🔰 حرف روز 💠 مردمی‌ترین جریان اجتماعی در سال ۱۳۳۹، در جلسه انجمن اسلامی دانشجویان اروپا در فرانسه که «دکتر علی شریعتی» نیز حاضر بوده، فردی می‌گوید من از اسلام و مذهب و آخوندها خوشم نمی‌آید. دکتر شریعتی در پاسخ می‌گوید برای رد یا اثبات یک چیزی باید استدلال علمی و عقلی کرد و نه ابراز احساسات شخصی. مرحوم شریعتی در ادامه و در همان جلسه می‌گوید من به عنوان کسی که رشته کارش تاریخ و مسائل اجتماعی است، ادعا می‌کنم در تمام این دو قرن گذشته، در زیر هیچ قرارداد استعماری، امضای یک آخوند نجف‌رفته نیست، در حالی‌که در زیر همه این قراردادهای استعماری، امضای آقای دکتر و آقای مهندس فرنگ‌رفته هست. حال که در ایام سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قرار گرفته‌ایم، راز و رمز خبرسازی امپراتوری رسانه‌ای غرب علیه حضرت امام خمینی(ره) و روحانیت نیز دقیقاً به همین جا برمی‌گردد که روحانیت تنها طبقه‌ای است که هیچ‌گاه بر سر ایران(نه فقط انقلاب اسلامی) معامله نکرده و نخواهد کرد. جدای از این، روحانیت اصیل همواره هدایتگر و چراغ راهنمای جامعه در برابر آماج دشمنی‌ها و توطئه‌افکنی‌ها علیه ایران بوده است. این البته به خصلت‌های فکری و سیاسی مکتب اسلام و شیعه برمی‌گردد که سبب شده است طی تاریخ گذشته تاکنون، علما و روحانیت شیعه در همه پروژه‌های دشمنان علیه ایران، اندیشه و عمل خود را در پیوند با مردم ایران تعریف و عملیاتی کنند. در دوره تاریخ معاصر ایران تاکنون، اجتماعی‌ترین و مردمی‌ترین طبقه در ایران(تشکیلات فرهنگی روحانیت از همه شهرها تا دورترین روستاها)روحانیت بوده است. افراد و افکار مسئله‌دار در همه طبقات اجتماعی یافت می‌شوند؛ اما نکته اساسی آن است که روحانیت در طول تاریخ ایران به عنوان یک طبقه اجتماعی همواره در کنار مردم و خواست تاریخی آنها عمل سیاسی و اجتماعی خود را تنظیم کرده‌اند. روحانیت در برابر قراردادهای ۱۹۰۵، ۱۹۰۷ و ۱۹۱۵ که اسناد و قراردادهای تجزیه و فروپاشی ایران بود و در مواجهه با قرارداد ۱۹۱۹ که ایران رسماً تحت‌الحمایه انگلیس به شمار می‌آمد، فریاد سر دادند و یک ایران را آگاه ساختند. دقیقاً همان هنگامه‌ای که قاطبه روشنفکران مدعی و غرب‌گرا دم فرو بستند و لام تا کام حرفی نزدند. مانند حالا که بخش‌هایی از روشنفکران غرب‌گرا در برابر سیاست قطعی دشمنان که «فروپاشی و چند پاره کردن ایران بزرگ» را دنبال می‌کنند و «پروژه ویران زمین‌گیر کردن ایران قوی» را در پیش گرفته‌اند، به خودآگاهی نرسیده‌ و سطح بحث را به منازعات اجتماعی داخلی و جناحی تقلیل می‌دهند! ندیدن دشمن و توطئه‌های گوناگونش درد فراگیر و درمان نيافته جریان غرب‌گرایی است که زیست سیاسی و هویتی خود را در پیوند با غرب تعریف کرده است. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💠 ۲۲ بهمن و ریل‌گذاری جدید مسئله اساسی و پرتکراری که این‌ روزها مطرح می‌شود، این است که آیا رویکردهای دوران پهلوی در بخش‌های گوناگون سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصادی، امنیتی و نظامی و فرهنگی می‌توانست جامعه ایرانی را در مسیر توسعه پایدار و مستمر قرار دهد یا خیر؟ معمولاً این پرسش مطرح می‌شود که اگر حکومت پهلوی هم مانده بود، ایران لاجرم به سمت پیشرفت و توسعه حرکت می‌کرد! همچنین مسئله دیگر آن است که انقلاب اسلامی در خصوص جهت‌گیری‌ها و رویکردهای یادشده چه تفاوتی با دوران پهلوی دارد؟  سخن اساسی در اینجا آن است که اگر کشوری رویکردش در حوزه امنیت به جای استحکام مؤلفه‌های درونی امنیت، در فکر تعریف کردن خود در ذیل ابرقدرت‌ها باشد، چنین نظامی قادر نیست امنیت پایدار و مطلوب را برای ملت خود به ارمغان آورد؛ اگر یک نظام سیاسی در عرصه سیاست داخلی، رویکرد سرکوب و مشت آهنین را در پیش گیرد و اعتقادی به آزادی‌های سیاسی و حق تعیین سرنوشت برای مردم خود نداشته باشد، دچار فقدان مقبولیت و پایگاه مردمی خواهد شد؛ اگر یک حکومت در زمینه سیاست خارجی رویکرد تابع قدرت‌های بزرگ بودن را ایده خود بداند و منطبق با منافع ملی نتواند تصمیم بگیرد، در بزنگاه‌ها حتما گرفتار و تنها خواهد شد؛ اگر دولتی در عرصه فرهنگ و اقتصاد به جای الگوهای بومی و ملی، در فکر نسخه‌ها و تجویزهای وارداتی و تقلیدی باشد، فرهنگ و اقتصاد آن، رنگ ارتقا و پیشرفت به خود نخواهد دید. بنابراین، رویکردهایی که ایران پیش از انقلاب در زمینه سیاست داخلی و خارجی، الگوی امنیت و مدل توسعه اقتصادی و فرهنگ در پیش گرفته بود و نقشی که برای ایران در نظام تقسیم کار جهانی تعریف کرده بودند، هیچ گاه نمی‌توانست ایران را از حیث رویکردها در مسیر پیشرفت و توسعه واقعی، عمیق، پایدار و مستمر قرار دهد و از قضا آن رویکردها کاملاً ضد توسعه عمل می‌کرد. ✨️ نکته مهم در اینجا آن است که اصل پدیده انقلاب اسلامی نقطه‌ای بود که زنجیرهای اسارت و توقف را از دست و پای ملت ایران زدود و راه را برای پیشرفت باز کرد؛رویکردهای انقلاب اسلامی در همه عرصه‌های یاد شده، منطبق با اصول و قواعدی است که یک نظام سیاسی برای پیشرفت خود به آن محتاج است؛ هر چند در اینکه این رویکردها تا چه اندازه به اقدام و عمل تبدیل شده است، ممکن است محل اختلاف باشد؛ اما در این نقطه اشتراک نظر تقریباً فراگیر است که انقلاب اسلامی یک مسیر روشن و تاریخی را پیش روی ملت ایران برای پیمودن راه پیشرفت و رسیدن به آرمان‌هایش هموار کرده است. