برای آن که بتوان کمی، حتی شده کمی زندگی کرد، باید دو بار متولد شویم ابتدا تولد جسم مان است و سپس تولد روح مان. هر دو تولد مانند کنده شدن می مانند. تولد اول بدن را به این دنیا می کشاند و تولد دوم، روح را به آسمان پرواز می دهد. تولد دوم من زمانی بود که تو را دیدم. 📚از #کتاب فراتر از بودن نوشته‌ی #کریستین_بوبن پ ن : ۱۳۶۷/۱۰/۱۵ ممنون از همه عزیزانی که تبریک گفتند ممنون از همسر عزیزم که با همکاری محمد مهدی (پسرم)یه جشن خوبی و رقم زدند #سید_مرتضی_پورعلی

من  یاد گرفته‌ام که باید همیشه، آن‌هایی که دوست‌شان دارم را با کلامی عاشقانه و نگاهی ملتمسانه ترک کنم، چون ممکن است دیگر هیچگاه نبینم شان... این‌که هرگز عشق، محبت، رفاقت و هیچ چیز با ارزش دیگری را از کسی گدایی نکنم؛ چون معمولا چیز با ارزش را به گدا نمی‌دهند...! یاد گرفته‌ام که همیشه آن‌گونه سبکبار زندگی کنم که به هنگام رویارویی با ناگزیرهای سهمگین زندگی چون دوستی، عشق یا مرگ، چیز زیادی برای از دست‌دادن نداشته باشم! 📚از #کتاب فراتر از بودن | نوشته‌ی #کریستین_بوبن https://eitaa.com/joinchat/2961113132Ccce4fd0170

خدا دری است که آدمی نیاز دارد همیشه گشوده بماند. دریچه اطمینانی است که وقتی زندگی تنگیِ نفس می گیرد، گشوده می شود. شاید هم گشوده هست، اما تنها وقتی آلودگی هوا به مرز هشدار می رسد، به بودنش پی می بریم. دریچه ای که ضامن پاکیزگی است. 📚 از #کتاب ویرانه های آسمان | نوشته‌ی #کریستین_بوبن https://eitaa.com/joinchat/2961113132Ccce4fd0170