#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 1 🔻فاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ🔺 📌 پس، به نحو شایسته اى از آنها صرف نظر کن 📝 {خداوند متعال} به پیامبرش دستور مى دهد: در برابر لجاجت، نادانی ها، تعصب ها، کارشکنى ها و مخالفت هاى سرسختانه آنان، ملایمت و محبت نشان ده، و «از گناهان آنها صرف نظر کن، و آنها را ببخش، بخششى زیبا که حتى توأم با ملامت نباشد» (فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ).زیرا تو با داشتن دلیل روشن در راه دعوت و رسالتى که به آن مأمورى، براى تحکیم پایه هاى مبدأ و معاد در قلوب مردم، نیازى به خشونت ندارى، چرا که منطق و عقل، با توست.به علاوه، خشونت در برابر جاهلان، غالباً موجب افزایش خشونت و تعصب آنهاست. در روایتى از امام رضا علیه السلام مى خوانیم که در تفسیر این آیه فرمود: اَلْعَفْوُ مِنْ غَیْرِ عِتاب: «منظور، عفو کردن خالى از مؤاخذه و سرزنش است»(1) (1):تفسیر نمونه ذیل آیه مبارکه 📚 سوره مبارکه حجر، آیه 85 🏷 #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 2 🔻و لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَ عَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الْآخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَ لَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ🔺 📌 خداوند، وعده خود را به شما، (درباره پیروزى بر دشمن در اُحُد،) تحقّق بخشید; در آن هنگام که دشمنان را به فرمان او، به قتل مى رساندید; تا این که سست شدید; و در کار (حفظ سنگرها) به نزاع پرداختید; و بعد از آن که خداوند آنچه را دوست مى داشتید (از غلبه بر دشمن) به شما نشان داد، نافرمانى کردید. بعضى از شما، خواهان دنیا بودند; و بعضى خواهان آخرت. سپس خداوند شما را از غلبه بر آنان بازگرداند; (و پیروزى شما به شکست انجامید;) تا شما را بیازماید. و او شما را بخشید; و خداوند نسبت به مؤمنان، داراى احسان و بخشش است 📝 این آیه مرتبط با جنگ احد است. مسلمانان پس از شکست در جنگ، گفتند مگر خداوند به ما وعده پیروزی نداده بود؛ پس چرا جنگ ما به شکست منجر شد. خداوند در پاسخ می فرمایند تا زمانی که از دستورات پیروی می کردید پیروزی با شما بود (همانگونه که در ابتدای جنگ اینگونه بود) تا اینکه سستی و نافرمانی شما را در بر گرفت؛ در امر و فرمان خداوند شروع به نزاع و درگیری کردید؛ عده ای از شما خواهان دنیا بودند. به همین دلیل پیروزی تبدیل به شکست شد. هر چند که این سه مشکل از عوامل شکست در جنگ احد بود، ولی اگر این موارد در کار تشکیلاتی ما اتفاق بیافتد قطعاً منجر به شکست خواهد شد 📚 سوره مبارکه آل عمران، آیه 🏷 #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 3 🔻الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ🔺 📌 {خداوند متعال} بخشنده و مهربان است 📝 صفت «رحمان»، اشاره به رحمت عام خدا است که شامل دوست و دشمن، مؤمن و کافر، نیکوکار و بدکار مى باشد، ولى «رحیم» اشاره به رحمت خاص پروردگار است که ویژه بندگان مطیع، صالح و فرمان بردار است. این دو صفت که از مهم ترین اوصاف الهى است در نمازهاى روزانه ما حداقل 30 بار تکرار مى شوند (دو مرتبه در سوره «حمد» و یک مرتبه در سوره اى بعد از آن مى خوانیم) و به این ترتیب 60 مرتبه خدا را به صفت رحمتش مى ستائیم. این در حقیقت درسى است براى همه انسان ها که خود را در زندگى بیش از هر چیز به این اخلاق الهى متخلق کنند، به علاوه اشاره اى است به این واقعیت که اگر ما خود را عبد و بنده خدا مى دانیم، مبادا رفتار مالکان بى رحم نسبت به بردگانشان در نظرها تداعى شود(1) (1): تفسیر نمونه ذیل سوره مبارکه 📚 سوره مبارکه فاتحه، آیه 3 