🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_257 و قال عليه‌السلام لِكُمَيْلِ‌ بْنِ‌ زِيادِ النَّخَعي: يَا كُمَيْلُ‌، مُرْ أَهْلَكَ‌ أَنْ‌ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ‌ الْمَكَارِمِ‌، وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ‌ مَنْ‌ هُوَ نَائِمٌ‌. فَوَ الَّذِي وَسِعَ‌ سَمْعُهُ‌ الْأَصْوَاتَ‌، مَا مِنْ‌ أَحَدٍ أَوْدَعَ‌ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ‌ اللّهُ‌ لَهُ‌ مِنْ‌ ذلِكَ‌ السُّرُورِ لُطْفاً. فَإِذَا نَزَلَتْ‌ بِهِ‌ نَائِبَةٌ‌ جَرَى إِلَيْهَا كَالْمَاءِ فِي انْحِدَارِهِ‌ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ‌ كَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ‌ الْإِبِلِ‌. امام عليه السلام به كميل بن زياد نخعى فرمود: اى كميل! خانواده‌ات را دستور ده كه روزها در كسب فضايل و مكارم بكوشند و شامگاهان در انجام حوائج مردمى كه در خوابند تلاش كنند. سوگند به كسى كه تمام صداها را مى‌شنود، هركس سرور و خوشحالى در قلبى ايجاد كند خدا از آن سرور برايش لطفى مى‌آفريند كه هرگاه مصيبتى بر او وارد شود اين لطف همچون آب (در يك سطح شيب‌دار، به سرعت) به سوى او سرازير شود تا آن مصيبت را از وى (بشويد و) دور سازد، همان‌گونه كه شتر بيگانه از گله (يا از چراگاه خصوصى) رانده مى‌شود.