جانبازان و ايثارگران خداوند متعال به شما جانبازان اجر خواهد داد، زيرا شما خودتان را به او تقديم كرديد. شما جانبازان به معناي واقعي كلمه «شهيد» هستيد. خانواده‌هاي معظم شهيدان و جانبازان عزيز ارزنده ترين يادگاريهاي دوران حماسه ي دفاع مقدس هستند. خانواده‌هاي عزيز اسرا و مفقودين با صبر و تحمل بزرگوارانه ي خود، تلخي اسارت و فقدان عزيزان ملت را قابل تحمل كردند. جانبازان و مجروحان عزيزمان كه واقعاً تجسم فداكاريند، شهيدان زنده اند. جانبازان جزو بندگان محبوب خدا هستند. صبر و استقامت جانبازان موجب سربلندي و افتخار اسلام است. جانبازان عزيز در مجاهدتهاي خود بخشي از جسم و سلامتي شان را در راه خدا انفاق كردند. #کلمات قصار نویسنده ؛آیت الله العظمی سید علی خامنه ای(دام ظله) https://eitaa.com/zandahlm1357

💌 و نام پروردگارت را یاد کن، و تنها به او دل ببند! 📚[#مزمل - 8]

🎵 تلاوت جزء 10 قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی (تند خوانی)

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: فضل هراسيد. بازگشت مأمون به بغداد، يعنى پايان آرزوها و رؤياهاى فضل. پس بى مقدمه گفت: « اين چه راه حلى است؟! همين ديروز بود كه خلافت را از برادرت گرفتى و او را كشتى. برادرانت، خاندانت و تمام مردم عراق و عرب‌ها دشمن تو هستند. تازه! وليعهدى را به اباالحسن دادى كه عباسيان از اين كار تو خشنود نيستند. » خليفه نظر او را پرسيد. او گفت: « نظر من اين است كه آن قدر در خراسان بمانى تا مردم، كشته شدن برادرت را فراموش كنند و دل هاى خشمگين آرام شوند. در اين جا مردانى هستند كه سال‌ها به رشيد خدمت كرده اند و به همه امور چيره اند. با آنان مشورت كن. اگر آن‌ها هم اين نظر را دارند، كار را انجام ده. » (۱۲۰) منظورت چه كسانى است؟ على بن عمران، ابايونس و جلودى! ابر غم بر پيشانى خليفه آشكار شد. چاره اى جز برگشتن به بغداد نداشت؛ اما بغداد نه وزارت فضل را مى پذيرفت و نه وليعهدى رضا (ع) را. حضرت (ع) كه از ژرفاى دغدغه هاى مأمون آگاه بود، گفت: « اگر اندرز مرا مى شنوى، بايد مرا از ولايتعهدى معاف بدارى. (۱۲۱) فضل را نيز از وزارت بركنار كن. با اين دو كار، راه بازگشت به بغداد برايت هموار مى شود. » مأمون وانمود كرد كه چيزى نشنيده است! با هم به بغداد مى رويم! امام پاسخ داد: « فقط شما به بغداد مى روى! » و تو؟ من كجا وبغداد كجا؟ ديگر نه من بغداد را ميبينم و نه او مراخواهد ديد! (۱۲۲) هوا توفانى شد. مأمون از غم هاى درونش رنج مى برد و از آينده مبهمش مى هراسيد. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

خورشید در آغوش... دیگر باید خورشیدِ خورشیدها طلوع می‌کرد؛ در باز شد، پرستار لبخند زد، امام کاظم علیه السلام به درون خانه شتافت، به نجمه نگاهی کرد و فرمود: «هدیه ی خدای بزرگ مبارکت باشد! » خورشیدِ خورشیدها در آغوش پدر، گوش به آوای خوش اذان و اقامه سپرده بود. آن روز یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هجری قمری بود. [۱] ---------- [۱]: . همان یک قمقمه دریا.... https://eitaa.com/zandahlm1357