🍂 نواهای ماندگار 🔸 با نوای حاج صادق آهنگران باید گذشتن از دنیا به آسانی باید مهیا شد از بهر قربانی با چهره خونین سوی حسین رفتن زیبا بود این سان معراج انسانی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @zandahlm1357

🍂 🔻 #پنهان_زیر_باران 6⃣1⃣ سردار علی ناصری به رغم توصیه من، وقتی آقا محسن از وانت پیاده شد، علی هاشمی و دیگران دورش ریختند و طوری رفتار کردند که معلوم بود آن فرد دشداشه پوش پوتین به پا «شخصیتی» است. یکی از بومی ها به نام فهد، بلافاصله مرا صدا زد و گفت: - على، تعال ... تعال ... یعنی بیا... بیا...... به عربی گفت: - این محسن رضاییه! خون در رگهایم خشک شد. عادی گفتم: - نه، کدام محسن رضایی؟ این یکی از بچه های قرارگاه است. فهد با زیرکی پاسخ داد: - نه! من محسن رضایی را می شناسم. تو روزنامه عکسش را دیده ام. قبلا هم یک بار دیدمش. این محسن رضاییه نه. فهد، اهل روستای صویب بود. آدم باسوادی هم بود. گفتم: - نه. - بگو قسم به خدا. دیدم وضع دارد خراب می شود و اگر من بیشتر اصرار کنم، ممکن است شک کند، آهسته گفتم: - بله، این محسن رضاییه. می خواهد همین طوری بره هور را ببینه؛ اما تو به کسی نگویی ها. اگر پرسیدند، بگو محسن رضایی نیست. - باشه! . قایق بصری را که ده پانزده نفر جا دارد، آماده کرده بودیم. یک قایق چینکو» هم آماده شده بود. بومی ها کمی کنجکاو شده بودند. به آنها گفتم: - با علی هاشمی و چند نفر دیگر می خواهیم برویم سری بزنیم و برگردیم. در مسیر آبراه نیر و المساک با ترس و اضطراب و هراس به راه افتادیم. در هر قایقی سه نیروی بومی پاروزن بودند. بومی های همراه ما سید مطر، فهد میاحی و در قایق دیگر، حسن و جاسم هله چی و سید مطر بودند. در قایق ما، آقا محسن، غلام پور، علی هاشمی، حمید رمضانی و عباس هواشمی و در قایق دیگر، رشید، باقری، عزیز جعفری، امین شریعتی و یکی دو نفر دیگر سوار بودند. 🔅 پیگیر باشید @zandahlm1357

لقب «امیرالمؤمنین» در اعتقاد شیعه براساس روایات متعدد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، «امیرالمؤمنین» لقب و عنوانی است که خدای تعالی منحصراً به علی بن ابی طالب داده است. روایات شیعه دلالت بر این دارد که لقب «امیرالمؤمنین» مخصوص علی بن ابی طالب (علیه السلام) است و بر هیچ کس جز او حتی بر سایر ائمه و امام زمان (علیهم السلام) نیز نباید اطلاق شود. امام صادق (علیه السلام) فرمود: مردی بر ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) وارد شده و گفت: السّلام علیک یا امیرالمؤمنین. امام (علیه السلام) برخاست و روی پاهای خود ایستاد و فرمود: درنگ کُن! این نام برازنده کسی جز امیرالمؤمنین (علیه السلام) نیست و خداوند این نام را بر وی نهاده است، و هر کس جز او این نام را بر او نهند و بدان راضی شود، هرزه می‌شود ]عمل فحشایی که قوم لوط مرتکب بودند[، و اگر این گونه نباشد، بدان مبتلا می‌شود و این قول خدا در کتاب اوست: (إِن یَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَ إِن یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطَنًا مَّرِیدًا) [۱] «]مشرکان[، به جای او، جز بت‌های ماده را ]به دعا[ نمی خوانند، و جز شیطانِ سرکش را نمی خوانند. » عرض کرد: پس قائمِ شما را به چه خوانند؟ فرمود: گویند: «السّلام علیک یا بقیّة الله السّلام علیک یابن رسول الله». [۲] در روایت دیگر است: مردی امام صادق (علیه السلام) را «یا امیرالمؤمنین» خطاب نمود، آن حضرت ]با عتاب[ فرمود: آرام شو! هر کس رضایت دهد او را به این نام بنامند، خداوند او را به گرفتاری ابوجهل مبتلا می‌کند. [۱] ---------- [۱]: . سورة النساء ۱۱۷. [۲]: . تفسیر العیاشی ۱/۲۷۶؛ الیقین ۲۷؛ البرهان ۲/۱۷۴؛ تفسیر نورالثقلین ۱/۵۵۱؛ وسائل الشیعه ۱۴/۶۰۰؛ مدینة المعاجز ۱۷۱؛ بحار الانوار ۳۷/۳۳۱. [۱]: . مناقب ابن شهرآشوب ۲/۲۵۴؛ الیقین ۲۶؛ بحار الانوار ۳۷/۳۳۴؛ مستدرک الوسائل ۱۰/۳۹۹. #هفتمین_زیارت #فاطمه_سادات_درچه_ای https://eitaa.com/zandahlm1357

