تجملات و اسراف اگر در جامعه قناعت وجود داشته باشد، زياده روي و اسراف و ريخت و پاش نباشد، اگر حرص و افزون طلبي در امور مادي نباشد، اين جامعه به بهشت و گلستان تبديل مي‌شود. عزيزان من، يكي از شعارهاي ما قبل از پيروزي انقلاب... «ساده زيستي» بود؛ زندگي ساده و كمتر بهره بردن از جلوه‌هاي دنيا! بعد كه انقلاب، پيروز شد، سعي كرديم باز هم همين روش، همين شعار و همين مبنا را دنبال كنيم. تجملات براي يك جامعه، مضر و بد است.... بايد بنا را بر سادگي گذاشت. با تجملات زيادي، جامعه زيان مي‌كند. امام بزرگوار ما خودش مظهر همين معنا بود؛ آدمي بود كه تعيّنات دنيوي، حقيقتاً برايش ارزش نداشت. آدم اين را در آن مرد معنوي و بزرگوار مي‌ديد كه تعيّنات، تعلّقات و تكلّفات دنيوي، اصلاً براي خودش ارزش نداشت! اين جانب از اين كه كساني مي‌كوشند تا در ميان مردم ما رسم تجمل گرايي و اسراف و ولخرجي را شايع كنند، شديداً نگران و متأسفم؛ و از اين كه مردم فداكار و انقلابي ايران در امور شخصي به مصرف گرايي سوق داده شوند و قناعت انقلابي را از ياد ببرند، به خدا پناه مي‌برم. #کلمات قصار نویسنده ؛آیت الله العظمی سید علی خامنه ای(دام ظله) https://eitaa.com/zandahlm1357

#قرآن قُلْ لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَميعاً لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ بگو: شفاعت همه ی مخلوقات با خداست، که سلطان ملک آسمانها و زمین است و پس از مرگ و فنا بازگشت همه شما به سوی اوست. #سوره زمر #آیه 44 

🎵 تلاوت جزء 7 قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی (تند خوانی)

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: خداوند از همان وقتى كه خدا بود، اراده مى كرد (پس اراده ازلى و بى آغاز است. ) اى سليمان! اراده خداوند عين وى است يا غير از او؟ غير اوست. پس به اين موضوع عقيده دارى كه: همراه خداوند از همان ابتدا، چيزى (اراده اى) بود كه در عين حال ازلى و بى آغاز بود! (و اين خود تناقض گويى است. ) من چنين چيزى نمى گويم. آيا اراده، بعدها پديد آمد؟ خير؟ مروزى در بن بست گرفتار شد. از طرفى مى گفت: « اراده همانند خداوند بى آغاز نيست! » واز طرف ديگر مى گفت: « از همان ابتدا با خداوند بود و بعدها پديد نيامد. » مأمون برگشت وبا تلخى به سليمان گفت. « انصاف داشته باش. نمى بينى صاحب نظران در اطرافت نشسته اند؟ » خليفه رو به امام كرد و محترمانه گفت: « اى ابالحسن! با او مناظره كن؛ او متكلم خراسان است. » اين بار امام رو به حريف خود كرد و پرسيد: « آيا اراده بعدها پديد آمد؟ » خير! اى سليمان اراده بعدها به وجود آمد؛ چون هيچ چيز (مانند پروردگار) بى آغاز نيست. اما اگر بعدها به وجود نيامد پس ازلى است. اراده از خداوند است؛ همان گونه كه شنيدن، ديدن و دانش جزو خداوند است. اراده خود خداست؟ نه. پس اراده كننده مانند شنونده و بيننده نيست. (۱۱۰) همان طور كه مى گويد: « خودش را شنوا، بينا و يا دانا كرد »، مى شود گفت كه خودش را اراده كرد. » امام با پرسشى راه را بر او بست. خودش را اراده كرد يعنى چه؟ خواست چيزى شود؟ اراده كرد زنده، شنوا، شنونده، بيننده و توانا شود؟! سليمان دستپاچه شد؛ اما خويش را نباخت. بله. پس با خواست و اراده خودش اين كارها را كرد؟ مروزى در چاله تناقض افتاد. بله. امام ضربه اى ديگر فرود آورد: پس اين كه مى گويى: « تصميم گرفت زنده ، شنونده و بينا شود، معنايى ندارد » ؛ چون اين كارها با خواست خودش نبود. مجلسيان به خاطر ضد و نقيض گويى او از خنده روده بر شدند. امام لبخندى زد و رو به حاضران گفت: « بر او سخت نگيريد! » رو به حريف سرگردانش كرد و گفت: « اى سليمان! مى توانم از تو سؤالى بپرسم؟ » بپرس جانم به فدايت. به من بگو آيا شما و پيروانت با زبانى با مردم حرف مى زنيد كه آن زبان را مى فهميد يا نمى فهميد؟ به زبانى حرف مى زنيم كه مى فهميم چه مى گوييم. آن چه مردم مى دانند اين است كه: « اراده كننده غير از اراده شده است و اراده كننده پيش از خواسته شده بايد وجود خارجى داشته باشد. فاعل بايد قبل از مفعول باشد. » اما اين مطلب اين حرف شما را باطل مى كند كه مى گوييد: « اراده كننده و اراده شده يكى هستند. » سليمان با پاسخى كه داد، در گودال انكار مسائل مسلم عقلى افتاد. او گفت: « فدايت شوم مردم از اين موضوع سر در نمى آورند! » امام گام پيش نهاد تا از فطرت وانديشه آدمى ستايش كند. او گفت: « پس شما ادعاى بى شناخت مى كنى. گفتى كه اراده، مانند شنيدن و ديدن است. اگر چنين است، اين حرف شما قابل فهميدن نيست. » #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357