‍ ‍ #هرروزیک_آیه ✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ ✨إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ✨يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿۵۶) ✨براستى که خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستد؛ ✨اى کسانى که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید ✨و کاملاً تسلیم فرمان او باشید(۵۶) 📚سوره مبارکه الأحزاب ✍آیه ۵۶

📽تلاوتی بسیار زیبا وکمیاب از استاد شعبان عبدالعزیز صیاد

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: سياست ضد علوى عباسيان از آنچه گذشت تا حدى به نفوذ علويان و به ارجمنديشان در نظر عموم مردم پى برديم. ديديم چگونه اين خاندان عامل اساسى تهديد عليه عباسيان و دستگاه حكومتشان بشمار مى رفتند. عباسيان اين حقيقت را به عيان در مى يافتند، لذا مجبور شده بودند كه علويان را از صحنه سياست، بهر ترتيبى شده، بيرون برانند و بدين وسيله نفوذ ونيروهايشان را محدود گردانند. براى اين منظور، شگردهاى مختلفى به كار مى برند: نخست از راه استدلال و اقامه دليل بر حقانيت خود برآمدند. دگرگون ساختن نظريه ميراث اين يكى از شگردهاى عباسيان بود كه براى مقابله با علويان در سلسله وراثت پيامبر، كه مردم مشروعّيت خلافت را بدان اثبات مى كردند، تغيير دادند. اينان نخست رشته وصايت خود را به اميرالمؤمنين عليه السلام متصل مى كردند كه از او بدين ترتيب پايين مى آمد: از على عليه السلام به فرزندش مّحمد حنيفّه، سپس ابوهاشم، على بن عبدالله بن عباس، فرزندش محمد بن على، ابراهيم امام، سپس به برادرش سفاّح (۶۲) و همينطور. البتّه آنان مشروعيت خلافت ابوبكر و عمر و عثمان و خلفاى اموى و ديگران را منكر بودند. درباره اين مطلب، متون تاريخى فراوان موجود است، از آن جمله داستان ابن عون است در رابطه اش با مهدى. وى در خطبه اى كه در رابطه با اهل مدينه در همان سالى كه سفاّح به حج رفته بود، مى گفت: « بعد از پيامبر، شما هر روز كسى را بر خود حاكم قرار داديد: گاهى تيمى، گاهى عدوى، زمانى اسدى، يكبار هم سفيانى و بالاخره روزى هم مروانى تا سرانجام كسى بر شما ظهور كردكه نه نامش را مى شناختيد و نه خاندانش را (مقصودش خودش بود)! او با شمشير بر سر شما تاخت و شما به زور و با ذلّت در برابرش تسليم شديد. بدانيد كه خاندان محمّد امامان هدايتند، و مشعل راه تقوا و سروران و رهبران ما بشمار مى روند … » (۶۳) پس در آغاز كار عباسيان رشته قدرت را در امر وصايت به حضرت على عليه السلام متّصل مى كردند و مشروعيت خلافت سه خليفه را منكر مى شدند. البته پس از مدتى از اين موضع عدول كردند ولى باز با اعتراف به اين مطلب كه وصايت در اولاد على عليه السلام استوار مانده است. مهدى به تأسيس گروهى (۶۴) پرداخت كه مدّعى بودند پس از پيامبراسلام، پيشوا عباس بن عبدالمطلب است كه بعد از او فرزندش عبدالله، سپس نوه اش على، و سپس فرزندش على، محمّد و همينطور به پايين يكى پس از ديگرى به مقام امامت رسيده اند. اينان از ابوبكر، عمر و عثمان همچنان برائت مى جستند، ولى بيعت با على بن ابيطالب را جايز مى شمردند زيرا عباس نيز خودش اين اجازه را صادر كرده بود. (۶۵) اين گروه به نام « راونديه » و شيعه عبّاسى خوانده مى شدند. اما در زمان مأمون اثرى از اين گروه نبود، زيرا سياست وى اقتضا مى كرد كه ولو براى مدت كوتاهى هم كه شده، از اشاعه اين فكر جلوگيرى كند. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

