من یک بار در یک صحبتی، صبر امام حسین (علیه السّلام) را تشریح کردم. صبرش فقط این نبود که: _ بر تشنگی صبر کند، _بر کشته شدن یاران صبر کند؛ اینها #صبرِ_آسان است. #صبرِ_سخت‌تر این است که دیگران، افراد صاحب نفوذ، افراد آگاه، افراد محترم هی بگویند آقا نکنید، این کار غلط است، این کار خطرناک است. هِی ایجاد تردید کنند. چه کسانی؟ افرادی مثل: _عبدالله جعفر، _عبدالله زبیر، _عبدالله عباس؛ این شخصیتهای برجسته‌ی بزرگ آن روز دنیا، #آقازاده‌های_مهم_اسلام، اینها هی بگویند نکُن این کار را. هر که باشد، اگر چنانچه آن #عزم و آن اراده و آن ثبات در او نباشد، با خودش فکر میکند که: 🔻 من دیگر تکلیفی ندارم، اینها که دارند اینجوری میگویند، دنیا هم که دارد آنجوری حرکت میکند، بگوئیم و بگذریم. آن که در مقابل این اظهارات، در واقع وسوسه‌ها، تردیدافکنیها، #راه_شرعی_درست‌کردنها بایستد و دلش نلرزد و قدم در این راه بگذارد، او همان کسی است که میتواند این #تحول_عظیم را به وجود بیاورد. و امام بزرگوار ما در این جهت تشبّه کردند و اقتدا کردند به سید و سالار شهیدان، که من یک وقتی گفتم و حالا نمیخواهیم وارد این مقوله بشویم؛ شرحش مفصل است. این پاسدارىِ امام حسین است. 🔰بیانات #رهبری ۱۳ تیرماه ۱۳۹۰ 💠@ziafat_andishe