🏷#امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 4 🔻يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ🔺 📌 اى کسانى که ایمان آورده‌اید! هرکس از شما، از آیین خود بازگردد،(به خدا زیانى نمی‌رساند؛) خداوند گروهى را مى‌آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند؛ در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ در راه خدا جهاد مى‌کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگرى هراسى ندارند. این، فضل خداست که آن را به هرکس بخواهد (و شایسته ببیند) مى‌دهد؛ و فضل و احسان خداوند، گسترده و (او به همه چیز) داناست. 📝 البته این نکته را هم به شما بگویم که اگر خدای ناکرده همگیتان یک وقت بگویید «ما می‌خواهیم این کار و فعّالیت و حضور را ببوسیم و کنار برویم»، عقیده ندارم که این میدان، خالی خواهد ماند؛ نه. عقیدهٔ من این است که بارِ خدا، زمین نمی‌ماند. بنده از قبل از انقلاب به طلبه‌ها و رفقای جوانی که با من بودند، مکرّر در مکرّر می‌گفتم این را شما بدانید که وقتی ارادهٔ الهی تعلّق گرفت، بارِ خدا زمین نمی‌ماند. قرآن، ناطق به این است: «مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ.» خدا دست دیگری، پشت دیگری و بَر و دوش و بازوىِ ستبرِ دیگری را مأمور برداشتنِ این بار و حمل آن خواهد کرد. ولی بالاخره، کار به تأخیر می‌افتد. در این شکی نیست که وقتی ما بخواهیم باری را بر زمین بگذاریم، تا دیگری بیاید و آن بار را بردارد، وقفه‌ای ایجاد می‌شود. البته، وقفه در راه خدا، نارواست. استفاده از این فرصت و موقعیت هم که خدا به ما داده است تا بتوانیم این بار را برداریم، بزرگ‌ترین کارِ ماست. اصلاً بزرگترین افتخار این است که خدا ما را بندهٔ خودش بداند و از ما بخواهد که این بار را برداریم(1) (1): بیانات امام خامنه ای حفظه الله، 22 تیر 1373 📚 سوره مبارکه مائده، آیه 54 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 5 🔻و أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ 🔺 📌 و از خدا و پیامبرش اطاعت نمایید; و با یکدیگر نزاع نکنید، که سست مى شوید، و قدرت (و شوکت) شما از میان مى رود! و صبر و استقامت کنید که خداوند با صابران است 📝«وَ لاتَنازَعوا کوشش کنید خودتان با همدیگر اختلاف نداشته باشید که خیلی خطرناک است. تنازع نکنید که اگر تنازع بکنید تَفْشَلوا سست می‌شوید. جنگ و اختلاف داخلی سستی می‌آورد، یعنی شما باید در مقابل دشمن یک مشتِ گره کرده باشید. آن وقتی که خودتان با یکدیگر نزاع و اختلاف می‌کنید، آن نیرویی که باید علیه دشمن مصرف بشود علیه خودتان مصرف می‌شود. ببینید این اختلافات داخلی که میان مسلمان ها هست چه بر سر مسلمین آورده؟ فلسطینی اردنی را میکشد و اردنی فلسطینی را. من تجربه دارم؛ خدا می‌داند به آن اندازه که نیروی ما صرف خدمت به اسلام و مبارزه با دشمن اسلام می‌خواهد بشود، چند برابر این نیرو صرف خراب کردن خودمان می‌شود. قرآن می‌گوید: وَ لاتَنازَعوا نزاع نکنید فَتَفْشَلوا نتیجه‌اش این است که سست می‌شوید، استحکامتان را از دست می‌دهید. وَ تَذْهَبَ ریحُکمْ‏ یعنی آن بادِ عزت و غلبه و دولت که برایتان می ‏وزید از بین می‌رود. نسیم دولت و قدرت و غلبه، بعد از تنازع از بین می‌رود چون تنازع سستی می‌آورد و سستی نسیم عزت و دولت و غلبه را از شما می‌گیرد. این هم یک دستور که تنازع نکنید. وَ اصْبِروا خویشتندار باشید، امید به آینده داشته باشید، بدانید صبر ظفر می‏زاید. انَّ اللهَ مَعَ الصّابِرینَ‏ خدا با صبر کنندگان است؛ یعنی اگر انسان صبر و خویشتنداری و مقاومت کند خدای تبارک و تعالی او را مدد می‌دهد.»