اگر یک روز سخت و پرمشغله را پشت سر گذاشته اید،مراقب باشید که تلافی آن را سر بچه ها در نیاورید. همه ما در زندگی روزهای سخت و پرکار داریم، ولی باید آرامش خود را حفظ و راهی برای کاهش خستگی روزانه پیدا کنیم. سعی کنید وقتی کنار افراد خانواده بویژه کودکان هستید، شاد و پرانرژی باشید، زیرا بچه ها پدر و مادر شاد و پرانرژی می خواهند، نه پدر و مادر خسته و عصبی. این نکته مهم است، زمانی که فرزندتان با شما صحبت می کند مدام کلام او را قطع نکنید، چراکه احساس می کند تمایلی به شنیدن حرف هایش ندارید، لذا از حرف زدن با شما دلسرد می شود. ‍همیشه سعی کنید صبور باشید و به حرف فرزندتان بدقت گوش کنید، زیرا این گونه به او می فهمانید، آن قدر برایش ارزش و احترام قائلید که حاضرید تمام حرف هایش را بشنوید. با این روش می توانید متوجه مشکلات ریز و درشت فرزندتان بشوید و بموقع به او کمک کنید. به اهداف و احساساتش احترام بگذارید و همیشه به او بگویید چقدر دوستش دارید. @zeinabion98

✅‍ چگونه عذرخواهی کودکان را مدیریت کنیم؟ چند راهکار برای تشویق کودکان به عذرخواهی کردن 1. به کودک خود نشان دهید که چگونه عذرخواهی کند به جای اینکه به او بگویید معذرت خواهی کند، به او نشان دهید که چگونه و چه زمانی باید این کار را انجام دهد. یک نمونه نقش برای او بازی کنید و شیوه عذرخواهی را به او بیاموزید. به او بگویید که معذرت خواهی کردن هم چنین به این معنی است که "من سعی می کنم این کار را دوباره تکرار نکنم چون دوست ندارم ناراحتت کنم". 2. جبران کردن را به او بیاموزید به کودکتان کمک کنید احساس پشیمانی خود را فراتر از کلمات نیز بیان کند. برای مثال اگر یکی از اسباب بازی های برادرش را شکسته است، اجازه دهید از پول تو جیبی خودش استفاده کند و برای او اسباب بازی جدیدی بخرد. و یا اگر خواهر خود را ناراحت کرده است، به او بگویید اسباب بازی مورد علاقه اش را یک روز برای بازی در اختیار او قرار دهد. این نوع جبران ها، به کودک می آموزد که چطور باید مسئولیت رفتارش را برعهده بگیرد. 3. درباره احساسات شخصی که ناراحت شده صحبت کنید هنگامی که او آرام بود درباره اینکه چطور رفتار او دیگران را تحت تآثیر قرار می دهد با او صحبت کنید. سخرانی را کنار بگذراید و به جای آن از او سوال هایی را بپرسید و ببینید که آیا می تواند تشخیص دهد که چگونه رفتارش دیگران را ناراحت کرده و اذیت می کند. 4. استراتژی های جایگزین را اجرا کنید زمانی که کودک شما شخص دیگری را اذیت یا ناراحت کرده است (لفظی یا فیزیکی) به او بیاموزید که دفعه بعد چطور باید به گونه دیگری رفتار کند.با این روش دفعه های بعد می تواند رفتار های خود را بهتر کنترل کند. نقش بازی کردن به کودک شما کمک می کند راه های جایگزین برای داشتن رفتارهای بهتر در آینده را بیاموزد. @zeinabion98

شـب بخـیل✨🌙💫 @zeinabion98

فاطمه اکبری 7 ساله ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

امیر مهدی اکبری 10ساله ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

فاطمه و امیر مهدی اکبری ☺️☺️☺️ #مسابقه #کاردستی #غدیر

ندا فلاحی 13 ساله ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

زینب خلیلی ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

عاطفه جوانبخت 5 ساله ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

طیبه جوانبخت 10 ساله ☺️☺️☺️ #مسابقه #نقاشی #غدیر

─═ঊ 🦋🍃🔮🍃🦋ঊ═─  🥀بازهم پنجشنبه ✨و عزیزانیکه ✨در بین ما نیستند 🥀دل خوشنـد ✨به یک فاتحه ✨به یک صلوات، 🥀یک دعای رحمت و آمرزش ✨همین ها برایشان ✨یک دنیاست در آن دنیا 🌼ياد درگذشتگان ✍اَللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ 🌼پنجشنبه هـمان روزی است اهالی سفر کرده از دنیا چشم انتظار عزیزانشان هستند دستشان ازدنیا ڪوتاه است ومحتاج یادڪردن ماهستند با ذکر فاتحه و صلوات روحشان را شاد کنیم @zeinabion98

