قسمت ششم همه چیز به هم ریخته بود. انگار هیچگاه، دنیا قصد خوش رقصی برای من را نداشت. منی که حاضر بودم تمام سکه های عمرم را خرج کنم تا لحظه ایی سازِ دنیا، بابِ دلم کوک شود. حالادیگر دانیال را هم نداشتم. من بودم و تنهایی.. بیچاره خانه مان، که از وقتی ما را به خود دیده بود، چیزی از سرمای شوروی برایش کم نگذاشته بودیم. روزهایم خاکستری بود، اما حالا رنگش به سیاهی میزد. رفتار های دانیال علامتی بزرگ از سوال را برایم ایجاد میکردند. چه شده بود؟؟ این دین و خدایش چه چیزی از زندگیمان میخواستند؟؟ مگر انسان کم بود که خدا، اهالی این کلبه ی وحشت زده را رها نمیکرد؟ مادر یک مسلمان ترسو.. پدر یک مسلمان سازمان زده.. و حالا تنها برادرم، مسلمانی مذهبی که از هّل حلیم، دیگ را به آغوش میکشید. کمتر با دانیال برخورد میکردم. اما تمام رفتارهایش را زیر نظر داشتم. چهره ی عجیبی که برای خود ساخته بود. و برخوردهای عجیبترش، کنجکاویم را بیشتر میکرد. و در بین چیزی که مانند خوره، جانِ ذهنیاتم را میخورد، اختلاف عقاید و کنشهایش با مادر مسلمانم بودم. هر دو مسلمان.. اما اختلاف؟؟؟ پس مسلمانها دو دسته اند.. ترسوهایش مانند مادر، مهربان و قابل ترحمند.. جسورهایش میشوند دانیال. دانیالی که نمیدانستم کیست؟؟ بد یا خوب؟؟؟ راستی پدرم از کدام گروه بود؟؟ نه.. اون فقط یک مجاهد خلقیِ مست بود..همین و بس.. دیگر طاقتم تمام شد. باید سر درمیاوردم، از طوفانی که آرامش اندکم را دزدید.. باید آن پسر مسلمان را پیدا میکردم و دروازه های زندگیمان را به رویش میبستم. دلم فقط برادرم را میخواستم. دانیال زیبای خودم.. بدون ریش.. با موهای طلایی و کوتاهش.. پس همه چیز شروع شد. هر جا که میرفت، بدون اینکه بفهمد، تعقیبش میکرد. در کوچه و خیابان.. اما چیز زیادی دستگیرم نمیشد. هر بار با تعدادی جوان در مکانهای مختلف ملاقات میکرد. جوانهایی با شمایلی مسلمان نما، که هیچ کدامشان ،آن دوست مسلمان نبودند. راستی آنها هم خواهر داشتند؟؟ و چقدر سارای بیچاره در این دنیا بود.. از این همه تعقیب چیزی سر درنمی آوردم.. فقط ملاقات های فوری.. چند دقیقه صحبت.. و بعد از مدتی خیابان گردی، ورود به خانه های مهاجر نشین، که من جرات نزدیک شدن به آنها را نداشتم .گاهی ساعتها کنج دیواری، زیر باران منتظر میمانم.. اما دریغ… پس کجا بود این دزد اعظم، که فقط عکسش را در حافظه ام مانند گنجی گران؛ حفظ میکردم، برای محاکمه.. روزی بعد از ساعتها تعقیب و خیابان گردی های بی دلیل دانیال، سرانجام گمش کردم. و خسته و یخ زده راهی خانه شدم.. هنوز به سبک خانواده های ایرانی، کفشهایم را درنیاورده بودم که… ادامه دارد........ بامــــاهمـــراه باشــید🌹 https://eitaa.com/zandahlm1357

#انسان_شناسی ۳۳ #استاد_شجاعی #استاد_حسینی_قمی 🔮 دنیا ؛ نمی‌تونه بهشتِ تو باشه! اما می‌تونه برات، تبدیل به بهشت بشه! 🔮 دنیا؛ نمی‌تونه همه‌ی آرزوهای تو رو، برات مهیّا کنه! اما می‌تونه، شبیه یک بستر، تو رو برسونه به تهِ تمام آرزوهات! ☜ اول باید بتونی، تفاوت این دو تا رو درک کنی! تا بتونی درست ازش، بهره بگیری!

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست ساقی کجاست گو سبب انتظار چیست هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار کس را وقوف نیست که انجام کار چیست پیوند عمر بسته به موییست هوش دار غمخوار خویش باش غم روزگار چیست معنی آب زندگی و روضه ارم جز طرف جویبار و می خوشگوار چیست مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اند ما دل به عشوه که دهیم اختیار چیست راز درون پرده چه داند فلک خموش ای مدعی نزاع تو با پرده دار چیست سهو و خطای بنده گرش اعتبار نیست معنی عفو و رحمت آمرزگار چیست زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست تا در میانه خواسته کردگار چیست #حافظ 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🆔 https://eitaa.com/zandahlm1357

۱۳۶. خوشا به حال شیعیان قائم ما که در دوران غیبت او، چشم انتظار ظهورش، و در دوران ظهور سر نهاده به فرمانش هستند. بحار الانوار ۱۳۷. خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما، به فرمان ما تمسک جوید، که در نتیجه قلب او هرگز به طرف باطل متمایل نخواهد شد. بحار الانوار https://eitaa.com/zandahlm1357