نکوهش، تحقیر هرکه پیش از اینکه تو را بشناسد، در حق تو کوتاهی کرد، نباید او را سرزنش کنی. سوگند کسی که سخن او پذیرفته نمی شود، سوگند او نیز نباید پذیرفته شود. * هرکه بسیار سوگند یاد کند هرچند در صحت سوگند دقت کند، سوگند او را نپذیر. ستم به خویش ستم به خویشاوند، دردناکتر است از زدن بیگانه. رشوه لطف، رشوه کسی است که رشوه ندارد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه #من_نهج_البلاغه_میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👆👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_276 و قال عليه‌السلام اللّهُمَّ‌ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ‌ مِنْ‌ أَنْ‌ تُحَسِّنَ‌ فِي لَامِعَةِ‌ الْعُيُونِ‌ عَلاَنِيَتي، وَ تُقَبِّحَ‌ فِيَما أُبْطِنُ‌ لَكَ‌ سَرِيرَتِي، مُحَافِظاً عَلى رِثَاءِ النَّاسِ‌ مِنْ‌ نَفْسِي بِجَمِيعِ‌ مَا أَنْتَ‌ مُطَّلِعٌ‌ عَلَيْهِ‌ مِنِّي، فَأُبْدِي لِلنَّاسِ‌ حُسْنَ‌ ظَاهِرِي، وَ أُفْضِي إِلَيْكَ‌ بِسُوءِ عَمَلِي، تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ‌ وَ تَبَاعُداً مِنْ‌ مَرْضَاتِكَ‌. امام عليه السلام عرضه مى‌دارد: بار پروردگارا! به تو پناه مى‌برم از اين‌كه ظاهرم را در چشم‌ها نيكو جلوه دهى و باطنم را در پيشگاهت زشت سازى؛(به تو پناه مى‌برم از اين كه) بخواهم به‌وسيلۀ اعمالى كه تو از آن خوب آگاهى، خوش‌بينى و احترام مردم را براى خويش حفظ‍‌ كنم، ظاهر خوبم را براى مردم آشكار سازم و اعمال بدم را فقط‍‌ تو بدانى، تا به بندگانت نزديك گردم و از رضا و خشنودى تو دور شوم.

من نهج البلاغه میخوانم: شرح و تفسير از رياكارى به خدا پناه بريم امام عليه السلام در اين دعاى نورانى‌اش در پيشگاه خدا از رياكارى به او پناه مى‌برد و با چند تعبير دقيق آن را بيان مى‌كند. نخست عرضه مى‌دارد:«بارپروردگارا! به تو پناه مى‌برم از اين‌كه ظاهرم را در چشم‌ها نيكو جلوه دهى و باطنم را در پيشگاهت زشت سازى»؛ (اللّهُمَّ‌ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ‌ مِنْ‌ أَنْ‌ تُحَسِّنَ‌ فِي لَامِعَةِ‌ الْعُيُونِ‌ عَلاَنِيَتي، وَ تُقَبِّحَ‌ فِيَما أُبْطِنُ‌ لَكَ‌ سَرِيرَتِي) . «لامِعَةُ‌ الْعُيُونِ‌» به اصطلاح ازقبيل اضافۀ صفت به موصوف و به معنى «عيون لامعه» يعنى چشم‌هاى پرنور است؛ يعنى كار من به جايى نرسد كه حتى افراد تيزبين مرا خوب پندارند در حالى كه در باطن خوب نباشم. در دومين جمله همين معنا را در قالب ديگرى آورده، عرضه مى‌دارد: «(خداوندا چنان نباشم كه) خوش‌بينى مردم را نسبت به خودم در آنچه تو از آن آگاهى جلب كنم (در حالى كه در باطن چنين نباشم و از طريق ريا خود را در صف نيكان معرفى كنم)»؛ (مُحَافِظاً عَلى رِثَاءِ ١ النَّاسِ‌ مِنْ‌ نَفْسِي بِجَمِيعِ‌ مَا أَنْتَ‌ مُطَّلِعٌ‌ عَلَيْهِ‌ مِنِّي) . حضرت در سومين تعبير، همين معنا را با اشاره به ثمرۀ نامطلوب آن بازگو كرده، عرضه مى‌دارد:«(چنان نباشم) كه حُسن ظاهرم را براى مردم آشكار سازم و اعمال بدم را فقط‍‌ به سوى تو آورم تا به اين وسيله به بندگانت نزديك گردم و از رضا و خشنودى