امام حسن نزدیکش شد، سلام داد دید حالِ پیرمرد بهم ریختست انگار خیلی منتظر کسی مونده... نشست پیش پیرمرد گفت بابا جان منتظره کی هستی؟!

این پیرمرد وایساد حرفاشو ادامه دادن: اون آقا میومد باهام درد و دل میکرد بهم میگفت پیر مرد ، یه روز چندتا بی حیا میرن درِ یه خونه ای تو مدینه، در خونه رو آتیش میزنن...😭😭😭 بی حرمتی میکنند... بهم میگفت پیرمرد، کاش منم مثلِ تو کور بودم، یه چیزایی رو نمیدیدم...😭😭

امام حسن بغض کرد، نتونست ادامه حرفای پیرمرد رو بشنوه، گفت پیرمرد! حالا اون آقارو چکارش داری؟! پیرمرده گفت: آخه میخوام یه خبری بدم به رفیقم... امام حسن گفت چه خبری؟ گفت میخوام بهش بگم علی مُرده...😭 آخه این رفیقم هرشب که میومد پیشم ، باهم برا مرگِ علی دعا میکردیم... میگفت پیرمرد! دعا کن خدا زودتر علی رو بگیره... گفت این خبرو بدم به رفیقم، مطمئنم خوشحال میشه...💔 آخ غریب مولام 😭😭😭😭😭😭😭😭

امام حسن بغضش ترکید😭😭😭 گفت پیرمرد! اون آقایی رو که میگی، بابایِ من بوده...😭💔 اون آقایی رو که میگی، خودِ علی بوده... 😭😭😭😭

میدونی تا اسم خرابه اومد، یادِ چی افتادم؟! 😭😭😭

امیرالمومنین میومده تو خرابه پیرمردو نوازش میکرده... به دردودلای پیرمرد گوش میداده...💔

ولی ای کاش یه نفر هم تو خرابه شام بود...😭 ای کاش یه نفر تو خرابه شام، دخترِ حسینو نوازش میکرد... ای کاش یه نفر تو خرابه، به درد و دلای رقیه ی سه ساله گوش میداد 😭😭😭😭😭

دیگر رسید لحظه‌ فردای بی علی، پوچیم و هیچ ما، پس از دنیای بی علی... مرغ از قفس پرید و ندا داد جبرئیل، اینک شما و وحشتِ دنیایِ بی علی 💔😭 ...

نجف نشینیِ علامه ها به من فهماند، خداشناس نشد کَس، مگر کنارِ علی 💔...