پایان

.......: زندگی نامه «سید حسین علم الهدی»، در سال ۱۳۳۷ در خانواده ی مجاهد بزرگ آیت الله «سید مرتضی علم الهدی» دیده به جهان گشود. در دبیرستان با تشکیل انجمن اسلامی و سخنرانی فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۶ برای تحصیل در رشته ی تاریخ وارد دانشگاه فردوسی مشهد شد. وی از مبارزان دوران ستم شاهی بود و در سنین ۱۴ تا ۲۱ سالگی چند بار توسط رژیم ستم شاهی زندانی و شکنجه شد. تشکیل سازمان موحدین، با هدف مبارزه مسلحانه، از اقدامات او در این سال‌ها بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضو اولین شورای تشکیل دهنده سپاه پاسداران شد و از اوایل جنگ در اهواز مستقر گردید. علم الهدی و هم رزمانش در روز ۱۶ دی ماه ۱۳۵۹، در هویزه به محاصره ی تانک‌های دشمن درآمدند. آنان در این روز دست به مقاومتی تاریخی زدند؛ مقاومتی که نام قهرمانان هویزه را برای همیشه وِرد زبان‌ها کرد. کم کم مهمات تمام شد و حلقه ی محاصره تنگ تر شد، تنگ تر و تنگ تر؛ تا جایی که قهرمانان، با ذکر شهادتین، به سمت درب‌های بهشت عقب رانده شدند و در دامان معبود مأمن یافتند. ۱۶دی سالروز شهادت شهید علم الهدی ویاران دانشجویش به نام روز شهدای دانشجوی کشور نام گذاری شده است. روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد. پایان 📚پیک افتخار خاطرات شهید حسین علم الهدی https://eitaa.com/zandahlm1357

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: محاسن خلق در انسان قوله علیه السلام: وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ. المحاسن: مواضع الحسن و موارد الزینة. و آن هیئت بدنی و صورت جسدانی است که از عالَم خلق و ترکیب است، مقابل عالم « أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الأَمْرُ [۲] » أمر، أی له عالم الأجسام و عالم الأرواح. یعنی حمد و ثنا خاص خدائی است که اختیار نموده برای ما نوع انسان - که آن هم نوعی از انواع غیر محصوره حیوان است - محاسن خلقت، اعنی خَلق بدنی که [از [موارد حُسن و زینت است، کما قال تعالی: « مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ * الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ [۳] »، أی جعلک معتدل الأعضاء و حَسَن الصورة، به این که قرار نداده یکی از یدین را اطول از دیگری، و یکی از عینین را أوسع. و جعلک مستوی القامة، چه بدن دنیوی مَرکب روح است که انسان مادامی که در مسافرت دار آخرت است محتاج به او است، و این مَرکب را خدا بر صورت حَسَن ایجاد نموده که مکره نباشد، کما قال تعالی: « فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَآءَ رَکَّبَکَ [۴] »، أی حملک، یقال: رکب علی الدابة، أی استقرّ و حمل علیها. « فِی أَیِّ صُورَةٍ » أی فی أیّ هیکلٍ شاء طویلاً أو قصیراً، حسناً أو قبیحاً، سمیناً أو هزالاً. « رَکَّبَکَ » و حملک إلی انقضاء أجلک و وصول وطنک، کما قیل: ---------- [۲]: ۳ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۴. [۳]: ۴ - سوره مبارکه انفطار، آیات ۶ و ۷. [۴]: ۵ - همان، آیه ۸. طفلی است جان و مهد تن او را قرارگاه چون کشت راه رو فکند مهد یک طرف قال مولانا علی علیه السلام: « سَتعقبون منی جثةً خلأً ساکنة بعد حراک، و وصامتة بعد نطق » [۱]، أی ستجدون بعد موتی هیکلاً خلأ [۲] خالیة عن الروح. بالجمله، پس چون حق تعالی در صورت بدنی انسان محسّنات خلقت و دقایق حکمت منظور داشته، لهذا خود در مقام تمجید ذات مقدس در باب خلقت صوری انسان فرموده: « فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ [۳] »، و کلام علی علیه السلام گذشت که: « الصورة الانسانیة و اکبر حجج اللّه علی خلقه و هیکل الذی بناه بحکمة » [۴] إلی آخره که در ورقه قبل معروض شد. ---------- [۱]: ۱ - نهج البلاغه، ص ۲۰۷ (کلام، ص ۱۴۹)، شرح نهج البلاغه، ج ۹، ص ۱۱۶. [۲]: ۲ - کذا در اصل، به ظاهر زایدات. [۳]: ۳ - سوره مبارکه مؤمنون، آیه ۱۴. [۴]: ۴ - مصدر آن قبلاً آمد. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: تفسیر آیه تبین ذیل آیه یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جٰاءَکُمْ فٰاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا [۱]، هرگاه فاسقی خبری برای شما آورد تفحص کنید تا حقیقت آن برای شما آشکار شود. بیضاوی تبینوا را به معنای فتعرفوا و تفصحوا معنا کرده است. وی نیز افزوده است رسول خدا ولید بن عتبه را به عنوان جمع آوری صدقات نزد قبیله بنی مصطلق فرستاد. ولید سابقه عداوت با این قبیله داشت، مردم که خبر آمدن نماینده پیامبر را شنیده بودند به استقبال شتافتند. ولید تصور کرد آنان برای جنگ آمده اند. با همین تصور بازگشت و به رسول خدا گفت: قبیله همه مرتد گشته و آماده کارزار شده اند. رسول خدا آماده جنگ شد که آیه مزبور نازل شد و ضمن بیان فسق ولید، تأنی پیامبر را خواستار شد. مفهوم آیه پذیرش خبر عادل بدون تفحص است چرا که وقتی شرطی ذکر شد، اگر شرط نبود، مشروط نیز از بین می‌رود. حمزه و کسایی فتثبتوا خوانده اند، یعنی وقتی فاسقی خبر آورد، توقف کنید تا مسأله برای شما روشن شود. مراد از اسم فاعل (فاسق) معنای واحد و وصف عنوانی با هم است، لذا آنچه که در پایان آیه آمده است، علت تأنی است. یعنی اگر فاسق واحد آمد، تبین لازم است نه اینکه تبیّن متعلق به مطلق فسق شود؛ چرا که در این صورت عمل بر طبق شیاع باطل می‌باشد چرا که جایی برای تأنی و دقت باقی نمی ماند. علاوه اینکه لزوم تأنی در آیه مربوط به خبری است که منجر به قتل و خونریزی می‌شود. و اگر خبر از اخباری باشد که موجب قتل نمی شود، تبین هم لزومی نخواهد داشت. پس استدلال به آیه برای حجیت خبر واحد عادل است نه غیر آن، لذا حرف برخی اصولیین قابل دقت است. ---------- [۱]: ۱) - حجرات، ۶. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357