ابراهيم (ع) ۱- صدوق از عبدالواحد بن محمد بن عبدوس نيشابوري عطّار در نيشابور در شعبان سال ۳۵۲ از محمد بن علي بن محمد بن قتيبه نيشابوري، از فضل بن شاذان نقل كرده است كه گفت: از امام رضا (ع) شنيدم كه مي‌فرمود: چون خداوند تبارك و تعالي ابراهيم (ع) را فرمان داد تا به جاي پسرش اسماعيل، گوسفندي را ذبح كند كه خداوند آن را فرستاده بود، ابراهيم (ع) در دل آرزو كرد كه اي كاش فرزندش اسماعيل را به دست خود ذبح مي‌كرد و دستور ذبح گوسفند به جاي فرزندش به او داده نمي شد تا همان احساسي را به دست آورد كه پدري با دست خود عزيزترين فرزندانش را سر مي‌برد و بدين كار سزاوار برترين درجات اهل ثواب در برابر تحمل مصيبتها شود، پس خداوند عزّوجلّ به او وحي نمود: اي ابراهيم، محبوب ترين خلق من نزد تو كيست؟ او گفت: پروردگار من! كسي محبوب تر از محمد (ص) نزد من نيافريده اي، خداوند عزّوجلّ به او وحي فرمود: اي ابراهيم! آيا او نزد تو از خودت محبوب تر است؟ گفت: آري او را از خودم هم بيشتر دوست دارم، فرمود: فرزند او نزد تو محبوب تر است يا فرزند خودت؟ گفت: البته فرزند او، فرمود: آيا بريده شدن سر او به ستم و به دست دشمنانش براي تو دردناكتر است يا سر بريدن فرزندت به دست تو و در اطاعت از من؟ گفت: پروردگارا، البته بريده شدن سر او به دست دشمنانش براي من دردناكتر است، فرمود: اي ابراهيم، عده اي كه خود را از امّت محمد (ص) مي‌پندارند پس از او فرزندش حسين (ع) را به ستم و تجاوز خواهند كشت همان گونه كه گوسفندي را سر مي‌برند و بدين كار سزاوار خشم من مي‌شوند. آن گاه ابراهيم (ع) بر اين مصيبت ناله كرد و قلبش به درد آمد و شروع به گريستن نمود، و خداوند عزّوجلّ بدو وحي نمود: ابراهيم، جزع و بيتابي تو بر حسين و كشته شدن او را فديه جزع و بيتابي تو بر فرزندت اسماعيل - در صورتي كه او را ذبح مي‌كردي - قرار دادم و بالاترين درجات ثواب صبر در برابر مصيبتها، را بر تو واجب ساختم، اين است معناي فرموده خداي عزّوجلّ كه (و با قرباني بزرگ فديه او را داديم) ۱ و لاحول و لاقوه الاّ بالله العليّ العظيم ۲. ۲- صدوق از احمد بن زياد بن جعفر همداني (رض) از علي بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از علي بن معبد، از حسين بن خالد، از ابوالحسن الرضا (ع) روايت كرده است كه فرمود: از پدرم (ع) شنيدم كه از قول پدرش مي‌فرمود: خداوند عزّوجلّ ابراهيم را خليل [ خويش ] برگزيد زيرا هرگز نه كسي را رد كرد و نه از كسي جز خداوند عزّوجلّ خواهشي نمود۳. ۳- صدوق گويد: ابوالحسن محمد بن علي بن شاه فقيه مروزي در مرو رود در خانه اش ما را چنين حديث كرد كه ابوبكر بن عبدالله نيشابوري گفته است: ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن عامر بن سليمان طائي در بصره نقل كرده است: پدرم در سال ۲۶۰ گفت: علي بن موسي الرضا (ع) در سال ۱۹۴ فرمود: رسول خدا (ص) فرموده اند: چون روز قيامت شود از دو سوي عرش مرا ندا آيد كه: اي محمد! وه كه چه نيكو پدري است پدر تو ابراهيم خليل، و چه نيكو برادري است برادرت علي بن ابي طالب ۴. ۴- طوسي گويد: از ابن صلت اهوازي كه گفت: ابن عقده به ما خبر داد و گفت: علي بن محمد حسيني به من خبر داد و گفت: جعفر بن محمد بن عيسي ما را حديث كرد كه عبيدالله بن علي ما را حديث كرد و گفت: علي بن موسي از پدرش، از جدّش، از پدرانش، از علي (ع) نقل نموده، فرمود: ابراهيم (ع) نخستين كسي بود كه از ميهمان پذيرايي كرد و نخستين كسي بود كه مويش سپيد شد. سوال كرد: اين چيست؟ گفته شد: وقار دنيا و نور آخرت است۵. ۵- راوندي به اسناد خود از صدوق، از نقّاش از ابن عقده از علي بن حسن بن فضّال، از پدرش، از امام رضا (ع) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: چون ابراهيم (ع) به آتش افكنده شد خداوند را به حقّ ما خواند و خداوند آتش را سرد و سلامت گرداند۶. منبع حديث ۱- صافّات/ ۱۰۷. ۲- عيون أخبار الرضا ۱/ ۲۰۹. ۳- عيون أخبار الرضا ۲/ ۷۶. ۴- عيون أخبار الرضا ۲/ ۳۰. ۵- أمالى طوسي ۱/ ۳۳۸. ۶- قصص الأنبياء ۱۰۵ - ۱۰۶. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

