eitaa logo
✌در آسـتانہ‌ے ظــهور✌
1.4هزار دنبال‌کننده
11.5هزار عکس
15.7هزار ویدیو
67 فایل
داریم چہ میکنیم با دل امــام زمان(عج)!! چقــدر گنـاه؟ چـقدر نامـردی و بی حیایی؟ جز مــا کیو داره؟ چقدر سر در دنـیا؟ کجاست امـامت بچہ شیعہ!! 👈دختر، پـسر شیعہ به دل امامت رحم کن مـرام داشتہ باش!! امــامت تنــهاست" کپے پستهای کانال حـلال° تبادل: @HHSSKK
مشاهده در ایتا
دانلود
‍ ‍ 🔰 کشته شدن  از علائم حتمی! ✅نفس زکیه یک فرد پاک از نسل    (ع) می باشد و از یاران حضرت! در سال ظهور 15 شب مانده به قیام امام از  در حرکتی ازمایشی سید نفس زکیه میره در بین    و    و نامه حضرت را قرائت می کند که همه چیز با صلح تمام شود و خون کسی در  خانه خدا نریزه! ‼️اما متاسفانه همان جا  کنار  سرشو می برن! خداوند از این حرکت به خشم امده و کافران را مجازات سختی می کند! ✅ بعضی مفسرین نفس زکیه را    می دانند! 📚در روایات شیعه به علامتی قبل از ظهور امام مهدی‌ علیه‌السلام، باعنوان «قتل نفس زکیه» اشاره شده است که بعد از این جنایت، حضرت ظهور خواهند کرد. 🔰از امام‌ صادق‌ علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: «لیس بین قیام قائم آل محمد و بین قتل النفس الزکیة اِلّا خمسة عشر لیلیة؛ بین قیام  علیه‌السلام و ‌شدن نفس زکیه بیش از  شبانه‌روز فاصله نیست».[۱] ✅از برخی روایات استفاده می‌شود، نفس زکیه از طرف امام‌‌ زمان‌ علیه‌السلام    تبلیغ است که بین رکن و مقام به شهادت می‌رسد.[۳] 🔷🔹این تصور که نفس زکیه که در این روایات به شهادت آن اشاره شده، همان‌ «محمدبن‌عبدالله‌بن‌حسن‌بن‌علی‌بن‌ابی‌طالب» است که در زمان    عباسی قیام کرد تا حق    علیهم‌السلام را از ظالمان بستاند، تصوری اشتباه و باطل است؛ چرا که شواهد و قرائنی وجود دارد که این احتمال را به شدت رد می‌کند؛ شواهدی مانند: 🔅 برخی روایات اشاره به کشته‌شدن نفس زکیه بین رکن و مقام دارند، درحالی‌که محمدبن‌عبدالله‌بن‌الحسن در آن نقطه به شهادت نرسیده است. 🔅مطابق برخی روایات بین ظهور حضرت و کشته‌شدن نفس زکیه پانزده شب فاصله است.[۴] 🔅کشته‌شدن محمدبن‌عبدالله‌بن‌الحسن قبل از    امام مهدی‌ علیه‌السلام بوده است و لذا نمی‌توان آن‌ را از علائم ظهور دانست. 🔅محمدبن‌عبدالله نیت خالص از عملکرد خود نداشته است و بنابر نقل  ‌ادعای مهدویت نموده و پدرش نیز او را پس از زوال دولت بنی‌امیه و قبل از تأسیس دولت بنی‌عباس، به‌عنوان مهدی معرفی کرد.[۵] 📚پی‌نوشت‌ها: ۱. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ص۶۴۹. ۲. ارشاد، شیخ مفید ج۲، ص۳۶۸. ۳. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۱. ۴. الارشاد، شیخ مفید، ترجمه ساعدی‌ خراسانی، ص۶۹۷. ۵. مقاتل‌الطالبیین، ابوالفرج اصفهانی، ص۱۷۱.