💔 همه ما قدم های گمشده ای داریم ڪه تنها هدایتگرشان شهدا هستند ، و به آزمون هایی دچار می‌شویم ڪه اگر دستمان را نگیرند ، و خداوند ما را به آنها محڪ بزند ، شرمنده خواهیم شد ، روزها گاه شتابان و گاه آهسته ، اما... پیوسته می گذرند ، و آنچه در گذر زمان جاودانه است ، لحظاتی است که با یاد شهدا طیّ می شوند آن هنگام که دست به دعا برمی‌داریم به امید آمین اجابت شهدا هستیم... پس آی شهدا! ما را از دعایتان محروم نگردانید @zeinabion98

✨﷽✨ 🌺شهید ابراهیم هادی🌺 👈حاجات مردم اواخر مجروحیت ابراهیم بود که یک روز ظهر زنگ زد و بعد از سلام و احوالپرسی گفت: "سید، ماشینت رو امروز استفاده می‌کنی؟ گفتم:"نه، همینطور جلوی خونه افتاده"، بعد هم اومد و ماشین رو گرفت و گفت: "تا عصر بر می‌گردونم". عصر بود که ماشین رو آورد. پرسیدم: "کجا می‌خواستی بری؟" گفت: "هیچی، مسافرکشی می‌کردم" با خنده گفتم: "شوخی می‌کنی ؟" گفت: "نه ،حالا هم اگه کاری نداری پاشو بریم یکی دو جا کار داریم". می‌خواستم برم داخل خونه که آماده بشم، گفت:"اگر چیزی هم تو خونه داری که استفاده نمی‌کنی مثل برنج و روغن بیار که برای چند نفر احتیاج داریم". رفتم مقداری برنج و روغن آوردم، بعد هم رفتیم جلوی یک فروشگاه، ابراهیم مقداري گوشت و مرغ و... خرید و آمد سوار شد. از پول خُردهائی که به فروشنده می‌داد فهمیدم همان پول‌های مسافرکشی باید باشد. بعد با هم رفتیم جنوب شهر و به خانه چند نفر سر زدیم. من اونها را نمی‌شناختم. وقتی درِ خونه‌ای می‌رفت و وسائل رو تحویل می‌داد می‌گفت: "ما از جبهه اومدیم و اینها هم سهمیه شماست!" ابراهیم طوری حرف می‌زد که طرف مقابل اصلاً احساس شرمندگی نکنه و اصلاً خودش رو هم مطرح نمی‌کرد. بعد‌ها فهمیدم خانه‌هائی که رفتیم منزل چند تا از بچه‌های رزمنده بود که مرد خانواده در جبهه حضور داشته و برای همین به آنها رسیدگی می‌کرد منبع: کتاب سلام بر ابراهیم ص۱۸۲ @zeinabion98

✅جونیمو‌ پای‌ تو‌ میزارم‌‌ عزیزجانم‍..❤️ تولدتون ۲۹فروردین‌باشه یا ۲٤تیر... همه‌اینهابهانه‌یست‌برا شُکـرِ خدا بابت‌‌ِ هدیهِ‌نعمت‌وجودِشمابهِ‌مـا..💐 حضرت ماه تولدت مبارک❤️ #حضرت_آقا #تولد_رهبری @zeinabion98

دلتنگ‌ِ‌صدای‌تو...🔉 دلتنگ‌ِهوای‌حرمت...💔 #شب_جمعه #شب_زیارتی #امام_حسین @zeinabion98

•°🌱 اولِ‌صبح‌حسین ظهر‌حسین شام حسین هر‌دمُ‌و‌هرثانیه،آقام،حسیـن..♥️ صلی‌الله‌علیڪ‌یا‌اباعبدالله🌱 @zeinabion98