(1) یک برداشت بسیار ساده از این آیه قرآن این است، که مجموعه های فرهنگی، مساجد، هیئت ها و... اگر به دنبال انتقاد و مشاجره های لفظی با یکدیگر باشند، اولاً سست می شوند و ثانیاً آن عزت خود را از دست می دهند (اتفاقی که متاسفانه در بعضی از جاها دیده شده و همین نتیجه راهم در برگرفت) (1): آشنایی با قرآن (شهید مطهری)، ج 3، ص 93 📚 سوره مبارکه انفال، آیه 46 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 6 🔻و الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ 🔺 📌مردان و زنان با ایمان، ولىّ (و یار و یاور) یکدیگرند 📝«معنی کلمه «ولاء» که «ولایت» و «تولّی»- که به غلط تولّی‏ می‌گوییم- و «ولی» و «مولا» و غیره همه از این کلمه مشتق شده است «اتصال و نزدیکی» است. وقتی که دو چیز یا دو شخص به یکدیگر آنچنان نزدیک باشند که در میان آنها فاصله‌ای وجود نداشته باشد، عرب این را «توالی» می‏نامد؛ کما اینکه ما در اصطلاح فارسی کلمه «توالی» را در جایی به کار می‌بریم که دو چیز بلافاصله پشت سر یکدیگر باشند یعنی بینشان فاصله نباشد. ولی وقتی می‌گویند مسلمین باید نسبت به یکدیگر ولایت داشته باشند یا ولاء یکدیگر را داشته باشند مقصود این نیست که بدنهاشان به یکدیگر نزدیک باشد، بلکه مقصود این است که روحهاشان به یکدیگر نزدیک باشد و روابط اجتماعی‏شان با یکدیگر روابط نزدیک باشد. و لهذا مثلاً اینکه یک کسی دیگری را اعانت کند، به دیگری کمک بدهد، خودش یک ارتباطی است، یک اتصالی است، یک پیوند است، نوعی ولایت است که در قرآن «ولاء» نامیده می‌شود؛ یعنی یکدیگر را کمک بدهید. ولاء یکدیگر را داشته باشید یعنی تعاون در میان شما حکمفرما باشد، که اگر بخواهیم روح مطلب را در مظاهر مختلفش بشکافیم همان مطلبی است که پیغمبر اکرم با آن تشبیه بسیار عالی مَثَلُ الْمُؤْمِنینَ فی تَوادُدِهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ مَثَلُ الْجَسَدِ اذَا اشْتَکی‏ مِنْهُ عُضْوٌ تَداعی‏ لَهُ سایرُ الْجَسَدِ بِالسَّهَرِ وَ الْحُمّی یعنی مَثَل اهل ایمان مَثَل یک پیکر است. آنها به منزله اجزای یک پیکرند که اگر عضوی به درد آید سایر عضوها با تب و بیداری با او همدردی می‌کنند. هر وقت مسلمانان به این شکل در آمدند که حکم اعضای یک پیکر را پیدا کردند یعنی روابطشان و نزدیکی‏شان با یکدیگر و اشتراکشان در سرنوشت یکدیگر، همدردی و همکاری و همدلی‏شان به آنجا رسید که حکم اعضای یک پیکر را پیدا کردند، منظور قرآن در باب ولاء مؤمنین و مسلمین نسبت به یکدیگر عملی شده است»(1). افرادی که صاحب تشکیلات هستند بیش از باقی افراد نیازمند ایجاد این ولایت و تعاون هستند (1): آشنایی با قرآن (شهید مطهری)، ج 3، ص 182 📚 سوره مبارکه انفال، آیه 46 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 7 🔻 و إِلىَ‏ عَادٍ أَخَاهُمْ هُوداً🔺 📌و به سوى قوم عاد، برادرشان «هود» را (فرستادیم) 📝 در هشت جای قرآن لفظ «أَخَاهُمْ؛ برادرشان» جهت فرستادن پیامبری به سوی قومی آمده است(1). در روایات آمده مراد از این لفظ «أَخَاهُمْ» رابطه خویشاوندی بوده است و آن پیامبر فامیل آن قوم بوده است(2) و همچنین عده ای از مفسران به این نکته اشاره کرده اند(3). نکته ای که به ذهن ما از این آیات می رسد این است: در امر تبلیغ دین، ارتباط فامیلی، شهری، محله ای و... تأثیر دارد و می تواند منجر به این شود که مردم حرف آن شخص را بهتر قبول کنند و در دستورات از او پیروی کنند؛ چون از قبل او را می شناختند. در واقع قرآن اینگونه می گوید: ما شخصی را به عنوان مبلّغ فرستادیم که آدم غریبه و ناشناخته ای نبوده است تا بگویید ما این شخص را نمی شناسیم، بلکه از خودتان بوده و صفات خوب او را دیده اید پس از او پیروی کنید. مرحوم طبرسی هم در تفسیر خود به این نکته اشاره کرده اند(4). پس با این توضیحات، اگر مبلّغی بتواند در محله یا شهری فعالیت بکند که او را می شناسند، نسبت به جای دیگر که به او شناخت ندارند، اولویت دارد. 