eitaa logo
حَسَنیهء بیت الزهرا _ مشهد
61 دنبال‌کننده
425 عکس
851 ویدیو
16 فایل
ایام خاص و مناسبتها ، مجالس روضه یا جشن در بیت الزهرا اینجا اطلاع رسانی می‌شه خدمتتون .. بیت السادات حضرت زهرا _ مصلی ۱۰ قاضی زاده 09122519350 پیوندیان 09153142536
مشاهده در ایتا
دانلود
_ انواع کفر از منظر امام صادق علیه السلام ابو عمرو زبیری گوید: به حضرت امام صادق علیه السلام عرض کردم: مرا آگاه فرما که کفر در کتاب خدای عزوجل برچند وجه است؟ فرمود کفر در کتاب خدا بر پنج وجه است: کفر جحود (انکار) ربوبیت که خود بر دو قسم است، و کفر به ترک دستورات الهی، کفر برائت (بیزاری جستن) و کفران نعمت: اما دو قسم کفر جحود: یکی همان انکار ربوبیت خداست و آن اعتقاد کسی است که میگوید: نه پروردگاری است و نه بهشت و نه دوزخی و اینها دو دسته از زندیقان هستند که به ایشان دهریه می‌گویند و آنها کسانی هستند که می‌گویند جز روزگار کسی ما را نمی‌میراند و آن دینی است که برای خدا به سلیقه و نظر خودشان ساخته‌اند. بدون اینکه بررسی و تحقیقی و کاوشی در اطراف آنچه میگویند بکنند. خدای عز وجل دنبال آن فرماید جز پندار دلیل دیگری ندارند. می‌پندارند مطلب همان طور است که آنها گویند و نیز فرماید: کسانی که کافر شدند برایشان یکسان است چه انذارشان کنی و چه انذارشان نکنی ایمان نمی‌آورند؛ یعنی به دین توحید ایمان نمی آورند، این یکی از وجوه کفر و اما وجه دوم از جحود، جحود بر معرفت است و آن این است که کسی با اینکه حق را شناخته و برایش ثابت شده انکار کند؛ که خدای عزوجل درباره‌شان فرموده: دین خدا را انکار کردند با اینکه در دل به حقانیت آن یقین داشتند، ولی چون ظالم و سرکش بودند زیربار نرفتند... وجه سوم از کفر، کفران نعمت است که خدای سبحان درباره‌اش از سلیمان حکایت کرده که گفت: این از فضل پروردگارم است تا مرا بیازماید آیا شکر میگزارم؟ یا کفران میکنم؟ و کسی که شکر گزارد به نفع خود شکر کرده و کسی که کفران کند خدا بی نیاز و کریم است و نیز می فرماید اگر شکر بگذارید نعمت را برایتان زیاده کنم و اگر کفر بورزید، قطعا عذابم شدید است و نیز فرموده: به یاد من افتید تا به یادتان بیفتم و شکر بگذارید و کفرانم مکنید؛ در این چند آیه کلمه کفر به معنای کفران نعمت آمده است. وجه چهارم از کفر ترک دستورات خدای عزوجل می‌باشد که در آن باره فرموده: و چون از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر مریزید و یکدیگر را از دیارتان بیرون مکنید، شما هم بر این پیمان اقرار کردید و شهادت دادید آن گاه همین که شما یکدیگر را کشتید و از وطن بیرون کردید و بر دشمنی آنان و جنایتکاری پشت به پشت هم دادید و چون اسیرتان می‌شدند فدیه می‌گرفتید با اینکه فدیه گرفتن و بیرون راندن بر شما حرام بود، آیا به بعضی احکام کتاب ایمان می‌آورید و به بعضی کفر می‌ورزید؛ پس در این آیه منظور از کفر، ترک دستورات خدای عزوجل می‌باشد؛ چون نسبت ایمان هم به ایشان داده هر چند که ایمان را از ایشان قبول نکرده و سودی به حالشان ندانسته و فرموده پس چیست جزای هر که از شما چنین کند به جز خواری در زندگی دنیا و روز قیامت بسوی شدیدترین عذاب بر می‌گردند و خدا از آنچه می‌کنید غافل نیست. وجه پنجم کفر، کفر برائت است که خدای عز وجل درباره اش از ابراهیم خلیل حکایت کرده که گفت از شما بیزارم و میان ما و شما دشمنی و خشم آغاز شد و دست از دشمنی بر نمیداریم تا آن که به خدای یگانه ایمان بیاورید که در این آیه کفر به معنای بیزاری آمده و نیز از ابلیس حکایت میکند که از دوستان انسی خود در روز قیامت بیزاری جسته میگوید من از اینکه شما مرا در دنیا شریک قرار دادید بیزارم و نیز از قول بت پرستان حکایت میکند که در قیامت از یکدیگر بیزاری می‌جویند و فرموده: تنها علت بت پرستی شما در دنیا رعایت دوستی یکدیگر بود ولی روز قیامت از یکدیگر بیزاری جسته و یکدیگر را لعنت خواهید کرد که کفر در این آیه نیز به معنای بیزاری آمده است. 📚اصول کافی، ج ۳، ص ۳۸۹، ج ۱ 🏴 شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اصحاب با وفایش تسلیت باد. الاحقرخیری💥
هدایت شده از پیوندخوبان
