❌پرحرفی نکن! ❌ امام علی علیه السلام می فرمایند : «مَن کثُرَ کلامُهُ، کثُرَ خَطاؤُهُ وَمَن کثُرَ خُطاؤُهُ، قَلَّ حَیاؤُهُ وَ مَن قَلَّ حَیاؤُهُ، قَلَّ وَرَعُهُ. وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ، ماتَ قَلبُهُ و مَن ماتَ قَلبُهُ دَخَلَ النّارَ.» آن که کلامش زیاد باشد، لغزشش زیاد خواهد بود و آن که لغزشش بسیار باشد، حیایش کم می شود. هر که حیایش کم شود، پارسایی اش اندک می شود و هر کس که پارسایی اش اندک شود، قلبش خواهد مُرد و آن کس که قلبش بمیرد، گرفتار دوزخ خواهد شد. (متقی هندی، کنزالعمال، ج 2، ص 112) 🔆🔆🔆🔆🔆🔆 @zeinabion98

❌موظب زبانت باش! ❌ حضرت علی علیه السلام در توصیف ماهیت واقعی زبان می فرماید: «اَللِّسانُ سَبُعٌ إنْ خُلِّی عَنْهَ عَقَرَ» زبان، درنده ای است که اگر رهایش کنند، ‌می درد. (بلد: 11-9) 〽️〽️〽️〽️〽️ @zeinabion98

❌قرار نیست هر چی می دونی به همه بگی! ❌ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «لا تقل ما لا تعلم بل لا تقل کل ما تعلم» آنچه را نمی دانی مگو، بلکه همه آن چه را نیز می دانی، مگو. ⚜⚜⚜⚜⚜⚜ @zeinabion98

❌حرف زشت نزن! ❌ امام علی علیه السلام: «إیّاکَ وَ ما یَستَهجَنُ مِنَ الکَلامِ فَإنَّهُ یَحبِسُ عَلَیکَ اللِّئامَ وَ یُنَفِّرُ عَنک الکِرامَ» از به زبان آوردن سخنان زشت بر حذر باش. زیرا فرومایگان را گرد تو جمع می کند و گرانمایگان را از تو فراری می دهد. (تصنیف غررالحکم و دررالکلم ح4174 ص214) 🔹🔹🔸🔸🔹🔹 @zeinabion98

⛔️حرف اضافه ممنوع! ⛔️ پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: «طوبی لمن انفق من ماله و امسک الفضل من قوله» خوشا به حال آن که زیادی مالش را انفاق کند و زبان خود را از زیاده گویی باز دارد. (کافی، ج ۲، ص ۱۴۴) 🔹🔷🔹🔷🔹🔷 @zeinabion98

🔴اول فکر کن، بعد حرف بزن! 🔴 پيامبر صلى الله عليه و آله: «إِنَّ لِسَانَ الْمُؤْمِنِ وَرَاءَ قَلْبِهِ فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِشَيْ‏ءٍ يُدَبِّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أَمْضَاهُ بِلِسَانِهِ وَ إِنَّ لِسَانَ الْمُنَافِقِ أَمَامَ قَلْبِهِ فَإِذَا هَمَّ بِالشَّيْ‏ءِ أَمْضَاهُ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يَتَدَبَّرْهُ بِقَلْبِه‏» زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگويد درباره آن مى انديشد و سپس آن را مى گويد اما زبان منافق جلوى دل اوست هرگاه قصد سخن كند آن را به زبان مى آورد و درباره آن نمى انديشد. (تنبيه الخواطر ج 1، ص 106) 🔸🔶🔸🔶🔸🔶🔸🔶 @zeinabion98

