🤍🌱چرا برای سلامتی #امام_زمان دعا می‌کنیم؟

🌺تا روزی که خالصانه داری برای #امام_زمان عجل الله فرجه کار میکنی عزتمند خواهی شد... #استاد_رائفی_پور #امام_زمان #اللهم_عجـل_لولیـڪ_الفـرج

مولای مهربان من ♥️ ▫️حال و روزم خراب‌تر از آنی است که بشود توصیفش کرد؛ ولی در دل این خرابی‌ها با همۀ وجود احساس می‌کنم بسته به رشته‌ای هستم که مرا نگه داشته و نمی‌گذارد سقوط کنم. ▪️آن رشته، ریسمان عنایت توست. نگاه لطف تو اگر نبود، تا به حال بارها از هستی ساقط شده بودم و تا وقتی که هست، دلم آرام است؛ ▫️ ولی همیشه دل‌نگران روزی هستم که از روزی نگاه لطف تو محروم شوم. مرا لحظه‌ای محروم نکن از نگاه خویش! وقتت بخیر مهربان من! #اللهم_عجـل_لولیـڪ_الفـرج https://eitaa.com/zohormahdi1402

📘#حکایت_و_پند 🔹مردی در نیمه‌های شب دلش گرفت و از نداری گریه کرد. دفتر و قلم به دست گرفت و شمع را روشن و برای خدا نامه‌ای نوشت. 🔸نوشت به نام خدا نامه‌ای بخدا. ازفلانی. خدایا در بازار یک باب مغازه می‌خواهم یک باب خانه در بالا شهر و یک زن خوب و زیبای مؤمن و پولدار و یک باغ بزرگ در فلان جا. 🔹دوستش که این نامه را دید گفت: «دیوانه! این نامه را به خدا نوشتی چگونه به خدا می‌خواهی برسانی؟» گفت: «خدا آدرس دارد و آدرسش مسجد است.»  نامه را برد و در لای جدار چوبی مسجد گذاشت و گفت خدایا با توکل بر تو نوشتم نامه‌ات را بردار!! نامه را رها کرد و برگشت. 🔸صبح روز بعد پادشاه به شکار می‌رفت که تندباد عظیمی برخاست طوری که بیابان را گرد و خاک گرفت و شاه در میان گرد و خاک گم شد. ملازمان شاه گفتند: «اعلی‌حضرت! برگردیم شکار امروز ممکن نیست. شاه هم برگشت. 🔹چون به منزل رسید میان جلیقه خود کاغذی دید و باز کرد و دید همان نامه مرد فقیر است که باد آن را در آسمان رها و در لباس شاه فرود آورده بود. شاه نامه را خواند و اشک ریخت. گفت بروید این مرد را بیاورید. 🔸رفتند کاتب نامه را آوردند. کاتب در حالی که از استرس می‌ترسید، تبسم شاه را دید اندکی آرام شد. شاه پرسید: «این نامه توست؟» فقیر گفت: «بلی ولی من به شاه ننوشته‌ام به خدایم نوشته‌ام.» شاه گفت: «خدایت حکمتی داشته که در آغوش من رهایش کرده و مرا مأمور کرده تا تمام خواسته‌هایت را به جای آورم.» 🔹شاه وزرا و تجار و بازاریان را جمع کرد و هرچه در نامه بود بجا آورد. در پایان فقیر گفت: «شکر خدا.» شاه گفت: «من دادم شکر خدا می‌کنی؟» فقیر گفت: «اگر خدا نمی‌خواست تو یک دینار هم به کسی نمی‌دادی؛ اگر اهل بخششی به دیگرانی بده که نامه نداشتند ‌‌»

