eitaa logo
ظهور نزدیک است
1.8هزار دنبال‌کننده
61.3هزار عکس
62.8هزار ویدیو
1.3هزار فایل
گلچینی از بهترین مطالب #مهدوی #ولایی #شهدایی #سیاسی #معنوی #معرفتی #تربیتی کانال شهدایی ما👈 @ba_shaheidan کانال قصه های شهداء 👈 @Ghesehaye_shohada
مشاهده در ایتا
دانلود
اين زندگى دنيا جز مايه سرگرمى كه آدميان را از حيات برتر اخروى باز مى‏‌دارد و جز بازيچه‌‏اى كه به سرعت پايان مى‌‏پذيرد، نيست، و به يقين زندگى سراى آخرت زندگى واقعى است. اگر اهل دانش بودند درمى‌‏يافتند كه حقيقت همين است كه گفته شد. (64) از آن‏‌جا كه مشركان درست نمى‌‏انديشند و در آراء خود گرفتار تناقض‌‏اند، وقتى سوار كشتى مى‌‏شوند خدا را در حالى‏‌كه عبادت و اطاعت خود را ويژه او مى‌‏كنند، مى‌‏خوانند، ولى هنگامى كه خدا آنان را به خشكى مى‌‏رساند و از ورطه‏‌هاى هلاكت نجاتشان مى‌‏دهد، همان لحظه به شرك مى‌‏گرايند و ديگرى را پروردگار خود مى‌‏پندارند. (65) بگذار هرآن‌چه را به آنان داده‌‏ايم ناسپاسى كنند و از هر آن‌چه در اختيار دارند بهره برند، ولى به زودى فرجام شوم كار خود را خواهند دانست. (66) آيا اين مشركان نديده‌‏اند كه ما شهر مكه و حومه آن را حرمى امن قرار داديم با اين‏كه مردم از اطراف آنان ربوده مى‌‏شوند؟ با اين‏حال، آيا اين مشركان به بت‌‏ها كه پوچ و بى‌‏اساس‏اند ايمان مى‌‏آورند و نعمت‌‏هاى خدا را ناسپاسى مى‏‌كنند؟ (67) كيست ستم‌كارتر از آن‏كس كه بر خدا دروغ بسته و براى خدا شريك قرار داده است؟ و كيست ستمكارتر از آن‌‏كس كه وقتى حق به سويش آمد آن را تكذيب كرد؟ اينان كفرپيشگانند؛ آيا در سراى آخرت جايگاه كافران دوزخ نخواهد بود؟ (68) و كسانى كه در آن‌چه مربوط به ماست، با تمام وجود تلاش كرده و هيچ‌‏گاه از ايمان و اطاعت بازنمانده‌‏اند، قطعا آنان را به راه‌هايى كه به ما منتهى مى‌‏شود، راهنمايى مى‌‏كنيم، و به راستى كه خداوند با نيكوكاران است و رحمت و عنايت خود را بر آنان مى‌‏گستراند. (69) به نام خداوند گسترده‏‌مهر مهربان‏ الف. لام. ميم. (1) روميان در نبردشان با ايرانيان شكست خوردند؛ (2) ميدان اين نبرد و شكست در نزديك‌‏ترين موضع به سرزمين حجاز بود، و [بدانيد كه‏] روميان پس از اين شكستشان پيروز خواهند شد. (3) زمان اين پيروزى در ظرف چند سال آينده- كه از نه سال تجاوز نمى‌‏كند و زودتر از سه سال نيز نخواهد بود- رخ مى‌‏دهد. همه امور- چه پيش از شكست روميان و چه پس از پيروزى آنان- در اختيار خداوند است، و در آن روز كه روميان پيروز شوند، مؤمنان شادمان مى‌‏گردند. (4) شادمانى مؤمنان از آن‌‏روست كه خداوند روميان را يارى خواهد كرد. خداوند هر كه را بخواهد يارى مى‏‌كند و تنها او عزيز و مهربان است پس هر كه را بخواهد عزّت مى‌‏بخشد، و هر كه را بخواهد از رحمت خود برخوردار مى‌‏سازد. (5) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
