🌱 حاضرم تمام شعرهایم را بدهم و در ازایش... 🔻استاد محمدحسین #شهریار، همین‌طور که تابلوی خوشنویسی‌ شده‌ای را در دست دارد، رو به من می‌کند و می‌گوید: «حاضرم تمام شعرهایم را بدهم و در ازایش...» با تعجب می‌گویم: «در ازایش چه؟» صدایش را با سرفه‌ای صاف می‌کند و می‌گوید: «در ازایش این شعر #نیّر_تبریزی مال من می‌شد» می‌پرسم: «شعر چه بوده؟» می‌گوید: «شعری که به لحظه بازگشت اسب بی‌سوار امام حسین (ع) از میدان اشاره دارد و در واقع زبان حال حضرت سکینه (س) است؛ وقتی که دید ذوالجناح پریشان حال و افسرده برگشته است: ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته‌ ای مگر این‌گونه که ماتی، تو شه انداخته‌ ای... #شب_جمعه 🌌 @zarreeh | ذره‌

📝 هر روز با یک روایت از کتاب #جهاد_با_نفس همراه باشید... 🔰 باب حقوق واجب و مستحبی که قیام به آنها سزاوار است: 🔻۱۹. وَ أَمَّا حَقُّ ذِی الْمَعْرُوفِ عَلَیْکَ فَأَنْ تَشْکُرَهُ وَ تَذْکُرَ مَعْرُوفَهُ وَ تَکْسِبَهُ الْمَقَالَةَ الْحَسَنَةَ وَ تُخْلِصَ لَهُ الدُّعَاءَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ کُنْتَ قَدْ شَکَرْتَهُ سِرّاً وَ عَلَانِیَةً ثُمَّ إِنْ قَدَرْتَ عَلَی مُکَافَأَتِهِ یَوْماً کَافَأْتَهُ ◽️۱۹. و اما حق کسی که به تو احسان و نیکی نموده این است که او را سپاس گویی و نیکی اش را یاد کنی و گفتار نیکو را در مورد او به گوش دیگران برسانی و بین خود و خدای عزیز و جلیل برای او خالصانه دعا کنی اگر چنین کنی از او در نهان و آشکار قدردانی کرده‌ای. سپس اگر روزی توان عوض دادن و جبران خوبی اش را یافتی چنین کن. (بخش بیستم و ششم) 💢 توجه: روایت مذکور (۱۹) طولانی است و به مرور نشر داده می‌شود. 👈 (ابتدای روایت) 📖 منبع: تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج ۱۵ 🌌 @zarreeh | ذره‌

- فَسُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ مِنْ مُبْدِئٍ مُعِيدٍ حَمِيدٍ (وَ) مَجِيدٍ ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ عَظُمَتْ آلاَؤُكَ - پس منزّهی تو، منزّهی تو، كه آفريننده‌ای، و بازگرداننده‌ای، و ستوده‌ای و بزرگواری، نا‌م‌هايت مقدس است، و نعمت‌هايت بزرگ... 🌱 دُعای عَــرفۀ إمامْ حُسین (ع) #دعای_عرفه 🌌 @zarreeh | ذره

🌱 تو را چون من غلامــــان بی شمار است ولــــی من جــــز تو مولایــــی ندارم ... #امام_زمان 🌌 @zarreeh | ذره‌

📝 هر روز با یک روایت از کتاب #جهاد_با_نفس همراه باشید... 🔰 باب حقوق واجب و مستحبی که قیام به آنها سزاوار است: 🔻۱۹. وَ أَمَّا حَقُّ الْمُؤَذِّنِ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ مُذَکِّرٌ لَکَ رَبَّکَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ دَاعٍ لَکَ إِلَی حَظِّکَ وَ عَوْنُکَ عَلَی قَضَاءِ فَرْضِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْکَ فَاشْکُرْهُ عَلَی ذَلِکَ شُکْرَ الْمُحْسِنِ إِلَیْکَ ◽️۱۹. و اما حق اذان گو این است که بدانی او پروردگار عزیز و جلیل را به یاد تو می آورد و تو را به سوی بهره ات دعوت می کند و تو را بر انجام فریضه ای که خدای عزوجل بر تو واجب ساخته یاری می کند پس بر این کار از او همانند کسی که به تو نیکی روا داشته قدردانی کن. (بخش بیستم و هفتم) 💢 توجه: روایت مذکور (۱۹) طولانی است و به مرور نشر داده می‌شود. 👈 (ابتدای روایت) 📖 منبع: تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج ۱۵ 🌌 @zarreeh | ذره‌

- فَأَيُ نِعَمِكَ يَا إِلَهِي أُحْصِي عَدَداً وَ ذِكْراً أَمْ أَيُّ عَطَايَاكَ أَقُومُ بِهَا شُكْراً - خدايا كداميك از نعمت‌هايت را به شماره آورم و ياد كنم، يا برای كداميك از عطاهايت به سپاس‌گزاری برخيزم؟ 🌱 دُعای عَــرفۀ إمامْ حُسین (ع) #دعای_عرفه 🌌 @zarreeh | ذره

