🔸 گذر عمر 🔹 شهید #دستغیب شیرازی ره

آسودگی در دنیا و آخرت آیت الله شهید #دستغیب

🎬یک کلمه برای دنیا،یک کلمه برای آخرت❗️ 🎙️شهید آیت الله #دستغیب

💠توصیه زیبای شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب «رضوان الله تعالی علیه» برای دنیا و آخرت «انسان عاقل» 🔰آیت‌الله#دستغیب

🔴 ما هستیم که باید ظهور کنیم 🔹 شهید محراب، آیت الله #دستغیب(ره): 🔺 ما هستیم که باید ظهور کنیم نه امام زمان! ظهور ما وقتی است که تزکیه (۱) بشویم؛ جانمان را از آلایش‌ها (آلودگی‌ها) پاک کنیم. 📚 کتابچه «یادنامه شهید راه نماز شهید آیت‌الله دستغیب» (۱) تزکیه در اصطلاح علم اخلاق عبارت است از پاک‌کردن و پیراستن نفس از نقایص و صفات رذیله و آراستن آن به صفات پسندیده و کمالات نفسانیه. #امام_زمان

✨ ماجرای زیارت امام رضا علیه السلام و گرفتن نامه‌ی رهایی از آتش جهنم ✅ شهید #دستغیب (ره) در کتاب داستان‎های شگفت انگیز نقل می‎کنند: ☑️ حیدر آقا تهرانی گفت: ▪️ در چند سال قبل، روزی در رواق مطهر حضرت امام رضا علیه السلام مشرف بودم. پیرمردی را که از پیری خمیده و موی سر و صورتش سفید شده و ابروهایش بر چشمانش ریخته بود را دیدم؛ حضور قلب و خشوعش مرا متوجه او ساخت. وقتی که خواست حرکت کند دیدم از حرکت کردن عاجز است؛ او را در بلند شدن یاری کردم و آدرس منزلش را پرسیدم تا او را به منزلش برسانم. گفت: ▫️ حجره‎ام در مدرسه خیرات خان است . ▪️ او را تا منزل همراهی کردم و سخت مورد علاقه‎ام شد؛ به طوری که همه روزه می‎رفتم و او را در کارهایش یاری می‎دادم. روزی نام و محل و حالاتش را پرسیدم. گفت: ▫️ نامم ابراهیم است و اهل عراقم و زبان فارسی را هم خوب می‎دانم. ▪️ ضمن بیان حالاتش گفت: ▫️ من از سن جوانی تا حال هر سال برای زیارت قبر حضرت رضا علیه السلام مشرف می‎شوم و مدتی توقف کرده و باز به عراق باز می‎گردم. در سن جوانی که هنوز اتومبیل نبود، دو مرتبه پیاده مشرف شده‎ام. در مرتبه اول سه نفر جوان، که با من هم‎سن بودند و رفاقت و صداقت ایمانی بین ما بود و سخت به یکدیگر علاقه داشتیم، مرا تا یک فرسخی مشایعت (=بدرقه) کردند و از مفارقت (=دور شدن) من و این که نمی‎توانستند با من مشرف شوند، سخت افسرده و نگران بودند. هنگام وداع با من گریستند و گفتند: 🔹 تو جوانی و سفر اول توست و پیاده و به زحمت می‎روی؛ پس حتماً مورد نظر واقع می‎شوی؛ حاجت ما از تو این است که از طرف ما سه نفر هم سلامی تقدیم امام نموده و در آن محل شریف یادی از ما بنمایی. ▫️ پس آنها را وداع نموده، به سمت مشهد حرکت کردم. پس از ورود به مشهد مقدس با همان حالت خستگی شدید به حرم مطهر مشرف شدم. پس از زیارت، در گوشه‎ای از حرم افتادم و حالت از خود بی‎خودی و بی‎خبری به من عارض شد؛ ✨ در آن حالت دیدم حضرت رضا علیه السلام به دست مبارکشان (به زائرین) رقعه‎ای (= نوشته‌ی کوچکی) می‎دادند و چون به من رسیدند، چهار رقعه به من مرحمت فرمودند. پرسیدم: 🔹 چه شده است که به من چهار رقعه دادید؟ ▫️ حضرت فرمودند: 🔸 یکی از برای خودت و سه تای دیگر برای سه رفیقت! ▫️ عرض کردم: 🔹 این کار (دادن رقعه ها توسط خود حضرت)، مناسب حضرت نیست خوب است به دیگری امر فرمایید تا این رقعه‎ها را تقسیم کند. ▫️ حضرت فرمودند: 🔸 این جمعیت همه به امید من آمده‎اند و خودم باید به آنها برسم. ▫️ پس از آن یکی از رقعه‎ها را گشودم دیدم چهار جمله در آن نوشته بود: 📜 «برائة من النار و امان من الحساب و دخول فی الجنه و انا بن رسول الله صلی الله علیه و آله»؛ 📃 خلاصی از آتش جهنم و ایمنی از حساب و داخل شدن در بهشت و منم فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله. 📚 منبع: داستان های شگفت انگیز، شهید دستغیب، صفحه ۱۶۵.