#فرنگیس قسمت هشتم اما بعد از یک ساعت، گرگین‌خان با چشم‌های سرخ به اتاق ما برگشت و با تشر گفت: «فرنگیس، وسایلت را جمع کن. باید برگردیم.» پدرم که تا آن موقع ساکت مانده بود، فریاد زد: «من به خاطر خودش او را آورده‌ام اینجا. کسی که قرار است فرنگیس زنش شود، آدم خوب و ثروتمندی است. فرنگیس اینجا خوشبخت می‌شود. اختیار فرنگیس با من است. من پدرش هستم...» گرگین‌خان نگذاشت حرف پدرم تمام شود. رفت وسط حرف او و بلندتر فریاد کشید: «تو خدا را نمی‌پرستی. اگر بپرستی، چطور دخترت را به مملکت بیگانه می‌دهی؟ تو مسلمانی؟ نداری که نان دخترت را بدهی؟ من هم عمویش هستم. من فرنگیس را برمی‌گردانم و احدی نمی‌تواند جلویم را بگیرد... فرنگیس دختر ماست، نه عراقی‌ها.» در حالی که از عصبانیت صورتش سرخ شده بود و صدایش می‌لرزید، رو به من فریاد زد: «زود باش فرنگیس، بلند شو.» فامیل‌ها خواستند جلویش را بگیرند. جلو رفتند و گفتند امشب را اینجا بمان. سعی کردند هر طور شده گرگین‌خان را آرام کنند. فایده نداشت. گرگین‌خان چنان فریاد می‌کشید که کسی جلودارش نبود. تمام بدنم از فریادهای گرگین‌خان می‌لرزید. گرگین‌خان، جلوی چشم همه، از پشت یقه‌ام را گرفت و روی اسب نشاند. خودش هم سوار شد. با ناراحتی و خشم گفت: «هر کس جلویم را بگیرد، یک گلوله حرامش می‌کنم.» وقتی حرف می‌زد، به اسلحه‌ای که به کمر بسته بود، اشاره می‌کرد. لحظۀ حرکت به من گفت: «دستت را دور من حلقه کن. می‌خواهیم برگردیم خانۀ خودمان.» دستم را دور کمر گرگین‌خان حلقه کردم و اسب راه افتاد. قلبم تند می‌زد. دلم برای پدرم می‌سوخت. ایستاده بود و بی‌صدا ما را نگاه می‌کرد. می‌دانستم روی حرف گرگین‌خان نمی‌تواند حرفی بزند. گرگین‌خان، اسب را به تاخت در میان کوچه‌های تاریک خانقین می‌برد. من به شدت تکان می‌خوردم، اما محکم روی اسب نشسته بودم و کمر گرگین‌خان را چسبیده بودم. خوشحال بودم که دارم برمی‌گردم. توی راه، خوب به گرگین‌خان نگاه کردم. آدم دل‌داری بود. قوی‌هیکل و تنومند بود، غیرتی و نترس. انگار که دشت و راه از او می‌ترسیدند. پسرعموی پدرم بود و خودش شش تا بچه داشت. توی راه خیلی با من حرف زد. از دخترهایش و پسرهایش گفت؛ از اینکه بچه‌هایش را با دنیا عوض نمی‌کند. می‌گفت: «فرنگیس، تو مثل بچۀ خودمی. باید زرنگ باشی و اگر بار دیگر پدرت خواست تو را به عراق بیاورد، بگویی نمی‌روی. فقط یک جوری من را خبر کن.» نمی‌دانستم چطوری خبردار شده که من را برده‌اند خانقین تا عروس کنند. بالاخره خودش به حرف آمد و گفت: «مادرت به خانۀ ما آمد و از من خواست تو را برگردانم. بیچاره مادرت، داشت از غصه دیوانه می‌شد. آن‌قدر هم قسمم داد که غیرتم قبول نکرد راه نیفتم.» هوا روشن شده بود که اسب را نگه داشت تا کمی ‌استراحت کنیم. رو به من کرد و گفت: «خسته که نیستی، عمو؟ می‌خواهی یک ساعتی اینجا بمانیم؟» سرم را تکان دادم و گفتم: «نه، برویم. خسته نیستم.» دلم نمی‌خواست حتی یک لحظه هم معطل کنیم. توی راه، همه‌اش ترس داشتم که نکند دنبالمان کنند و مرا برگردانند خانقین. دائم چشمم به پشت سر بود. فقط می‌خواستم از آن خاک فرار کنم. راهی را که با پا رفته بودیم، با اسب برگشتیم. هیچ جا معطل نکرد. فقط وسط راه، از زنان یکی از روستا‌های بین راه، نان گرفت و به من داد. یک جا هم گفت: «این قسمت را باید آرام رد شویم. اینجا خطرناک است. اگر نظامی‌های عراق ما را ببینند، می‌گیرند.» از آنجا که رد شدیم، ایستادیم. گرگین‌خان لبخندی زد و گفت: «اینجا دیگر خاک خودمان است. خیالت راحت باشد، فرنگیس. دیگر هیچ ‌کس نمی‌تواند جلو‌مان را بگیرد.» بعضی جاها آن‌قدر تند می‌راند که می‌ترسیدم. راهی که دو روز طول کشیده بود، با گرگین‌خان یک روزه برگشتیم. توی راه، یادم افتاد گلونی‌هایم را جا گذاشته‌ام. اولش ناراحت شدم، اما وقتی دیدم داریم به روستا برمی‌گردیم و تنها چیزی که آنجا جا گذاشته‌ام، گلونی‌هایم است، خوشحال شدم. باورم نمی‌شد دوباره دوستانم و روستا را می‌بینم. وقتی چغالوند را دیدم و بعد روستای آوه‌زین را، فکر کردم به بهشت وارد شده‌ام. زن‌های ده، از دور که ما را دیدند، فریاد زدند: «فرنگ... فرنگ برگشت» #ادامه_دارد @zeinabion98

❤️﷽❤️ #قرار_روزانه 🕯 اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْن. 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🕯 السلام علیڪ یابقیة الله یااباصالح المهدی 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🕯السلام علیک یافاطمه المعصومه 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 @zeinabion98