#بیعت وظیفه ای فراموش شده! نیمه شعبان که می شود نام و یاد امام زمان (عج) فراگیر می شود...همه جشن می گیرند و سخنرانان از او سخن می گویند و مدیحه سرایان سرود می خوانند... همه به جای خود نیکو! #شناخت امام البته خیلی مهم است ولی اگر این شناخت, #ارتباط را به دنبال نداشته باشد در مرحله اندیشه می ماند و کارایی خاصی ندارد. از امام و مقام او گفتن و تببین جایگاهش در هستی نمودن و از علائم ظهور گفتن بی آنکه مخاطب بفهمد چه باید بکند مانند این است که تنها از خورشید و عظمت و جایگاهش در منظومه شمسی بگویند! سؤال این است که ما در برابر این امام حاضر غائب چه باید بکنیم؟ دعا, صدقه و مانند آن چیزی است که غالب مردم به نیت ظهور انجام می دهند. ولی در دعاها و زیاراتِ حضرت ولی عصر (عج) سخن از وظیفه ای است که غالبا از آن غافلیم. وظیفه ای به نام #بیعت. بیعت تکلیف انسان را با امام خود تمام می کند و آثار تربیتی فراوانی دارد. در دعای کوتاهی که به خواندن روزانه آن بعد نماز صبح سفارش شده آمده است: "هذه بیعه له فی عنقی الی یوم القیامه". در دعای عهد نیز وارد شده است: "و هذه بیعه له فی رقبتی" این بیعتی است برای حضرت بر عهده من! اگر انسان معنای بیعت را فهمید روز و روزگارش تغییر می کند. هدفها, امیال و خواست هایش هم مسیر امامش می شود. بیعت در حقیقت خرید و فروش است; خود, استعداد و تلاش خود را فروختن و رضایت امام خود را خریدن! بیاییم #بیعت_روزانه با امام زمان خود را از این #نیمه_شعبان رقم بزنیم ولو با سلامی کوتاه اول هر صبح و تجدید بیعت با حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه). حمید کمالی اردکانی @zarrhbin