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 معانی انتخابات شاید یک پرسش پر تکرار این روزها این باشد که چرا باید در انتخابات شرکت کنیم؟ معمولاً کسانی‌که این سؤال را مطرح می‌کنند، پاسخ‌هایی نیز برای این پرسش خود در اختیار دارند. برای نمونه، می‌پرسند با مشکلات معیشتی که در کار مردم پدید آمده، دیگر دل و دماغی برای شرکت در انتخابات باقی نمانده است. البته پاسخ‌هایی دیگر نیز در مقابل این سؤال که چرا باید در انتخابات شرکت کنیم، قرار می‌گیرد که کم و بیش برای همگان آشکار است. واقعیت این است که درباره انتخابات یک نگاه حداکثری و راهبردی وجود دارد و یک رویکرد حداقلی و تقلیل‌گرایانه. هر چند به طور طبیعی نتیجه برگزاری هر انتخابات، پیروزی یک جریان سیاسی و ناکامی جریانی دیگر است؛ اما این رویکرد همان نگاه تقلیل‌گرایانه است. پدید آمدن رقابت‌های جدی بین جریان‌ها و سلایق سیاسی یقیناً هم در افزایش رقابت سیاسی تأثیر دارد و هم در آگاهی بخشیدن به جامعه برای آنکه بتوانند به انتخاب و گزینش صحیح دست بزنند؛ اما این همه ماجرا نیست. اما از آن سو باید اعتراف کرد که تاکنون به درستی درباره اهمیت مشارکت مردم در انتخابات از حیث راهبردی روایت‌هایی واقعی و اطمینان‌بخش بیان نشده است. برخی مفاهیم سیاسی هستند که همه یا دست‌کم اکثریت مردم، با وجود داشتن سلایق گوناگون، بر سر آن اتفاق نظر دارند. برای نمونه، مردم تحت هر شرایطی حاضر به کوتاه آمدن و معامله بر سر موضوعاتی، مانند ایران و امنیت آن نیستند. فرض کنید انتخابات در امنیت و اقتدار ایران تأثیر مستقیم و مؤثر داشته و دارد؛ حال آیا این رابطه به خوبی برای مردم به باور تبدیل شده است؟  ایران در طول تاریخ همواره آماج تهاجمات و توطئه‌های خارجی بوده است. هیچ جنگ منطقه‌ای و جهانی رخ نداده است مگر اینکه در پی آن یا مردم عزیز ایران آسیب ندیده باشند، یا بخشی از خاک ایران تجزیه نشده باشد یا آنکه امکانات و منابع کشور نابود نشده باشد. تردیدی نیست که مهم‌ترین عامل مصون ماندن ایران از جنگ‌های ویرانگری که قدرت‌های بزرگ در غرب آسیا در سال‌های اخیر به راه انداخته‌اند، حفظ یکپارچگی ملی بوده است. در این زمينه یکی از مصادیق بارز تحقق انسجام ملی، «انتخابات» است. به دلیل در نظر گرفتن همین جنبه از کارکرد انتخابات بود که چند سال پیش از این رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند: «همه در انتخابات شرکت کنند؛ حتی کسانی که نظام را قبول ندارند برای حفظ اعتبار کشور شرکت کنند؛ ممکن است کسی بنده را قبول نداشته باشد، اما شرکت کند؛ انتخابات مال رهبری نیست، برای ایران اسلامی است؛ برای این است که ماندگاری کشور تأمین بشود و کشور در حصار امنیت کامل باقی بماند.» ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز ♻️ فراتر از دموکراسی‌ها باید پذیرفت جمهوری اسلامی ایران در میان نظام‌های سیاسی دنیا، کشوری خاص و متمایز است. میزان مشارکت مردم در کشورهایی که در آن انتخابات برگزار می‌شود و به طور کلی نظام‌های سیاسی مدعی دموکراسی در بسیاری از مواقع، به ویژه در سال‌های اخیر حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد بوده است؛ برای نمونه، میزان مشارکت در انتخابات میان دوره‌ای کنگره در ایالات متحده آمریکا هیچ گاه از ۵۰ درصد بیشتر عبور نکرده و به مراتب کمتر از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بوده است. نگاهی به آمار میزان مشارکت در انتخابات کنگره آمریکا نشان می‌دهد، میزان مشارکت در این انتخابات در سال ۲۰۰۶، حدود  ۴۰/۱ درصد بوده، در سال ۲۰۱۰، ۴۱ درصد، در سال ۲۰۱۴،  ۳۶/۷ درصد و در سال ۲۰۱۸ به ۴۹/۶ درصد رسیده، اما نتوانسته است از ۵۰ درصد عبور کند. یا انتخابات مجلس قانون‌گذاری فرانسه در سال ۲۰۲۲ برای انتخاب ۵۷۷ نماینده این مجلس که به دور دوم کشیده شد، به ترتیب با مشارکت ۴۷/۵ و ۴۶/۲ درصدی مردم این کشور همراه بود. این در حالی است که میزان مشارکت مردم در مرحله اول این دور از انتخابات در مقایسه با دور قبلی ۱/۲ درصد کمتر شده است. در مثالی دیگر انتخابات پارلمانی سال ۱۹۷۵ در پرتغال با مشارکت ۹۱/۷۳ درصدی مردم همراه بود، اما این رقم در انتخابات سال ۲۰۱۹ به زیر ۵۰ درصد رسید. در انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور نیز وضعیتی مشابه تکرار شد و ۴۸/۷۰ درصد مردم پای صندوق رأی رفتند. در بسیاری از کشورهای اروپایی، همچون جمهوری چک، دانمارک، سوئد و سوئیس مشارکت‌ها پایین بوده، به گونه‌ای که در سوئیس از سال ۱۹۴۷ به بعد آمار مشارکت نزولی بوده و در سال ۲۰۱۹ به ۴۵/۱۲ درصد کاهش یافته است. حالا به عبارت صدر این یادداشت که نوشتیم جمهوری اسلامی ایران کشور خاص و متفاوتی است، برمی‌گردیم. در حالی‌که وضعیت مشارکت در انتخابات در کشورهای گوناگون دنیا مشخص است، رسانه‌های وابسته به امپراتوری غرب بر روی انتخابات ایران به طرز بی‌سابقه‌ای متمرکز هستند تا کوچک‌ترین نقص را در انتخابات ۱۱ اسفندماه ضریب داده و به مثابه نقطه چالش و بحران برای جمهوری اسلامی ایران معرفی کنند.  در این میان، آمارها به ما می گوید که معدل مشارکت مردم در ادوار انتخابات مجلس ۵۸/۸ درصد بوده است؛ عددی که وقتی در کنار میانگین ۶۶/۶ درصدی مشارکت مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری قرار می‌گیرد، نشان می‌دهد موضوع مشارکت مردم ایران در انتخابات با وجود شدیدترین فشارهای تبلیغاتی و مشکلات اقتصادی که مردم با آن دست به گریبان هستند، فراتر از میانگین نظام‌های دموکراتیک در جهان است. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز انتخابات ۲۵ میلیونی سرانجام انتظارها به سر رسید و انتخابات ۱۱ اسفند‌ماه در بی‌سابقه ترین کمپین تحریمی ۴۵ ساله برگزار شد. اطلاق لفظ حماسه برای این انتخابات کاملاً تصديق می‌کند. چرا نگوییم حماسه وقتی که زمین و زمان دست به دست هم دادند تا رخداد ۱۱ اسفند شکل نگیرد. تفاوت مهم انتخابات روز گذشته با همه انتخابات‌های پیشین به زمانه و زمینه آن بازمی‌گردد. توپخانه رسانه‌ای دشمن از سال گذشته تاکنون همه توان خود را به کار بست تا مردم از انتخابات روی برگردانند؛ اما این همه کوشش‌های آنان نبود؛ بلکه تلاش کردند با به راه انداختن اقدامات ناامن‌کننده و تداوم آن، مردم را از حضور در پایگاه‌های اخذ رأی منصرف کنند. کافی است به کشفیات نهادهای اطلاعاتی و امنیتی کشور در دوره اخیر نگاهی بیندازیم تا دریابیم برنامه و طراحی دشمنان با چه شدت و حدتی در دستور کار سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی قرار گرفته بود. دشمنان به خوبی معنای اتصال یک نظام سیاسی به ملت را می‌دانند. آنها انتخابات کم رونق را بستری برای باج‌خواهی و امتیازگیری‌های بیشتر خود می‌دانند؛ به همین دلیل از مدت‌ها پیش با طراحی و اجرای جنگ ترکیبی سیاست بی‌اعتبارسازی مجلس و بی‌فایده بودن شرکت در انتخابات را در پیش گرفتند. اما در این میان، نمی‌توان از نقش منفی و نفاق‌گونه بخش رادیکال جریان اصلاح‌طلب که از سال گذشته و همزمان با اغتشاشات ۱۴۰۱، به عنوان شبکه همکار جریان خارج از کشور عمل کردند، غافل شد. این طیف تندرو هر کاری از دستش برمی‌آمد، کرد تا پروژه «انتخابات ضعیف» رقم بخورد. فشارهای آنان بر عناصر مشارکت‌‌جوی اصلاحات با هدف وادار کردن آنها به انصراف از مشارکت، قابل کتمان نیست. طیف رادیکال این جریان، سیاست بی‌اعتبارسازی دولت و مجلس انقلابی را به شکلی در پیش گرفتند که (آن‌گونه که خود می‌گفتند) انتخابات زیر ۲۰ درصد تحقق یابد! تاریخ ۴۵ ساله انقلاب اسلامی این حجم از طراحی‌های امنیتی و خرابکارانه و کمپین سیاسی و رسانه‌ای علیه یک انتخابات را مانند انتخابات ۱۱ اسفند به یاد ندارد. 👈 بنابراين، نکته مهم آن است که طراحی‌های خارجی و گسترش ابعاد جنگ ترکیبی دشمن و نیز اقدامات منافقانه و تحریمی طیف رادیکال اصلاح‌طلب، سبب شده بود بسیاری از پیش‌بینی‌ها و نظرسنجی‌ها، از کاهش چشم‌گیر مشارکت مردم حکایت کند؛ اما مردم ایران سنگ تمام گذاشتند و ۲۵ میلیون رأی باارزش و پرمعنا را در چنین زمینه و زمانه حساس و سرنوشت‌سازی به صندوق‌ها ریختند و بار دیگر دشمنان نظام و انقلاب را مأیوس و ملول از تلاش‌ها و اقدامات مذبوحانه‌شان ساخته و شکست دادند. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 این تن زخم‌ خورده! فردی را در نظر بیاوریم که برخی بی محابا به او حمله‌ور می‌شوند. آنقدر او را مورد ضرب قرار می‌دهند تا هرگز نتواند روی پای خود بایستد؛ اما این فرد با همه خستگی و جراحت، باز دست به کمر می‌ایستد تا ثابت کند که او کم نیاورده و مرد و مردانه ایستاده است. این حکایت امروز نظام جمهوری اسلامی ایران است. نه دشمنان تاریخی ایران به او رحم کرده و می‌کنند،نه جریان رادیکال اصلاح‌طلب، اما با این حال مردم سبب شده‌اند نظام جمهوری اسلامی در انتخابات ۱۱ اسفند با همه زخم‌هایی که بر تن خود دارد، مقاومت کند و سر پا بایستد.  