غلبه روميان در آينده‌‏اى نزديك و شادمانى مؤمنان در آن روز را خدا وعده كرده است و او وعده خود را به انجام مى‌‏رساند و از آن تخلف نمى‌‏كند، ولى بيشتر مردم از شئون خدا ناآگاه‌‏اند و به تحقق وعده‌‏هاى او اطمينان ندارند. (6) عدم اعتقاد مردم به تحقق وعده‏‌هاى الهى از آن‌‏روست كه آنان ظاهرى از حيات دنيا را مى‌‏شناسند و از حيات اخروى كه وراى آن است، بى‌‏خبرند. (7) آيا اين بى‌‏خبران، از سرگرمى به امور دنيا به خود بازنيامده‌‏اند تا با فراغت و حضور ذهن بينديشند كه خداوند آسمان‏‌ها و زمين و آن‌چه را كه ميان آن‌هاست جز به حق نيافريده و آن‌ها را بى‌‏هدف قرار نداده است و اين‌ها را جز تا سرآمدى معين باقى نمى‌‏گذارد و سپس از ميانشان مى‌‏برد؟ آيا نينديشيده‌‏اند كه اگر آخرتى در كار نباشد اين جهان كه فرجامش نابودى است بيهوده و بى‌‏هدف خواهد بود؟ شگفت است كه بسيارى از مردم لقاى پروردگارشان و بازگشت به سوى او را انكار مى‌‏كنند. (8) آيا اينان، در زمين سير و سفر نكرده‌‏اند كه به ديده عبرت بنگرند كه فرجام امت‌‏هاى كفرپيشه‌‏اى كه پيش از آنان مى‌‏زيستند چگونه شد؟ آن امت‏‌ها بسى نيرومندتر از اينان بودند و زمين را براى آبادانى و زراعت كند و كاو مى‏‌كردند و بيش‌تر از آن‌چه اين مردم آن را آباد كردند به عمران آن دست يافتند. پيامبرانشان با دلايلى روشن و روشن‌گر به سراغشان آمدند؛ پس خداوند با اين كيفرها به آنان هيچ ستمى نكرد و نشايد كه او ستم روا دارد. آنان خود با تكذيب پيامبران و ارتكاب گناهان [سزاوار عذاب شدند و] به خويشتن ستم كردند. (9) آرى، فرجام كسانى كه بد كردند چيزى جز بدى و عذاب ناگوار نبود، چرا كه آيات خدا را تكذيب كردند و آنها را به استهزا مى‌‏گرفتند. (10) خداوند، آفريدگان را نخست پديد مى‌‏آورد، سپس با پايان يافتن اجلشان آفرينش آن‌ها را تجديد مى‏‌كند و آن‏‌گاه به او بازگردانده مى‌‏شويد. (11) و آن روز كه قيامت برپا مى‌‏شود و مردم براى حساب و جزا به سوى خدا بازمى‌‏گردند، گناهكاران از رحمت او نوميد مى‏‌شوند. (12) و از معبودانشان كه آن‌ها را شريكان خدا مى‌‏پنداشتند شفاعت‏‌كننده‏‌اى ندارند و در آن روز پرستش خدايان خود را پنهان مى‏‌دارند. (13) و آن روز كه قيامت برپا مى‏‌شود، در آن ‏هنگام مؤمنان نيكوكار از مجرمان جدا مى‌‏شوند. (14) اما كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌‏اند، در بوستانى كه در نهايت زيبايى و دل‌نشينى است جاى مى‌‏گيرند، در حالى‌‏كه مسرورند و شادى از چهره‌‏هاى آنان نمايان است. (15) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و اما كسانى كه كفر ورزيده و آيات ما را تكذيب كرده و ديدار آخرت را دروغ شمرده‏‌اند، اينان در عذاب احضار خواهند شد. (16) خداوند در همه حال از كارهاى ناروا و آن‌چه مشركان درباره او مى‏‌پندارند منزّه است. پس تسبيح و تنزيه خداى را آن‏‌گاه كه به شب درمى‏‌آييد و آن‏‌گاه كه وارد بامداد مى‏‌شويد. (17) ستايش خداى را در آسمان‌‏ها و زمين، و تسبيح و تنزيه او را به هنگام عصر و آن‏‌گاه كه به نيمروز درمى‏‌آييد. (18) موجود زنده را از مرده پديد مى‏‌آورد و از موجود زنده مرده برمى‌‏آورد (او پيوسته از خاك مرده موجود زنده مى‏‌آفريند و هماره موجودات زنده را به خاك بى‌‏جان مبدل مى‏‌سازد) و زمين را پس از آن‌‏كه خشك و بى‌‏جان شد، با رويش گياه زنده مى‌‏كند. شما آدميان نيز بسان گياهان، پس از مردن، حياتى دوباره مى‌‏يابيد و از گورها برانگيخته مى‌‏شويد. (19) و از نشانه‌‏هاى ربوبيت خدا آن است كه شما را از خاك مرده و بى‏‌جان پديد آورد و ناگهان انسان‏‌هايى شديد كه براى تنظيم امور