وقتی شروع می‌کنی به رفتن و دل کندن، وقتی همه خاطراتت را تو کوله‌ای می‌ریزی، انگار یک جورایی پرنده می‌شوی... پرنده‌ای مهاجر که هرگز یک جا بند نمی‌شود و دائم در حال کوچیدن است. آن وقت است که به طور غریزی یاد می‌گیری دل به هیچ مکانی نبندی و به کفِ هر زمینی نوک بزنی و دانه جمع کنی تا گرسنه نمانی... در این صورت است که مفهوم عمیق زندگی را درک می‌کنی؛ لامکان بودن، همه‌جا بودن و هیچ‌جایی نبودن ! با همه بودن و سرانجام با هیچ کسی نبودن...! 📚 از #کتاب بادام‌های تلخ | نوشته‌ی #نسرین_قربانی https://eitaa.com/joinchat/2961113132Ccce4fd0170

وقتی شروع می‌کنی به رفتن و دل کندن، وقتی همه خاطراتت را تو کوله‌ای می‌ریزی، انگار یک جورایی پرنده می‌شوی... پرنده‌ای مهاجر که هرگز یک جا بند نمی‌شود و دائم در حال کوچیدن است. آن وقت است که به طور غریزی یاد می‌گیری دل به هیچ مکانی نبندی و به کفِ هر زمینی نوک بزنی و دانه جمع کنی تا گرسنه نمانی... در این صورت است که مفهوم عمیق زندگی را درک می‌کنی؛ لامکان بودن، همه‌جا بودن و هیچ‌جایی نبودن ! با همه بودن و سرانجام با هیچ کسی نبودن...! 📚 از #کتاب بادام‌های تلخ | نوشته‌ی #نسرین_قربانی https://eitaa.com/joinchat/2961113132Ccce4fd0170