هیچ نظام سیاسی به اندازه جمهوری اسلامی پیدا نمی‌کنید که این‌گونه تحت فشار سنگین رسانه‌های خارجی باشد. ده‌ها و بلکه صدها ابزار رسانه‌ای را برای غلبه بر روح و روان و ذهن مردم به‌کار گرفته‌اند. این میزان تمرکز بر یک کشور در دنیا بی‌سابقه است. زخم‌های طیف رادیکال اصلاح‌طلب بر تن جمهوری اسلامی نیز دست کمی از خارج‌نشین‌ها ندارد. در همین یک‌سال اخیر هر چه از دست‌شان برآمد، علیه کشور انجام دادند.  برای فقط یک نمونه،با وقوع حادثه دلخراش شاهچراغ بلافاصله برخی عناصر تندروی اصلاحات با رسانه‌های خارجی در یک جبهه قرار گرفته و همداستان شدند و صراحتاً عاملان این رخداد را نیروهای نظامی کشور معرفی کردند! بخش عجیب و غریب ماجرا زمانی بود که داعش رسماً مسئولیت این حادثه را بر عهده گرفته بود و حتی رسانه تروریستی ایران اینترنشنال از ادعای غلط اولیه خود کوتاه آمده بود، اما برخی از افراطیون اصلاح‌طلب حاضر به تصحیح گفته‌ها و نوشته‌های خودشان نشدند!  با این وضعیت چه اعتبار و اعتمادی بین یک ملت‌ و نظام باقی می‌ماند؟ داستان کسانی‌که هم در جمهوری اسلامی مناصب گوناگون داشتند و هم یک‌سره مشغول‌ زخم زدن بر این تن رنجورند، یکی از تلخ‌ترین موضوعات سیاسی ایران به حساب می‌آید. هم به این تن و بدن تیر می‌اندازند و هم طعنه می‌زنند که چرا نتوانستی تمام قد روی پایت بایستی!  اینها همه اندکی از بسیارها ست. کافی است قدری در این گفته‌ها و ناگفته‌ها درنگ و تأمل کنیم تا دريابيم اینها چه بر سر نظام سیاسی و تن زخم‌خورده آن آورده‌اند. بدیهی است که مردم از دریچه این تبلیغات و خطوط خبری، رفتار سیاسی خود را تنظیم می‌کنند. در این جنگ تمام‌عیاری که علیه نظام جمهوری اسلامی به راه انداخته‌اند و امید و اعتماد قربانی و پایمال شده، اما باز مشارکت ۲۵ میلیونی رقم می‌خورد. این یعنی نظام جمهوری اسلامی در دل‌ها ریشه دارد، اما باید برای اصلاح روندها و بازگرداندن امید و اعتماد فوراً دست به کار شد. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 فقط زمان تنبیه! آن‌گونه که از قراین و شواهد برمی‌آید، همه تمهیدات و مقدمات کار برای تنبیه رژیم صهیونیستی و اقدامی پشیمان‌کننده آماده شده است و فقط باید منتظر ساعت صفر بود. ظرف چند روز گذشته تماس‌های فشرده‌ای بین ایران و برخی دولت‌های غربی و نیز کشورهای همسایه در جریان بوده و هم اکنون نیز در جریان است؛ مرکز ثقل پیام‌هایی که از طریق واسطه‌ها یا به صورت مستقیم به ایران رسیده، حاکی از آن است که جمهوری اسلامی ایران خویشتن‌داری کند و به اقدامی دست نزند. همه کارشناسان سیاسی و امنیتی حمله به یک مکان دیپلماتیک را نشانه ابتکار عمل و شجاعت نمی‌دانند، بلکه چنین اقدامی را علامت استیصال و رسیدن به نقطه بن‌بست در نظر می‌گیرند. با این حال، جمهوری اسلامی از کنار این اتفاق نخواهد گذشت و درسی فراموش‌نشدنی به رژیم جعلی صهیونیستی خواهد داد. ایران بر تصمیم خود مصمم است و ارسال پیام‌ها و درخواست‌ها موجب نخواهد شد که از تصمیم خود مبنی بر تنبيه رژیم جعلی صرف‌نظر کند. حمله به یک مکان‌ دیپلماتیک از طریق اصابت چند موشک و از بین بردن آن ساختمان و به شهادت رساندن مستشاران نظامی اقدامی کم‌سابقه و بسیار خطرناک در تاریخ روابط بین‌الملل به شمار می‌آید. از این منظر هیچ دولت و مقام سیاسی نباید انتظار داشته باشد که جمهوری اسلامی ایران دست روی دست بگذارد و اقدامی نکند. تنبیه رژیم جعلی صهیونیستی فقط تنبیه رژیمی نیست که به کنسولگری جمهوری اسلامی در دمشق حمله کرده، بلکه خدمتی بزرگ به صلح و امنیت جهانی و نیز مصون ماندن مکان‌های سیاسی در وضعیت جنگی و نظامی از دست رژیم‌های تبهکار است. اما بازی آمریکا در این میان، بازی ریاکارانه به شمار می‌آید؛ مقامات آمریکا از یک‌سو اعلام می‌کنند که در جریان حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری نبوده و اصولاً از حیث عملیاتی نقشی در این اقدام نداشته‌اند؛ از سوی دیگر اظهار داشته‌اند در صورت اقدام ایران علیه رژیم صهیونیستی در کنار این رژيم خواهند ایستاد. در این باره سخنگوی شورای امنیت ملی ایالات متحده مدعی شد، همانطور که رئیس جمهور گفت: «تعهد ما به امنیت اسرائیل یک تعهد مستحکم است و شامل تهدیدات ایران نیز می‌شود.»  جمهوری اسلامی ایران در صورت مداخله آمریکا در زمینه تنبیه رژیم جعلی، تمهيدات احتمالی لازم را فراهم کرده و اقدامات لازم را ترتیب خواهد داد. این موضع جمهوری اسلامی ایران با صراحت به دولت آمریکا منتقل شده است.‌ در این باره «آکسیوس» به نقل از مقامات آمریکایی نوشت، تهران از طریق کشورهای عربی به واشنگتن اطلاع داد، اگر به اسرائیل کمک کند به نیروهایش در منطقه حمله خواهد کرد. