هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
صفحه
من نهج البلاغه میخوانم
https://eitaa.com/zandahlm1357
🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_196
و قال عليه‌السلام
لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مَالِكَ مَا وَعَظَكَ.
امام عليه السلام فرمود:
آنچه از مال تو از دست مى‌رود و مايۀ پند و عبرتت مى‌گردد
در حقيقت از دست نرفته است
شرح و تفسير
ضررهاى عبرت‌آموز منفعت است
امام عليه السلام در اين كلام كوتاه و پرمعنا به نكتۀ مهمى دربارۀ مصرف شدن بعضى از سرمايه‌ها و اموال اشاره كرده مى‌فرمايد:«آنچه از مال تو از دست مى‌رود و مايۀ پند و عبرتت مى‌گردد در حقيقت از دست نرفته است»؛ (لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مَالِكَ مَا وَعَظَكَ).
همان‌گونه كه در بحث سند اين حكمت اشاره شد، اين جمله به قدرى در السنۀ مردم گسترش يافته كه به صورت يكى از ضرب المثل‌هاى عرب در آمده است.
مى‌دانيد مال، وسيله‌اى براى رسيدن به اهداف مختلف است. اگر در مسير اطاعت فرمان خدا و انجام كارهاى مثبت مادى و معنوى قرار گيرد بهترين وسيله به شمار مى‌آيد و اگر در مسير عصيان و گناه و كارهاى زيانبار به كار رود بدترين وسيله است و آنچه مى‌گوييم: مال دنيا بهترين و بدترين است اشاره به همين نكته است.
مثال مال در جنبه‌هاى مثبت فراوان است. گاهى مال براى نيازهاى معمولى مادى به كار مى‌رود، زمانى براى نيازهاى معنوى مانند صرف آن براى علم آموختن و يا در راه زيارت خانۀ خدا و يا جهاد فى سبيل الله به كار انداختن.
ولى گاه در راهى به كار انداخته مى‌شود كه ظاهراً از بين رفته و فانى مى‌شود؛ اما پندى به انسان مى‌آموزد؛ پندى كه گاهى انسان را از ضررهاى بسيار در آيندۀ زندگى حفظ مى‌كند و منافع گرانبهايى در بر دارد. اين‌گونه اموال اگر چه ظاهراً فانى شده‌اند؛ اما نه تنها از بين نرفته بلكه بسيار پرسود بوده‌اند. آيا كسى كه سرمايه‌اى در امرى تجارى به كار مى‌برد و ظاهرا زيان مى‌كند؛ اما راه و رسم تجارت را به وسيلۀ آن مى‌آموزد زيان كرده است؟ و يا كسى كه مالى را در اختيار دوستى مى‌گذارد تا او را بيازمايد و بعد آن مال از بين مى‌رود و در آينده از خطرات زيادى محفوظ مى‌ماند زيان كرده است؟
آيا كسى كه بدون اخذ سند مالى در اختيار كسى مى‌گذارد و شخص بدهكار انكار مى‌كند و نتيجۀ آن اين مى‌شود كه در آينده هميشه با اسناد محكم اموالش را به ديگران بسپارد خسارت ديده است؟
آيا كسانى كه مثلاً براى يافتن داروى درمان يك بيمارى خطرناك مانند سرطان، سال‌ها اموالى را هزينه مى‌كنند و به جايى نمى‌رسند؛ ولى سرانجام موفق به كشف آن مى‌شوند ضرر كرداند. جان گفتار امام عليه السلام همين است كه اگر مالى را صرف كردى و ظاهرا از بين رفت اما پند و اندرزى براى تو به ارمغان آورد اين مال از ميان نرفته و براى هميشه براى تو ذخيره شده است.
اين سخن منحصر به صرف مال و ثروت نيست. از دست دادن نعمت‌هاى ديگر كه سبب بيدارى و هشيارى انسان مى‌گردد نيز در واقع ضرر و زيان محسوب نمى‌شود. همان‌گونه كه در حديثى كه مرحوم علامۀ مجلسى در بحار الانوار از امام صادق عليه السلام نقل كرده اين حقيقت به روشنى منعكس شده است.
