در گریه‌های بی‌صدا در آشپزخانه در هر دعای عهد، در قرآن روزانه در روی پایم ایستادن، در زمین خوردن در دست‌هایم را گرفتن، مهربانانه در حرص خوردن وقت غیبت‌های دانشگاه در چاشت‌های مدرسه، در چای صبحانه در هر اذان صبح《پا شو، دیر شد》گفتن در نور بخشیدن به گوشه گوشه‌ی خانه در چین پیشانیت، در برف شب موهات در هر سکوتت پیش این فرزند پرچانه ای گریه‌ات ویرانی دنیا و عقبایم ای خنده‌ات آبادی این حال ویرانه ای هر کجا پیداست عطرت! دوستت دارم ای معنی خانه، وطن، زن، عشق، ریحانه #محمد_رضا_معلمی #مادر #کنگره_شعر_زیر_یک_سقف #شعر_خانواده_و_سبک_زندگی

وقتی از گوشه پذیرایی جا‌به‌جا می‌کنی بخاری را می‌نشینم کنار پنجره تا حس کنم موسم بهاری را با کمی جابجایی و تغییر ، ماه اسفند رفته از خانه یادمان داده است فروردین،فوت‌و‌فن‌های خانه‌داری را خانه ما نه مردسالاری‌ست ،نه زن‌ زورگو به خود دیده‌ست عشق ما را صبور بارآورد ، خسته کردیم بردباری را زندگی هم اگر به ما لج‌کرد، تو به روی خودت نیاوردی من که هروقت ناامید شدم ، درتو دیدم امیدواری را بین‌مان روزمرگی‌ها را عشق تقسیم کرده است انگار گاه من قسط وام های تو را دادم و تو تمیزکاری را گاه هم من صدای ایرج را روز و شب گوش کرده‌ام با تو گاه تو می‌نشینی و با من آلبوم‌های افتخاری را می‌رسی تو به کارهای خودت، می‌رسم من به‌خانه و به خودم سال نورا به من بده تحویل، جایش این شعر یادگاری‌را #مریم_کرباسی_نجف_آبادی #مریم_کرباسی #شعر #فراخوان_شعر #کنگره_شعر #خانواده #شعر_خانواده #سبک_زندگی #کنگره_شعر_زیر_یک_سقف #شعر_خانواده_و_سبک_زندگی #زیر_یک_سقف #عاشقانه #عاشقانه_پاک #شعر_عاشقانه

منتظر آثار درخشان دوستان هستیم. شعر فراخوان شعر کنگره شعر #شعر #فراخوان_شعر #کنگره_شعر #خانواده #شعر_خانواده #سبک_زندگی #کنگره_شعر_زیر_یک_سقف #شعر_خانواده_و_سبک_زندگی #زیر_یک_سقف #عاشقانه #عاشقانه_پاک #شعر_عاشقانه #مادر #مادرانه #همسرانه #شعر_مادر

«خانواده، مهم ترین دارایی ست» اهتمام سلبریتی های غربی به تشکیل خانواده! خانواده تهاجم فرهنگی شعر فراخوان شعر کنگره شعر #شعر #فراخوان_شعر #کنگره_شعر #خانواده #شعر_خانواده #سبک_زندگی #کنگره_شعر_زیر_یک_سقف #شعر_خانواده_و_سبک_زندگی #زیر_یک_سقف #عاشقانه #عاشقانه_پاک #شعر_عاشقانه #مادر #مادرانه #همسرانه #شعر_مادر

نه جای دارد در غزل‌ها پیچش مویم نه کافری شد بنده‌ی محراب ابرویم معمولی‌ام آن‌قدر که پشت سرم هرگز شهری نیفتد از نفس با عطر گیسویم گاهی نماز صبح را با چرت می خوانم گاهی کنار میز چرخم ذکر می‌گویم گاهی دو دوتا چارتای انتهای ماه وامی سبک می‌گیرد از دست النگویم گاهی غزل در گوش بند رخت می‌خوانم گاهی میان تشت دست از شعر میشویم از کودکانم سادگی را یاد می‌گیرم هر شب که می‌خوابند روی هر دو زانویم این قصر نقلی آسمانی بی‌کران دارد من هم کنار همسرم یک شاه‌بانویم حس می‌کنم دنیا بهشت کوچکی دارد نوزاد خود را صبح‌دم وقتی که می‌بویم #سعیده_کرمانی #کنگره_شعر_زیر_یک_سقف #خانواده #عاشقانه_پاک #شعر_خانواده_و_سبک_زندگی