اگر واقعاً رنجی وجود نداشته باشد، تو در مورد آن فقیر هستی، زیرا رنج به تو عمق می‌بخشد. انسانی كه هرگز رنج نبرده باشد، همیشه سطحی باقی خواهد ماند. درواقع، اگر رنجی وجود نداشته باشد، تو بی‌نمك خواهی شد؛ هیچ نخواهی بود، فقط یك پدیده‌ی خسته‌كننده خواهی بود. رنج‌بردن به تو یك حال‌ و هوا، یك شور و اشتیاق می‌دهد. كیفیتی به تو دست می‌دهد كه فقط رنج می‌تواند آن را بدهد، كیفیتی كه هیچ شادی نمی‌تواند آن را به تو ببخشد. انسانی كه همیشه در خوشی و رفاه زندگی كرده باشد و هرگز رنج نبرده باشد، هیچ حال‌ و هوایی ندارد. او فقط یك تكّه وجود است. ژرفایی ندارد. درواقع، قلبی نمی‌تواند داشته باشد. قلب توسط رنج ساخته می‌شود؛‌ تو از طریق درد كشیدن به تكامل می‌رسی... #تکامل #رنج