امام عليه السلام به هنگام تسليت گفتن مصيبتى به يكى از دوستانش چنين فرمود:
«إنْ كانَ هذَا الْمِيِّتْ قَدْ قَرَّبَكَ مَوْتُهُ مِنْ رَبِّكَ أوْ باعَدَكَ عَنْ ذَنْبِكَ فَهذِهِ لَيْسَتْ مُصيبَةٌ وَ لكِنَّها لَكَ رَحْمَةٌ وَ عَلَيْكَ نِعْمَةٌ وَإنْ كانَ ما وَعَظَكَ وَ لا باعَدَكَ عَنْ ذَنْبِكَ وَ لا قَرَّبَكَ مِنْ رَبِّكَ فَمُصيبَتُكَ بِقَساوَةِ قَلْبِكَ أعْظَمُ مِنْ مُصيبَتِكَ بَمَيِّتِكَ إنْ كُنْتَ عارِفاً بِرَبِّكَ ؛اگر اين شخصى را كه از دست دادى مرگش تو را به خداوندت نزديك‌تر ساخته و تو را از گناهت دور نموده است اين مصيبت نيست، بلكه آن يك رحمت (الهى) است و نعمتى بزرگ براى تو محسوب مى‌شود و اگر اين مصيبت تو را اندرز نداده و از گناهت دور نساخته و به پرورگارت نزديك نكرده، مصيبت اين قساوت قلب از مصيبت اين شخص از دست رفته بزرگ‌تر است اگر خداشناس باشى». ١
همان‌گونه كه در اين حديث پرمحتوا مى‌بينيم، حتى از دست رفتن عزيزترين عزيزان اگر مايۀ بيدارى و هشدارى انسان گردد در واقع مصيبت نيست.
حتى اگر انسان اموالى را از دست مى‌دهد و چيزى عائد او نمى‌شود جز اين‌كه بر اين مصيبت صبر كرده و شكر به جا مى‌آورد و پاداش شاكران را مى‌گيرد باز در واقع اموال او از دست نرفته است. ازاين‌رو در غرر الحكم به جاى اين جمله اين جمله از امام عليه السلام نقل شده است:
«لَنْ يَذْهَبَ مِنْ مالِكَ ما وَعَظَكَ وَ حازَ لَكَ الشُّكْرُ؛ آنچه از مال تو از بين مى‌رود و تو را پند مى‌دهد در حقيقت از بين نرفته و جاى شكر دارد.
هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
صفحه
گلدان من🌳🌳🌳🌳
با ما همراه باشید👇👇👇
.......:
@zandahlm1357
نخل مرداب 🎀🎀
این گیاه که بومی ماداگاسکار است ، اما غالبا در سراسر جهان کشت میشود
اسم علمی نخل مرداب Cyperus alternifolius ، از خانواده cyperaceae میباشد. این جنس ۵۵۰ گونه مختلف دارد که تمام آنها علاقمند به رطوبت زیاد هستند.
ارتفاع آن به یک متر می رسد. برگهای نخل مرداب ، خشن، سبز تیره و خطی شکل می باشد. ساقه آن معمولا سخت و در انتها دارای براکته های سبز رگبرگ مانند است که حالت آبشاری دارند، این براکته ها در انتهای ساقه مانند چتر قرار گرفته اند.
گل آذین کوچکی در قسمت تحتانی براکته ها از اواسط تا اواخر تابستان ظاهرمی شود که در مراحل اولیه زرد رنگ است و تولید دانه های گرده سفید رنگ می کند و در آخر ، به رنگ قهوهای در می آید
نخل مرداب به نور معمولی، گرمای متوسط تا زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت هوای عادی یعنی ۵۰ تا ۷۰ درصد و خاک قلیایی، احتیاج دارد.
کود مورد نیاز نخل مرداب را میتوان به میزان ۲ گرم در لیتر هر هفته یکبار از اردیبهست تا شهریور ماه ، مصرف کرد.
