قسمت هشتم: بیچاره عثمان به طمع آسایش،ترک وطن کرده بود آن هم به شکلی غیر قانونی و حالا بلایی بدتر از بمب و خمپاره بر سرش آوار شده بود.اکنون من و عثمان با هم،همراه بودیم،پسری سی و چند ساله با ظاهری سبزه ،قدی بلند و صورتی مردانه که ترسی محسوس در چشمهایش برق میزند.ما روزها با عکسی در دست خیابان ها را زیر و رو میکردیم. اما دریغ از گنجی به اسم دانیال یا هانیه.گاهی بعد از کلی گشت زنی به دعوت عثمان برای صرف چای به خانه شان میرفتم و من چقدر از چای بدم می آمد.اصلا انگار چای نشانی برای مسلمانان بود.مادرم چای دوست داشت. پدرم چای میخورد،دانیال هم گاهی...و حالا عثمان و خانواده اش،پاکستانی هایی مسلمان و ترسو!هیچ وقت چای نخوردم و نخواهم خورد...حداقل تا زمانی که حتی یک مسلمان، بر روی این کره،چای بنوشد!! عایشه و سلما خواهرهای دیگر عثمان بودند.مهربان و ترسو،درست مثله مادرم.آنها گاهی از زندگیشان میگفتند،از مادری که در بمباران کشته شد و پدری که علیل ماند اما زود راه آسمان در پیش گرفت.و عثمانی که درست در شب عروسی،نوعروس به حجله نبرده، لیلی اش را به رخت کفن سپرد...و چقدر دلم سوخت به حال خدایی،که در کارنامه ی خلقتش، چیزی جز بدبختی نیست.هر بار آنها میگفتند و من فقط گوش میدادم...بیصدا،بی حرف...بدون کلامی،حتی برای همدردی... عثمان از دانیال میپرسید و من به کوتاهترین شکل ممکن پاسخ میدادم. و او با عشق از خواهر کوچکش میگفت که زیبا و بازیگوش بود که مهربانی و بلبل زبانی اش دل میبرد از برادرِ شکست خورده در زندگیش.که انگار دنیا چشم دیدن همین را هم نداشته و چوب لای چرخِ خوشی شان میخ کرد. در این بین،درد میانمان،مشترک بود.و آن اینکه هانیه هم با گروهی جدید آشنا شد.رفت و آمد کرد و هروز کم حرف تر و بی صداتر شد.شبها دیر به خانه می آمد در مقابلِ اعتراضهای عثمان،پرخاشگری میکرد.در برابر برادرش پوشیده بود و او را نامحرم میخواند،از اصول و شرعیات عجیب و غریبی حرف میزد و از آرمانی بی معنا.. .درست شبیه برادرم دانیال! آن ها هم مثل من یک نشانی میخواستند...... اما تلاش ها بی فایده بود.هیچ سرنخی پیدا نمیشد...نه از دانیال،نه از هانیه... و این من و عثمان را روز به روز ناامیدتر میکرد و بیچاره مادر که حتی من را هم برای خود نداشت... فقط فنجانی چای بود با خدا... دیگه کلافه شده بودیم.هیچ اطلاعاتی جز اینکه با گروهی سیاسی و مذهبی برای مبارزه به جایی از آلمان رفته اند،نداشتیم... چه مبارزه ایی؟؟؟دانیال کجای این قصه بود؟؟ مبارزه...مبارزه...مبارزه... کلمه ایی که روزی زندگی همه مان را نابود کرد... ادامه دارد................. بامــــاهمـــراه باشــید🌹 https://eitaa.com/zandahlm1357

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو هر گل نو ز گلرخی یاد همی‌کند ولی گوش سخن شنو کجا دیده اعتبار کو مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار کو حسن فروشی گلم نیست تحمل ای صبا دست زدم به خون دل بهر خدا نگار کو شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زد خصم زبان دراز شد خنجر آبدار کو گفت مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو مردم از این هوس ولی قدرت و اختیار کو حافظ اگر چه در سخن خازن گنج حکمت است از غم روزگار دون طبع سخن گزار کو #حافظ 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🆔 https://eitaa.com/zandahlm1357

#انسان_شناسی ۳۵ #استاد_شجاعی #استاد_عالی ⚡️همه‌ی انسانها، به جهنّم متولّد می‌شوند👇 ( ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ) ⚡️و این ما هستیم که باید در متنِ همین دنیا، مسیرِ جهنّم را طی کنیم، تا به بهشت برسیم! ❀ صراط چیزی نیست؛ جز مسیرِ حرکت ما، در همین جهنم (ظلمات دنیا)، بسمت بهشت (سلامت و نور باطن)!

