⭕️ آیا ظهور، بغته و ناگهانی است؟ ▪️سوالی که مطرح است: آیا ظهور بدون تحقق نشانه‌های حتمی، رخ خواهد داد؟ ▪️بخش #اول ▪️ظهور «منجی» برای عموم مردم جهان، بغته و ناگهانی است[1] مگر برای مومنین و موحدان، مترصد «حوادث و نشانه‌های ظهور» امام هستند و چشم انتظار و مُترقب، رخدادهای «جغرافیای ظهور» را رصد می‌کنند. ▪️اگر بیان شده است امر حضرت، ناگهانی و به اصطلاح یک‌شبه حل می‌شود، به اشتباه گمان نشود بدون وقوع نشانه‌های ظهور، رخ خواهد داد. زیرا در ادامه بیان شده است، ندای آسمانی دومین نشانه حتمی، معیار و فصل ممیز برای شناخت حضرت است: ▫️«الْقَائِمُ...يُصْلِحُ اللَّهُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ...فَإِنَّ الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ لَا يُشْكِلُ عَلَيْهِمْ إِذَا نُودِيَ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ»[2] ▪️آیا ندای آسمانی، قابل تشخیص است؟ بله؛ کسانی که این احادیث را روایت کردند و نشانه‌ها را می‌شناسند و قبل از اينكه صیحه آسمانی، واقع شود، مى‌‏گويند كه آن، اتفاق خواهد افتاد: ▫️«يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاء...يَعْرِفُهُ الَّذِينَ كَانُوا يَرْوُونَ حَدِيثَنَا وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ يَكُونُ قَبْلَ أَنْ يَكُون»[3] ▪️باید «بغتة» را اینگونه و با این احادیث، در کنار هم نگریست. آری، برای مردمی که غرق در دنیا هستند، قطعا هنگام رسیدن به مقصد، همچون فرد خواب که از پیرامون خود بی‌خبر و ناآگاه است: ▫️«يَخْرُجُ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِنَ النَّاس‏»[4] ☑️ به هشدارها توجه نمی‌کنند و می‌گویند مشابه آن در تاریخ، تکرار شده است ▪️مَثل برخی افراد بویژه برخی مورخین معاصر، با عدم توجه به رخدادهای منتهی به ظهور، همچون این سخن امام معصوم است که می‌فرماید: «بنگر که چگونه در فتنه‌ها سقوط می‌کنند و در وادى تحیر و سرگردانى گام مى‌زنند...آیا از روایات صحیحی که به آنها رسیده است، بی‌خبرند؟ و يا آن را مى‌دانند و خود را به فراموشى مى‌زنند و به آنها توجه نمی‌کنند؟ ▫️«كَيْفَ يَتَسَاقَطُونَ فِي اَلْفِتْنَةِ وَ يَتَرَدَّدُونَ فِي اَلْحَيْرَةِ...جَهِلُوا مَا جَاءَتْ بِهِ اَلرِّوَايَاتُ اَلصَّادِقَةُ وَ اَلْأَخْبَارُ اَلصَّحِيحَةُ أَوْ عَلِمُوا ذَلِكَ فَتَنَاسَوْا»[5] ▪️البته بعد از ظهور، دیگر پشیمانی از عدم توجه به هشدارها، سودی ندارد: ▫️«أَمْرَنَا بَغْتَةٌ فُجَاءَةٌ حِينَ لَا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ وَ لَا يُنْجِيهِ مِنْ عِقَابِنَا نَدَم»‏[6] ☑️ وجوب فقهی شناخت نشانه‌های حتمی ظهور ▪️از این‌رو، برخی از فقهاء، یادگیری و شناخت نشانه‌های ظهور را از باب جلوگیری از سقوط در وادی هلاکت و ضلالت عصر غیبت و دفع ضرر محتمل، واجب دانسته‌اند. آیۀ‌الله صافی گلپایگانی در کتاب ارزشمند منتخب الأثر فی الإمام الثانی عشر، چنین می‌‏فرمایند: ▪️ آیا شناخت و معرفت نشانه‌های ظهور، واجب است؟ تا اینکه هنگام وقوع نشانه‌ها، علم و آگاهی به آن حاصل شود و بین حق و باطل، تمییز و تشخیص قائل شوند؟ آری؛ ظاهر، وجوب یادگیری و شناخت نشانه‌های ظهور است تا اینکه در ضلالت و گمراهی عصر غیبت، دچار نشویم. علاوه براین، از باب دفع ضرر احتمالی ناشی از عدم شناخت، نیز واجب است. ▫️«هل يجب معرفة علائم الظهور، ليعلم به عند وقوعه و يعرف المحقّ من المبطل، و يميز بين الخبيث و الطيّب؟ الظاهر هو وجوبها؛ حذرا عن الوقوع في الضلالة، و دفعا للضرر المحتمل»[7] ▪️بدین‌‏سان، پیشوایان معصوم، برای ظهور امام مهدی، نشانه‌های فراوانی را بیان فرموده‌اند و از طرح و ذکر آنها، اهدافی داشته‌اند و محال است در کلمات معصومین، حرف لغو و بی‌هدفی، وجود داشته باشد. ☑️ سفیانی، بغتة و سال ظهور ▪️در احادیث تصریح شده است، پانزده ماه بعد از سفیانی، رخداد شریف ظهور، اتفاق خواهد بود و دیگر بغته، معنا و مفهومی برای ندارد. بلکه برای آن ناآگاهانی است که با دیدن این همه نشانه و حوادث و خروج دشمن‌ترین دشمنان امام عصر، همچنان سر در برف کرده و چشم‌مان خود را بسته و مشغول تماشا هستند: ▫️«السُّفْيَانِيُّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُهُ فِي رَجَبٍ وَ مِنْ أَوَّلِ خُرُوجِهِ إِلَى آخِرِهِ خَمْسَةَ عَشَرَ شَهْرا»[8] ▪️آری، بغتة یعنی ظهور، هنگامی رخ می‌دهد که انسان‌ها عموماً آمادگی و انتظارش را ندارند اما برای «منتظران آگاه به حوادث»، نه تنها ظهور، بغته و ناگهانی نیست بلکه حوادث آینده و پیش‌رو را نیز تشخیص خواهند داد؛ طوبی لهم. ▪️پاورقی: سيكون الظهور، بغتة على عامة، وسيكون الظهور معروفاً فقط للمؤمنين المنتظرين الممهدين المهتمين بقضية الامام المهدي عج والمترصدين لعلامات ظهوره الشريف. ✅ پی‌نوشت: 1. صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۳۷۳. 2 و 3. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۲و ص۲۶۴. 4. طوسی، الغیبة، ص۱۹۰. 5. صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۱۱. 6. طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۸. 7. صافی گلپایگانی، منتخب الأثر، ج‏۳، ص۳۰۳. 8. نعمانی، الغیبة، ص۳۰۰. ❇️https://eitaa.com/joinchat/3926458592C4775f6a44f