زندگى در همه‏‌جا پراكنده مى‌‏شويد. (20) و از جمله نشانه‏‌هاى او اين است كه براى شما از جنس خودتان همسرانى آفريد تا در كنارشان آرامش يابيد و ميان شما الفت و رحمت برقرار ساخت تا نسل بشر را تداوم بخشد. به يقين در آن‌چه ياد شد، براى مردمى كه مى‌‏انديشند نشانه‌‏هايى است بر اين‏‌كه تدبير امور انسان‏‌ها در اختيار خداوند است. (21) و از نشانه‌هاى او آفرينش آسمان‌‏ها و زمين و اختلاف زبان‌‏ها و رنگ‏‌هاى شماست. قطعا در آن‌چه ياد شد، براى دانش‌وران نشانه‌‏هايى است بر اين‏‌كه خداوند تنظيم‌‏كننده امور آدميان است. (22) و از نشانه‌‏هاى ربوبيت او خواب شما در شب براى آرامش يافتن و تلاشتان در روز براى دستيابى به رزق خداست. به راستى در آن‌چه ياد شد، براى كسانى كه شنواى حقيقت‌‏اند نشانه‌‏هايى است. (23) و از نشانه‌‏هاى او اين است كه برق آسمانى را به شما مى‌‏نماياند تا هراس از صاعقه و اميد به بارش باران در شما پديد آيد، و از آسمان باران مى‌‏فرستد، سپس به وسيله آن، زمين را كه خشك و مرده بود با رويش گياهان زنده مى‌‏كند. به يقين در آن‌چه بيان شد، براى كسانى كه خرد را به كار مى‏‌گيرند، نشانه‌‏هايى است بر اين‏‌كه تدبير امور هستى در اختيار خداوند است. (24) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و از نشانه‌‏هاى ربوبيت و يكتايى خدا اين است كه آسمان‌‏ها و زمين به فرمان او برپا و استوارند؛ سپس هنگامى كه خداوند شما آدميان را با يك ندا فراخواند كه از زمين برآييد! ناگهان از گورها بيرون مى‏‌آييد. (25) و همه كسانى كه در آسمان‌‏ها و زمينند مملوك اويند؛ پس حق اوست كه آنان را از سراى دنيا به سراى آخرت كوچ دهد. همه كسانى كه در آسمان‌‏ها و زمينند (فرشتگان، جنيان و آدميان) خاضعانه به فرمان او گردن نهاده‌‏اند. (26) و اوست آن‌‏كه موجودات را نخست پديد مى‌‏آورد، سپس آن‌ها را با آفرينشى جديد به سوى خود باز مى‌‏گرداند. تجديد حيات و بازگرداندن آن‌ها براى او در نهايت آسانى است، زيرا هر كمالى كه در آسمان‏‌ها و زمين هست، خداوند برتر از آن را كه مطلق و نامتناهى است داراست، چرا كه او عزيز است و ذلت و كاستى در او راه ندارد. و حكيم است و در كارش هرگز سستى راه نمى‏‌يابد. (27) خداوند براى شما از خودتان مثلى زده و آن اين است: آيا شما از ميان بردگان زرخريد خود كه مالك آن‌هاييد، در آن‌چه روزى شما كرده‌‏ايم شريكانى داريد به‏گونه‏‌اى كه شما و آنان در آن روزى‌‏ها حقى برابر داشته باشيد و از اين‏‌كه بدون رخصتشان در آن اموال، تصرّف كنيد، بهراسيد همان‏‌گونه كه از شريكان همسان خود كه آزادند مى‌‏هراسيد؟ هرگز چنين نيست كه بردگانتان شريك شما باشند و تصرف شما در اموالتان با رخصت آنان باشد. پس چگونه ممكن است آفريده‏‌هاى خداوند كه همگى مملوك اويند شريك وى و شايسته پرستش باشند؟! خداوند اين‌‏گونه، آيات خود را براى مردمى كه به عقل خويش درمى‏‌يابند به روشنى بيان مى‌‏كند. (28) ولى مشركان باورهايشان را براساس علم و خرد استوار نساخته‌‏اند، بلكه اين ستمكاران از هواهاى نفسانى خود پيروى كرده‌‏اند. پس كسانى را كه خداوند به خاطر ستم‌‏هايشان به گمراهى افكنده است چه‏ كسى هدايت مى‌‏كند؟ آنان هدايت‏‌كننده‌‏اى ندارند و ياورانى نخواهند داشت كه آنان را يارى دهند و نجاتشان بخشند. (29) حال كه روشن شد آفرينش و تدبير در اختيار خداوند است و او هيچ‏‌گونه شريكى ندارد و كسانى كه از وى روى گردانده‏‌اند در قيامت راه نجاتى ندارند، پس روى خود را به سوى اين دين [تسليم خدا بودن‏] بگردان و بى‏ آن‏‌كه به راست يا چپ گرايش يابى، تنها به آن چشم بدوز. بر اين دين پايدار باش؛ دينى كه فطرت خداداديت تو را به آن گرايش مى‌‏دهد؛ همان فطرتى كه خداوند همه انسان‏‌ها را بر آن آفريده است. آفرينش خدا دگرگونى ندارد و با اختلاف افراد و اختلاف زمان‌‏ها و مكان‌‏ها، تغيير و تبديل نمى‌‏پذيرد. اين است دين استوار ولى بيش‌تر مردم نمى‌‏دانند. (30) تو و پيروانت بى‏‌هيچ انحرافى به اين دين روى آوريد و به درگاه خدا بازآييد و از او پروا كنيد و نماز را برپا داريد و از مشركان مباشيد. (31) از كسانى نباشيد كه براساس هواهاى نفسانى خود در دينشان اختلاف كردند و يكپارچگى آن را از بين بردند و به گروه‌‏هاى پراكنده‌‏اى كه هر يك پيرو انديشه‌‏اى است تقسيم شدند. هر گروهى به آيينى كه برگزيده است شادمان است. (32) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و آن‏‌گاه كه مردم را مختصر زيانى برسد، پروردگار خود را در حالى‌‏كه به سوى او بازآمده‏‌اند مى‌‏خوانند تا رنج و محنت را از آنان بگرداند، ولى هنگامى كه خدا از سوى خود اندك رحمتى به آنان چشانيد، گروهى از آنان بى‏‌درنگ به شرك مى‏‌گرايند و ديگران را شريك پروردگار خويش مى‌‏گيرند. (33) بگذار آن‌چه را به آنان داده‏‌ايم ناسپاسى كنند! اى مشركان، كامياب شويد و از هرچه در اختيار داريد بهره گيريد، زود است كه فرجام شوم كار خود را بدانيد. (34) آيا ما دليل و برهانى در اختيار آن‌ها نهاده‏‌ايم كه چيزى را بيان مى‏‌كند كه مشركان به سبب آن براى خدا شريك قرار داده‌‏اند. [كه اين‏‌گونه بر شرك پايدارند]؟ (35) و آن‌‏گاه كه مردم را رحمتى بچشانيم بدان شادمان مى‌‏گردند و ما را از ياد مى‏‌برند، و اگر بر اثر كارهاى ناروايى كه دستاورد خودشان است مصيبت و رنجى به آنان برسد، بى‌‏درنگ نوميد مى‏‌شوند. (36) اينان در اشتباهند؛ نه نعمت هميشگى است كه شادمانى داشته باشد و نه رنج و درد دائمى است كه مايه يأس گردد. و مشيت الهى تعيين‌‏كننده است؛ آيا نديده‌‏اند و درنيافته‌‏اند كه خداوند روزى را براى هر كه بخواهد فراخ مى‏‌گرداند و بر هر كه بخواهد تنگ مى‌‏گيرد؟ به راستى در اين امر، براى كسانى كه ايمان مى‌‏آورند نشانه‌‏هايى بر ربوبيت خدا و يكتايى او در تدبير جهان است. (37) اى پيامبر، حق خويشاوندت را بپرداز و همچنين نصيب بينوا و در راه مانده را شما مردم نيز حق خويشاوند پيامبر را بدهيد و نيز نصيب بينوا و در راه مانده را، رعايت اين امر براى كسانى كه خواهان تقرب به درگاه اويند و خشنودى او را مى‌‏طلبند بهتر است و آنان قطعا سعادتمندند. (38) هر مالى از اموال خود را به رسم ربا داده‏‌ايد تا در ميان اموال مردم افزون شود (بهره‌‏اى حاصل كند) نزد خدا فزونى نمى‌‏گيرد، ولى هر مالى را به عنوان زكات پرداخته‌‏ايد و خواهان تقرب به درگاه خداونديد و خشنودى و پاداش او را مى‌‏طلبيد، آنان اموالشان دو چندان افزون مى‏‌گردد. (39) خدا همان كسى است كه شما را آفريد، آن‌‏گاه به شما روزى داد، سپس شما را مى‌‏ميراند و بعد از آن به شما حياتى دوباره مى‌‏بخشد. اين‌ها ويژگى‏‌هاى ربوبيت و شايستگى پرستش است. آيا از ميان معبودانى كه آن‌ها را شريك خدا پنداشته‌‏ايد كسى هست كه حتى بخش اندكى از اين كارها را انجام دهد؟ مى‏‌دانيد كه آن‌ها نمى‌‏توانند. و او منزه و برتر از اين است كه به او شرك ورزند. (40) بر اثر شرك ورزيدن مردم و گناهانى كه مرتكب مى‏‌شوند، فساد و تباهى، خشكى و دريا را فرا گرفت. تا خداوند وزر و وبال برخى از رفتارها و باورهاى نادرست مردم را به آنان بچشاند، باشد كه از شرك و گناه بازگردند و به توحيد و فرمان‌بردارى از او گردن نهند. (41) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
اگر ترديد دارند كه گناه و شرك سبب ويرانى و فساد است و باور ندارند كه آدميان كيفر اعمال خود را خواهند ديد، به آنان بگو: در زمين سير كنيد و ببينيد فرجام كسانى كه پيش‌‏تر در زمين مى‌‏زيستند چگونه شد. بيش‌تر آنان مشرك بودند كه خداوند، بخشى از سزاى اعمالشان را به آنان چشانيد. (42) حال كه فرجام كفر و شرك را دانستى، پيش از آن‏‌كه روز قيامت فرا رسد، روى خود را به اين دين (يكتاپرستى) كه آيينى استوار است بگردان و تنها متوجه آن باش. روز قيامت حتمى است و هيچ‌‏چيز از جانب خدا مانع آن نخواهد شد. در آن روز مردم به دو گروه تقسيم مى‌‏شوند، گروهى به بهشت مى‌‏روند و گروهى به دوزخ درمى‏‌آيند. (43) كسانى كه كفر مى‏‌ورزند، آن روز عقوبت كفرشان دامن‌گيرشان مى‌‏شود، و كسانى كه كار شايسته مى‌‏كنند، بساط زندگى جاويد را براى خود مى ‏گسترانند. (44) [خداوند روز قيامت را مقرر فرمود] تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌‏اند از فضل خود سزا دهد. خداوند از آن‏‌رو مؤمنان شايسته‏‌كار را از فضل خود بهره‌‏مند مى‏كند كه دوست‌دار آنان است، و او كافران را دوست نمى‌‏دارد. (45) از نشانه‌‏هاى خدا اين است كه بادها را مى‏فرستد تا نويدبخش باران باشند و بدين‌‏وسيله از رحمت خود به شما بچشاند و تا كشتى‌‏ها به فرمان او بر آب‌‏ها روان شوند و شما در طلب رزق و بخشش الهى برآييد. اين نعمت‌‏ها را به شما ارزانى داشته است باشد كه سپاس‌گزار او باشيد و او را پرستش كنيد. (46) و همانا پيش از تو پيامبرانى را به سوى قومشان به رسالت فرستاديم. آنان براى مردم خود دلايل روشن و روشن‌گر آوردند، ولى تنها گروهى از مردم ايمان آوردند و ديگران به مخالفت برخاستند. ما هم مؤمنان را يارى كرديم و از كسانى كه مرتكب گناه شدند انتقام گرفتيم. آرى، يارى مؤمنان و نجاتشان از عذاب حقى است بر عهده ما كه خود آن را بر عهده گرفته‌‏ايم. (47) خدا همان كسى است كه بادها را مى‌‏فرستد كه ابرى را به حركت درمى‏‌آورند؛ سپس آن‌‏گونه كه خدا مى‌‏خواهد آن را در پهنه آسمان مى‌‏گستراند و از آن پاره‏‌ابرهايى فشرده و به هم آميخته مى‏‌سازد؛ آن‏گاه مى‌‏بينى قطرات باران از لابه لاى آن‌ها بيرون مى‌‏آيد. پس هنگامى كه خداوند باران را به هر كس از بندگانش كه خواهد، برساند، ناگهان آنان شادمان مى‏‌شوند. (48) و قطعا پيش از اين‌كه باران بر آنان فروريزد، آرى لحظه‏‌اى پيش از آن مأيوس و نااميد بودند. (49) پس به آثار رحمت الهى و نتايج باران بنگر و ببين چگونه خداوند زمين را پس از آن‌‏كه خشك و مرده بود، با رويش گياهان و درختان زنده كرد. به يقين، همان خداى رحمت‏آفرين مردگان را دوباره جان مى‌‏بخشد، و او بر هركارى تواناست. (50) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و به يقين اگر بادى سرد بفرستيم كه باغ و كشتزارشان را زرد كند و آنان بنگرند كه باغ و زراعتشان زرد شده و خشكيده است، بى‌‏درنگ نعمت‏‌هاى الهى را انكار مى‌‏كنند. (51) اى پيامبر، به اين‌‏گونه مردم مشرك دل مبند و بر آنان اندوهگين مباش، چرا كه آنان مردگانند و تو نمى‏‌توانى سخن خود را به مردگان بشنوانى و آنان را هدايت كنى. اينان كرانند و تو بر شنواندن دعوتت به آنان ناتوانى. اين در حالى است كه آنان روى مى‌‏گردانند و پشت مى‏‌كنند، و گرنه امكان داشت حتى با اشاره سخنت را به آنان بفهمانى. (52) اى پيامبر، اين مشركان كورند و بى‌‏راهه مى‌‏روند و تو نمى‌‏توانى كوران را از گمراهى بازدارى و هدايتشان كنى؛ تو نمى‏‌توانى سخنت را جز به كسانى بشنوانى و هدايتشان كنى كه آيات ما را- كه همه نشان‌گر توحيد است- تصديق كنند. اينانند كه در برابر ما تسليم مى‌‏شوند و ايمان مى‌‏آورند. (53) خداوند كسى است كه شما را به هنگام نوزادى ناتوان آفريد، آن‌‏گاه پس از ناتوانى نيرو و توان به وجود آورد و شما را به دوران جوانى رسانيد، آن‏‌گاه پس از توانايى ضعف و سستى پديد آورد و شما را به پيرى رسانيد آرى، او هرچه بخواهد مى‏‌آفريند. اوست كه هم داناست و هم توانا. (54) و روزى كه قيامت بر پا شود، مجرمان سوگند ياد مى‌‏كنند كه جز زمانى كوتاه در قبرهاى خويش نمانده و دوباره به حيات دنيوى بازگشته‌‏اند. اينان هماره چنين‌‏اند كه از حقيقت باز داشته مى‏‌شوند و به باطل كشيده مى‏‌شوند. (55) اما كسانى كه دانش و ايمان به آنان داده شده بود در پاسخ كافران تبهكار مى‏‌گويند: شما پس از مردن، تا روز قيامت درنگ كرده و در قبرهايتان مانده‌‏ايد. اين حقيقت را قرآن بيان كرد كه: پس از مردن تا روز قيامت فاصله و برزخى است. اين مدت كه مرده بوديد همان فاصله و برزخ است. پس امروز روز رستاخيز است، ولى شما اين روز را نشناختيد و آن را باور نكرديد. (56) در آن روز، نه عذرخواهى آنان كه ستم كرده‌‏اند به حالشان سودبخش است و نه از آنان خواسته مى‌‏شود كه با انجام كارهاى شايسته و تدارك گناهان خود در صدد برآيند توبيخ و سرزنش را از خود بگردانند. (57) همانا در اين قرآن براى مردم از هرمثل و توصيفى كه حق را به دل‌‏ها نزديك كند و بطلان راه كفر را آشكار سازد، نمونه‌‏اى بيان كرده‌‏ايم، و اگر نشانه و معجزه‌‏اى براى آنان بياورى، قطعا كسانى كه كفر ورزيده‌‏اند خواهند گفت: شما جز باطل چيز ديگرى نياورده‌‏ايد. (58) اين‏‌گونه خداوند بر قلب كسانى كه خدا و آيات او را نمى‌‏شناسند و قيامت را باور ندارند مهر مى‌‏زند كه نه مثل‌‏هاى قرآن را بفهمند و نه نشانه‌‏ها و معجزه‌‏ها را باور كنند. (59) پس در برابر برخوردهاى ناپسند كافران كه حق را باطل مى‌شمرند شكيبا باش؛ خدا وعده پيروزى به تو داده است. وعده خدا حق است و به آن وفا مى‌‏كند. مبادا كسانى كه به راستى و درستى وعده‏‌هاى الهى اطمينان ندارند تو را به ترديد افكنند و باورت را سست كنند. (60) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