👈 جمعی از هم وطنان ما تمایل به فرزندآوری دارند ولی امکان آن را ندارند. طبیعتا فراهم کردن ساز و کار لازم برای ایجاد این امکان، چه از بعد عدالت در دسترسی به ارائه ی خدمات سطح بندی شده و چه از بعد بیمه و هزینه های کمرشکن تشخیص و درمان ناباروری، می تواند در کوتاه مدت تعداد قابل توجهی از این هم وطنان را صاحب فرزند کند. ولی در مقابل، اثر مربوط به برنامه ریزی فرهنگی و آموزشی قطعا چندین سال بعد در جامعه دیده خواهد شد که برای حصول آنها در چند سال، بعد از همین امروز باید شروع کرد. در خصوص مسائل اقتصادی و معیشتی طبیعتا قصد نمایندگان مجلس این نبوده است که با مشوق های اقتصادی خانواده ها را به فرزندآوری تطمیع کنند. بلکه هدف این بوده است که برخی موانع و آزردگی های مسیر فرزندآوری کم رنگ بشوند و خانواده ها بتوانند در آرامش بیشتری به تکمیل خانواده خود فکر کنند. تسهیلات مختلف اجتماعی مادران هم از همین جنس هستند. این که مادر دانشجویی بداند در صورت فرزندآوری می تواند با تسهیلاتی تحصیل خود را ادامه دهد یا مادر شاغلی بداند که در صورت فرزندآوری کمتر دچار مخاطرات شغلی می شود، راحت تر می تواند به فرزندآوری فکر کند. در خصوص زنان خانه دار این موضوع از جنس هویت بخشی ست. اینکه اهمیت مادری در جامعه به رسمیت شناخته شده و زنان بابت مادر بودنشان تکریم شوند از مسائل مهمی ست که در این طرح سعی شده به آن پرداخته شود. در نهایت اصلاح همه ی موارد بالا در کنار هم در جامعه ارزش بودن فرزند و ارزش بودن نهاد خانواده را پر رنگ می کند. در خصوص اثرگذاری این قانون بر آمارهای جمعیتی باید گفت اولا قانونگذاری بخش کوچکی از فرآیند حل یک مشکل است. رسیدن به نتیجه نیازمند عزم و تلاش دستگاه های اجرایی و گروه های مردمی ست. مطالبه گری و جریان سازی رسانه ها برای اجرای مواد این قانون هم می تواند به پیشبرد سریعتر آن کمک کند. باید مراقبت کنیم که در مطالبات هم فقط متوجه موارد زودبازده و مشوق های اقتصادی و اجتماعی نباشیم. بلکه پیگیر اجرای سیاست های مربوط به تغییر نگرش فرزندانمان به ازدواج، فرزندآوری و اهمیت نهاد خانواده هم باشیم. #طرح_جوانی_جمعیت