📺برنامه گامی به سوی ظهور 🔢 بخش نهم 📚استاد نصوری تعجیل در فرج امام زمان عج صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم 🌹🌹🌹🌹

🔰 سلسله #پوسترهای_وظایف_منتظران 30 شماره 0⃣3⃣ 🔷 برای ظهورش قدمی برداریم

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

نمایش فراتر از فریاد داستان زندگی #مالکوم_ایکس قسمت دوم

شهدا دلشون تنظیم شده بود به سمت خدا

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

اسم اعظم و اسم اعظم « اللّه » است، زیرا که آنچه نعوت و اوصافی که در تمام اسماء است در «اللّه» منطوی است، این است که هر یک از حقایق کونیه از سماء و سماوی و ارض و ارضی است در مقام بروز حکایت از اسم و صفتی از صفات حق تعالی نماید، حتی ملائکه از اسم سبّوح و قدوس او حکایت نمایند، به خلاف انسان که مظهر «اللّه» است ؛ این است که کمالات و فعلیاتی که در تمام موجودات است به طور انتشار در انسان است، به طور لفّ و جمع، کما قیل: لیس من اللّه بمستنکر أن یجمع العالم فی واحد [۳] باری، گفته اند که «اللّه» مشتق از « أله » است ؛ لأ نّه یألهُون إلیه، أی یشتاقون الخلائق فی حوائجهم إلیه، قال المولوی قدس سره: معنی اللّه گفت آن سیبویه یألهون فی الحوائج، هم لدیه علم الهی و آن که در فقره دعا « لایخفی علیه شی ء » [۴] أی أ نّه تعالی عالم بحقایق الأمور من السماء والارض و ما فیها قبل وقوعها ؛ زیرا که اعیان حقایق ثابته قبل از ایجاد نبودند نه موجود و نه مذکور، کما ورد: « کان اللّه و لم یکن معه شی ء » [۱]، و هو عالم و لا معلوم، کما قال المعصوم: « کان ربّنا عزوجل والعلم ذاته، و لا معلوم والسمع ذاته و لا مسموع، و البصر ذاته و لا مبصر، والقدرة ذاته و لا مقدور، فلما أحدث الأشیاء و کان المعلوم، وقع العلم [منه] علی المعلوم، والسمع علی المسموع، والبصر علی المبصر، والقدرة علی [۲] المقدور » [۳] و این مرتبه از علم را علم ذاتی ازلی گویند. ---------- [۳]: ۱ - اعیان الشیعة، ج ۴، ص ۴۷۲ ؛ ارشادالقلوب، ج ۲، ص ۲۱۷. [۴]: ۲ - الصحیفة السجادیة، ص ۲۵۴ ؛ فلاح السائل، ص ۲۶۶. [۱]: ۳ - بحارالأنوار، ج ۵۴، ص ۲۳۸. [۲]: ۴ - اصل: فی. [۳]: ۵ - الکافی، ج ۱، ص ۱۰۷ ؛ التوحید، ص ۱۳۹ ؛ بحارالأنوار، ج ۴، ص ۷۱: « لم یزل اللّه جل و عزّ ربّنا و العلم... ». .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357