اینجا به یاد تک تک باغ اناری ها هستم 🤓

یا امام رضا من بد بودم. کم بودم. نبودم. هیچم. پوچم. ولی هنوز زنده ام. زنده به امید. امیدم رو ناامید نکن آقا. بطلب آقا...همونجایی که خودت می‌دونی...

خیلی عجیبه، و خیلی سخت. در جایگاه بلف زن می‌توان نوشت تمام هدف هایم را رها می‌کنم و برای رضای خدا به آتش هجوم می‌برم امّا در جایگاه خودم .............. منتظر می‌مانم بقیه علی لندی شوند. #مونواعتراف

در ۵ ثانیه آدم تصمیم نمی گیرد. آخرین چیزی که به ذهنش می‌رسد آخرین عکس العمل اوست... #تمرین98

🕊بسم رب العالمین🥀 شعله‌های آتش چشمانم را می‌زند. تنها صدای کمک خواستن دو زن را می‌شنوم که در میان شعله‌های آتش، به دنبال راه فراری می، گردند. تنها تصویر شعله‌های آتش را می‌بینم که زبانه می‌کشند و ترس را به جانم می‌اندازند. پاهایم به زمین میخ شده و قادر به حرکت نیستم. دستانم از ترس می‌لرزد. باید چه کار کنم؟ عجله کن علی باید از کسی کمک بخواهی! نه تا کسی را پیدا کنم که حاضر شود به دل آتش بزند، آن زنان می‌سوزند. یا ابالفضل عباس... به پاهای میخ شده‌ام حکم حرکت می‌دهم و با تمام سرعت، به سمت آتش می‌دوم. گرمای آتش به تمام وجودم رخنه می‌کند. میان شعله‌های سوزان آتش و دود غلیظ، دو زن را پیدا می‌کنم که گوشه‌ای گیر افتاده‌اند. به سمتشان می‌دوم و هردو را به گوشه‌ای که کمتر در معرض آتش است، می‌برم. یکی از آنها که حال وخیم‌تری دارد، روی دوشم بلند می‌کنم و از آن جهنم بیرون می‌برم. او را گوشه‌ای در فضای باز می‌گذارم و سراغ آن‌یکی بر می‌گردم. تمام تنم از آتش سوخته. با این حال، زن را روی دوشم می‌گذارم و از میان شعله‌های آتش که سلول به سلول جانم را می‌سوزاند، بیرون می‌برم. هر دوی آنها زنده هستند و این برای التیام تمام زخم‌هایم کافیست! شاید اگر علی بود، این چنین می‌نوشت. اما اگر من جای او بودم... از دروغ متنفرم. با شرمندگی می‌گویم: من به انتظار دیگر علی‌ها می‌نشستم و همچنان، مدعی عشق به شهادت می‌ماندم #رجینا #تمرین98 #نقد🙏🏻

دودش خیلی غلیظه! یک ثانیه آتیششم داغه مطمئنم. دو ثانیه ولی...سه ثانیه آتش نشانی یا...چی کار کنم؟ چهار ثانیه خدایا به امید خودت. یاعلی! پنج ثانیه... #تمرین98 #زهرا_بهرامی

من هم جای علی لندی بودم یک دیقه هم دیرنمی کردم و میرفتم ککمشان #محمد صدرا شامحمدی #تمرین ۹۸

آب دهانم را قورت دادم. لحظه ای لرز برتنم نشست. نه! نمیتوانستم! من، من میترسیدم تنها کاری که میتوانستم بکنم آن بود که به سمت تلفن بروم... #تمرین98

- اگر دوباره این اتفاق بیفته اینکار رو میکنی؟ - آره...! سه ثانیه.... #تمرین98 #تسنیم‌عباسی

فقط می توانم بگویم اگر چشم آبیهای آن طرف اب بودید رسانه ها وکاربران ایران جهانیت می کردند. #تمرین98

سوختن درد دارد... دیگر جای خودت هم در بدنت نیست... پوستت تنگ میشود، در آن جای نمیشوی... ولی... تمام پنج ثانیه تمام شد... #مونولوگ #عمق_جان #علی_لندی #تمرین98

من_یک_امدادگر_هستم جلوی چشمانم را آتش گرفته بود. نمی دانستم چه کنم فقط پارچه ای خیسی روی دهان و بینی ام گذاشته بودم. برای یکلحظه فقط دو خانم را دیدم که در آتش آن ور تر از من بودند، و فریاد می زدند: کمک کمک!! نگاهشان کردم، و دیگر توان نفس کشیدن نداشتم. فقط سریع به پایین فرار کردم. از بیرون، ساختمان را نگاه کردم کاملا سوخته بود. زیر گریه زدم و اشک هایم جاری بودند، نمی دانستم چه کنم خودم را لعن می کردم به خودم گفتم: تو کلاس کمک های اولیه رفتی، گواهی داری، یک امدادگری اما اگر امدادگر واقعی بودی به کمکشان می رفتی حتی به قیمت جانت!! از آن ور به خودم می گفتم: اشکالی ندارد یکی از مهم ترین وظایف امدادگر مراقبت از خودش است! اول خودش بعد همکارش و بعد مصدوم. #تمرین98 #زهرا_طیبی

خیلی وحشتناکه. قلبم از ترس داره میاد تو حلقم. نه نمیتونم برم تو. حرارت زیاده. اصلا نمی‌تونم رد بشم. کاش می‌تونستم برم. نه نمی‌تونم‌. من از شارژر موبایلمم نمیتونم بگذرم. تا برم تو سوختم. کمک که هیچی خودمم نابود میشم... رفتم داخل خانه خودمان. در را بستم و برای ساکنان گیر افتاده در آتش گریه کردم. شب از تلویزیون خبر از خود گذشتگی پسر همسایه‌ی طبقه بالایی، را دیدم. علی سوخته بود و در سوخته شدن، قهرمان شده بود. #تمرین98

خانه در آتش می سوزد و صدای فریاد به گوش می رسد. چند نفر در آتش اسیر شده اند. در سراسر جهان، خیلی ها فریاد می زنند. گاه این فریاد متعلق به یک کودک فلسطینی است. گاه متعلق به یک کودک یمنی و گاه... چقدر سخت است که فریاد بزنی و کسی به فریادت نرسد... هر کسی در برابر فریاد یک گونه عمل می کند. یکی ، خود را به نشنیدن می زند و می گذرد. یکی شاید بایستد. نگاه کند و اگر موقعیت خطرناک نباشد، فیلم بگیرد و فوروارد کند. اما یکی هم می ایستد و از اعماق وجودش متاثر می شود. دلش رنج می برد و زخمی می شود، اما جرأت کمک به فرد گرفتار را ندارد. هر کسی جرأت ندارد که دل به آتش بزند. اگر من جای این نوجوان فداکار بودم و می دانستم گرفتار آتش می شوم، از ترس جانم هرگز پا جلو نمی گذاشتم. اما هنوز هم بز دل تر هستم و حتی اگر اطمینان داشتم که از آتش جان سالم به در می برم، باز هم دل به آتش نمی زدم. متاسفانه، من از آن دسته آدم هایی هستم که فقط نگاه می کنند. متاثر می شوند و قلبشان زخمی می شود اما از ترس کاری نمی کنند. بله، هر کسی علی لندی نمی شود. روحت شاد قهرمان دلاور #تمرین98