🔰 یک روحانی آمد و وضع مستراح ها و مشکل مردم را که دید...🤔 🔸 خاطره‌ای درس‌آموز از مسئولیت‌پذیری اجتماعی آیت الله حائری شیرازی (ناقل خاطره: محمدعلی نادعلی) در تابستان سال ۷۷ با دوستانی به همدان رفتیم تا دو سه روزی در معیت استاد «حاج شیخ حسین انصاریان» باشیم. پیش از ظهر، ما را به سیاحتی در درّۀ «گنجنامه» بردند. چون تابستان و تعطیلات بود، جمعیت زیادی آمده بودند. متوجه شدیم مردم برای قضای حاجت مشکل دارند. به ما هم سرایت کرد؛ چون سه چشمۀ توالت موجود در گنجنامه گرفته بود که کاسۀ آنها پُر و لبریز از کثافت شده بود. مردم به ناچار با سنگ و کلوخ و ... قضای حاج می کردند. ما که قصد داشتیم در آنجا تا غروب بمانیم، دیدیم با این وضع ممکن نیست لذا تصمیم گرفتیم کمی در تپه ها و باغات پیاده روی کنیم و برگردیم. ساعاتی بعد که به محل پارک ماشین ها کنار توالت های غیر قابل استفاده برگشتیم، متوجه صف مردم برای قضای حاجت و وضو گرفتن بعضی دیگر شدیم. تصور کردیم شهرداری یا سازمان گردشگری که پول ورودی می گیرند، دستشویی را درست کرده اند! اما در میان مردم سخن از یک شیخ محترم بود که می گفتند به اینجا آمده برای دیدن گنجنامه و کار را ایشان درست کرده اند. راننده ما -که آنجا مانده بود- برایمان نقل کرد که یک روحانی آمد و وضع مستراح ها و مشکل مردم را که دید، اول سراغ مسئولین را گرفت، کسی حضور نداشت. از راننده و همراهانش کمک خواست و آنان هم چون دیدند آنجا پر از تعفّن و ... است، به ایشان گفتند: «خیلی بوی بد می دهد و ابزاری برای پاکسازی نداریم. شیرهای آب هم خراب اند. نمی توانیم کاری بکنیم». لذا خود ایشان رفتند و اوضاع را دیدند. آنگاه، لباس روحانیت را از تن در آوردند و آستین ها را بالا زدند و دست هایشان را در کیسه های پلاستیکی میوه هایی که در ماشین بود کردند. سپس گفتند هرچه کیسۀ پلاستیک در ماشین ها هست، بیاورند. ایشان پارچه ای روی دهان و بینی خود بستند و شخصاً تمام اشیاء و لجن ها و ... را با دست از کاسه های توالت بیرون کشیده و در کیسه ها ریختند و از راننده و محافظ ها -که حالشان به هم میخورد- خواستند از درّه با دبّه ها آب بیاورند. پس از تخلیه و باز کردن گرفتگی ها، همۀ توالت ها را شسته و آمادۀ استفاده مردم کردند. خرابی لوله ها و شیرهای آب را هم برطرف کردند و سپس، خود را طاهر کرده، وضو گرفته و در گوشۀ باغچه ای در آن نزدیکی به نماز ایستادند. مشتاق شدم بروم ایشان را ببینم و بدانم کدام روحانی اند. از دور به ما نشانش دادند و تا آمدیم به ایشان برسیم سوار خودرو شده بودند. ماشین چرخی زد و از کنار ما رد شد و دیدم ایشان «آیت الله حائری شیرازی» نمایندۀ ولی فقیه و امام جمعه شیراز است. بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم و به همراهان گفتم: ای کاش رسیده بودیم و برای این کار، دستشان را بوسیده بودیم. همراهم به شوخی گفت: حالا نذر کن هر وقت دیدی، ببوسی تا قضای دست بوسی را بجا بیاوری! من با جدّیت گفتم: نذر می کنم حتما برای بوسیدن هر دو دستش به شیراز بروم. چند ماه بعد استاد «حاج شیخ حسین انصاریان» را برای منبر به شیراز دعوت کردند و من هم برای دیدن آشنایان و دیدار ایشان و میزبانش «آیت الله حائری» به شیراز رفتم. هم فال بود و هم تماشا. هنگامی که به خانۀ آیت الله حائری رفتیم، تعدادی از روحانیان و مسئولان نشسته بودند. می دانستم آقای حائری به هیج وجه نمی گذارند کسی دستش را ببوسد. وسط مجلس ایستاده و اعلام کردم حاج آقا اجازۀ دست بوسی نمی دهند، اما من چند ماه پیش در همدان برای کاری که کرده اند، نذر شرعی کرده ام تا در نخستین دیدار، هر دو دست ایشان را ببوسم. بلافاصله، به سمتشان رفتم و با ذکاوت و هوشی که داشتند متوجه علت شدند. تا آمدند دست ها را پس بکشند، آن دو را گرفتم و بوسیدم و بر دیده گذاشتم. به مطایبه و نکته پرانی همیشگی گفتند: شما فقط اهل تشویق کار خوب هستید یا اهل عمل به کارهای خوب هم هستید؟ عرض کردم: دعایمان کنید که اهل عمل بشویم، چون پیش از جنابعالی، ما هم گرفتاری مردم و خودمان را در آن تنگه دیده بودیم و رد شدیم. کُمیت کار ما لنگ است، امیدوارم از شما بیاموزیم. بعد آهسته تر فرمود: حالا نمی خواهد به این آقایان بگویید. بین خودمان باشد. 📝 به نقل از کانال رسمی آیت الله حائری شیرازی #مسئولیت_پذیری_اجتماعی #ذلت_باطنه 🌌 @zarreeh | ذره‌