☑️متن شبهه و سوال👇👇👇👇👇 اولین سوال، در مورد زمان ظهور امام زمان هست در روایاتی ظهور در روز عاشوراست. میدانیم که محرم ماه حرام هست و جنگ درش از نظر مسلمین نهی شده با توجه به ظهور در عاشورا آیا حضرت در مکه میماند تا ماه محرم تمام شود؟ دوم، در روایات هست که حضرت به هر یک از یارانش قوت ۴۰ مرد را عطا میکند منظور چیست؟ یعنی بطور معجزه هست؟ سوم، اینکه ۱۵ روز قبل ظهور نماینده امام در مکه شهید میشه نشان از ناامن بودن شهر مکه و وجود وهابیت و دشمنان امام هست. چطور امام در این شرایط در مکه ظهور میکند؟ چهارم، حرکت اصلی امام زمان در منطقه به سمت قدس و نابودی سفیانی و صهیونیست هست آیا میشه اینطور نتیجه گرفت که جنگ اصلی ما جنگ با اسرائیل هست به فرماندهی امام زمان و بعد از ظهور، چون در روایات تصریح میشه فتح قدس بدست مولا امام زمان هست پس جنگ خاصی با اسرائیل قبل ظهور نداریم؟ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✅متن پاسخ به شبهه👇👇👇👇👇 ☝️🏻در آن قسمت سوالتان که امام زمان و ماه محرم..‌ عرض کردم زمان ظهور که قطعی نیست ممکن است تغییر بکند، اما برفرض هم محرم هم باشد امام که شروع کننده جنگ نیست! مثل امام حسین (ع)، امام حسین برای چه رفت در ماه محرم جنگ کرد؟ مگر حرام نیست؟ خود قرآن هم صراحتا می گوید در ماه حرام جنگ حرام است اما با این استثناء که دشمن جنگ را شروع کرد. دشمن دارد جنگ را شروع میکند قبل از ظهور جنگ های سفیانی راه افتاده، دشمن دارد جنگ را شروع می کند و ادامه دارد می دهد پس حضرت برای دفع جنگ می آید که اینجا اشکال ندارد در ماه حرام جنگ صورت بگیرد. 🔹بعد اینکه روایات نوشته به یاران حضرت قوت 40 نیروی مرد را می دهند.. بله در روایات چنین چیزی است، این اعداد 40 و 70 اینها بیشتر نماد کثرت است، یعنی نیروی زیادی یاران حضرت دارند. گاها بعضی موقع ها می شود تقویت ایمان می شویم، تقویت انگیزه ی معنوی پیدا می کنیم، ایام جنگ بچه ها زیارت عاشورا می خواندند انگیزه می گرفتند، این بحث انگیزه های معنوی است که باعث می شود نیرو و روحیه ما قوی تر بشود، نه اینکه خدا به زور قدرت اینها را بیشتر بکند، به زور که نمی شود! منظور از طریق معنوی انگیزه اینها قوی تر می شود وقتی می بینند حضرت ظهور کرد انگیزه معنوی یشان برای کار بیشتر میشود و با این انگیزه معنوی نیروی جسمی یشان هم بیشتر شده. 👈🏻بحث اینکه فرمودید مکه ناامن هست به خاطر کشته شدن نفس زکیه.‌. بله مکه ناامن هست اما بلاخره باید این ناامنی اش از بین برود یانه! این ناامنی مکه باید از بین برود یانه؟ و قیام از یک جایی شروع بشود یانه؟ خُب، باید از خانه خدا شروع بشود دیگر! حضرت می آید که این ناامنی را از بین ببرد.‌ 🔹اما بعد اینکه بحث اسرائیل و اینها را بحث کردید، اصلا یک بحثی در مهدویت هست به نام حکومت یهود هنگام ظهور یا حکومت بنی العباس در هنگام ظهور. یک بحثی هست آیا یهود قبل از ظهور از بین می رود یا بعد از ظهور؟ که بعضی از اساتید نظرشان قبل از ظهور است که یهود قبل از ظهور از بین می رود یا اگر از بین نرود فلسطین دست اسلام می افتد یا دولت همین صهیونیستی و امثال اینها، اما خُب یک عده می گویند نه و همین نظر شما را دارند، به همین خاطر اختلاف نظرهایی هست. 👌🏻اما هیچ اشکالی هم ندارد، قبل از ظهور اسرائیل از بین برود هنگام ظهور سفیانی دوباره فلسطین را موقتا بگیرد، آیا این خیلی چیز عجیب و غریبی است؟ نه، موقتا ممکن است سفیانی فلسطین را بگیرد و بعد حضرت دوباره برود از دست سفیانی آنجا را بگیرد. چون بیت المقدس نقطه مهمی است هم برای مسیحی ها هم برای یهودی ها! پس اینکه با این تحلیل بگوییم حتما یهود تا زمان ظهور هست و جنگ اصلی ایران اسرائیل بعد از ظهور میشود یک تحلیل است، ممکن است بشود ممکن است نشود. به همین خاطر نمی شود نظر قطعی داد. #پرسش_پاسخ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 👤پاسخ دهنده: #استاد_احسان_عبادی (👆جزو اساتید مهدویت ، پژوهشگر تاریخ و محقق)

