📌آشنایی با مشاهیر و مفاخر ایران و جهان
🍃 #محمدرضاشفیعیکَدْکَنی (زادهٔ ۱۹ مهر ۱۳۱۸/ ۱۹۳۹ در کدکن) فقیه، ادیب، نویسنده، پژوهشگر و شاعر با تخلص م. سرشک اهل ایران است.در بین اشعارش شعر "در کوچه باغ های نشابور" آوازه بیشتری دارد.
🍂 محمدرضا شفیعی کدکنی در نوزدهم مهرماه ۱۳۱۸ در کدکن از روستاهای قدیمی بین نیشابور و تربت حیدریه به دنیا آمد. او هرگز به دبستان و دبیرستان #نرفت و از آغاز کودکی نزد پدر خود (که روحانی بود) و محمدتقی ادیب نیشابوری (ادیب نیشابوری دوم) به فراگیری #زبان و #ادبیاتعرب پرداخت (در هفتسالگی تمام الفیهٔ ابن مالک را از حفظ بود) و فقه، کلام و اصول را نزد شیخ هاشم قزوینی (معروف به «فقیه آزادگان») فراگرفت.
🍃اما پس از مرگ شیخ هاشم، تا آخرین مراحل درس خارج فقه را نزد سید محمدهادی میلانی خواند و در این دوره با #سیدعلیخامنهای رهبر کنونی جمهوری اسلامی ایران، همدرس بود. او به پیشنهاد دکتر علیاکبر فیاض در دانشگاه فردوسی مشهد نامنویسی کرد و در کنکور آن سال نفر اول شد و به دانشکدهٔ ادبیات رفت و مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی، و مدرک دکتری را نیز در همین رشته از دانشگاه تهران گرفت.
🍂دکتر شفیعی همچنین مدتی را بنا به دعوت دانشگاههای آکسفورد انگلستان و پرینستون آمریکا و ژاپن به عنوان استاد به تدریس و تحقیق اشتغال داشت.
🍃از ویژگی های شخصیتی دکتر شفیعی این است که وی در محافلادبی به #ندرت ظاهر میشود و بیشتر در #انزوای اهل ادب به سر می برد.
🍂وی در جوانی به شعر و شاعری پرداخت و نام مستعار (م. سرشک) را برگزید، شفیعی کدکنی سرودن شعر را از جوانی به شیوهٔ #قدمایی آغاز کرد و پس از چندی به #سبکنو مشهور به نیما یوشیج روی آورد.
🍃با انتشار دفتر شعر #درکوچهباغهاینشابور نامآور شد. آثار شفیعی را میتوان به سه گروه انتقادی و نظری و مجموعه اشعار خود وی تقسیم کرد.
🍂شفیعی کدکنی از سال ۱۳۴۸ تاکنون #استاد_دانشگاه_تهران است. بدیعالزمان فروزانفر زیر برگهٔ پیشنهاد استخدام وی نوشته بود «احترامی است به فضیلت او». شفیعی از جمله دوستان نزدیک #مهدیاخوانثالث، شاعر خراسانی، بهشمار میرود و دلبستگی خود را به اشعار وی پنهان نمیکرد.
🍃محمدرضا شفیعی کدکنی روز پنجشنبه ۵ شهریور ۱۳۸۸ تهران را به مقصد آمریکا ترک کرد. این سفر #بازتاب وسیعی در مطبوعات ایران داشت. او برای استفاده از یک فرصت مطالعاتی به مؤسسهٔ مطالعات پیشرفتهٔ پرینستون رفت تا در باب تاریخ و تطور فرقهٔ کَرامیه تحقیق کند، و پس از ۹ ماه دوری از میهن، به ایران بازگشت و پس از بازگشت به ایران بر سر کرسی تدریس خود در دانشگاه تهران حاضر شد.
🍂در مهر ۱۳۹۸ در هفتمین دورهٔ جشنوارهٔ بین المللی هنر برای صلح، « #نشان_عالی_هنر_برایصلح» به سببِ بیش از نیم قرن تلاش در اعتلای فرهنگ و ادب پارسی به محمدرضا شفیعی کدکنی اهداء شد.
"ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیـــداری ستـــاره در چشـــم جویبـــاران
آینــه نــگاهــت پیـــوند صـبـح و سـاحل
لبـخنــد گاه گاهــت صبـح ستــاره بـاران
بـاز آ کـه در هــوایت خامـوشـی جنونم
فریادها برانگیـخت از سنگ کوهساران
ای جویبـار جاری، زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت از کف دادند بیشماران
گفتی به روزگاری مهری نشسته گفتم
بیـرون نمی توان کرد حتـی به روزگـاران
بیـگـانـگی ز حـد رفـت، ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران
پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیـوار زنـدگـی را زیـن گـونــه یـادگاران
ایــن نــغـمــه محـبـت، بعد از من و تو ماند
تا در زمــانــه باقیــســت آواز بــاد و بـاران"
۱۹ مهرماه زادروزش خجسته باد💐
@zarrhbin