📩 کسانی که مخاطب دارند وظیفه دارند مردم را به انتخابات دعوت کنند/ اگر مشارکت ضعیف باشد، مجلس ضعیف خواهد شد ✏️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صبح امروز در دیدار مردم خوزستان و کرمان: همه‌ی کسانی که مخاطبانی دارند وظیفه‌ دارند مردم را به انتخابات دعوت کنند، علمای اعلام، اساتید دانشگاه، اساتید حوزه، صداوسیما، مطبوعاتی‌ها، جوانها، افراد در داخل خانواده، اینها همه میتوانند منادی انتخابات باشند، مردم را، مخاطبان خودشان را به انتخابات دعوت کنند، انتخابات آن وقت انتخابات پرشوری خواهد شد. ✏️ اگر مشارکت ضعیف باشد مجلس ضعیف خواهد شد، مجلس ضعیف توانایی کامل برای رفع مشکلات نخواهد داشت. اگر میخواهیم مشکلات برطرف بشود باید مشارکت را بالا ببریم، این وظیفه‌ی همه است. هر که میخواهد مشکلات کشور برطرف بشود راهش این است.۱۴۰۲/۱۰/۲ 🖼 #بسته_خبری 💻 Farsi.Khamenei.ir

🎥 رهبر انقلاب در دیدار هزاران نفر از مردم کرمان و خوزستان: تردیدی نداشته باشید که پیروزی با جبهه‌ی حق است. ✏️ تردیدی نداشته باشید که رژیم غاصب معاند  صهیونیستی یک روز از روی زمین ریشه‌کن خواهد شد. ✏️ و این ان‌شاءاللّه این جزو آینده‌های حتمی است بعون اللّه و قوة و بإذن اللّه و عزته این کار خواهد شد و امیدواریم ان‌شاءاللّه شما جوانها آن روز را به چشم خودتان ببینید. 💻 Farsi.Khamenei.ir

📝 هر روز با یک روایت از کتاب #جهاد_با_نفس همراه باشید... 🔰 باب حقوق واجب و مستحبی که قیام به آنها سزاوار است: 🔻۱۹. وَ أَمَّا حَقُّ إِمَامِکَ فِی صَلَاتِکَ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ تَقَلَّدَ السِّفَارَةَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ رَبِّکَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَکَلَّمَ عَنْکَ وَ لَمْ تَتَکَلَّمْ عَنْهُ وَ دَعَا لَکَ وَ لَمْ تَدْعُ لَهُ وَ کَفَاکَ هَوْلَ الْمَقَامِ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنْ کَانَ نَقْصٌ کَانَ بِهِ دُونَکَ وَ إِنْ کَانَ تَمَاماً کُنْتَ شَرِیکَهُ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ عَلَیْکَ فَضْلٌ فَوَقَی نَفْسَکَ بِنَفْسِهِ وَ صَلَاتَکَ بِصَلَاتِهِ فَتَشْکُرَ لَهُ عَلَی قَدْرِ ذَلِکَ ◽️۱۹. و اما حق کسی که پیشنماز توست این است که بدانی او سفیر بودن بین تو و پروردگارت را به عهده گرفته و سخنگوی توست و تو از جانب او سخن نمی گویی و دعاگوی توست و تو دعایش نمی کنی و تو را از هول و هراس ایستادن در پیشگاه پروردگارت کفایت کرده است، اگر نقصی باشد به گردن اوست نه تو و اگر نمازش کامل و تمام باشد تو نیز با او شریک هستی و بر تو برتری ندارد با سپر خود تو را نگاه داشته و با نماز خود نمازت را حافظ گشته پس باید به اندازه خوبی و خدمتی که به تو دارد قدردان و سپاسگوی وی باشی. (بخش بیستم و هشتم) 💢 توجه: روایت مذکور (۱۹) طولانی است و به مرور نشر داده می‌شود. 👈 (ابتدای روایت) 📖 منبع: تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج ۱۵ 🌌 @zarreeh | ذره‌