💠 کتاب سلسله مباحث #مهدویت ✅ اثری عالی و‌مفهومی و‌خواندنی از آیت الله صافی گلپایگانی 👌 حتما بخوانید و نشر دهید #معرفی_کتاب

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

🌷خیلی دلم براتون تنگ شده 📞 گفتگوی تلفنی شهید حاج قاسم #سلیمانی با دختر شهید مدافع حرم 🌷

✌️#بمناسبت_ایام_دهه_فجر🇮🇷 ⏯ #سرود_انقلابی 🎙ایرانی ✌️#دهه_فجر

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

✨✨ 📚#جهاد_با_نفس 🎧👆 ✨ جلسه ۳۱ ✨موضوع: گفتاری درباره #ورع . رابطه معنای ورع و تقوا. ورع مهمترین سیاست در موفقیت فردی و اجتماعی. چگونه مشمول دعای امام زمان عج باشیم؟ 🔊 #کلیپ_صوتی : 📚 شرح روایات کتاب الجهاد اثر شیخ #حر_عاملی (ره) ✨ #درس_اخلاق ✅ ارسال به دیگران فراموش نشود 🙏 ═══✼🍃🌹🍃✼══

خلوت نظامی در بیان جدا شدن از مردم گوید: قدر دل و پایه ی جان یافتن جز بریاضت نتوان یافتن جثه ی خود پاکتر از جان کنی چون که چهل روز به زندان کنی مرد به زندان شرف آرد بدست یوسف از این روی بزندان نشست رو به پس پرده و بیدار باش خلوتی پرده ی اسرار باش هر چه خلاف آمد عادت بود قافله سالار سعادت بود خاقانی همچنین فرد باش خاقانی کافتاب اینچنین دلفروز است یار موی سفید دید و گریخت که به دزدی دلش نوآموز است آری از صبح دزد بگریزد گر پی جان سلامت اندوز است گرچه مویم سفید شد بی وقت سال عمرم هنوز نوروز است شب کوته که صبح زود دمد نه نشان درازی روز است امیر خسرو دهلوی سخن گرچه هر لحظه دلکش تر است چو بینی خموشی از آن بهتر است در فتنه بستن دهان بستن است که گیتی به نیک و بد آبستن است پشیمان زگفتار دیدم بسی پشیمان نگشت از خموشی کسی شنیدن زگفتن به اردل نهی گر این پر شود مردم از وی تهی صدف زان سبب گشت گوهر فروش که از پای تا سر همه گشت گوش همه تن زبان گشت شمشیر تیز بخون ریختن زان کند رستخیز خاقانی نور خدا بر دمد از خوی خوش موی سفیدی کند از بوی خوش مکرم اگر چند کشد جور دهر هم دهد از منفعت خویش بهر در که شکستند نه باطل شود سرمه ی چشم و فرح دل شود مردمی از مردم بی رو که دید روی در آینه ی زانو که دید #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_190 و قال عليه‌السلام وَا عَجَبَاهْ‌! أَ تَكُونُ‌ الْخِلَافَةُ‌ بِالصَّحَابَةِ‌ وَ (لاَ تَكُونُ‌ بِالصَّحَابَةِ‌ وَ) الْقَرَابَةِ‌؟ امام عليه السلام فرمود: عجبا! آيا خلافت با همنشينى پيامبر حاصل مى‌شود؛ ولى با همنشينى و خويشاوندى حاصل نمى‌گردد؟

