#مسلم_بن_عقیل_ع #دو_طفلان_مسلم_بن_عقیل_علیه_السلام ▪️▪️در باب تعظیم شعائر الله و مسرور شدن دل حضرت غریب کوفه ...کسی که نسلی برای او بعد از کربلا باقی نماند مقتل دو طفلان حضرت مسلم در کربلا رو تقدیم میکنم ▪️▪️ عبداللَّه بن مسلم بن عقيل عليه السلام ووقف بإزاء الحسين عليه السلام وقال: يا مولاي! أتأذن لي بالبراز؟ فقال له الحسين عليه السلام: يا بنيّ! كفاك وأهلك القتل، فقال: يا عمّ! بماذا «۲» ألقى جدّك محمّداً صلى الله عليه و آله وقد تركتك يا سيّدي واللَّه لا كان ذلك أبداً بل اقتل دونك حتّى ألقى اللَّه بذلك. #عبدالله_بن_مسلم_ع اوّل كس، عبداللَّه بن مسلم بن عقيل بن ابى طالب بود . بالجمله، عبداللَّه به حضرت امام عليه السلام آمد تا رخصت مبارزت حاصل كند. در بحر الآلى مسطور است كه آن حضرت فرمود: «هنوز از شهادت مسلم زمانى دراز برنگذشته و مصيبت مسلم از خاطرها سپرى نگشته ، تورا رخصت مى دهم كه دست مادر پير خود را بگيرى و از اين واقعه ها، يله ، به يك سوى شوى.» عرض كرد: «پدر و مادرم فداى تو باد! من آن كس نيستم كه زندگانى دنياى دنیا را بر حيات جاودانى برگزينم.ملتمس چنان است كه اين جان نا قابل را به قربانى حضرت خويش تشريف قبول فرمايى.» ▪️▪️شهادت حضرت▪️▪️ ثمّ إنّ عمرو بن صُبيح الصّدائيّ رمى عبداللَّه بن مسلم بن عقيل بسهم، فوضع كفّه على جبهته، فأخذ لا يستطيع أن يحرِّك كفّيه، ثمّ انتحى له بسهم آخر، ففلق قلبه، فاعتوره النّاس من كلّ جانب.«۳» الطّبريّ، التّاريخ، ۵/ ۴۴۷ قتله عمرو بن صبيح الصّدائيّ، وقيل: قتله أسيد بن مالك الحضرميّ.«۴» الطّبريّ، التّاريخ، ۵/ ۴۶۹ ________________ پس از آن، عمرو بن صبيح صدايى تيرى سوى عبداللَّه بن مسلم بن عقيل انداخت و او دست خويش را بر پيشانى برد و برداشتن نتوانست.پس از آن، تير ديگرى بزد كه قلبش را بشكافت. گويد: پس از آن، از هر سوى آن‌ها را در ميان گرفتند. پاينده، ترجمه تاريخ طبرى، ۷/ ۳۰۵۳ قاتل عبداللَّه، چنان كه مدائنى و حميدبن مسلم گفته اند، عمروبن صبيح بود. برخى گويند: هنگامى كه عبداللَّه دستش را روى پيشانى خود گذارده بود، تيرى آمد و به پشت دست او اصابت كرد؛ چنان كه دست اورا به پيشانيش دوخت و همان سبب شهادتش شد. پس از او عبداللَّه بن مسلم بن عقيل بن ابى طالب به ميدان رفت و مى سرود: «قسم خوردم نميرم من جز آزاد اگرچه مرگ بس تلخ است در ياد بدم باشد كه ترسو خوانده گردد كه ترسو هم گريزد، هم كند بد» سه تن از آن‌ها را كشت و كشته شد سپس مردى از لشگر عمر بن سعد، به نام عمرو بن صبيح تيرى به سوى عبداللَّه، فرزند مسلم بن عقيل انداخت.عبداللَّه دست خود را سپر كرد و به پيشانى نهاد.آن تير به دست او خورده، دست را سوراخ كرده و به پيشانى فرو رفت و آن را به پيشانى بدوخت.ديگر نتوانست آن را از جاى جنبش دهد، پس بى شرم ديگرى نزديك آمده، نيزه بر قلبش بزد و اورا شهيد ساخت. رسولى محلّاتى، ترجمه ارشاد، / ۱۱۱ يأتي الحسين الرّجل بعد الرّجل، فيقول: السّلام عليك يا ابن رسول اللَّه. فيجيبه الحسين: وعليك السّلام، ونحن خلفك.ويقرأ: «فمنهم مَنْ قضى نحبهُ ومنهم من ينتظِر» «۲»، «۳» ثمّ يحمل فيقتل «۳» حتّى قتلوا عن آخرهم رضوان اللَّه عليهم، ولم يبق مع الحسين إلّاأهل بيته. (أقول) وهكذا يكون المؤمن يؤثر دينه على دنياه، وموته على حياته في سبيل اللَّه ينصر الحقّ وإن قُتل.قال اللَّه تعالى: «ولا تحسبنّ الّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أمواتاً بل أحياءٌ عندَ رَبِّهم يُرزَقُون» «۴»، «۵» وقال النّبيّ صلى الله عليه و آله و سلم: «كلّ قتيل في جنب اللَّه شهيد» «۵».ولمّا وقف رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم على شهداء احد وفيهم حمزة بن عبدالمطّلب، قال: أنا شهيد على هؤلاء القوم، زمّلوهم بدمائهم، فإنّهم يحشرون يوم القيامة «۳» وكلومهم رواء «۳» وأوداجهم ▪️▪️امام حسین به بالینش می آید ▪️▪️ رمقی از حیات داشت فرمود: السلام علیک یابن رسول الله... آقا جواب داد : و علیک السلام آیه ای از قران خواند و فرمود : در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند که پیامبر بر بالین حمزه ایستاد گفت من شهید این قوم و اصحاب هستم جوانمردی و ایستادگی در راه من کردند که روز قیامت با این هییبت محشور میشوند که از جراحاتشان خون میچکد این به این معنی است که روز قیامت شهدای کربلا هم با این هیبت وارد محشر میشوند ثمّ حمل على القوم، ولم يزل يقاتل حتّى قتل تسعين فارساً، «۴» ورماه ملعون بسهم، فوقع في لبّته، فخرّ صريعاً ينادي: وا أبتاه، وا انقطاع ظهراه.فلمّا نظر الحسين عليه السلام إليه وقد صرع، قال: اللَّهمّ اقتل قاتل آل عقيل عليهم السلام، ثمّ قال: إنّا للَّه وإنّا إليه راجعون. عبدالله حمله