❤️ پدرانه ❇️ عفو رهبری خبرساز بود؛ آن‌هم بلافاصله بعد از عکس‌های دلنشین جشن تکلیف با فرشته های کوچک و پاک. این‌دو را باید با هم دید. هردو پدرانه است. هم خنده‌های صمیمانه و هم گذشت آموزنده. 🔸 محبت پدر برای همه فرزندان است و البته جلوتر از اخمش. چه بسا اخمش نیز از سر محبت است و همه اش نیز از ابتدا تا انتهای دستگیری. اشتباه نشود؛ رفتار پدرانه را نباید تنها به عفو و گذشت دید. از روز اول اغتشاشات چنین است، همه اش از همین جنس است. یکم: روز اول بها ندادند و هیچ نگفتند. عبور کردند و چشم پوشیدند. خطایی بود که نباید برجسته می شد. خلاصه اولین پدرانه بی اعتنایی به خطای فرزند بود. 🌷دوم: از سخنرانی دوم به بعد انگشت را سمت خناسان و شیاطین اصلی بردند. حتی به بداخلاقی چهره ها نیز توجه نکردند. تاکید کردند این جماعت نیز با مردم اند و انقلاب. دومین پدرانه شان بی اعتنایی به اختلاف‌های داخلی و انگشت اشاره به بیرون از خانه بود. 🌷 سوم: تلاش کردند تحلیل فرزندان را نسبت به وقایع اصلاح کنند. اصرار داشتند که این اغتشاشات ثمره پیشرفت شماست نه ضعف‌ها. نخواستند تلخی‌های آن ایام باعث شود، واقعیت‌ها دیده نشود و اعتماد به نفس ملی لطمه ببیند. سومین پدرانه تصویر و ترسیم قدرت ملی بود؛ نشان‌دادن حرکت و پیشرفت در زیر آتش کین ها. چهارم: تصریح داشتند به سطح بندی خطاها. مدام هم تکرار کردند؛ «نکند همه را با یک چوب قضاوت کنید.» اینکه بین جاهل و غافل و مجرم تفاوت است. بین هیجان‌زده و دشمن فاصله است. چهارمین پدرانه تفکیک میان خطاها بود. پنجم: اجازه رفتار تحکم آمیز به نظمیه و امنیه ندادند. سیاست «کشته دهیم اما نکشیم» برای چنین مرشدانه‌ای بود. گویی می‌دانستند این اغتشاشات ثمره جهل مجازی است و راهش خون‌ریختن نیست. 🌷 پنجمین پدرانه این بود که هزینه دهیم، اما فرصت دهیم تا آگاهی رشد کند و دیگران به‌هوش شوند. ششم: مانع ظاهرگرایی شدند. فرمودند چه بسا دختران شل‌حجابی که دلشان با انقلاب و اسلام است: «همین‌ها مشت محکم بر دهان دشمن زدند.» 🌷 ششمین پدرانه عبور از ظاهر و دیدن باطن فرزندانش بود. هفتم: انقلابی ها را دعوت به خویشتنداری کردند. اینکه صبوری به‌خرج دهید و اجازه ندهید از سر خشم و ناراحتی گرفتار قانون شکنی شوید. 🌷 هفتمین پدرانه دعوت به صبر انقلابی بود. هشتم: دیگری صداقت در اوج اغتشاش بود. وقتی از خودی‌ها خطا دیدند، بلافاصله واکنش نشان دادند و دلجویی کردند. ماجرای اعزام سفرای شفقت به زاهدان از این جهت، الگو بود. هشتمین پدرانه درس حریت و صداقت در پذیرش خطا بود؛ آن‌هم خطای دیگران. نهم: خونخواهی برای فرزندان مظلومش بود؛ لاله های پرپری که به نام انقلاب و اسلام جاودانه شدند تا بیرق «آرمان» بالا بماند. از روح‌الله تا دانیال و حسین و ... را به آغوش کشیدند و سر مزارشان سلام دادند تا نام شان ثبت بر تاریخ شود. نهمین پدرانه خونخواهی از سر غیرت مقابل شیاطین بود. و دهم عفو... گذشتند چون احساس کردند تلنگری بس است؛ چون غرض نهایی، دستگیری است نه مچ‌گیری. هدایت است نه صرفا مجازات. فرماندهی کل قوا اول معلم است و راهبر. واپسین پدرانه، انتقال محبت به فرزندان خطا کار بود تا بدانند دوستدار و دلسوز نهایی آنها اسلام است و انقلاب. روزهای تلخ اغتشاش گذشت؛ اما باید سال‌ها نوشت و نوشت. یکی اش پدرانه های رهبری... . مهدیان