شهدا دلشون تنظیم شده بود به سمت خدا

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

اسم اعظم و اسم اعظم « اللّه » است، زیرا که آنچه نعوت و اوصافی که در تمام اسماء است در «اللّه» منطوی است، این است که هر یک از حقایق کونیه از سماء و سماوی و ارض و ارضی است در مقام بروز حکایت از اسم و صفتی از صفات حق تعالی نماید، حتی ملائکه از اسم سبّوح و قدوس او حکایت نمایند، به خلاف انسان که مظهر «اللّه» است ؛ این است که کمالات و فعلیاتی که در تمام موجودات است به طور انتشار در انسان است، به طور لفّ و جمع، کما قیل: لیس من اللّه بمستنکر أن یجمع العالم فی واحد [۳] باری، گفته اند که «اللّه» مشتق از « أله » است ؛ لأ نّه یألهُون إلیه، أی یشتاقون الخلائق فی حوائجهم إلیه، قال المولوی قدس سره: معنی اللّه گفت آن سیبویه یألهون فی الحوائج، هم لدیه علم الهی و آن که در فقره دعا « لایخفی علیه شی ء » [۴] أی أ نّه تعالی عالم بحقایق الأمور من السماء والارض و ما فیها قبل وقوعها ؛ زیرا که اعیان حقایق ثابته قبل از ایجاد نبودند نه موجود و نه مذکور، کما ورد: « کان اللّه و لم یکن معه شی ء » [۱]، و هو عالم و لا معلوم، کما قال المعصوم: « کان ربّنا عزوجل والعلم ذاته، و لا معلوم والسمع ذاته و لا مسموع، و البصر ذاته و لا مبصر، والقدرة ذاته و لا مقدور، فلما أحدث الأشیاء و کان المعلوم، وقع العلم [منه] علی المعلوم، والسمع علی المسموع، والبصر علی المبصر، والقدرة علی [۲] المقدور » [۳] و این مرتبه از علم را علم ذاتی ازلی گویند. ---------- [۳]: ۱ - اعیان الشیعة، ج ۴، ص ۴۷۲ ؛ ارشادالقلوب، ج ۲، ص ۲۱۷. [۴]: ۲ - الصحیفة السجادیة، ص ۲۵۴ ؛ فلاح السائل، ص ۲۶۶. [۱]: ۳ - بحارالأنوار، ج ۵۴، ص ۲۳۸. [۲]: ۴ - اصل: فی. [۳]: ۵ - الکافی، ج ۱، ص ۱۰۷ ؛ التوحید، ص ۱۳۹ ؛ بحارالأنوار، ج ۴، ص ۷۱: « لم یزل اللّه جل و عزّ ربّنا و العلم... ». .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

حجاب شراب نزد هارون رشید شعر ابونواس قرائت شد که می‌گوید: مرا به آن شرابی سرگرم نما که در رحم چادر پیری به خود پوشانیده است. فاسقنی البکر التی اعتجرت بخمار الشیب فی الرحم هارون پرسید شعر از کیست و لباس پیری چیست؟ یکی از حضار مجلس گفت: وقتی شراب در خم ریخته شود، کف سفیدی روی آن می‌گیرد. نظر ابونواس به آن بوده است. اصمعی نیز حضور داشت، گفت: ابوعلی مقامش برتر از آن است که شعری بسراید و لطافتی در آن نباشد، خودش را بحضور بخوان و معنای شعر را از او بپرس. رشید دستور داد ابونواس را آوردند، وی گفت: نخستین بار که خوشه انگور را در خمره می‌اندازند، چیزی شبیه به پنبه اطراف آن را می‌گیرد. اصمعی گفت: نگفتم، نظر ابونواس به چیزی دقیق تر از آن است که گفته شد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه روایت تاریخ @zandahlm1357

📹 مجموعه کلیپهای #مدیریت_رهبری 4 ( رهبری در این 32 سال چه کرده ❓) ✅ کلیپ هایی جهت آشنایی نسل جوان با نحوه مدیریت رهبری و نجات کشور از بحران ها 🎬 جلسه 4️⃣ ،ذوق زدگی عده ای اصلاح طلب از پیشنهاد آمریکا 👈 در زمان دولت اصلاحات، واقعه حمله به برج های دوقلوی آمریکا پیش می آید، آمریکا ،طالبان را مقصر اصلی می داند، به دولت ایران پیام می دهد که با همکاری همدیگر ، علیه طالبان جنگ کنیم، برخی مسئولین دولت پیش رهبری می روند تا موافقت ایشان را جلب کنند که... 🎤 با توضیحات #استاد_احسان_عبادی از اساتید مهدویت و پژوهشگر تاریخ 👈 در نشر این فایلها جهت دفاع از رهبری همکاری بفرمائید #پاسخ_به_سوالات

