.......: اعتقاد به علی علیه السلام اسماعیل بن عباد معروف به صاحب بن عباد گوید: ای اباالحسن اگر علاقمندی به تو موجب رفتن من به دوزخ شود، مطمئن هستم که رستگاری من به رفتن در دوزخ است. چگونه از آتش بهراسد مؤمن و حال آن که امیرالمؤمنین تقسیم کننده بهشت و جهنم است. اباالحسن لو کان حبک مدخلی جحیماً فان الفوز عندی جحیمها فکیف یخاف النار من هو مؤمن بان امیرالمؤمنین قسیمها .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

.......: .......: ۳۹- سوره توحید پرتوی از اسرار نماز » سوره توحید بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِیِمْ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُواً أَحَدُ گرچه در نماز، پس از سوره حمد، هر سوره ای می‌توان خواند، امّا این سوره فضیلت بیشتری دارد. برای امام جماعت نیز بهتر است که برای رعایت حال دیگران، سوره کوتاه انتخاب کند. شروع سوره با نام خداوند است. بسم اللّه، غیر از سوره توبه در ابتدا تمام سوره‌ها آمده و یکی از آیه‌های همان سوره به حساب می‌آید. سوره توبه، نیز چون محتوی انتقاد و برائت از کفّار و مشرکان است، بدون بسم الله است، زیرا برائت و بیزاری، با صفت رحمان و رحیم، ناسازگار است. شروع با نام خدا، برای رنگ خدایی جهت خدایی و انگیزه الهی دادن به کارها و برنامه هاست و این از نکات فرهنگ تربیتی اسلام بشمار می‌رود. شروع و پایان هر کار، باید با توجّه به خداوند باشد، حتی ذبح حیوانات! کار بی «بسم الله» ناقص است، و گاهی بخاطر بی توجّهی به خدا، حادثه ناگوار پیش می‌آید. برای کسی این حادثه پیش آمد که هنگام نشستن، پایه تخت لغزید و واژگون شد و سر اوپ نمازگزار، ضمن بیزاری از چنین گروه ها، از خدا می‌خواهد که رهرو راه آنان نباشد، و نیز راه گمراهان را نپوید: «ولاالضّالین». آنانکه در فکر و عمل گمراهند، در پی عقاید نابجای نیاکان و گرفتار افکار شرک آلودند و در این گمراهی، تعصّب می‌ورزند، مصداق «ضالین»اند. نگاهی به سوره حمد، در اینجا پایان می‌یابد. سوره ای که با «حمد» شروع شد و با استمداد و «دعا» پایان یافت. سوره ای که شفا بخش است و دیباچه کتاب الهی قرار گرفته است. شکست. حضرت علی علیه السلام فرمود: این ناگواری بخاطر آنست که بسم الله نگفتی. (۳۴۱) سوره توحید، در معرفی یکتایی خدای بی همتاست. خداوند، از هر جهت یکتا و بی همتاست، چون وجود و صفاتش نامحدود است و وجود نامحدود، جز یکی نمی تواند باشد. مثل خانه ای که اگر بخواهد از جهت مساحت، نامحدود و بی نهایت باشد، زمین و مکانی برای خانه دیگر باقی نمی ماند و این خانه، یکی بیشتر نمی شود. خداوند، یکتاست، در همه چیز: در آفرینش، یکتاست: «اللَّهُ خَلِقُ کُلِّ شَیْ ءٍ» (۳۴۲) در پرورش، یکتاست: «هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ ءٍ» (۳۴۳) در مالکیّت، یکتاست: «وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضِ» (۳۴۴) در حاکمیّت یکتاست: «إِن الْحُکْمُ إِلَّا لِلَّهِ» (۳۴۵) در فریادرسی یکتاست: «أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ» (۳۴۶) و... در همه اوصاف و ویژگیها بی نظیر است. او «صمد» است. وجودی بی نیاز، که همه نیازمند اویند و به او توجّه می‌کنند. صمد است، یعنی از خوراک، خواب، تغییر، تحوّل، شریک، فساد، غفلت، خستگی، زاد و ولد و ترس... دور است. (۳۴۷) علی علیه السلام فرمود: صمد، یعنی نه جسم است، نه مثال، نه صورت؛ و نه شبیه ومکان وزمان ومرز وحدّ وشکل دارد، نه خالی است، نه پر... (۳۴۸) «لم یلد و لم یولد» زاد و ولدی ندارد، از چیزی گرفته نشده و چیزی از ذات مقدّسش گرفته نمی شود. مثل میوه نیست که از درختان جدا شود، یا اشکی که از چشم بجوشد، یا جرقّه ای که از سنگی بجهد. این جمله، نفی عقاید کسانی مثل مسیحیان و یهودیان است که «عیسی» و «عُزیر» را فرزند خدا می‌دانستند، یا مشرکین، که فرشتگان را دختران خدا می‌پنداشتند. «و لم یکن له کفواً احد» او بی مانند است، شبیهی در ذات و صفات و افعال ندارد. «لیس کمثله شی ء» (۳۴۹) آرامش در حال قرائت .......: خواندن حمد و سوره، باید در حال آرامش بدن باشد، و قرائت صحیح انجام گیرد و تلفظ این کلمات، که به زبان بین المللی اسلام (عربی) است، بی غلط باشد. البته فرا گرفتن قرائت صحیح، چندان مشکل هم نیست، اندکی همّت و پشتکار می‌خواند. عربی، زبان اسلام و قرآن است. همچنان که هر خلبانی، در هر جای دنیا، هنگام تماس با برج فرودگاه، به انگلیسی صحبت می‌کند، نماز که یک پرواز روحی ومعراج معنوی برای مؤمنان است، جملاتش که گویای ارتباط با آفریدگار است، باید به عربی صحیح ادا شود. هنگام نماز، باید حضور قلب و تمرکز فکر داشت. خوبست نگاه انسان به جای سجده باشد و با خشوع قلبی ادا شود. قرآن، مؤمنانی را رستگار می‌داند که در نمازشان «خاشع» باشند، [۱] یعنی به خدا و عظمت او متوجّه و آگاه باشند و متناسب با آن احساس عظمت، حالت روحی و جسمی داشته باشند. رسولخدا صلی الله علیه وآله شخصی را دید که در نماز، با ریش خود بازی می‌کند: فرمود: اگر توجّهش به نماز بود، و خشوع قلبی داشت، چنین نماز نمی خواند. [۲] البته در درستی نماز، خشوع و حضور قلب، یک گوشه کار است، رعایت امانت نسبت به حقوق دیگران هم، جای خود دارد. علی علیه السلام به کمیل فرمود: ---------- [۱]: ۳۵۰) مؤمنون، آیه ۱ و ۲. [۲]: ۳۵۱) بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۲۲۸ (به نقل

از میزان الحکمه). دقت کن که در چه لباسی و مکانی نماز می‌خوانی. اگر لباس و مکان تو از درآمدهای حلال نباشد، نمازت قبول نیست. [۳] ---------- [۳]: ۳۵۲) بحارالانوار، ج ۸۱، ص ۲۳۰. #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

📸 نماز خواندن شهروند ترکیه ای روی ویرانه خانه و دعا برای زنده‌ ماندن خانواده‌اش زیر آوار https://eitaa.com/zandahlm1357