مرحوم سيد مى‌گويد: از آن حضرت شعرى در همين زمينه نقل شده است كه (خطاب به خليفۀ اوّل) مى‌گويد: اگر تو به سبب شورا مالك امور مردم شدى اين چه شورايى است كه طرف‌هاى مشورت (امثال من و جمعى از بنى‌هاشم و ديگران) غايب بودند؟ و اگر از طريق قرابت با پيامبر در برابر مخالفانت استدلال كردى ديگرى (اشاره به شخص امام است) از تو به پيامبر سزاواتر و نزديك‌تر است. قالَ‌ الرَّضِيُ‌ وَ رُوِيَ‌ لَهُ‌ شِعْرٌ في هذَا الْمَعْنى‌: فَإِنْ‌ كُنْتَ‌ بِالشُّورى‌ مَلَكْتَ‌ أُمُورَهُمْ‌ فَكَيْفَ‌ بِهذا وَ الْمُشيرُونَ‌ غُيَّبٌ‌ وَ إنْ‌ كُنْتَ‌ بِالْقُرْبى‌ حَجَجْتَ‌ خَصيمَهُمْ‌ وَ غَيْرُكَ‌ أوْلى‌ بِالنَّبِيِ‌ّ وَ أَقْرَبٌ‌ شرح و تفسير عذر واهى براى تصدّى خلافت امام عليه السلام در اين كلام پرمعنا به سراغ استدلال‌هاى باطل مدعيان خلافت رفته و مى‌فرمايد:«عجبا! آيا خلافت با همنشينى پيامبر حاصل مى‌شود؛ ولى با همنشينى و خويشاوندى حاصل نمى‌گردد؟»؛ (وَا عَجَبَاهُ‌! أَ تَكُونُ‌ الخِلاَفَةُ‌ بِالصَّحَابَةِ‌ وَ الْقَرَابَةِ‌؟) . مرحوم سيد رضى بعد از روايت اين كلام مى‌گويد:«از آن حضرت شعرى در همين زمينه نقل شده است (خطاب به خليفۀ اوّل) مى‌گويد: (اگر تو به سبب شورا مالك امور مردم شدى اين چه شورايى است كه طرف‌هاى مشورت (امثال من و جمعى از بنى‌هاشم و ديگران) غايب بودند؟ و اگر از طريق قرابت با پيامبر در برابر مخالفانت استدلال كردى ديگرى (اشاره به شخص امام است) از تو به پيامبر سزاواتر و نزديك‌تر است». قالَ‌ الرَّضِيُ‌ وَ رُوِيَ‌ لَهُ‌ شِعْرٌ في هذَا الْمَعْنى‌: فَإِنْ‌ كُنْتَ‌ بِالشُّورى‌ مَلَكْتَ‌ أُمُورَهُمْ‌ فَكَيْفَ‌ بِهذا وَ الْمُشيرُونَ‌ غُيَّبٌ‌ وَ إنْ‌ كُنْتَ‌ بِالْقُرْبى‌ حَجَجْتَ‌ خَصيمَهُمْ‌ وَ غَيْرُكَ‌ أوْلى‌ بِالنَّبِيِ‌ّ وَأَقْرَبٌ‌ ابن ابى‌الحديد معتقد است كه صدر اين كلام (قسمت قبل از شعر) خطاب به عمر است و دو بيتى كه در ذيل آن قرار دارد خطاب به ابوبكر است.(بسيارى ديگر از محققان نيز همين را پذيرفته‌اند) زيرا هنگامى كه ابوبكر به عمر گفت: دستت را دراز كن تا با تو بيعت كنم عمر در پاسخ او چنين گفت: «أنْتَ‌ صاحِبُ‌ رَسُولِ‌ اللّهِ‌ صلى الله عليه و آله فِى الْمَواطِنِ‌ كُلِّها شِدَّتِها وَ رَخائِها فَامْدُدْ أنْتَ‌ يَدَكَ‌ ؛تو همراه پيغمبر در همه جا بودى در حالات شدت و سختى و آسانى تو دستت را دراز كن تا من با تو بيعت كنم». ١ على عليه السلام در پاسخ اين سخن مى‌گويد: اگر مصاحبت با پيغمبر سبب شايستگى او براى خلافت مى‌شود كسى كه همين مصاحبت را در طول عمر پيامبر اكرم (حتى پيش از اين‌كه ابوبكر اسلام بياورد) داشته است و افزون بر آن از خويشاوندان نزديك پيغمبر هم بوده شايسته‌تر است. سپس