.......: سليمان جوابي نداد. سپس حضرت فرمود: اي سليمان! به من بگو كه آيا اراده فعل است يا غير فعل؟ سليمان عرض كرد: فعل است، حضرت فرمود: پس حادث است، چون افعال همگي حادث هستند، سليمان عرض كرد: فعل نيست، حضرت فرمود: در اين صورت چيز ديگري غير از خدا از ازل با او بوده است، سليمان عرض كرد: اراده همان انشاء (ايجاد) است، حضرت فرمود: اي سليمان! اين سخن همان چيزي است كه شما نسبت به آن بر ضرار و هم مسلكانش ايراد گرفته ايد كه مي‌گويند: آنچه خداوند عزّوجلّ در آسمان و زمين و دريا و خشكي آفريده است، از سگ و خوك و بوزينه و انسان و چهارپا همگي اراده خداوند عزّوجلّ هستند و اراده خدا (يعني همين موجودات) زندگي مي‌كند، مي‌ميرد و راه مي‌رود، مي‌خورد، مي‌آشامد، ازدواج مي‌كند، زاد و ولد مي‌كند، ظلم مي‌كند، كارهاي زشت انجام مي‌دهد، كافر مي‌شود، و مشرك مي‌گردد، و تو از اين معنا (ي اراده) بيزاري مي‌جويي و با آن سرسازش نداري در صورتي كه اين معنا (از اراده) تعريف همان اراده اي است كه تو مي‌گويي (به معناي انشاء) است. سليمان عرض كرد: اراده مانند سمع و بصر و علم است، حضرت رضا (ع): مصنوع هستند؟ سليمان عرض كرد: خير، حضرت رضا (ع) فرمود: پس، چطور اراده را نفي مي‌كنيد و يك بار مي‌گوييد اراده ندارد و يك بار مي‌گوييد اراده دارد اما (اراده) ساخته و مفعول خداوند نيست؟! سليمان عرض كرد: اين هم مثل آن است كه مي‌گوييم: گاهي مي‌داند و گاهي نمي داند، حضرت رضا (ع) فرمود: اين دو يكسان نيستند؛ چون نفي معلوم نفي علم نيست، در صورتي كه نفي مراد نفي وجود اراده است؛ زيرا، اگر چيزي اراده نشود در واقع اراده اي در كار نبوده است. ولي گاهي مي‌شود كه علم باشد هر چند معلومي وجود نداشته باشد؛ مانند بينايي كه چه بسا انسان بينا باشد، ولي شي ء ديدني وجود نداشته باشد، به همين سان، ممكن است علم باشد ولي معلومي نباشد. سليمان عرض كرد: بسيار خوب، اراده مصنوع است. حضرت رضا (ع) فرمود: پس، حادث است و مانند سمع و بصر نيست؛ چرا كه سمع و بصر مصنوع نيستند ولي اين يكي مصنوع است، سليمان عرض كرد: اراده صفتي از صفات ازلي خداوند است. امام فرمود: در اين صورت انسان هم بايد ازلي باشد چون صفت او ازلي است، سليمان عرض كرد: نه، چون اراده فعل انسان نيست، حضرت رضا (ع) فرمود: اي خراساني! چقدر مخالطه مي‌كني! آيا نه اين است كه موجودات با اراده و گفته خداوند ايجاد شده اند؟ سليمان عرض كرد: نه، حضرت فرمود: اگر نه با اراده او به وجود آمده اند، نه با مشيّت او، نه به امر و نه مستقيماً اشياء را خلق كرده است پس اين موجودات چگونه به وجود آمده اند؟ پناه به خدا از اين حرفها، سليمان جوابي نداد. حضرت سپس فرمود: به من بگو آيا مقصود از اين سخن خداي عزّوجلّ (و هنگامي كه اراده كنيم آبادي را هلاك كنيم به سركشانش امر مي‌كنيم پس نافرماني مي‌كنند) ۲۱ اين است كه خداوند اراده اي را ايجاد مي‌كند؟! سليمان عرض كرد: آري، حضرت فرمود: پس اگر اراده اي را ايجاد مي‌كند، اين سخن تو كه: اراده همان خدا يا جزئي از اوست، باطل است؛ چرا كه خداوند خود را ايجاد نمي كند و از حال خود تغيير نمي يابد، خداوند برتر از اين حرفهاست، سليمان عرض كرد: مقصود خداوند اين نيست كه اراده اي را ايجاد مي‌كند، حضرت فرمود: پس مقصودش چيست؟ عرض كرد: مقصودش انجام چيزي است، حضرت فرمود: واي بر تو! چقدر اين مطلب را تكرار مي‌كني، من كه به تو گفتم اراده حادث است؛ چون اصلاً فعل و ايجاد شي ء حادث است، سليمان عرض كرد: پس اصلاً معنايي ندارد، حضرت فرمود: از نظر شما خداوند كه خود را به اراده وصف كرده، به چيزي وصف كرده كه معنا ندارد، اگر اراده نه معنايي قديم و ازلي دارد و نه معنايي حادث، پس اين سخن شما كه: خداوند از ازل مريد بوده است باطل خواهد بود، سليمان عرض كرد: مقصود من اين است كه اراده فعلي از افعال ازلي خداوند است، حضرت فرمود: مگر نمي داني كه آنچه ازلي است نمي تواند در آن واحد هم مفعول باشد و هم حادث و هم قديم؟! سليمان جوابي نداد. حضرت رضا (ع) فرمود: مهم نيست سؤالت را تمام كن، سليمان گفت: عرض كردم كه اراده صفتي از صفات اوست، حضرت رضا (ع) فرمود: چقدر برايم تكرار مي‌كني كه اراده صفتي از صفات خداست! صفت خداوند حادث است يا ازلي؟ سليمان عرض كرد: حادث، حضرت فرمود: اللّه اكبر! پس اراده حادث است، و اگر از صفات ازلي خداوند باشد در واقع خداوند چيزي را اراده نكرده است، حضرت فرمود: (چون) چيزي كه ازلي باشد مفعول و مصنوع نخواهد بود، سليمان عرض كرد: اشياء عين اراده نيستند و اراده او هم به چيزي تعلق نگرفته است، حضرت رضا (ع) فرمود: گرفتار وسوسه شده اي اي سليمان! آيا خداوند فعلي انجام داده و چيزي آفريده است كه اراده آفريدن و انجام آن را نكرده است (يعني لازمه سخن تو اين است كه صدور اشياء از خداوند بدون اراده باشد) و اين صفت و خصوصيت كسي است كه از فعل خود خبر ندارد (مانند آتش كه مي‌سوزاند) خداوند ا