#پندانه ✍️ فاصله بین مشکل و راه‌حل آن 🔹روزی دو مرد جوان نزد استادی آمدند و از او پرسیدند: فاصله بین دچار یک مشكل‌شدن تا یافتن راه‌حل برای آن مشكل چقدر است؟ 🔸استاد اندكی تامل كرد و گفت: فاصله مشكل یک فرد و راه نجات او از آن مشكل برای هر شخصی به‌اندازه فاصله زانوی او تا زمین است. 🔹آن دو مرد جوان گیج و آشفته از پیش او آمدند و در بیرون مدرسه باهم به بحث‌وجدل پرداختند. 🔸اولی گفت: من مطمئنم منظور استاد معرفت این بوده كه باید به‌جای روی زمین نشستن، از جا برخاست و شخصا برای مشكل راه‌حل پیدا كرد. با یک‌جانشینی و زانوی غم درآغوش‌گرفتن هیچ مشكلی حل نمی‌شود. 🔹دومی كمی فكر كرد و گفت: اما اندرزهای پیرانِ معرفت معمولا بار معنایی عمیق‌تری دارند و به این راحتی قابل بیان نیستند. 🔸آنچه تو می‌گویی هزاران سال است كه بر زبان همه جاری است و همه آن را می‌دانند. استاد منظور دیگری داشت. 🔹آن دو تصمیم گرفتند نزد استاد بازگردند و از خود او معنای جمله‌اش را بپرسند. 🔸استاد با دیدن مجدد دو جوان لبخندی زد و گفت: وقتی یک انسان دچار مشكل می‌شود باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند. 🔹نقطه صفر وقتی است كه انسان مقابل خالق هستی زانو می‌زند و از او مدد می‌جوید. 🔸بعد از این نقطه صفر است كه فرد می‌تواند برپاخیزد و با اعتماد به همراهی خالقش دست به عمل زند. بدون این اعتماد و توكل برای هیچ مشكلی راه‌حلی پیدا نخواهد شد. 🔹باز هم می‌گویم فاصله بین مشكلی كه یک انسان دارد با راه چاره او، فاصله بین زانوی او و زمینی است كه بر آن ایستاده است. https://eitaa.com/zohormahdi1402

🪐 اولین چیزی که چشم ما بعد از مرگ می‌بینه، عامل یه حسرت بزرگ می‌تونه باشه!

🌿🌿 قصه‌های_قرآنی قصه های مربوط به: #حضرت_صالح علیه السلام قسمت_دوم 🔹ناسپاسی قوم ثمود و تکرار تاریخ «۱»🔹 قوم عاد به سبب گناهان خود، منقرض شدند و خدا سرزمین و املاک شان را به قوم ثمود ارزانی داشت. قوم ثمود در سرزمین عاد جانشین ایشان شدند و این سرزمین را بیش از پیشینیان آباد ساختند. قنات ها حفر کردند، باغ و بستان هایی بوجود آوردند، کاخ هایی محکم و باشکوه بنا نمودند و در میان کوهها خانه هایی از سنگ تراشیدند، تا از حوادث روزگار و مصایب آن در امان باشند. قوم ثمود نیز مانند قوم عاد در خوشگذرانی و وسعت ناز و نعمت بسر می بردند ولی شکر خدا را به جا نمی آوردند و فضل او را سپاسگزار نبودند، بلکه به ستمگری و عصیان خود افزودند، روز به روز از حق فاصله می گرفتند و به کبر و غرور خویش می افزودند. ایشان نیز پرستش خدای یکتا را کنار گذاشته به عبادت بت ها پرداختند. برای خدا شریک ساختند و از دستورات او سرپیچی کردند، با این تصور که در این نعمت فراوان جاویدان خواهند بود، و این خوشگذرانی ابدی است. خدا صالح علیه السّلام را که از جهت نسب بر همه آنان برتر و از جهت حلم بهتر و از جهت عقل برگزیده تر از ایشان بود، بر آنان مبعوث کرد. صالح ع قوم خود را به توحید و به عبادت خدای یکتا دعوت کرد و در جهت ارشاد آنان چنین خاطر نشان کرد: خدای یکتا شما را از خاک خلق کرده و بوسیله شما زمین را آباد ساخته است و شما را روی زمین جای داده و نماینده خویش ساخته است و آشکار و نهان نعمتهای خود را بر شما جاری کرده است. سپس آنان را دعوت کرد که بت پرستی را کنار بگذارند و خدای یکتا را ستایش کنند، زیرا بت مالک نفع و ضرری نیست و شما در هر چیز محتاج به خدای یکتا هستید. صالح علیه السّلام ارتباط خویشاوندی و قرابت خود را با آنان، خاطرنشان کرد و گفت: شما، قوم و فرزندان قبیله من هستید و من خیر و مصلحت شما را می خواهم و نیت سوئی در دل ندارم، سپس صالح از آنان خواست از خدا طلب آمرزش کنند و از گناهانی که مرتکب شده اند توبه کنند، زیرا خدا به آن کس که او را بخواند نزدیک است و درخواست سائلین را پاسخ میدهد و هرکس به سوی او بازگردد اجابتش می کند و توبه او را می پذیرد. ناسپاسی_قوم_ثمود_و_تکرار_تاریخ منبع📚: کتاب قصه های قرآن؛