📚 (1): سوره اعراف آیات 65، 73 و 85 - سوره هود آیات 50، 61 و 84 - سوره نمل آیه 45 - سوره عنکبوت آیه 36 (2): بخشی از روایت: أَ فَكَانُوا إِخْوَانَهُمْ فِي دِينِهِمْ أَوْ فِي عَشِيرَتِهِمْ قَالَ لَهُ الرَّجُلُ لَا بَلْ فِي عَشِيرَتِهِم؛ ‏تفسیر عیاشی، ج 2، ص 20، ح 53 (3): أَخاهُمْ يعني في النسب لا في الدين‏؛ مجمع البیان، ج 4، ص 673 - اَخاهُمْ فى النّسب؛ جوامع الجامع، ج1، ص 445 (4): اَخاهُمْ فى النّسب يعنى واحدا منهم من قولك:«يا أخا العرب» للواحد منهم، و إنّما جعل واحدا منهم ليكونوا به أسكن و بحاله أعرف في صدقه و أمانته؛ أَخاهُمْ، برادرِ نسبى آنها يعنى يك نفر از آنان است، چنان كه به يك نفر عرب می‏ گويى: يا أخا العرب. علت اين كه هود برادر آنها خوانده شده اين است كه به او اعتماد و اطمينان بيشترى داشته باشند و به احوال او، همچون راستگويى و امانت‏داريش آشناتر باشند؛ جوامع الجامع، ج1، ص 445؛ ذیل تفسیر آیه 65 سوره اعراف 📚 سوره مبارکه اعراف، آیه 65 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 8 🔻فاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا وَ أَنفِقُوا خَيْراً لِّأَنفُسِكُمْ🔺 📌پس تا می‌توانید تقواى الهى پیشه کنید و گوش فرا دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که براى شما بهتر است 📝 «یکی از رفقا می‌گفت: مدت‌ها این سؤال در ذهنم بود، شاید بعضی از افرادی که در خارج از کشور مسلمان می‌شوند و شهادتین را بر زبان جاری می‌کنند فقط با زبان مسلمان شوند و خیلی به احکام شرعی عمل نکنند.آیا بازهم ما وظیفه‌داریم که آن‌ها را به همین اسلام حداقلی دعوت کنیم یا این‌که باید آن‌ها را به حال خودشان رها کنیم؟ از سوئی دیگر آیا با این کار ثواب و فضیلت ذکرشده در روایاتی که ما را امر به تبلیغ کرده است شامل حال ما می‌شود یا خیر؟! تا این‌که به عبارتی از آیت‌الله بهجت برخوردم و جواب سؤال خود را در کلام این عارف واصل و مرجع تقلید بزرگ یافتم: «به کسانی که به اروپا و آمریکا می‌روند سفارش می‌شود که در امر تبلیغ و دعوت به اسلام نباید کوتاهی شود ولو در حد اقرار به شهادتین و اعتقاد به مبدأ و معاد، هرچند به فروع هم عمل نکنند. خدا می‌داند همین‌قدر از هدایت چه قدر ثواب دارد! اگر توانستند دعوت به عمل هم بکنید و خود نیز اهل عمل باشید؛ زیرا قرآن کریم می‌فرماید: فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ (پس به هراندازه می‌توانید تقوا پیشه کنید). نگوئید اگر عمل نکنند یا اگر اهل عمل نباشند و نشوند فایده ندارد. مگر علم‌های ما همه‌اش منجر به عمل می‌شود و به عملیات و تکالیف یقینی عمل می‌کنیم؟!...»(1) (1): کتاب در محضر بهجت، کتاب سوم، نکته 1669. متن اصلی داستان از کانال «خاطرات مبلغین خارج از کشور» گرفته شده است 📚 سوره مبارکه تغابن، آیه 16. 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 9 🔻كهيعص🔺 📌كهيعص 📝 امام زمان عجّل الله فرجه فرمودند: فَالْكَافُ اسْمُ كَرْبَلَاءَ؛ (کاف در کهیعص) نام کربلا است(1). همچنین در زمان خلافت امام علی علیه‌السلام در کوفه، روزی حضرت آمدند و دیدند حضرت زینب علیهاالسلام در حال تفسیر آیه کهیعص است. به ایشان فرمودند که این آیه رمز و نشانه‌ای است برای مصیبتی که به شما اهل‌بیت روی می‌آورد(2). در روایت دیگر از امام صادق علیه‌السلام آمده است که: كَافٌ كَافٍ لِشِيعَتِنَا؛ کاف(در کهیعص) ، برای شیعیان ما کافی است(3). از جمع‌بندی این احادیث این‌گونه برداشت می‌شود که اگر ما فرهنگ و معارف عاشورا را برای شیعیان جا بیاندازیم و ارتباط مردم را با امام حسین علیه‌السلام که کشتی نجات است افزایش دهیم، همین برای جامعه تشیع کافی است. 