! وقتي مي‌گويي: اراده همان خدا نيست در واقع آن را موجودي غير از خدا قرار داده اي، و وقتي مي‌گويي: اراده غير او نيست در واقع آن را همان خدا دانسته اي، سليمان عرض كرد: آيا خداوند مي‌داند كه چگونه موجودي را خلق مي‌كند؟ حضرت فرمود: آري، سليمان عرض كرد: اين به معناي آن است كه آن موجود (از ازل) وجود داشته است، حضرت فرمود: سخن نامعقولي گفتي: چرا كه ممكن است كسي بنّايي بلد باشد اما بنايي نسازد،....... #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

ز اين سخنان بسي برتر و منزه است. سليمان عرض كرد: سرورم، من كه عرض كردم اراده مانند سمع و بصر و علم است، مأمون گفت: واي بر تو اي سليمان! چقدر مخالطه و تكرار مي‌كني، اين بحث را تمام كن و به سراغ موضوع ديگري برو؛ چون از عهده پاسخ آن بر نمي آيي. حضرت فرمود: او را به حال خود بگذار اي اميرالمؤمنين سؤالش را قطع نكن؛ مبادا آن را بهانه قرار دهد، ادامه بده سليمان، سليمان گفت: عرض مي‌كردم كه اراده مثل سمع و بصر و علم است، حضرت فرمود: بسيار خوب، به من بگو آيا اراده يك معنا دارد يا چند معنا؟ سليمان عرض كرد: يك معنا دارد، حضرت فرمود: پس همه اراده‌ها به يك معنا هستند؟ سليمان عرض كرد: آري، حضرت فرمود: اگر معناي همه اراده‌ها يكي باشد پس اراده ايستادن همان اراده نشستن است و اراده زندگي همان اراده مرگ، اگر اراده در همه اينها به يك معنا باشد در آن صورت هيچ يك از آنها بر ديگري تقدم نخواهد داشت و هيچ يك با ديگري متفاوت و مختلف نخواهد بود، همگي يك چيز خواهد بود، سليمان عرض كرد: معناي آنها با هم متفاوتند، حضرت فرمود: به من بگو كه آيا مريد همان اراده است يا چيز ديگري است؟ سليمان عرض كرد: خير، همان اراده است. حضرت رضا (ع) فرمود: اگر همان اراده است، پس به نظر شما مريد بايد مختلف و گوناگون باشد، سليمان عرض كرد: سرورم! اراده همان مريد نيست، حضرت فرمود: پس اراده حادث است و گرنه لازم مي‌آيد كه چيز ديگري همراه خداوند باشد، دقت كن، و باز هم به سؤالاتت ادامه بده. سليمان عرض كرد: پس، اراده نامي از نامهاي خداست. حضرت رضا (ع) فرمود: آيا او خود را به اين نام خوانده است؟ سليمان عرض كرد: خير، او خود را به اين نام نخوانده است، حضرت فرمود: پس تو حق نداري نامي را بر او بگذاري كه او خود برخويشتن ننهاده است، سليمان عرض كرد: اما او خودش را با صفت مريد وصف كرده است، حضرت فرمود: اين كه خودش را با صفت مريد وصف كرده معنايش اين نيست كه خواسته است بگويد كه او اراده است و يا اين كه اراده نامي از نامهاي اوست، سليمان عرض كرد: چون اراده اش (عين) علم اوست، حضرت رضا (ع) فرمود: اي نادان! پس اگر چيزي را بداند يعني آن را اراده كرده است؟ سليمان عرض كرد: همين طور است، حضرت فرمود: پس اگر آن را اراده نكند يعني بدان علم هم ندارد؟ سليمان گفت: همين طور است، حضرت فرمود: از كجا چنين سخني مي‌گويي، و چه دليلي داري بر اين كه اراده او همان علم است؟ در حالي كه ممكن است خداوند چيزي را بداند ولي هرگز آن را اراده نكند؛ خداي عزّوجلّ چنين ميفرمايد: (و اگر بخواهيم آنچه را به تو وحي كرديم ببريم) ۲۲ خدا مي‌داند كه چگونه آن را ببرد ولي هرگز نمي برد، سليمان عرض كرد: علتش اين است كه خداوند از كار فارغ شده است و ديگر چيزي بر آن (چه آفريده و مقدار كرده است) نمي افزايد، حضرت رضا (ع) فرمود: اين كه سخن يهود است، پس چرا خداوند عزّوجلّ فرموده است (مرا بخوانيد شما را اجابت مي‌كنم) ۲۳ سليمان عرض كرد: مقصودش اين است كه او بر اين كار قادر است، حضرت فرمود: يعني خداوند وعده اي مي‌دهد كه بدان وفا نمي كند؟! اگر از اين كار فارغ شده (و ديگر كاري به كار عالم و آدم ندارد) پس چگونه فرموده است (آنچه را كه بخواهد به مخلوقات مي‌افزايد) ۲۴ و نيز فرموده است (محو مي‌كند آنچه را بخواهد و اثبات مي‌كند و‌ام الكتاب نزد اوست) ۲۵ سليمان جوابي نداد. حضرت رضا (ع) فرمود: اي سليمان! آيا خداوند مي‌داند كه انساني موجود خواهد شد و اراده نكند كه ابداً انساني را خلق كند، و مي‌داند كه انساني امروز مي‌ميرد و اراده نكند كه امروز بميرد؟ سليمان عرض كرد. بله، حضرت رضا (ع) فرمود: پس آيا آنچه را كه اراده كرده است موجود شود، مي‌داند كه موجود مي‌شود، يا آنچه را كه اراده نكرده است موجود شود مي‌داند كه موجود مي‌شود؟ سليمان عرض كرد: مي‌داند كه هر دو موجود خواهند شد، حضرت فرمود: بنابر اين او مي‌داند كه يك انسان در آن واحد هم زنده است هم مرده، هم ايستاده است هم نشسته، هم نابيناست و هم بينا، و اين محال است، سليمان عرض كرد: قربانت گردم، او مي‌داند كه يكي از آن دو تحقق خواهد يافت . حضرت فرمود: بسيار خوبن حال كدام يك موجود خواهد شد: آيا چيزي كه خداوند اراده كرده است موجود شود يا آن كه اراده نكرده است موجود شود؟ سليمان عرض كرد: آن چيزي كه خداوند اراده كرده است موجود شود، حضرت رضا (ع) خنديد و مأمون و دانشمندان حاضر در مجلس خنديدند. حضرت رضا (ع) فرمود: مخالطه كردي و اين گفته خود را وانهادي: كه او مي‌داند انساني امروز خواهد مرد در حالي كه اراده نكرده است كه امروز بميرد، و مخلوقاتي را مي‌آفريند در حالي كه اراده نمي كند آنها را بيافريند) زيرا وقتي شما جايز نمي دانيد كه علم به آنچه كه اراده نكرده وجود يابد تعلق گيرد پس فقط به چيزي تعلق مي‌گيرد كه اراده كرده است موجود شود. سليمان عرض كرد: سخن من اين است كه اراده نه همان خداست و نه غير او، حضرت رضا (ع) فرمود: اي نادان

🔸 برنامه تلویزیونی "درسگفتار" 🏷 #آسیب_شناسی_مهدویت 💎 جلسه سوم 👤 استاد محمد شهبازیان ♦️ حتماً این جلسات را پیگیری کنید

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 3 شماره 3⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

📻📻📻 #سپاه #کتاب_صوتی 📚 #نخلها_و_آدمها ✍ نعمت الله سلیمانی 6⃣ فصل ششم (۶) 📚 از رمانهای بلند دفاع مقدسی که در سال ۸٠ برنده جایزه بهترین کتاب شد .

🎥 خیبر خیبر یا صهیون! 🔹رجزخوانی مهدی رسولی برای صهیونیست‌ها https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357