شاید دریغ کردن سلام را ساده گرفته باشیم ، اما کمی تامل کنیم حتما هم راه می شویم که درناامیدی بشر از آسمان و قطع تعلق از هویت قدسی خود، او از به سر بردن از محضر دوست و انیس، محروم گشت ودر این عالَم بود که کم کم زبان ساکنانش نیز #گنگ شد، آن قدر گنگ که دیگر سلام کردن هم سخت و یا غیر ممکن شد . اکنون در این دشواری سلام کردن های ما به همدیگر در کوچه و خیابان و صف نانوایی و اتوبوس و ..‌‌. به جایی رسیدیم که به دشواری سخن همدیگر را می شنویم و همه در تنهایی های خود ، به سودای رفاه و آسایش مقطعی دل خوشیم و در حسرت رفاهِ ناداشته ، ناخوش . اما مگر بشر در این هوای غربت و گم‌گشتگی می تواند آرام گیرد؟ او از کدامین خانه و خانمان دور شده که زبانش دیگر از سلام کردن ناتوان شده و زندگی وکار وبارَش گاها فقط تکلّف است وتحمّل، همانند کفاره گناهان!!؟؟ نه شوقی دارد و نه حیاتی. گویی #خانه_وجودش به خطر افتاده و با کدامین زبان می توان این خطر را به گوش های ناشنوا از هم رساند؟ اگر تفکر نقطه نمایان کننده امکان های پیش روی بشر است ، و این تفکر زبان دارد ، باید یقین کرد که تنها زبانی که میتواند ویرانی خانه وجود مردمان را متذکر گردد #زبان_مادری است، مادری که دل در گرو خانه دارد، او با تعلّق به این خانه، اختیار وازادی خود را به وسعتی می رساند که در موضع #صبر و #انتظار استقرار می یابد، صبر و انتطار برای رسیدن وقتی که سخنش ماوای خود را در دل اهل خانه که نه ، در دل تاریخ می یاید. 💞سخن مادر ، #تولّد_واژه هاست و دایما در مراقبت سخت ، صبورانه منتظر #وقت این تولد است. 💠@ziafat_andishe