مخلوطی از خاک باغچه، تورب و ماسه محیط مناسبی را برای رشد این گیاه فراهم می کند
نخل مرداب را میتوان به راحتی، از اواسط بهار تا اوایل تابستان با روش تقسیم بوته، تکثیر کرد. بعد از آبیاری گلدان، گیاه را خارج نمایید و با یک چاقوی تیز، انبوه ریشه ها را به با حداقل ۴ یا ۵ ساقه تقسیم کنید. اگر با دست عمل تقسیم را انجام دهید، صدمه کمتری به ریشه ها وارد می آید. هر قسمت را در گلدانی با قطر دهانه ۹تا ۱۱ سانتیمتر، حاوی کمپوست گلدانی با پایه پیت قرار دهید و کاملا آبیاری کنید
روش دیگر تکثیر آن است که راس گل را همراه برگه های زیر گل با قیچی جدا کنید و در آن و یا کمپوست مخصوص بذر و قلمه مرطوب قراردهید به طوری ساقه آن بر عکس به سمت بالا باشد برگها داخل آب قرار بگیرند. بعد از ریشه دهی، آن را به گلدان منتقل نمائید
🆔 https://eitaa.com/zandahlm1357
.......:
فصل دهم: آداب تجارت
از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است که بر منبر می‌فرمود: ای گروه سوداگران! اوّل یاد گیرید مسائل تجارت را پس بعد از آن مشغول تجارت شوید. و اللَّه که ربا در این امت خفی تر است از جای پای مورچه بر روی سنگ سخت، و قسم دروغ مخورید، به درستی که تاجر فاجر است و فاجر در جهنّم است مگر کسی که حق بگیرد و حق بدهد.
از حضرت رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هرکه خرید و فروش کند از پنج چیز اجتناب کند: از سود خوردن، و قسم خوردن، و عیب متاع را پوشانیدن، و مدح کردن چیزی که فروشد، و مذمت کردن چیزی که خرد.
در حدیث معتبر منقول است که امیر المؤمنین علیه السلام هر روز بامداد دره را بر دوش می‌گذاشتند و در بازارهای کوفه می‌گشتند و می‌فرمودند که: چون مشغول خرید و فروش می‌شوید، اوّل خیر خود را از خدا بطلبید و خرید و فروش را به سهولت بکنید، و کار را تنگ مگیرید تا برکت بیابید، و نزدیکی و مهربانی بکنید با مشتری ها، و بردباری را زینت خود گردانید، و از قسم خوردن و دروغ گفتن کناره گیرید، و ستم بر مردم مکنید، و با مظلومان انصاف از خود بدهید، و نزدیک ربا و سود مروید، و کیل و وزن را تمام بدهید، و از ترازو دزدی مکنید.
در حدیث دیگر فرمود: ننشیند در بازار مگر کسی که مسائل خرید و فروش را داند، و هرکه با نادانی تجارت کند در ربا خوردن فرو می‌رود.
در حدیث معتبر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: هرکه در بامداد و پسین به بازار رود و چون پا در بازار گذارد، بگوید: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْألُکَ مِنْ خَیْرِها وَخَیْرِ اَهْلِها»، حق تعالی به او ملکی موکّل گرداند که او را و متاعش را محافظت نماید تا به خانه برگردد، پس ملک می‌گوید که: امروز امان یافتی از شر این بازار، و اهل این بازار و امروز روزی تو شد خیر این بازار و اهل این بازار به امر خدا؛ پس چون در دکان بنشیند بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْألُکَ مِنْ فَضْلِکَ رِزْقاً
حَلالاً طَیِّباً، وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ اَنْ اَظْلِمَ اَوْ اُظْلَمَ وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ صَفْقَةٍ خاسِرَةٍ وَیَمینٍ کاذِبَةٍ»، چون این دعا بخواند ملکی که به او موکل است می‌گوید: بشارت باد تو را که امروز در این بازار کسی بهره اش از تو فراوان تر نیست، تعجیل کردی در جمع آوردن ثواب‌ها و محو کردی از خود گناهان را، به زودی می‌آید به سوی تو آنچه خدا روزی تو گردانیده است از حلال و طیب و مبارک.