ابن ابى‌الحديد مى‌افزايد: اما آن دو بيت شعر خطاب به ابوبكر است، زيرا ابوبكر در برابر انصار در سقيفه استدلال كرده بود كه ما عترت رسول اللّه هستيم (و به همين دليل براى خلافت شايسته‌تر از ديگران هستيم). على عليه السلام در برابر اين استدلال مى‌فرمايد: اگر خويشاوندى تو به پيامبر دليل شايستگى توست غير تو از تو به پيغمبر نزديك‌تر است. البته مى‌دانيم نه مصاحبت با رسول اللّه و نه خويشاوندى با آن حضرت هيچ يك براى خلافت و جانشين او كافى نيست، بلكه خلافت پيامبر مرهون شايستگى‌هاى علمى و اخلاقى فراوانى است كه جز در على عليه السلام وجود نداشت؛ ولى از آنجا كه آنها در برابر مخالفان خود به اين‌گونه مسائل يعنى مصاحبت و قرابت استدلال كردند اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌خواهد با سخن خودشان دليلشان را باطل كند. نخستين بيت شعرى كه سيد رضى در ذيل اين كلام پرمعنا به آن حضرت نسبت داده و در بسيارى از كتب تاريخ و شعر و ادب نقل شده است اشاره به داستان سقيفه است كه به اصطلاح گروهى از صحابه به مشورت نشستند و ابوبكر را به خلافت منصوب نمودند در حالى كه اگر منظور آنها شوراى صحابۀ پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بوده است اكثريت قاطع صحابه غايب بودند شورايى بود بسيار محدود و شتاب‌زده كه با نقشۀ قبلى ترسيم شده بود. امام عليه السلام مى‌فرمايد: به فرض اين‌كه خلافت نياز به نص پيغمبر از سوى خداى متعال نداشته باشد و از طريق شورا انجام شود شوراى سقيفه هرگز صلاحيت براى اين كار نداشت. بيت دوم اشاره به استدلالى است كه عمر در برابر طايفۀ انصار داشت. آنها گفتند: ما براى خلافت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله شايسته‌تريم و به فرض كه اصرار داشته باشيد شما هم در خلافت سهيم باشيد يك نفر از سوى ما و يك نفر از سوى شما امر خلافت را اداره كنند؛ ولى عمر براى عقب راندن گروه انصار گفت: كسى اولويت دارد كه با پيغمبر صلى الله عليه و آله قرابت داشته باشد و ما قرابت و خويشاوندى با آن حضرت داريم نه شما. امام عليه السلام در برابر اين سخن مى‌فرمايد: اگر قرابت معيار اولويت باشد فرد ديگرى (اشاره به خود آن حضرت است) از ابوبكر بسيار

نزديك‌تر و اقرب است. امام عليه السلام در خطبۀ ٦٧ نيز به اين معنا اشاره كرده مى‌فرمايد:«آنها به شجره (درخت) استدلال كردند اما ثمره و ميوه‌اش را ضايع نمودند؛ احتَجُّوا بِالشَّجَرَةِ‌، وَ أضاعُوا الثَّمَرَةَ‌» . دربارۀ ماجراى پرغوغاى سقيفۀ بنى ساعده و حوادثى كه در آن گذاشت و مطالب بسيار سؤال برانگيز كه در آن بود به طور مشروح در جلد سوم از همين كتاب در ذيل خطبۀ ٦٧ (با استفاده از مدارك و منابع معروف اهل سنت) سخن گفتيم.