📚📚📚📚📚 پی نوشت: (1): کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص 461 (2): نور عینی زینب سمعتک تفسّرین قوله تعالی کهیعص للنساء. فقالت: نعم یا أبه فدتک ابنتک. فقال لها: یا نور عینی ان هذه الآیة الکریمة ترمز الی المصائب التی سوف ترد علیکم اهل البیت. الخصائص الزینبیة، ص 68 (3): معانی الاخبار، ص 28، باب معنى الحروف المقطعة في أوائل السور من القرآن‏، ح 6 📚 سوره مبارکه مریم، آیه 1 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 10 🔻و اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَ كُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ🔺 📌و همگى به ریسمان خدا [= قرآن، و هرگونه وسیله وحدت الهى]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت (بزرگِ) خدا را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دل‌های شما، الفت برقرار ساخت، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره‌ای از آتش بودید، خدا شما را از آن نجات داد؛ این‌چنین، خداوند آیات خود را براى شما آشکار می‌سازد؛ شاید هدایت شوید. 📝 «ما آنچه می‌گوییم، برای دیگران نیست؛ در درجۀ اول برای خودمان است. خود ما هم باید وحدت را حفظ بکنیم. ببینید همین آیاتی که الآن خواندند: «وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا- برادر شدید باهم - وَ كُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا»؛ اسلام شما را از آتش تفرقه نجات داد. فراموش کردید؟ هی این به آن ایراد بگیرد، آن به این ایراد بگیرد؛ فروع را اصل بکنیم، اصول را فراموش کنیم، هی اختلاف بین ما بیفتد. اینکه قرآن می‌گوید: «وَ اعْتَصِمُوا بِحبل‌الله جَمِيعاً»، یعنی همه باهم اعتصام به حبل‌الله بکنید، خب، این «همه» در سطح واحدی که نیستند؛ بعضی ایمان‌شان قوی‌تر است، بعضی ایمان‌شان ضعیف‌تر است، بعضی عمل‌شان بهتر است، بعضی عمل‌شان متوسط‌تر است؛ درعین‌حال خدای متعال به همه خطاب می‌کند. می‌گوید اعتصام به حبل‌الله را جمیعاً بکنید، باهم بکنید. تو بگوئی من جداگانه اعتصام به حبل‌الله کردم و دیگری نه؛ او - دیگری - باز بگوید من جداگانه اعتصام به حبل‌الله کردم، این‌طرف را نه؛ اینکه نمی‌شود. همدیگر را تحمل کنید. اصولی هست، محورهایی هست؛ اصل این است که در این اصول هم‌دل باشیم. ممکن است در صد تا از فروع، افراد باهمدیگر اختلاف داشته باشند، باشد؛ این منافات ندارد با اجتماع، با جمیع شدن، مجتمع شدن؛ این‌ها باید ملاک باشد. در گفتارمان مراقب باشیم. رد دیگران، طرد دیگران، به‌طور مطلق در سر مسائل درجۀ دو، مصلحت نیست. امروز ملت ایران، یک ملت یکپارچه است؛ یک ملت متحد است؛ این اتحاد را باید قدر دانست. ایجاد اختلاف نباید کرد«(1). (1): بیانات امام خامنه‌ای حفظه الله؛ 3 مرداد 1388 📚 سوره مبارکه آل‌عمران، آیه 103 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 11 (قسمت اول) 🔻يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ عَدُوّاً لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِن تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ🔺 📌اى کسانى که ایمان آورده اید! بعضى از همسران و فرزندانتان دشمن شما هستند، از آنها بر حذر باشید; و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را مى بخشد); چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است 📝 «شأن نزول آیه این است: مؤمنی در مکه به رسول اکرم صلی الله علیه و آله ایمان می‌آورد. خود ایمان ‏آوردن در مکه مستلزم یک سلسله محرومیت هاست. زن و بچه انسان نه از این جهت که با او دشمن هستند، بلکه از باب نصیحت، خیلی دوستانه چیزهایی به او می‌گویند: رهایش کن، اصلاً حلاوت زندگی را از خودت و از ما گرفته‌ای و ما را دچار ناراحتی و رنج و تعب کرده‌ای. آن مؤمن به مرحله‏ ای می‌رسد که می‌خواهد مهاجرت کند. مهاجرت شوخی نیست. مهاجرت یعنی چه؟ یعنی تمام خانمان را درهم ریختن. آن ‏وقت است که همسر می‌آید گریه کنان به دست و پا می‏افتد و هزار جور وظیفه و تکلیف شرعی برای آدم درست می‌کند و فرزند به نوعی دیگر. همسر، بچه شیرین دو ساله خودش را می‌آورد و می‌گوید: آخر حیفت نمی‌آید که این بچه را به امان خدا رها کنی؟ تو که از اینجا بروی دیگر برگشت نداری. شک ندارد که انسان نسبت به خاندان خودش مسؤولیت بزرگی دارد. این آیه معنایش این نیست که انسان مسؤولیتی را که نسبت به همسر و فرزندان خود دارد فراموش کند، ولی این را باید توجه کند که یک مسؤولیت الهی هم هست. آنجایی که یک فرد می‌خواهد به میدان شهادت برود، آنجا چه؟ ملاحظات خانوادگی در نهایت ‏درجه اهمیت است، ولی اگر پای یک چنین چیزی به میان آمد چطور؟ {انسان سه گونه دشمن دارد؛} دسته سوم کسانی هستند که با چهره دوستی می‌آیند و با قصد دوستی هم می‌آیند ولی رفتارشان و تقاضاهایشان به گونه‌ای است که از تیرباران کردن یک دشمن، بیشتر و بالاتر است. گاهی مادر انسان ضررش برای انسان از هر دشمنی بیشتر و بالاتر است. مادر با چهره دوستی و با قصد دوستی، با فرزندش رفتاری می‌کند که دشمن آن‏گونه رفتار نمی‌کند. یک امر کوچک را به عنوان مثال عرض می‌کنم: در بین‏ الطلوعین پدر می‌خواهد فرزندش را برای نماز بیدار کند. مادر خطاب به پدر می‌گوید: آیا دلت می‌آید بچه ‌ات را از این خواب خوش بیدار کنی؟ دلش برای این فرزند می‏سوزد و می‌خواهد به او مهربانی کند و او را ناراحت نکند و لذا او را برای نماز بیدار نمی‌کند. این مادر دشمنی است که با چهره دوستی و با قصد دوستی سراغ فرزند خود آمده است. پس معلوم می‌شود خطر دشمنی که با چهره دوستی و با قصد دوستی می‌آید و آنچه را که بر ضرر انسان است می‌خواهد، از خطر کافر و حتی منافق بیشتر است. لهذا قرآن در این آیه خطر این‏جور دشمنها را به انسان گوشزد می‌کند، دشمنی که با چهره دوستی و با قصد دوستی با انسان مواجه می‌شود»(1) این آیه به ما گوشزد می کند در امورات اجتماعی از جمله کارهای تشکیلاتی که بر ما واجب است، دخالت و مانع شدن اطرافیان نباید تاثیر داشته باشد. البته اگر خانواده یا افراد دیگری از ما جلوگیری کردند دلیل نمی شود با آن ها دشمنی کرد، بلکه ادامه آیه راه حل را توضیح داده است و ان شاءالله در قسمت بعدی، شرح شهید مطهری را بر این مطلب ذکر می کنیم (1): آشنایی با قرآن (شهید مطهری)، ج 7، صفحه های 198 و 202 (با اندکی حذفیات) 📚 سوره مبارکه تغابن، آیه 14 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 11 (قسمت دوم) 🔻يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَ أَوْلَادِكُمْ عَدُوّاً لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِن تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ🔺 📌اى کسانى که ایمان آورده اید! بعضى از همسران و فرزندانتان دشمن شما هستند، از آنها بر حذر باشید; و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را مى بخشد); چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است 📝 «{در دشمنی نوع سوم} اینجا سوء نیت در کار نیست، با حسن نیت دشمنی صورت می‌گیرد یعنی دشمنی از روی جهالت است. در صدر اسلام مسلمینی بودند که در مواردی که همسران و فرزندان مانع می‌شدند هیچ به حرف آنها گوش نمی‌کردند. بعدها که اوضاع به نفع مسلمین گردش کرد و خود آن همسران و فرزندان هم مجبور شدند مهاجرت کنند، بعضی از مسلمین می‌خواستند به انتقام آن روزهایی که آنها مانع بودند دیگر با آنها هیچ معاشرتی نکنند و آنها را از خودشان طرد کنند. قرآن می‌فرماید: شما به