناسب در جمعي مي‏خواند و خبر از آمدن زائر مي‏دهد. خون گريه كردن: كنايه از حُزن شديد و گريه فراوان. دستگاه خوان: مقصود، مداحي است كه دستگاههاي موسيقي و رديف‏هاي آوازي را مي‏شناسد و آن را در مداحي به كار مي‏برد. دم: مقصود همان نوحه يا سرود است و قسمتي از آن، كه توسط مستمعان، به تكرار گفته مي‏شود. غزل مصیبت : به شعری گفته می شود که ساختار ادبی آن غزل ، یعنی مصرع اول از بیت اول با مصرع دوم همه ابیات هم قافیه باشد. و ساختار محتوایی آن به ذکر مراثی اهل بیت ع بپردازد. ذكر: نام ديگر «نوحه» است كه معمولاً در پايان برنامه مرثيه‏خواني، ارائه مي‏شود. ذكر آخر: مقصود بند آخر «نوحه» است؛ معمولاً اين اصطلاح را مداحان در اواخر نوحه خواني به كار مي‏برند. رثا: اصطلاحي است ادبي و به معني «سوگ» و «عزا» است مثلاً گفته مي‏شود: «در رثاي امام علي(عليه‏السلام) شعري بخوان!» رَجَز: شعارهاي حماسي كه در جنگ، توسط مبارزان خوانده مي‏شده است. گاه اين رجزها در شعرها و برنامه‏هاي مداحي هم خوانده مي‏شود؛ مثلاً اين رجز معروف حضرت ابالفضل عليه‏السلام: واللَّهِ ان قطعتموا يميني‏ انّي اُحامي ابداً عن ديني... رديف خواني: مقصود، اجراي برنامه مداحي با استفاده از دستگاه‌هاي موسيقي و رديف‏هاي آوازي است. رو به قبله كردن: كنايه از سلام دادن و تمام كردن مجلس است. روضه: غلط مصطلحي ست كه به جاي واژه «مرثيه» به كار مي‏رود. روضه خوان: كنايه از مرثيه خوان است. از گذشته، كه واعظان از روي كتاب «روضَه‌الشهدا» مرثيه مي‏خوانده‏ اند تا امروز، اين اصطلاح مرسوم شده است. زبان حال: سخناني كه مداح يا واعظ، با تكيه بر تاريخ و سيره‌ي اهل‏بيت(عليهم‏السلام) به ايشان نسبت مي‏دهد. زبان قال: سخناني كه از قول اهل‏بيت(عليهم‏السلام) نقل شده و در تاريخ - به صورت مستند - آمده است. زمزمه: نوحه و ناله مستمع به همراه مداح است اين حركت، باعث ايجاد شور و هيجان در محفل عزاداري و پررونق شدن برنامه مداح مي‏شود. زمزمه خواني: تكرار يك بيت يا يك بند نوحه، توسط مستمعان يا مداح به صورت آرام. زمينه خواني: خواندن اشعاري در سينه ‏زني، به طوري كه آهنگ سينه زني به صورت سنگين و با فاصله باشد. زيارت خواني: مقصود، خواندن يكي از زيارت‏ها مثل «وارث»، «عاشورا» و... مي‏باشد كه مداح، لازم است در خواندن آنها تسلّط و با مضامين آن آشنايي داشته باشد. سبْك: در فن مداحي، مقصود «آهنگ» و «ملودی» خواندن مرثيه يا نوحه است. سرود: به شعرهايي گفته مي‏شود كه قالب آن مانند نوحه اما مضمون آن شاد است و مداح، آن را در مجالس شادي مي‏خواند. سنگين: آن گاه كه مداح، شعر را با آهنگ كشدار، بخواند به نحوي كه حالت سينه زني، ممتد و با فاصله باشد، اصطلاحاً «سنگين» گفته مي‏شود. فواصل ریتم سنگین تقریبا دو برابر زمینه یا تک خواندن است . شاه بيت: زيباترين و برجسته‏ ترين بيت در يك قالب شعري، شاه بيت ناميده مي‏شود. شور زدن: حالت عزاداري با زمزمه و بر سر و سينه زدن، به صورت ممتد و بي‏فاصله است. معمولاً اين شيوه، در اواخر برنامه مداحي و با هدايت مداح، صورت مي‏گيرد. سرعت شور معمولا دوبرابر تک یا زمینه است. فرد: تك بيت از يك قالب شعري، كه انتخاب و خوانده مي‏شود، «فرد» نام دارد. http://eitaa.com/yousofarjonei