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که: چون داخل بازار شوی این دعا را بخوان: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْألُکَ مِنْ خَیْرِها وَخَیْرِ اَهْلِها، وَاَعُوذُبِکَ مِنْ شَرِّها، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ مِنْ اَنْ اَظْلِمَ اَوْ اُظْلَمَ اَوْ اَبْغی اَوْ یُبْغی عَلَیَّ اَوْ اعْتَدی او یُعْتَدی عَلَیَّ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ اِبْلیسَ وَجُنُودِهِ، وَمِنْ شَرِ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، وَحَسْبِیَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلَّا هُو، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُو رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ».
در حدیث صحیح دیگر منقول است از آن حضرت که هرکه: داخل بازاری یا مسجدی بشود و یک مرتبه بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاللَّهُ اَکْبَرُ کَبیراً وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ کَثیراً وَسُبْحانَ اللَّهِ بُکْرَةً وَاَصیلاً، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ العَلیِّ الْعَظیمِ، وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ» برابر است با یک حج مقبول.
در حدیث معتبر دیگر منقول است: هرکه در بازار بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» حق تعالی هزار حسنه از برای او بنویسد.
در حدیث معتبر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: هرکه داخل بازار شود و نظر کند به شیرین و تلخ و ترش آن و بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْألُکَ مِنْ فَضْلِکَ، وَاَسْتَجیرُ بِکَ مِنْ الظُّلْمِ وَالغِرَمِ وَالمَآثِمِ».
در روایت دیگر از حضرت صادق علیه السلام منقول است: هرکه داخل بازار شود و بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاَنَّ مُحَمَداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ مِنَ الظُّلْمِ وَالمَآثِمِ وَالْمَغرَمِ» حق تعالی به عدد آنچه در آن بازار هست، از سخن گو و غیر سخن گو ثواب برای او بنویسد.
از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: یاد خدا در بازار بسیار بکنید در وقتی که مردم مشغول دنیا باشند، که کفاره گناهان شما باشد، و باعث زیادتی حسنات شم
ا شود، و
شما را از غافلان
ننویسند. و چون خواهید مایحتاج خود را از بازار بخرید در وقت داخل شدن بازار بگویید: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَعُوذُبِکَ مِنْ صَفْقَةٍ خاسِرَةٍ وَیَمینٍ فاجِرَةٍ، وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ بَوارِ الاَیْمِ».
و در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هرکه در وقت داخل شدن بازار بگوید: «سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِ ِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیی وَیُمیتُ، وَهُو حَیٌ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُو عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ»، به عدد آنچه خداوند تبارک و تعالی خلق کرده است تا قیامت به او ثواب کرامت فرماید.
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون خواهی متاعی یا غیر آن بخری، سه مرتبه "اللَّه اکبر" بگو، پس سه مرتبه این دعا بخوان: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اشْتَرَیْتُهُ اَلَْتمِسُ فیهِ مِنْ خَیْرِکَ فَاجْعَلْ لی فیهِ خَیْراً، اَللَّهُمَّ اِنی اِشْتَرَیْتُهُ اَلْتمِسُ فیهِ مِنْ فَضْلِکَ فَاجْعَلْ لی فیهِ فَضلاً، اَللَّهُمَّ اِنِّی اِشْتَرَیْتُهُ الَْتمِسُ فیهِ مِنْ رِزْقِکَ فَاجْعَلْ لی فیهِ رِزْقاً».
در روایت دیگر منقول است: امام رضاعلیه السلام بر روی متاعی که می‌خریدند، می‌نوشتند: «بَرَکَةً لَنا» و محتمل است که مراد نوشتن به انگشت باشد.
در حدیث صحیح از امام جعفر صادق علیه السلام منقول است: چون خواهی که چیزی بخری این دعا بخوان: «یا حَیُّ یاقَیُّومُ یا دائِمُ یا رَؤُفُ یا رَحیمُ، اَسْألُکَ بِعِزَّتِکَ وَقُدْرَتِکَ وَما اَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ اَنْ تَقْسِمَ لی مِنَ التّجارَةِ الْیَوْمَ اَعْظَمَها رِزْقاً وَاَوْسَعَها فَضْلاً وَخَیرَها عاقِبَةً فاِنَّهُ لا خَیْرَ فیما لا عاقِبَةَ لَهُ» و فرمود: چون حیوانی یا بنده ای بخری، بگو: «اَللَّهُمَّ قَدِّرْلی اَطْوَلَها حَیوةً وَاَکْثَرَها مناعَةً وَخَیْرَها عاقِبَةً».