حرف آنها گوش نکنید ولی کینه آنها را هم در دل خود نگه ندارید، عفو کنید و صفح کنید. صفح با عفو تفاوت دارد. وقتی کسی کار خطایی می‌کند هم استحقاق معاقبه و مجازات دارد و هم استحقاق ملامت. عفو، گذشت از مجازات است ولی صفح یک درجه بالاتر است. صفح این است که انسان نه تنها آن مجازات معمول را انجام نمی‌دهد بلکه اصلاً نامش را هم نمی‌برد، به روی طرف هم نمی‌آورد، اسمش را هم نمی‌برد و لهذا اولیاءالله همیشه مقامی بالاتر از عفو دارند یعنی عفو آنها به ‌صورت صفح است. انَس بن مالک در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله خدمت می‌کرد. می‌گوید رسول اکرم صلی الله علیه و آله در بسیاری از اوقات روزه می‏گرفتند و بعد هم غذای بسیار ساده‌ای، چه هنگام سحر و چه افطار، می‌خوردند و معمولاً افطاری ایشان یک مقدار شیر بود که من تهیه می‌کردم. یک شب که ایشان با عده‌ای از صحابه بودند خیلی دیر به منزل آمدند، آنقدر دیر که من خیال کردم ایشان در منزل یکی از اصحاب افطار کرده‌اند. من هم شیر را خودم خوردم و بعد هم رفتم و خوابیدم. وقتی که رسول اکرم آمدند حس کردم که ایشان هنوز افطار نکرده‌اند (ظاهراً انس بن مالک از کسی پرسید که آیا رسول اکرم صلی الله علیه و آله امشب جایی مهمان بودند و او گفت نه). هیچ چیز دیگری هم در دسترس نبود. رفتم و خودم را مخفی کردم. ایشان وقتی دیدند چیزی موجود نیست رفتند و خوابیدند. انس که خود قصه را بازگو کرده است و نه رسول اکرم، می‌گوید: رسول اکرم صلی الله علیه و آله تا زنده بودند چیزی در این مورد به روی من نیاوردند. این را می‌گویند صفح. قرآن می‌فرماید عفو کنید و صفح کنید.‏ «وَ تَغْفِروا». غفران از «غَفْر» به معنای پوشاندن است. باز «پوشاندن» درجه بالاتری‏است؛ یعنی روی {گناه‏} را با رحمت پوشاندن. چرا می‌گوییم «مغفرت» الهی؟ به این جهت که انسان گناهی به درگاه الهی مرتکب می‌شود که استحقاق مجازات دارد. خداوند متعال او را مجازات نمی‌کند و از او صفح می‌کند و به روی بنده‌اش هم نمی‌آورد و بالاتر اینکه روی آن را هم می‏پوشاند، روپوشی می‌کند. این «روپوشی» یکی از این جهت است که نمی‌گذارد دیگران از آن اطلاع پیدا کنند و {دیگر اینکه‏} از رحمت و فضل خودش هم چیزی اضافه به او می‌دهد. و لذا قرآن می‌فرماید: «وَإنْ تَعْفوا وَتَصْفَحوا وَ تَغْفِروا فَإنَّ اللهَ غَفورٌ رَحیمٌ». اگر در مورد همسران و فرزندان خطاکار عفو کنید و صفح کنید و غافر باشید بدانید که خداوند هم غفور و رحیم است. یعنی اگر چنین کنید همان کاری را کرده‌اید که خدا در مقابل بندگان گناهکار خود می‌کند؛ مظهر اسم «یا غفور» باشید، مظهر اسم «یا رحیم» باشید»(1). (1): آشنایی با قرآن (شهید مطهری)، ج 7، صفحه 203 (با اندکی حذفیات) 📚 سوره مبارکه تغابن، آیه 14 🏷 #امام_زمان #کار_جمعی #تشکیلات #تشکیلات_اسلامی #بصیرت_و_تشکیلات_اسلامی 👇 🆔 @ziaossalehin_ir

#آیه_تشکیلاتی_و_تربیتی | شماره 12 🔻يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَّا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ🔺 📌اى کسانى که ایمان آورده اید! خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید؛ آتشى که فرشتگانى بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى کنند و آنچه را فرمان داده شده اند (بطور کامل) اجرا مى نمایند 📝 «ابوبصیر می گوید از امام صادق علیه السلام در مورد آیه «قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً» پرسیدم که چگونه از اهل خویش محافظت کنیم؟ حضرت فرمودند: با دستور دادن و نهی کردن»(1). در اینکه این دستور دادن و نهی کردن در خانواده باید چگونه باشد شهید مطهری مطلب مناسبی را در ذیل آیه شریفه می فرمایند: « {کیفیت اِعمال این مسؤولیت: 1. از راه ارشاد و گفتن‏: } حال کیفیت {حفظ و نگهداری خاندان از آتش} چگونه است؟ دو راه دارد. یک راه ارشاد و راهنمایی است، گفتن، تعلیم و یاد دادن. اگر خود انسان می‌داند، خودش این کار را بکند؛ اگر نمی‌داند لااقل افرادی را که می‌ دانند، در داخل خانه بر آن ها بگمارد که به آنها تعلیم کنند، یا آنها را ببرد در جایی که چنین تعلیماتی وجود دارد. ولی به هر حال باید امر و نهی‏ های الهی، معارف الهی به وسیله پدر و مادر به گوش فرزندان برسد؛ مأمور ابلاغ و وسیله ابلاغ، آنها هستند. اگر بچه‌ای بزرگ بشود و به گوشش نرسد، مسؤولْ پدر و مادرند. {2. از راه عمل} از این بالاتر، عمل خود پدر و مادر است و مخصوصاً پدر؛ یعنی پدر در منزل اگر عملش به گونه‌ای باشد که پسر، دختر و همسر همیشه در وجود او حقیقت را ببینند، {خاندان او اهل حقیقت خواهد شد؛} در وجود او نه فقط نماز خواندن را ببینند، احترام به نماز را ببینند؛ ببینند اصلاً نماز برای او یک حقیقت محترمی است. بچه‌ای می‌بیند پدرش نماز می‌خواند، اما می‌بیند این نماز برای پدرش کوچکترین کارهاست. سر ظهر که به خانه می‌آید، از همه کارهایش فارغ شده می‌ خواهد ناهار بخورد، می‌گوید چقدر فاصله تا ناهار هست؟ پنج دقیقه. پس ما نمازمان را بخوانیم تا خیالمان راحت شود. نماز در دل بچه به صورت یک امر غیر مهم وارد می‌ شود؛ برخلاف آن بچه‌ای که می‌بیند برای پدر نماز مهمترین کارها و اصل هاست؛ حتی برنامه‏ اش را طوری نظیم می‌کند که نماز اول وقتش {از بین نرود؛} مسافرت می‌خواهد برود، می‌ گوید به گونه‌ ای برویم که اول مغرب به نمازمان برسیم. بعد این نماز را با آداب و مستحباتش انجام می‌دهد. اصلاً نماز در ذهن این بچه حالت‏ دیگری پیدا می‌کند. مرحوم پدر خودمان رضوان الله علیه، ما از بچگی این را می‌دیدیم که از نظر ایشان آنچه که مربوط به دین و مذهب بود در نهایت احترام بود؛ نماز یک حقیقت محترم بلکه محترم ترین حقیقت ها بود. ما حس می‌کردیم ماه رمضان که می‌آید واقعاً یک امر قابل احترامی می‌آید، یک امری می‌آید که دارد استقبال می‌شود، از ماه رجب و شعبان به استقبال می‌رفتند یعنی مرتب روزه مستحبی می‏ گرفتند؛ پیشواز می‌ رفتند. پیشواز رفتن {یعنی‏} مهمانی دارد می‌ آید که ما داریم استقبالش می‌ کنیم. آداب ماه رجب، آداب ماه شعبان و مستحبات این دو ماه عمل می‌ شد. معلوم بود که به سوی یک امر بزرگ و خطیر دارند می‌ روند. اگر بچه یک ذره قابل باشد در او اثر می‌گذارد. اگر در خانواده ‏ای بچه حس کند که پدر راستی را به دلیل اینکه راستی است {ترک نمی‌ کند و} دروغ اساساً به زبان این پدر نمی‌ آید، او راستگو می‌ شود. اما بچه‌ ای که می‌ بیند پدرش به خاطر کوچکترین منفعتی دروغ می‌ گوید، اگر پدر یک ساعت بنشیند بگوید بچه جان دروغ نگو، او نمی‌ تواند بپذیرد. بنابراین اینجا که قرآن دارد: «قوا انْفُسَکمْ وَ اهْلیکمْ» نکته دیگری هم هست و آن این است: قرآن اگر می‌گفت: «یا ایها الذین امنوا قوا اهلیکم» ای اهل ایمان خاندان خودتان را حفظ کنید، مطلب درست کاملی گفته بود. ولی وقتی فرمود: «قوا انْفُسَکمْ وَ اهْلیکمْ» خودتان را و خاندانتان را حفظ کنید، و اول «خودتان» را ذکر کرد، ضمناً اشاره به رابطه میان ایندو هست، یعنی تا خودتان را حفظ نکنید آنها را نمی‌توانید حفظ کنید. من نماز نمی‌خوانم ولی بچه! تو نماز بخوان، نماز چیز خیلی خوبی است! تو به من نگاه نکن اگر دروغ می‌گویم، تو راستگو باش! «نگاه نکن» حرف است. پدری که خودش را نتواند نگه دارد، بچه‌هایش را می‌تواند نگه دارد؟ این است که قرآن می‌گوید: «قوا انْفُسَکمْ وَ اهْلیکمْ» اول خودت را نگه دار، بعد برو سراغ زن و بچه. تو که خودت را نمی‌توانی نگه داری چطور زن و بچه‌ات را می‌توانی نگه داری؟ اول خود نگهداری، بعد غیر نگهداری.