زمینه آرام/واحد - شهادت امام صادق علیه السلام *به سبک:کنار قدمهای جابر...* سر آسمانهای اعلا/به زیر قدمهای صادق دل غصه دار محبین/بسوزد ز غمهای صادق فدای امام غریبی/که شد کشته ی زهر کینه ز داغ عزیزی پیمبر/شده محشری در مدینه بُوَد ذکر لبها/چو حیدر چو زهرا در این سوگ عظمی/واویلا واویلا واویلا واغربتا... ز طاغوتیان زمانه/چه ظم و ستم ها که دیده شبانه پیاده خدایا/پی مرکبی می دویده قسم بر غم بی حد او/غمش بر دل ما نشسته بمیرم بمیرم بمیرم/که شد حُرمت او شکسته بمیرم که جانش/شد از غصه بر لب بگرید بگرید/به غمهای زینب واویلا واغربتا... سلامم بر آن بانویی/به اشک و به قلب شکسته شده وارد شام و کوفه/ولیکن به دستان بسته سر دلبرش روی نیزه/به لبهای او ذکر یا رب زنان کف زنان گرد محمل/وَ نامَحرمان دور زینب به نی قاری او/بخواند چو قرآن شود ذکر لبهاش/حسین جان حسین جان یا حسین یابن الزهرا... http://eitaa.com/yousofarjonei

#آموزش_مداحی #اصطلاحات_مداحی قصیده: یکی از مهمترین قالبهای شعری که ویژگی آن طولانی بودن ابیات آن و هم قافیه بودن مصرع اول از بیت اول با مصراع دوم از تمام ابیات میباشد. برخی مداحان به غلط هر شعری را که ابیاتی طولانی داشته باشد قصیده می نامند. ام ابیات است. معمولاً برخي مداحان، به غلط، هر شعري را كه ابياتي طولاني دپاشته باشد، قصيده مي‏نامند! كوچه واكردن: هنگامي كه برنامه‌ي سينه‌زني آغاز مي‏شود، توسط مياندار مجلس و با اشاره‌ي مداح، عزاداران، صف‌هايي رو به روي هم تشكيل مي‏دهند كه اصطلاحاً «كوچه وا كردن» گفته مي‏شود. گريز زدن: نقطه‌ي اوج مرثيه خواني مداح است كه به صورت تطبيق و پيوند حادثه‏ اي با حادثه كربلا یا سایر مصائب اهل بیت ع انجام مي‏شود. گوشواره: در پايان هر بند نوحه، مصراعهاي كوتاه يا بلندي است كه بندها را به هم پيوند مي‏دهد و زمينه‌ي ذهني را در مستمع براي پاسخ دادن به ذكرِ نوحه آماده مي‏كند. به آن مصراع‌ها، اصطلاحاً «گوشواره» گفته مي‏شود. مجلس گرداني: كنايه از اداره مجلس عزاداري توسط مداح يا ميانْ‏دار است. مدّاح: صيغه مبالغه از واژه «مدح» است. اصطلاحاً به كسي گفته مي‏شود كه به كار مدح و منقبت اهل‏بيت(عليهم‏السلام) مي‏پردازد. مرثيه خواني: خواندن مراثي اهل‏بيت(عليهم‏السلام) با تكيه بر لحن و آهنگ مناسب، جهت تحريك عواطف مستمعان و آگاه كردن آنان با مصائب اهل‏بيت(عليهم‏السلام) مصيبت خواني: مقصود، همان مرثيه خواني است. معمولاً مداحان با نقل تاريخ اهل‏بيت(عليهم‏السلام) مستمعان خود را با مصائب اهل‏بيت(عليهم‏السلام) آشنا مي‏سازند. مطلع: اصطلاحاً به بيت اول - كه آغاز شعر است - گفته مي‏شود. مقتل: كنايه از كتابي است كه مصائب اهل‏بيت(عليهم‏السلام) در آن بيان شده است. مقطع: اصطلاحاً به بيت آخر شعر گفته مي‏شود. مناقب‏ خوان: اصطلاحي قديمي، كه بر گروهي از مداحان اطلاق مي‏شده است كه به نقل مناقب و فضايل اهل‏بيت(عليهم‏السلام) مي‏پرداخته ‏اند. ميان‏دار: به شخصي اطلاق مي‏شود كه در اداره‌ي مجلس، مداح را ياري مي‏كند. http://eitaa.com/yousofarjonei