۱۳۸. باید هر کدام از شما برای خروج قائم (عجّل اللَّه فرجه الشریف) آمادگی پیدا کند، اگرچه با تهیه کردن یک تیر باشد. بحار الانوار ۱۳۹. هرکس حتی یک شب بدون معرفت امام زمانش بخوابد، به مرگ جاهلیت مرده است. بحار الانوار https://eitaa.com/zandahlm1357

سلام لطفا #اندڪی_تأمل🇮🇷👇 eitaa.com/joinchat/3717922818Ca7721d8525

.......: جمهوري اسلامي، رابطه با رژيم امريكا را كه رمز و نشانه ي قلدري و سلطه ي ناحق و مظهر ستم به ملتهاي ضعيف عالم است، مردود مي‌داند و تا وقتي آن رژيم، مستكبرانه به ملتها ظلم مي‌كند، در دولتها و كشورها دخالت مي‌كند، از رژيمهاي نامشروعي چون رژيم منفور صهيونيستي حمايت مي‌كند، با نهضتهاي آزاديخواهانه و بيداري ملتها ستيزه مي‌كند وبخصوص با ملت مسلمان پيشگام ايران و ملتهاي به پاخاسته ي مسلمان دشمني مي‌ورزد، هرگز با آن رژيم رابطه برقرار نخواهد كرد. رابطه با ديگر كشورها - چه اروپايي و چه آسيايي و آفريقايي، و چه كشورهاي پيشرفته ي صنعتي، و چه غير آنها - تا آن جا كه به تشخيص مسؤولين، در جهت منافع و مصالح كشور و ملت باشد، براي ما هميشه مطلوب، بلكه لازم بوده است و مسؤولين دولتي موظف بوده و هستند، آن را هوشمندانه و پيگير تأمين كنند؛ و آنان و همه ي ملت بدانند و مي‌دانند كه ايجاد اين روابط و تحكيم آن، هيچ گونه خدشه يي به اصل «نه شرقي و نه غربي» وارد نمي سازد. ديگر آن كه در نظام اسلامي، اگرچه رسم و سنت انتقاد و نصيحت مشفقانه به مسؤولين، يكي از مواهب الهي و مفاخر اسلامي و مايه ي رشد و ارتقاء و پيشرفت امور و مصداق بارز فريضه ي امر به معروف است و بايد در جامعه بماند و توسعه و كيفيت بيابد، ولي مخلوط كردن اين كار مستحسن و لازم با اشاعه ي روحيه ي بدبيني و سوءظن به كارگزاران اصلي كشور و بدگويي از آنان - كه به تضعيف روحيه، يا تضعيف جايگاه آنان بينجامد - خطايي بزرگ و خيانت آميز خواهد بود. اگر كساني با گفتن و نوشتن يا رفتار متعمدانه ي خود، بذر شك و ترديد نسبت به مسؤولان بلندپايه ي كشور را در دلها بيفشانند و فضا و افق را تيره و يأس آور جلوه دهند، با هيچ توجيه و بياني نمي توان آنها را خدمتگزار و خيرخواه به حساب آورد. اين كار در كشور ما كه از نظامي اسلامي و انقلابي، و مسؤولاني كاملاً مردمي، و ملتي بااخلاص و فداكار، و صميميتي بي نظير ميان مردم و مسؤولان، و استعداد و ظرفيتي درخشان براي كار و پيشرفت، و حيثيتي برجسته در جهان و ميان ملتهاي عالم برخوردار است، بي شك ضربه به آينده ي كشور و خيانت به آرمانهاي انقلاب محسوب مي‌شود و گناهي نابخشودني است. اين جانب، به پيروي از راه و روش هميشگي امام عظيم الشأن راحل، دفاع از همه ي نهادهاي قانوني كشور را وظيفه ي عاجل خود دانسته، پشتيباني از دولت و مجلس شوراي اسلامي و قوّه ي قضاييه و