می خواهم به روزگاری برگردم که هیچکس از سادگیِ غذا ، یا کوچکیِ اتاق، شکایت نمی کرد ، تلویزیون ها سیاه و سفید بود ، و برنامه ها محدود ، ولی جانمان در می رفت برای هر ثانیه تماشایش ... آن روزها همه چیز بی تکلف و دلنشین بود ... همه مان بی توقع، خوش بودیم ... بدونِ چشم داشت محبت می کردیم ... و از تهِ دل می خندیدیم ... دلم برایِ خنده هایِ بی ریا ... برایِ دلخوشیِ ساده ی آن روزها تنگ شده ... پدربزرگ رفت ... مادربزرگ رفت ... و آن دورهمی هایِ جانانه ؛ به خاطرات پیوست ... روزهایِ خوب بر نمی گردند ، افسوس ... ما برایِ بزرگ شدنمان ؛ بهایِ سنگینی پرداختیم ... #نوستالژی .┄┅┅❅🏴🍂🍃🔳🍃🍂🏴❅┅┅ @khandehpak