سلام لطفا #اندڪی_تأمل🇮🇷👇 eitaa.com/joinchat/3717922818Ca7721d8525

.......: پيام به مناسبت دومين سالگرد ارتحال حضرت امام خمينى (ره) پيام به مناسبت دومين سالگرد ارتحال حضرت امام خميني (ره) بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم الم تر كيف ضرب اللَّه مثلا كلمة طيّبة كشجرة طيّبة اصلها ثابت و فرعها في السّماء تؤتي اكلها كلّ حين باذن ربّها و يضرب اللَّه الامثال للنّاس لعلّهم يتذكّرون (۱) بار ديگر چهاردهم خرداد فرا رسيد؛ روز عزاي بزرگ جهان اسلام؛ روزي كه در آن، ايران صبحي بي خورشيد را آغاز كرد؛ روزي كه انقلاب، ديگر ضربان آن قلب تپنده را نشنيد؛ روزي كه در سراسر جهان، هرجا مسلمان دردمند يا انسان آزاده يي بود، احساس يتيمي كرد؛ روزي كه ملت ايران، صخره ي استواري را كه بدان تكيه كرده بود و سرو بلندي را كه در سايه ي آن آرميده بود و روح بزرگي را كه كعبه ي عشق و ايمان خود ساخته بود، در كنار خود نيافت؛ روز عزا، روز امتحان، روز فقدان بزرگ و روز ميثاقي ابدي با آن كه جامه ي عاريت را به حيات ابدي تبديل كرده بود. آري، در آن روز، نعمت مجاورت عيني و حضور جسماني امام از دست ما گرفته شد و شعله ي برقي كه به قدرت الهي در فضاي زندگي آلوده و مادّي اين زمانه درخشيده بود، خاموش گشت؛ اما از سويي، معرفت امام ابعادي تازه يافت و به بركت يادآوري لحظه‌هاي تكرارنشدنيِ سالهاي آن رهبريِ شگفت آور و بي نظير، ذهنها به تأمل و تدبري كه عادتاً تا كسي زنده و در دسترس است، رخ نمي دهد، روي آورد و چشمها خورشيد فروزان و گرمابخشي را كه اكنون ستاره يي دوردست شده بود، به رصد نشست. آنچه در ستايش آن يگانه ي زمان و مجدد دوران، در روزي و هفته يي چند، بر زبانها و قلمها و در شعرها و مقاله‌ها آمد، در همه ي دوران رهبريش نيامده بود، و اين براي نسل معاصر - كه سالها دچار تبليغات عنادآميز و فضاي غبارآلوده ي دوران انقلاب و جنگ تحميلي بود - فوزي عظيم به شمار مي‌رفت و مي‌رود. و از سوي ديگر، احساس خلأ امام كبير و عظيم، دلهاي انديشناك از خطرات محتمل را يكدل كرد و همه را بر صراط مستقيم خط امام و دفاع از ميراث گرانبهاي او - يعني نظام اسلامي و ارزشهاي انقلاب - ثابت قدم ساخت؛ شور و همتي تازه به ملت، و عزم و تلاشي كم سابقه به خدمتگزاران كشور، و قوّت و استحكامي بيش از گذشته به رابطه ي ملت و دولت بخشيد و بركات پايان ناپذير آن سلاله ي پيامبران و منادي راه صالحان، پس از رحلت از اين جهان نيز، كشور و ملت و انقلاب را شامل شد؛ «فسلام عليه يوم ولد و يوم ارتحل و يوم يبعث حيّا». اكنون با گذشت دو سال از آن حادثه ي تلخ، اگرچه سالگرد روزي كه در آن از زمين و آسمان غم مي‌روييد و مي‌باريد، بار ديگر كامها را تلخ و دلها را سرشار از اندوه مي‌كند، اما مشاهده ي اين كه امام عظيم الشأن ما، همچنان در همه ي مشاهد و مناظر انقلاب، حاضر و ناظر و چون خورشيد پرتوافشان است، دلها و جانها را از اميد و اطمينان سرشار مي‌سازد. خدا را شكر كه طمع و پيش بيني دشمنان - كه مترصد بودند با درگذشت امام، كشور را دچار هرج ومرج، انقلاب را مواجه با بن بست، ملت ايران را آشفته، وتوطئه‌هاي خود را موفق ببينند - سراب شد و نيرنگ و افسون آنان كه كوشيدند كشور و ملت و دولت را از راه امام بگردانند، با هوشياري و تعهد مسؤولان و حضور دايمي مردم در صحنه خنثي گشت و راه امام و خط روشني كه در برابر ملت ترسيم كرده بود، با قوّت و قاطعيت ادامه يافت. اكنون در كنار خاطره ي تلخ چهاردهم خرداد، اين واقعيت شيرين در برابر چشم ماست كه امام راحل، اگر نه به جسم، اما با فكر و راه و وصيت هميشه زنده ي خود در كنار ماست و زنده است و به فضل و قدرت خدا، هيچ قدرتي نخواهد توانست اين حضور و اين حيات را سلب كند و جمهوري اسلامي را از پدر و بنيانگذار و معلم بزرگ خود جدا سازد. اينك اين جانب از اين فرصت براي ذكر نكاتي چند استفاده مي‌كنم: اول آن كه دشمنان كه نتوانسته اند - و به ياري خدا هرگز نخواهند توانست - ايران اسلامي را از راه امام راحل و خط فكري، سياسي او جدا كنند، ..... #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357