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام حسین (علیه السلام) برای رویگردانی از گناه چه پندی دارد؟ 🔹روايت شده كه مردى خدمت (عليه السلام) رسيده و عرض کرد: من مردی كه نمیتوانم خود را از نگه دارم؛ مرا پند و بده. (علیه السلام) فرمودند: «افْعَلْ خَمْسَةَ أَشْيَاءَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ: فَأَوَّلُ ذَلِكَ لَا تَأْكُلْ رِزْقَ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الثَّانِی اُخْرُجْ مِنْ وَلَايَةِ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَالثَّالِثُ اُطْلُبْ مَوْضِعاً لَا يَرَاكَ اللهَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَكُ الْمَوْتِ لِيَقْبِضَ رُوحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَكَ مَالِكٌ فِی النَّارِ فَلَا تَدْخُلْ فِی النَّارِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ»؛ [۱] 🔹[ترجمه روایت:] ( را انجام بده، سپس هر گناهى مايلى بكن؛ اوّل از نخور، هر گناهى مايلى بكن؛ دوّم از خارج شو، هر گناهى میخواهى بكن؛ سوّم جايى را پيدا كن كه تو را نبيند، هر چه میخواهى بكن؛ چهارم وقتى براى تو آمد، او را از خود دور كن؛ سپس هر گناهى میخواهى بكن؛ پنجم وقتى تو را داخل جهنم كرد، داخل نشو، هر گناهى مايلى انجام ده). 🔹در اين حديث منطق روشنى به كار رفته است و آن اينكه در گرفتار است كه هريك از آنها براى كافى است؛ از يكسو دائماً بر سر خوان نشسته و از او استفاده میكند؛ آيا با اين حال اجازه ميدهد كند؟! ديگر اينكه دائماً خداست و خدا فرشتگانى را براى حفظ او مأمور كرده است، آيا نيست كه انسان تحت اين حفاظت، به مولايش بپردازد؟! 🔹سوم اينكه ، محضر خداست، آيا شرم‏آور نيست كه انسان در محضر او مرتكب شود؟! چهارم و پنجم اين‏ كه انسان گنهكار چه بخواهد و چه نخواهد روزى به دست قبض روح میشود و در عرصه محشر به او میرسند و او را خواهند كرد، آيا میتواند در مقابل فرشته مرگ مقاومت كند و يا بر غلبه نمايد؟ حال كه خود را اسير دست آنها مى‏ بيند چگونه به خود اجازه میدهد آشكارا به برخيزد و آلوده انواع شود؟! فكر كردن در اين امور براى بازداشتن انسان از ، به يقين كافى است؛ [۲] 🔹 و از مولا هميشه زشت است، ولى حالات نافرمانى و اين است كه انسان او را وسيله نافرمانى وى قرار دهد. در بعضى از تواريخ آمده است «سبكتكين» كه از كاركنان عزّالدوله بختيار بود، بر ضد او خروج كرد. «صابى» نويسنده معروف از طرف عزّالدوله نامه‏اى به او نوشت كه اى كاش میدانستم با چه وسيله‏ اى بر ضد ما قيام كرده‌اى، در حالى كه پرچم ما بالاى سرت در اهتزاز است و بردگان ما در طرف راست و چپ تو قرار دارند و اسبهاى سوارى تو علامت ما را بر خود دارند و لباسهايى كه بر تن دارى به ‏وسيله ما بافته شده است، و سلاحهايى كه براى دشمنانمان تهيه كرده بوديم در دست توست؟! [۳] 🔹از اين مثال تاريخى بخوبى روشن میشود كه چه اندازه است كه مشمول از سوى ديگرى شود و همان نعمت را بردارد و بر ضد او اقدام كند. [۴] (علیه السلام) میفرماید: «كمترين حقى كه بر شما دارد، اين است كه با استمداد از نعمتهايش‏، او را نكنيد». [۵] امیرالمؤمنین (عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به نكته مهمى اشاره ميكند و آن اينكه « در برابر كه خداوند به وى داده كمترين وظيفه‏ اش اين است كه نعمتهايش را او قرار ندهد». 🔹پيام ديگرى كه اين گفتار حكيمانه دارد اين است كه انسان هر كه ميكند به يقين با استفاده از يكى از است؛ ، ، ، ، ، و مواهب ديگر همه نعمتهاى پروردگارند و انسان بدون استفاده از اينها نمیتواند كار خلافى انجام دهد؛ بنابراين مفهوم كلام اين میشود كه نبايد هيچ كند، زيرا هر گناهى مرتكب شود با استفاده از يكى از نعمتهاى خداست و اين كار است. [۶] پی نوشت‌ها؛ [۱]بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ۲ ج‏۷۵ ص۱۲۶؛ [۲]پيام امام اميرالمومنين، ناصر مكارم شيرازى‏، دارالكتب الاسلاميه چ۱ ج‏۱۴ ص۶۵۹؛ [۳]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد،‏ مكتبة آية الله المرعشی النجفی چ۱ ج۱۹ ص۲۴۲؛ [۴]پيام امام اميرالمومنين، همان ص۶۵۷؛ [۵]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت چ۱ ص۵۳۳، حکمت۳۳۰؛ [۶]پيام امام اميرالمومنين، ناصر مكارم شيرازى‏، دارالكتب الاسلاميه چ۱ ج‏۱۴ ص ۶۵۸-۶۵۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
🌺یکی از صالحان دعا می‌کرد : پروردگارا ! در روزی ام برکت ده... کسی پرسید : چرا نمی‌گویی روزی ام ده ؟ 🌺گفت : روزی را برای همگان کرده است اما من برکت را در رزق طلب می کنم چیزی است که به هر کس بخواهد می دهد. 🌹🌹 🌺اگر در مال بیاید زیادش می کند اگر در فرزند بیاید صالحش می کند اگر در جسم بیاید قوی و سالمش می کند و اگر در قلب بیاید خوشبختش می‌کند. 💞 💞 اَللَّهُمَ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج 🤲💚🤲 ‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┏━━ °•🍃🌹🌸🍃•°━━┓ 🌸@arameshe_elahii 🌸 ┗━━ °•🍃🌹🌸🍃•°━━┛