ديگر دستگاههاي قانوني را بر خود واجب مي‌دانم و هيچ گونه برخورد خصمانه و تضعيف آميز نسبت به مسؤولان صديق و دلسوز كشور را تحمل نخواهم كرد و بويژه دفاع از رئيس جمهور محترم و دولت خدمتگزار را كه با تفضلات الهي امروز به وسيله ي يكي از درخشانترين چهره‌هاي انقلاب و يكي از كارآمدترين مغزها و بازوهاي كشور و كسي كه در طول مبارزات شانزده ساله و در دوران دوازده ساله ي پس از پيروزي، هميشه در خط مقدم انقلاب و در جايگاه ممتاز آن قرار داشته، اداره مي‌شود، برهمگان واجب مي‌دانم. البته مسؤولان و كارگزاران كشور بايد بدانند و مي‌دانند كه توجه به انتقاد و نصيحت، و زدودن معايب و نقايص كارها، و رعايت اصول و موازين نظام اسلامي، و حفظ جهتگيريهاي انقلابي، وظيفه يي است كه صلاحيت هر مسؤولي در جمهوري اسلامي، وابسته به رعايت آن و محترم شمردن آن است. در نظام اسلامي، عدالت مبناي همه ي تصميم گيريهاي اجرايي است و همه ي مسؤولان نظام، از نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي، تا مسؤولان بخشهاي مختلف اجرايي، بخصوص رده‌هاي سياستگذاري و كارشناسي، و تا قضات و اجزاي دستگاه قضايي، بايد به جد و جهد و با همه ي اخلاص، درصدد اجراي عدالت در جامعه باشند. امروز در جامعه ي ما، برترين گام در راه استقرار عدل، رفع محروميت از طبقات محروم و تهيدست و كم درآمد است كه غالباً بيشترين بار نظام را در همه ي مراحل بردوش داشته اند و دارند و همواره با اخلاص و صميميت، از انقلاب و اسلام دفاع كرده اند. دفاع از قشرهاي محروم - كه صاحبان واقعي انقلابند - بايد در رأس همه ي برنامه ريزيهاي كشور و محور كليه ي تحركات اقتصادي در بخشهاي مختلف آن باشد و صحت هر سياست و برنامه ي اقتصادي، با چگونگي و اندازه ي پيشرفت در اين هدف، در كوتاه مدت يا بلندمدت، سنجيده شود. همچنين مسؤولان نظام، اعم از نمايندگان محترم مجلس و مأموران اجرايي و قضايي، بايد مراقب باشند كه از عوارضي كه در نظامهاي طاغوتي و غيرمردمي، بيماري همه گير كارگزاران است، خود را با دقت و وسواس دور نگهدارند؛ بيماري رفاه زدگي و عشرت طلبي؛ بيماري زدوبند نامشروع و فساد مالي و اداري؛ بيماري تكبر و دوري از مردم و بي اهميتي به نياز و خواست و اراده و حضور آنان؛ بيماري دسته بنديهاي ناسالم و ترجيح مقاصد باندي بر مصالح عمومي و امثال اينها، كه ابتلاي به آن، مانند موريانه پايه‌هاي هر نظامي را سست و پوك مي‌كند؛ و يا دل سپردن به سنتهاي طاغوتي و رغبت به احياي آنها و بي تفاوت

ي يا بي اعتنايي به ارزشهاي اسلامي و انقلابي، كه دل را مي‌ميراند و نشاط و شوق خدمت به مردمي را كه مخلصانه جان و مال خود را در راه انقلاب داده اند، سلب مي‌كند و آنان را نوميد و غمگين مي‌سازد. #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357