در حدیث حسن از آن حضرت منقول است: چون خواهی چهار پایی بخری، سه مرتبه این دعا را بخوان: «اَللَّهُمَّ اِنْ کانَتْ عَظَمَةَ الْبَرکَةِ فاضِلَةَ الْمَنْفَعَةِ مَیْمُونَةَ الناصِیَةِ فَیَسِّرلی شِرائَها، وَاِنْ کانَتْ غَیْرَ ذلِکَ فَاصْرِفْنِی عَنْها اِلَی الَّذِی هُو خَیْرٌ لی مِنْها، فَاِنَّکَ تَعْلَمُ وَلا اَعْلَمُ وَتَقْدِرُ وَلا اَقْدِرُ، وَاَنْتَ عَلاّمُ الْغُیُوبِ».
در روایت دیگر منقول است: چون خواهی دنبال کاری بروی و آفتاب اندکی بلند شده باشد که سرخی شعاعش برطرف شده، دو رکعت نماز بگذار و در رکعت اوّل بعد از سوره حمد سوره «قل هو اللَّه احد» و در رکعت دوم "قل یا ایها الکافرون" بخوان پس چون سلام
بگویی این دعا بخوان: «اَللَّهُمَّ اِنِّی غَدَوْتُ اَلْتمَسُ مِنْ فَضْلِکَ کَما اَمَرْتَنی، فَارْزُقْنی مِنْ فَضْلِکَ رِزْقاً حَسَناً واسِعاً حَلالاً طَیِّباً، وَاَعْطِنی فیما رَزَقْتَنِی الْعافِیَةَ غَدَوْتُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَقُوَّتِهِ، غَدَوْتُ بِغَیْرِ حَوْلٍ مِنّی وَلا قُوةٍ وَلکِنْ بِحَوْلِکَ وَقُوَّتِکَ وَاَبْرَءُ اِلَیْکَ مِنَ الْحَوْلِ وَالْقُوَّةِ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُکَ بَرَکَةَ هذَا الْیَوْمِ فَبارِکْ لی فی جَمیعِ اُمُوری یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیِّبینَ» و در فقه الرضا مذکور است که چون خواهی متاعی را ببندی و نگاه داری، آیة الکرسی بخوان و بنویس و در میان متاع بگذار، و این دعا را بخوان و آیةالکرسی بنویس: «وَجَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا
یُبْصِرُونَ، لا ضَیْعَةَ عَلَیَّ ما حَفِظَ اللَّهُ، فَاِنْ تَوَلَّوا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلَّا هُو عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُو، رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ»، چون چنین کنی آن متاع از هر بلایی محفوظ بماند. و فرمود: اگر مالت تلف شود، این دعا بخوان: «اَللَّهُمَّ اِنِّی عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ وَابْنُ اَمَتِکَ وَفی قَبْضَتِکَ، ناصِیَتی بِیَدِکَ، تَحْکُمُ فیما تَشاءُ وَتَفْعَلُ ما تُریدُ، اَللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ عَلی حُسْنِ قَضاءِکَ وَبَلاءِکَ، اَللَّهُمَّ هُو مالُکَ وَرِزْقُکَ وَاَنا عَبْدُکَ، خَوَّلْتَنی حَیْنَ رَزَقْتَنی، اَللَّهُمَّ فَاَلْهِمْنی شُکْرَکَ فیه وَالصَّبْرَ عَلَیْهِ حینَ اَصَبْتُ وَأخَذْتُ، اَللَّهُمَّ اَنْتَ اَعْطَیْتَ وَاَنْتَ اَصَبْتَ، اَللَّهُمَّ لا تَحْرِمْنی ثَوابَهُ وَلا تُنْسِنی مِنْ خَلْفِهِ اَوْ فِی دُنْیایَ وَآخِرَتی، اِنَّکَ عَلی ذلِکَ قادِرٌ، اَللَّهُمَّ انَالَکَ وَبِکَ وَاِلَیْکَ وَمِنْکَ، لا اَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَلا ضَرّاً».
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله