. من می ترسم! از نبودنِ تو، نه از نبودن با تو. من اما رشته ای بسته بودم به پای خود و آن سویش را به در خانه ات. هر جا که می رفتم هر چقدر که دور می شدم باز هم برمی گشتم به سوی تو و راه خانه ات را گم نمی کردم. این رشته هنوز هم به پایم بسته است... امّا امشب نگاهش کردم و دیدم پوسیده تر از همیشه است... . می دانم که رشتۀ محبت تو محکم‌تر از این حرف‌هاست؛ پوسیده اش هم به کار می آید، امّا می ترسم، می ترسم روزی برسد که گناه، کار خودش را بکند... و چشم باز کنم و ببینم دلم بند خانهٔ تو نیست... . این شبها می شود خواهشی کنم از تو و تو هم «نه» نگویی به خواهشم؟ اگر روزی دیدی این رشته دیگر دارد پاره می‌شود و من هم غافلم... و هر چه تو فریاد می زنی، گوشم نمی شنود... التماس می کنم ! و سوگند می دهم تو را ! به قداست همین محبّتی که میان من و توست، این رشته، پاره نشده جانم را بگیر از من. . #ضیافت‌شب‌بیست‌ودوم #انی‌احب‌هرچه‌که‌داردهوای‌تو...🌱!