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💠 وعده صادق و همسایگان ما پس از عملیات «وعده صادق»، تلاش‌هایی برای ایجاد اختلافات جدید بین ایران و برخی همسایگان آغاز شده است. طبق معمول مدیریت این خط خبری و عملیات روانی در اختیار دشمنانی قرار گرفته است که از پاسخ جمهوری اسلامی ایران علیه رژیم صهیونیستی دچار هراس و عصبانیت شده‌اند. با این حال، برخی ناآگاه در داخل نیز بر این موضوع دامن می‌زنند که کشورهای همسایه باید حواس‌شان را جمع کرده و دست از پا خطا نکنند، در غیر این صورت با سیلی جمهوری اسلامی ایران مواجه خواهند شد! سال گذشته به مناسبت هفته دولت رهبر معظم انقلاب اسلامی سیاست دولت را در زمینه روابط با همسایگان تحسین و تأکید کردند: «این سیاستی که دولت اتخاذ کرده، که عبارت است از ارتباط با همسایگان، این بسیار سیاست خوبی است. این را باید دنبال کرد. ما باید با هیچ‌یک از همسایگان‌مان مناقشه نداشته باشیم؛ هرچه مناقشه هست، تبدیل بشود به همکاری.» وجود اختلاف نظر بین جمهوری اسلامی ایران و برخی همسایگان و دولت‌های اسلامی پدیده عجیب و غریبی نیست و به طور طبیعی سطحی از اشتراک نظر و اختلاف نظر بین ایران و کشورهای همسایه یا دولت‌های غرب آسیا وجود دارد. ایران انتظارات و نگرانی‌های خود را درباره چالش‌های منطقه، با مقامات دولت‌های اسلامی در جلسات کاری بیان خواهد کرد؛ اما با همه این اوصاف، سیاست جمهوری اسلامی در مقاطع گوناگون، خاصه در دولت کنونی به سمت گسترش سطح روابط با همسایگان سوق پیدا کرده است. پس از عملیات وعده صادق سپاه پاسداران علیه رژیم صهیونیستی و اخباری که درباره نقش اردن در این زمینه مطرح شد، روز پنج‌شنبه ۳۰ فروردین «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه با «ایمن الصفدی» وزیر خارجه اردن در نیویورک دیدار کرد. نفس این ملاقات نشان داد، ایران با وجود دیدگاه‌های متفاوت دولت‌های غرب آسیا درباره مسائل سیاسی منطقه، سیاست توسعه روابط با کشورهای اسلامی را به منزله یک اصل مد نظر قرار داده است. در مرداد سال ۱۳۹۴ و در دیدار با کارگزاران حج، رهبر فرزانه انقلاب اسلامی بر این نکته تأکید کردند که جمهوری اسلامی، کشورهای منطقه را به عنوان دشمن در نظر نمی‌گیرد، بلکه دشمن اصلی استکبار جهانی است. از این منظر ایران از همه فعالیت‌ها و اقدامات صورت گرفته در خاک برخی کشورهای منطقه علیه عملیات وعده صادق آگاه است، اما با عنایت به ظرفیت‌های همسایگی و منطقه‌ای و نیز تقابل با سیاست تفرقه‌افکنانه دشمنان، مسیر تعامل را با دولت‌های منطقه در پیش خواهد گرفت. همراهی با دشمنان ایران، برای همسایگان ما هزینه‌ای بیش از پاسخ مستقیم و تلافی‌جویانه ما به آنان دارد؛ یک نمونه کویت است که مزد همراهی با دشمن ایران را با اشغال شدن به دست دشمن گرفت. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 بیم و امیدهای مجلس دوازدهم مرحله دوم انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار و عملاً پرونده این دور از انتخابات بسته شد، اما این انتها علی‌القاعده آغاز مقطع تازه‌ای از خدمت به مردم و پیش‌برد منافع ملی ایران اسلامی به شمار می‌آید. حال که مجلس جدید به زودی فعالیت خود را آغاز می‌کند، بهترین کار تشخیص ضعف و کاستی رفتار سیاسی منتخبان به شمار می‌آید تا با اصلاح آن، مجلس آینده در ریل صحیح و اصولی خود قرار گیرد. اجازه دهید صریح و ساده بگوییم که مهم‌ترین آسیب مجلس آینده آن‌چنان که در رفتار برخی منتخبان آن ظاهر شده، بگو مگوهای سیاسی بی‌حاصل و در نتیجه آن کشاندن کشور به سمت حواشی است. رهبر معظم انقلاب ۱۷ اسفندماه در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری در تذکری مهم، سخنان اختلاف‌انگیز، دعوا راه انداختن‌ها و ستیزه‌گری‌های دشمن‌پسند را موجب تلخ شدن شیرینی تشکیل مجلس جدید خواندند و فرمودند: «منتخبان مجلس جدید مراقبت کنند و نگذارند شیرینی تشکیل مجلس در کام مردم و فضای سیاسیِ با طراواتِ کشور تلخ شود، ضمن اینکه اگر مجلس دچار دعوا و ستیزه و مقابله و جبهه‌بندی‌های گوناگون شود، از کار اصلی خود باز می‌ماند.» در اولین روزهای پس از انتخابات ۱۱ اسفند مناقشات سیاسی برخی منتخبان، آن‌قدر پر رنگ به فضای عمومی کشور کشیده شد که اگر تذکر رهبر حکیم انقلاب اسلامی کمتر از یک هفته پس از برگزاری انتخابات نبود، معلوم نبود منتخبان بنا داشتند این مسیر مشمئزکننده را تا کجا ادامه دهند. این در حالی است که عمده منتخبان مجلس جدید از یک خاستگاه اعتقادی و سیاسی برخوردار هستند و انتظار می‌رود که آنان در یک فضای سازنده و چارچوب تشکیلاتی مباحث مربوط به مجلس آینده را دنبال کنند، به گونه‌ای که این جر و بحث‌های خسته‌کننده، ذهن و فکر مردم را درگیر خود نکند و آرامش را از جامعه نستاند. ترکیب هیئت رئیسه آینده مجلس یا کمیسیون‌های تخصصی آن ممکن است برای منتخبان جذابیت و اهمیت داشته باشد، اما برای مردم اهمیت و جذابیت ندارد؛ به ویژه طرح آن در فضای رسانه‌ای و عمومی کشور قضاوت و ارزیابی مردم را به جریان سیاسی پیروز انتخابات تغییر می‌دهد. این در حالی است که یکی از فواید و نتایج انتخابات عیان شدن متانت، بلوغ سیاسی و کارآمدی جریان‌های سیاسی است. امید است منتخبان مجلس دوازدهم در همین دوران باقی‌مانده تا آغاز مجلس آینده برچسب «مجلس حاشیه‌ها و دعواهای سیاسی» را از خود برهاند و خود را مهیای خدمت حقیقی به مردم کند. ✍️ #عزیز_غضنفری #خبر @zandahlm1357