تو دور شوم»؛ (فَأُبْدِي لِلنَّاسِ‌ حُسْنَ‌ ظَاهِرِي، وَ أُفْضِي ١ إِلَيْكَ‌ بِسُوءِ عَمَلِي، تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ‌ وَ تَبَاعُداً مِنْ‌ مَرْضَاتِكَ‌) . روشن است كه هدف رياكاران جلب توجه مردم و از اين طريق، رسيدن به منافع مادى و دنيوى است اين يك هدف است، ولى دورى از خداوند هدف نيست بلكه غايت و نتيجۀ اين كار است هر چند مَجازاً در عبارت بالا به شكل هدف بيان شده است. بديهى است كه اين دعا درسى است براى همۀ مردم نه اين‌كه امام عليه السلام چنين باشد بلكه مى‌خواهد به‌طور غير مستقيم كه در دل‌ها تأثير بيشترى دارد نتيجۀ رياكارى را براى همگان روشن سازد و آن را خطايى بزرگ معرفى كند كه نتيجۀ آن، دورى از خدا و سرگردانى در وادى شرك و بت‌پرستى است. نكته نكوهش شديد ريا در كتاب و سنّت در آيات قرآن و روايات اسلامى، عمل ريايى به شدت نكوهش شده است. قرآن مجيد در آيۀ ٢٦٤ سورۀ «بقره» مى‌گويد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ‌ بِالْمَنِّ‌ وَ الْأَذى‌ كَالَّذِي يُنْفِقُ‌ مالَهُ‌ رِئاءَ النّاسِ‌ وَ لا يُؤْمِنُ‌ بِاللّهِ‌ وَ الْيَوْمِ‌ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ‌ كَمَثَلِ‌ صَفْوانٍ‌ عَلَيْهِ‌ تُرابٌ‌ فَأَصابَهُ‌ وابِلٌ‌ فَتَرَكَهُ‌ صَلْداً لا يَقْدِرُونَ‌ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ مِمّا كَسَبُوا وَ اللّهُ‌ لا يَهْدِي الْقَوْمَ‌ الْكافِرِينَ‌» ؛اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! بخشش‌هاى خود را با منّت و آزار، باطل نسازيد! همانند كسى كه مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى‌كند؛ و به خدا و روز رستاخيز، ايمان نمى‌آورد؛(كار او) همچون قطعه سنگى است كه بر آن،(قشر نازكى از) خاك باشد؛(و بذرهايى در آن افشانده شود؛) و رگبار باران به آن برسد،(و همۀ خاك‌ها و بذرها را بشويد،) و آن را صاف (و خالى از خاك و بذر) رها كند. آن‌ها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى به دست نمى‌آورند؛ و خداوند، جمعيت كافران را هدايت نمى‌كند». در اين آيۀ شريفه نكات بسيارى نهفته است: از يك‌سو ريا و شرك را هم‌رديف قرار داده و از سويى ديگر عمل ريايى را بى‌نتيجه و بى‌اثر خوانده و مسلمانان را به شدت از چنين كارى نهى كرده همان‌گونه كه انفاق‌هاى توأم با منت و آزار را منفور شمرده است. رسول خدا صلى الله عليه و آله در حديثى از آينده چنين خبر مى‌دهد. «سَيَأْتِي عَلَى النَّاسِ‌ زَمَانٌ‌ تَخْبُثُ‌ فِيهِ‌ سَرَائِرُهُمْ‌ وَتَحْسُنُ‌ فِيهِ‌ عَلانِيَتُهُمْ‌ طَمَعاً فِي الدُّنْيَا لا يُرِيدُونَ‌ بِهِ‌ مَا عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ يَكُونُ‌ دِينُهُمْ‌ رِيَاءً لا يُخَالِطُهُمْ‌ خَوْفٌ‌ يَعُمُّهُمُ‌ اللَّهُ‌ بِعِقَابٍ‌ فَيَدْعُونَهُ‌ دُعَاءَ الْغَرِيقِ‌ فَلا يَسْتَجِيبُ‌ لَهُمْ‌؛ زمانى بر مردم فرا مى‌رسد كه باطن آن‌ها زشت و ظاهرشان براى طمع در دنيا زيبا مى‌شود. هرگز پاداش‌هايى را كه نزد خداست طلب نمى‌كنند، دينشان رياسْت و خوف خدا در وجودشان نيست. در آن زمان خدا آن‌ها را به مجازاتى مبتلا مى‌سازد كه حتى اگر مانند دعاى غريق (كسى كه با تمام وجودش خدا را مى‌خواند) خدا را بخوانند دعايشان مستجاب نمى‌شود». ١ در منابع معروف حديث از جمله كتاب شريف كافى و كتاب وسائل‌الشيعه روايات بسيارى دربارۀ نكوهش رياكارى وارد شده است؛ از جمله كلينى رحمه الله در جلد دوم كافى در حديثى از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه فرمود: