#‌فلسفه_غیبت پیامبر اکرم(ص): ای وَلَذِي بَعَثَني بَالنُّبُوَة ِاِنَهُمْ یَسْتَصیئونَ بِنُورِهِ وَیَنْتَفِعُونَ بِوِلایَتِهِ فی غَیْبَتِهِ کَانتِفاعِ النَّاسِ بِالشَمْسِ وَاِنْ تَجَلِلَّها سَحابُ یا جابِر!ُ هَذا مِنْ مَکْنونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِه،ِ فَاکْتُمْهُ اِلاّ عَنْ اَهْلِهِ؛ آری ! سوگند به خدایی که مرا به نبوت برانگیخت ؛ آنان در غیبت او، از نورش روشنایی می گیرند و از ولایت او ، بهره مند می شوند؛ همانند بهرمندی مردم از خورشید ؛ اگر ابرها چهره آن را بپوشانند .ای جابر، این از اسرار پوشیده خداوندو از علوم ذخیره شده او است ،آن را مخفی کن ،مگر از اهلش.