🔰 حرف روز 🟤 استمرار ریل سیاست ‌خارجی معمولاً در نظام‌های سیاسی دنیا آمد و شد دولت‌ها در اصول سیاست خارجی کشورها تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند و تغییرات عمدتاً در تاکتیک‌ها و نحوه اجرای سیاست‌های مشخص‌شده است. جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست. با این حال، یک حقیقت نیز وجود دارد و آن، اینکه نوع نگاه و نگرش مجریان سیاست خارجی به تحولات و بازیگران روابط بین‌الملل در تحقق اهداف سیاست خارجی نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کند. برای نمونه، هر چند وضعیت کنونی که در برجام پدید آمده، ناشی از خروج یکجانبه آمریکا از توافق هسته‌ای است، اما نمی‌توان از محاسبات و خطاهای صورت گرفته در درون کشور صرف‌نظر کرد؛ ترامپ آن روزی تصمیم قاطع به خروج از برجام گرفت که اطمینان یافته بود دولت ایران در برجام باقی می‌ماند. همان نظری که رئیس‌جمهور پیشین دقایقی بعد از اقدام ترامپ بیان کرد: «خوشحالم که یک موجود مزاحم از برجام خارج شده است.» روزنامه «ایران» نیز درست در فردای خروج آمریکا از توافق هسته‌ای در روز ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷ با تیتر بزرگ نوشت: «برجام بدون مزاحم». شاید اگر محاسبات ترامپ از رفتارهای واکنشی ایران به صورت دیگری رقم می‌خورد، ریسک خروج از برجام برای او به شدت افزایش پیدا می‌کرد. اهمیت نقش سیاست داخلی در سیاست خارجی تا آن حد است که گفته می‌شود هیچ پروژه‌ای در سیاست خارجی موفق نخواهد شد، مگر آنکه پیش از آن در درون یک نظام سیاسی اجماع نظر قاطع پدید آید و محاسبات و اقدامات صحیح طراحی و اجرایی شود. یکی از محاسن برجسته دولت سیزدهم درک این نکته مهم بود که در سیاست ‌خارجی باید از همه ظرفیت‌های کشور به سود منافع ملی استفاده کرد. این البته امری رایج در همه نظام‌های سیاسی دنیا به حساب می‌آید. تجمیع و هم‌افزایی سیاست‌خارجی با توان دفاعی و امنیتی، بهره‌گیری از حمایت‌های مجلس شورای اسلامی و حتی بخش قضایی کشور و در رأس همه اینها هدایت‌های رهبری معظم انقلاب اسلامی بی‌تردید، امکانات و فرصت‌های بیشتری را در اختیار دستگاه سیاست‌ خارجی قرار خواهد داد.  هنوز که هنوز است رئیس‌جمهور سابق قانون اقدام راهبردی مجلس شورای اسلامی را که برای بخش دیپلماسی کشور فرصت و ظرفیت تولید کرده است، مانعی بر سر راه معرفی می‌کند. قانون اقدام راهبردی نیز همان است که رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره کارکرد آن گفتند، تصویب این قانون کشور را از وضعیت سردرگمی خارج کرد. همچنین به تازگی رئیس دفتر رئیس‌جمهور دوره گذشته دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را در حوزه سیاست‌ خارجی به باد انتقاد گرفت. نمود این تعارضات داخلی در عرصه سیاست‌ خارجی، به ضرر منافع ملی است؛ به نفع ایران است که ریل هم‌افزایی و هماهنگی بنیان نهاده شده در دولت آقای رئیسی تداوم پیدا کند. ✍️ #عزیز_غضنفری ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 خود کرده را تدبیر نیست! انتخابات چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری روز گذشته برگزار شد، اما به پایان راه نرسید. در این میان، موضوع مشارکت مردم در انتخابات از اهمیت فراوانی برخوردار است. مشارکت مردم در انتخابات آن گونه که انتظار می‌رفت و پیش‌بینی‌ها و نظرسنجی‌ها بیان می‌کرد، پیش نرفت و انتخابات با مشارکت حدود ۴۰ درصد در مرحله اول به پایان رسید. به نظر می‌آید واکاوی آنچه پدید آمده است، ضرورت داشته باشد. در اینجا فعلاً به یک مورد اساسی توجه مخاطبان را جلب می‌کنیم. از اواخر روز جمعه ۸ تیرماه که آمار ارائه شده حاکی از مشارکت پایین در صحنه انتخابات بود، برخی اصلاح‌طلبان به گفته خودشان در لحظات پایانی انتخابات در تلاش بودند تا با روش‌های گوناگون رسانه‌ای مردم را به مشارکت تشویق کنند. ظریف، آذری جهرمی و آخوندی در این راستا اعلام کردند مشغول به تماس تلفنی برای دعوت به مشارکت شده‌اند؛ اما این اقدام اصلاح‌طلبان با واکنش‌های گوناگونی، از جمله مقصر بودن این جریان به ناامیدسازی مردم نسبت به عملکرد نظام جمهوری اسلامی و توانایی مسئولان نظام و انتخابات در حل مشکلات روبه‌رو شد. آن روزها که بخش نسبتاً زیادی از افراد، گروه‌ها و رسانه‌های جریان اصلاحات، ناجوانمردانه تصاویر سیاه و ناامیدکننده از انتخابات و برخی موضوعات دیگر می‌ساختند، باید فکر چنین روزی را می‌کردند، که نکردند. معلوم و آشکار بود که بخش‌هایی از جامعه به درخواست‌های مکرر دیروز و روزهای قبل شما واکنش جدی نشان نمی‌دهند. آن روزها فکر می‌کردند همیشه امروز است و فردایی در کار نیست؟ امروز همان فردایی است که سیاهش کردند و مردم را از زمین و زمان مأیوس ساختند و گمان می‌بردند از راه نمی‌رسد؛ اما از راه رسید. رهبر حکیم انقلاب اسلامی نه یک بار و دو بار، بلکه بارها تذکر دادند که مردم را نسبت به کارهای انجام شده و راه سپری شده ناامید نکنید و اوضاع را سیاه نمایش ندهید؛ اما متأسفانه کو گوش شنوا؟!  بخشی از جامعه که امیدی به حل مسائل ندارد، به طور طبیعی میل و رغبتی برای شرکت در انتخابات پیدا نمی‌کند. حال با این وضعیت شما رویکرد و کنش‌گری جریان اصلاحات را در ادوار گذشته مرور کنید تا به عمق مسئله پی‌ ببرید. آنهایی که با زبان بی زبانی انتخابات را در کشور تحریم می‌کردند و برخی چهره‌های سیاسی با افتخار از شرکت نکردن خود در انتخابات سخن می‌گفتند، فکر می‌کردند اگر حالا فرمان مشارکت بدهند، جامعه نیز پشت سر آنان قرار خواهد گرفت. به هر حال باید از نو به مسیر گذشته نظری افکند و با آسیب‌شناسی صحیح طرحی جدید برای ادامه راه در انداخت. ✍️ #عزیز_غضنفری ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 پایان رقابت؛ آغاز همدلی سرانجام مرحله دوم انتخابات چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری برگزار و رئیس‌جمهور منتخب ملت ایران معین شد. ملت بابت کار بزرگی که انجام داد، درخور تحسین است و ضمن تبریک به رئیس‌جمهور منتخب، برای او و دولتش آرزوی موفقیت می‌کنیم. افتخار بزرگ نظام جمهوری اسلامی «مردم‌سالاری دینی» است؛ از ابتدای شکل‌گیری انقلاب اسلامی در ایران، صندوق‌های رأی به میان مردم برده شد و این مردم بوده و هستند که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم مسؤلان کشور را برمی‌گزینند. به سال‌های پشت سرمان می‌نگریم که دولت‌ها و مجالس با گرایش‌های سیاسی گوناگون تشکیل شده و این یعنی برای نظام اسلامی و خاصه امام و رهبری صیانت از مردم‌سالاری دینی یک اصل اساسی است. در این زمینه نمی‌توان از رهبر فرزانه انقلاب اسلامی سخن نگفت. ایشان از سال گذشته موضوع رقابت را به منزله یکی از راهبردهای انتخاباتی مطرح کردند و بعدها فرمودند مقصودشان از رقابت، رقابت جدی و حقیقی است. 🔸️ ایشان بارها فرموده بودند که از نظر ایشان مشارکت بالا بر انتخاب اصلح ترجیح دارد، هر چند دومی نیز دارای اهمیت است. رهبر حکیم انقلاب هیچ‌گاه شعار مشارکت بالا در انتخابات را بر زمین نگذاشتند و همواره تسهیل‌گر حضور مردم در امر سیاسی هستند. 🔹️ از حالا «دکتر مسعود پزشکیان» رئیس‌جمهور منتخب، رئیس‌جمهور همه مردم ایران هستند و فی‌الواقع پیروز واقعی این رویداد بزرگ نیز مردمند. بازنده صحنه انتخابات نیز دشمنان و معاندانی هستند که خط تحریم را در پیش گرفته بودند و به هر دری زدند تا مردم را از مشارکت در انتخابات ناامید کنند. 🔸️ اکنون اما فصل کار و تلاش و پیمودن ادامه راه است. فصل عمل به مطالبات مردم است. ناگفته پیداست که مسائل اقتصادی و معیشتی اولویت شماره یک مردم است. انتظار می‌رود دولت جدید خود را متعهد به اجرای خواسته‌ها و مطالبات مردم بداند. منش و مشی رئیس‌جمهور شهید، اخلاق بود و کار و پرهیز از بردن دولت به حاشیه‌ها. رئیس‌جمهور منتخب از تجربه‌های پیشین و اسلاف خود بیاموزد و آنها را در کار اداره کشور به کار ببندد. به ویژه مراقب اطرافیان خود باشد که این آسیب برخی رؤسای‌جمهور را به سمت حواشی برده و گاه در کار اجرای کشور اختلالات اساسی ایجاد شده است. 🔅 در پایان به این نکته مهم اشاره می‌شود که هم اکنون وظیفه همگان در قبال رئیس‌جمهور منتخب که بار سنگین و اجرای دشوار قوه مجریه بر دوش اوست، حمایت است. رهبر معظم انقلاب اسلامی بر اساس قاعده همیشگی خود، از دولت‌ها حمایت کرده و طبیعتاً این دولت نیز مشمول حمایت‌های رهبری خواهد بود. فرصت‌ها به مثابه برق و باد می‌گذرد و لذا نباید روزی را در خدمت به مردم از دست داد. ✍️ #عزیز_غضنفری 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔰 حرف روز 💢 وفاق تزئینی نیست! در روزهای گذشته، عبارت «وفاق ملی» از سوی رسانه‌ها و کارشناسان سیاسی و به ویژه رئیس‌جمهور و اعضای دولت به عبارت پر تکرار سپهر سیاسی ایران تبدیل شده و هیچ بعید نیست که دولت دکتر پزشکیان مانند نام‌گذاری دولت سازندگی، دولت اصلاحات، دولت عدالت، دولت تدبیر و امید و دولت مردمی، دولت «وفاق ملی‌» نام بیابد و همین عنوان برای این دولت در تاریخ بماند. در این‌جا مسئله اساسی آن است که الزامات دولت وفاق ملی که دولت چهاردهم بر آن اصرار دارد، چیست؟  