در منطق.حضرت.صدیقه.طاهره سلام الله علیها، تسبیح یعنی؛ 🔰 تسهیل در امور 🔰 و بهینه‌ترین حالت کارآمدی به وسیله اتصال به ذکر، 🔰هم از جهت ورد زبانی و هم فکری بودن. هم گفتن سبحان الله، که عدد موضوعیت پیدا می‌کند؛ سی و چهار بار، سی وسه بار، سی و سه بار. #عدد به این دلیل است که فرد حس کند که در حال ذکر گفتن است و فقط ذهنی و توهمی نباشد. ✅ با خود نگوید که من تسبیح می‌گویم... دقیقا می‌گوید: سی و چهار بار الله اکبر و سی و سه بار الحمدلله گفتم. دقیقا گفته است که سی و چهار بار فلان و سی و سه بار فلان بگو! حتی عدد موضوعیت پیدا می‌کند. -آقا کم یا زیاد بگویم؟ -شما به این چه کار دارید؟! همان اندازه که گفتند بگو! اگر بنا[ بود عدد نباشد]می‌گفتند این قدر بگویید تا نفس تان بند بیاید و خسته شوید. این را نگفتند و گفتند: سی و چهار بار بگو. به ذکر تشخص دادند و ذکر را ممثل کردند و به آن حد زدند. ✅ می‌گویید: یک بار خواندم و کارم راه افتاد. ولی دوباره گیر افتادم؟! -دوباره می‌خوانید. ❓سؤال: دو حالت دارد؛ گاهی کار خیلی خوب و روان پیش می‌رود اما گاهی هم کار درنمی‌آید. منظور این است که در حالت دوم صرفا به سراغ ذکر برویم؟ ✅ پاسخ: خیر در حالتی که کار روان پیش می‌رود هم در قسمت بهینه‌ترین حالت، نیاز به ذکر دارید. الان همه چیز کار من روال و معمولی است، ولی بهینه‌سازی و کار آمد شدن کار، پر اثر و پر نفع شدن کار، می‌ماند و در هر حالتی انسان به دومی نیاز دارد. وضعیت اول را در بعضی اوقات نیاز دارد. چون به طور طبیعی سهل و آسان می‌شود. ولی در وضعیت دوم و بهینه‌تر کردن کار، *می‌توانید بعد از هر بهینه‌ای، بهینه‌تر و بهینه‌تر کنید؛ اصلا خاصیت تسبیح همین است. #استاد_اخوت #گزیده_شب_دوم_فاطمیه #خاصیت.تسبیح @zibaeihai_zendegi https://eitaa.com/joinchat/266797082Cfbb150bb47