تحليلى پيرامون شورا ۱. نگاهى به تركيب شورا نشان مى دهد كه عمر به گونه اى شرايط را آماده كرده بود كه عثمان و يا عبدالرحمن بن عوف به عنوان خليفه انتخاب مى شدند. عبدالرحمن بن عوف و سعد بن ابى وقاص دو تن از برجستگان بنى زهره، و عثمان از معاريف و قديمى ترين مسلمانان بنى اميه، از دو تيرۀ با نفوذ قريش بودند. علاوه بر اين، عبدالرحمن بن عوف شوهر خواهر عثمان و برادر دينى او بود. دادن حق ويژه در انتخاب خليفه به يكى از اين دو از سوى عمر، دادن تضمين براى رسيدن خلافت به آن‌ها در ظاهر مردم فريب «شورا» بوده است. طلحه و زبير از مسلمانان اوليه و با سابقه بودند. طلحه به سبب كينه اى كه از على (عليه السّلام) داشت، مسلّم بود كه جانب او را نخواهد گرفت، زيرا حضرت امير (عليه السّلام) در جنگ بدر دو برادر و عموى طلحه را به هلاكت رسانده بود. ضمن اين كه طلحه از قبيلۀ ابوبكر بود و پس از غصب خلافت، ميانۀ بنى تيم بن مره با بنى هاشم تيره شده بود. زبير نيز به سبب برادرى دينى با طلحه و حضور همراه با وى، در همۀ صحنه ها، قابل حذف از شورا نبود. علاوه بر اين كه حضور يك تن در شورا كه به على (عليه السّلام) حداقل به واسطۀ خويشاوندى تمايل داشته باشد، مى تواند مانع ايجاد شبهۀ يك طرفه بودن آن گردد. ۲. با وجود نظر عمر مبنى بر اين كه افراد شورا كسانى هستند كه پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) از آن‌ها راضى بود و اين عده اهل بهشت هستند، افرادى كه به طور قطع صلاحيت آنان از همۀ اعضاى شورا، به جز على (عليه السّلام)، بيشتر بود و بارها در لسان پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) مورد توجه و عنايت قرار گرفته بودند، از حضور در شورا باز ماندند. افرادى همچون سلمان، ابوذر، مقداد، عمّار، حذيفة بن يمان، عبدالله بن عباس، ابوايوب انصارى و.... در حقيقت سخن عمر در رضايت پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) از اين افراد، توجيهى بر انتخاب معنادار و هدفدار خود بود. او به رغم اين كه معتقد بود اگر «سالم» غلام ابوحذيفه زنده بود، وى را خليفه مى گردانيد، حاضر نشد غير قريشى را در شورا راه دهد. همۀ افراد شورا از قريش و مهاجران بودند و يك تن غير مهاجر در آن‌ها نبود، تا چه رسد به غلامى يا غلام آزاد شده اى! اين نكته تأييدى است بر ادعاى ما كه عمر به عمد افرادى را تعيين كرده بود كه نهايتاً خلافت را به عثمان يا عبدالرحمن واگذار كنند. ۳. شرطى كه عبدالرحمن با على (عليه السّلام) كرد، قصدى جز به كنار نهادن او نداشت؛ زيرا او از مسلمانان اوليه بود و به خوبى مى دانست كه على (عليه السّلام) جانشين بر حق و بلافصل پيغمبر (صلّى الله عليه وآله) است و ابوبكر و عمر غاصب حق او هستند و هرگز روش آنان را نمى پذيرد. از اين رو قرار دادن چنين شرطى (كه على به روش ابوبكر و عمر عمل كند) بهترين وسيله براى اخراج نامزد شمارۀ يك خلافت از صحنۀ رقابت بود و توجيه عمل خود براى مردمانى بود كه روش ابوبكر و عمر، زندگى ابتدايى آن‌ها را دگرگون نموده و به آن خود كرده بودند. [۱] ---------- [۱]: . پيرامون نتيجۀ كار شورا تحليل هاى مختلفى صورت گرفته است. علاقه مندان مى توانند به كتاب هاى مربوطه از جمله سيرۀ علوى، ص ۴۷ و فروغ ولايت، ص ۲۵۸ مراجعه نمايند و نيز اشكالات ديگر وارد بر شورا (بدون تحليل) را در كتاب «على از زبان على» سيد جعفر شهيدى، ص ۴۹ ملاحظه فرمايند. #تاریخ تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357