در پاسخ به این پرسش بر دو نکته اساسی تکیه می‌شود: نخست تجلی وفاق در ترکیب کابینه و مدیران و دوم وفاق حول و حوش اصول با اغماض در سلایق. رئیس‌جمهور محترم در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بارها تأکید کرد که خود را موظف به اجرای برنامه هفتم، سیاست‌های کلی نظام و سند چشم‌انداز می‌داند. دکتر پزشکیان در آن روزها اعلام کرد نباید کشور با یک جریان اداره شود؛ دعوای ما بر سر قدرت است؛ من اصولگرای اصلاح‌طلب هستم؛ با باند مخالفم و تعابیری از این دست. از این منظر ترکیب خاص و متمایز کابینه او با ادوار گذشته چندان عجیب و غریب نمی‌نمایاند. او به آنچه پیشتر گفته بود عمل کرد. ابقای سه وزیر، یک سرپرست وزارت‌خانه و یک معاون رئیس جمهور از دولت پیشین برای نخستین‌بار در دولت پزشکیان به وقوع پیوست. هر چند افراد دیگری نیز با سابقه اصولگرایی در کابینه دولت چهاردهم قرار گرفتند که در دولت‌های گذشته مسئولیت نداشتند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در ۸ آذرماه ۱۴۰۲، بیان داشتند: «از دوقطبی‌های کاذب بپرهیزید. در کشور مدام دوقطبی درست می‌کنند؛ طرفدار زید، طرفدار عمرو؛ طرفدار فلان فکر، طرفدار [فلان]؛ این حرف‌ها چیست! آن کسانی که مبانی شما را، اصول شما را، دین شما را، انقلاب شما را، ولایت فقیه را، این چیزها را قبول دارند، برادر شما هستند، حالا گیرم یک اختلاف‌سلیقه‌ای هم با شما داشته باشند.» با این بیان رهبر حکیم انقلاب اسلامی یکی از الزامات اصلی و تعیین‌کننده وفاق ملی، وفاق و اصرار بر سر اصول و اغماض در سلایق است. وفاق ملی علی‌القاعده از منظر دولت چهاردهم یک امر تبلیغاتی و تزئینی نیست و بدون شاخص و مبنا نیز راه به جایی نخواهد برد. از نگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی، اگر فرد و گروهی بر سر اصول با شما تفاهم داشت، او برادر شماست. دکتر پزشکیان در گام نخستِ وفاق ملی که ترکیب و تشکیل کابینه بود، به شایستگی از پس کار برآمد؛ امید می‌رود در ادامه راه و گام دومِ وفاق ملی که تمرکز و صیانت از اصول و اغماض در سلایق است، مسیر پیش‌روی کشور توأم با ثبات، نشاط سیاسی و پیشرفت همه‌جانبه طی شود. ✍️ #عزیز_غضنفری 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔰 حرف روز      🔵 شکست بزرگ‌تر اگر می‌خواهید به ابتذال فرهنگ و تمدن و سیاست در غرب پی ببرید، جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت غزه و لبنان را که با پشتیبانی کامل آمریکا و اروپا صورت می‌گیرد، در نظر بیاورید. حالا نه فقط در فلسطین، ایران، جبهه مقاومت و دنیای اسلام، بلکه مردم در شرق آسیا، آفریقا، غرب و آمریکا نیز رژیم صهیونیستی را رژیمی نسل‌کش می‌دانند که در نهایت سنگدلی ماه‌هاست مردم غزه و اکنون لبنان را به خاک و خون می‌کشد. رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست‌اندرکاران برگزاری کنگره ۱۵ هزار شهید استان فارس، حوادث منطقه و ایستادگی و مجاهدت مقاومت را موجب تغییر در سرنوشت و تاریخ منطقه خواندند و با تأکید بر شکست رژیم صهیونیستی در نابود کردن مقاومت با وجود کشتار بیش از ۵۰ هزار انسان بی‌گناه، شکست بزرگ‌تر را رسوایی فرهنگ و تمدن و سیاستمداران غرب دانستند.  دیگر این رژیم جعلی چه باید بکند تا شورای امنیت و دیگر نهادهای مدعی صلح و حقوق بشر و دول غربی به خود آیند و اقدامی را ترتیب دهند؟ این اتفاقات نشان داد آزادی و حقوق بشر و مدعیان آن، مضحک‌ترین مفاهیم هستند. حتی مردم اروپا و آمریکا به طرز بی‌سابقه‌ای در حمایت از ملت فلسطین و در مخالفت با سکوت و حمایت دولت‌های خودشان اعتراضات و راهپیمایی برگزار کرده‌اند، اما باز خبری از مقامات غربی نیست که نیست. این نحوه مواجهه دولت‌های غربی با موضوع فلسطین در آینده نیز تغییر نخواهد کرد؛ در لیبرال دموکراسی غرب، منافع سیاسی و استکباری تعیین‌کننده رفتارهای جهانی است. اخلاق و انسانیت مادامی ‌که منافع آن دولت‌ها چیز دیگری را اقتضا می‌کند، در سیاست‌های آنها جایگاهی ندارد. 🔸️در این زمینه، باید با غرب‌گرایان در ایران که به دروغ، غرب و شعارهای مضحک آنان را در برابر دیدگان و افکار عمومی می‌آرایند، مواجهه فکری و قانونی داشت. این مقابله و رویارویی لازم و ضروری است و هرگز نباید مخاطرات آرایشگران غرب در ایران را دست‌کم گرفت. جدا از تلاش‌های دستگاه دیپلماسی کشور، دانشگاه‌ها و مراکز فکری و فرهنگی کشور هرگز نباید این عمل خباثت‌آلود دولت‌های غربی را نادیده بگیرند. باید در دانشگاه‌ها حقایق لیبرال دموکراسی غرب انعکاس یابد. عرصه هنر نیز نباید از مسئولیت تاریخی و انسانی خود در معرفی چهره حقیقی غرب شانه خالی کند. تاریخ معاصر ایران گویای آن است که آراستگان افکار و اندیشه‌های غرب در جامعه ایرانی، ایران را بارها به لبه پرتگاه برده‌اند و نیز همین‌ها نقطه اتکا و امید قدرت‌های بزرگ برای زمین‌گیر کردن ایران به حساب می‌آیند. ✍️ #عزیز_غضنفری 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357