دوشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۷ موضوع: #دو_توصیه_امام_صادق_علیه_السلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی به دو نکته مهم توصیه می فرمایند:  توصیه اول : اَلنَّومُ راحَةٌ لِلْجَسَدِ. خواب به اندازه، مایه آسایشِ جسمِ انسان است. یعنی خواب به اندازه در تمام جسم یعنی در بافتهای عضلانی و استخوانی و عصبی و امثال اینها، تاثیر گذار است. اینکه در روایات به ساعت خواب یا ساعت بیداری مثل خوابیدن اول شب یا بیدار شدن در سحر و مانند اینها سفارش شده است حاکی از اهمیت این موضوع است.  نکته که امروزه باید توجه شود اینکه برخی از افراد متاسفانه تا پاسی از شب مشغول مشاهده فیلم یا برنامه های دیگر هست، چنین افرادی غالبا دیگر نمی توانند برای نماز صبح بیدار شوند چه برسد به اینکه بخواهند سحر خیزی داشته باشد و این یک خسارت معنوی بسیار بزرگی است.لذا این روایت می خواهد بگوید خواب مایه آرامش است به آن توجه کنید و درست انجام شود. توصیه دوم: السُّكوتُ راحَةٌ لِلْعَقْلِ. سکوت هم آسایش عقل است. یعنی انسان باید وقتی را برای فکر کردن، برای اندیشیدن بگذارد.  متاسفانه برخی از افراد وقتی برای فکر کردن ندارند! یا مشغولِ گفتن و گفتن‌اند، یا مشغول کارکردن‌اند، هیچ فراغتی برای فکر کردن در زندگیِ اینها وجود ندارد، در حالی که فکر کردن جزو اصلی‌ترین کارهای انسان است.  در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید خشنودی قلب نازنین حضرت رضا علیه السلام صلواتی را هدیه بفرمایید. متن اصلی: الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 147 جلسه 147، دوشنبه 1395/2/7 حدیث : عن ابی عبدالله الصادق«علیه‌السلام» قال: النومُ راحةٌ للجسد. خواب، آسایشِ جسمِ انسان است. ترتیب در خواب، اندازه نگهداری در خواب، تأثیراتش بر روی جسم انسان است؛ جسم، اعمّ است از بافتهای عضلانی و استخوانی و عصبی و امثال اینها، اعصاب هم جزو جسم است. این که در شرع مقدس برای ساعاتِ خواب هم مطلب هست؛ چه وقت بخوابید، چه وقت نخوابید، مثلاً بینُ الطلوعَین نخوابید! سحر بیدار بشوید! سرِ شب بخوابید! اینها همه نشان‌دهندۀ این است که مسألۀ خواب مورد توجهِ ویژه است از طرف آن معلمِ بزرگ بشریت، پیامبر اکرم و اعظم و ائمۀ هُدی«علیهم‌السلام». اینها همه مُلَهم مِن عند الله‌اند. اینجا من یک حاشیه‌ای بزنم به وضعیتِ کنونیِ خودمان: این تلویزیون شبها تا پاسی از شب فیلم پخش می‌کند! بچه‌ها را، بزرگها را پای این جعبۀ جادو می‌نشاند! وقتی شما شب دیر خوابیدید، بیدارشدنِ سحر که پیش‌کش، برای نماز صبح هم آسان بیدار نمی‌شوید! ببینید چقدر خسارت معنوی، چقدر خسارتِ مادّی به انسان وارد می‌شود. در بعضی از شهرها من دیدم که وقتِ بیداری‌شان ساعتِ 9 صبح است؛ یعنی قبل از 9 صبح هیچ دکّانی باز نیست! از 9، 9 و نیمِ صبح شروع می‌کنند بازکردن! این، غلط است. بنابراین، بر روی خواب تکیه شده است. این که می‌فرماید: راحةٌ للجسد، فقط نمی‌خواهند یک واقعیت را بیان کنند، بلکه می‌خواهند تأکید کنند به اینکه به این امری که مایۀ راحتِ جسد شماست، اهتمام کنید! درست آن را برگزار کنید! بعد می‌فرماید: و النُّطقُ راحةٌ للروح، حرف زدن هم آسایشِ روحِ انسان است. انسان اگر چنانچه سکوت را شیوۀ خودش قرار بدهد و اصلاً حرف نزند، روحش آشفته می‌شود. حرفهایی هست، انگیزه‌هایی هست، انسان می‌خواهد اینها را بگوید، یا انس پیدا کند، سؤال کند رفعِ جهالت خود کند، یا افاده کند رفعِ جهالتِ مخاطب بکند. بنابراین، نطق لازم است. این که در روایاتِ ما در مورد سکوت و صمت تأکید شده است، مراد از آن روایات، این نیست که اصلاً حرف نزنید، یعنی پرحرفی نکنید! پرحرفی نکردن، غیر از حرف نزدن است. بنابراین، نطق هم یک وسیلۀ دیگری است که خدای متعال قرار داده است. وقتی این سینه پر می‌شود از حرف یا از شکایت یا از دانش یا از سؤال و استفهام، این چیزی که می‌تواند این صندوقچۀ پر و در هم ریخته را آسایش بدهد، زبان انسان است، زبانْ آسایش می‌دهد دل را، روح را.  

و السکوتُ راحةٌ للعقل، سکوت هم آسایش عقل است. یعنی انسان باید وقتی را برای فکر کردن، برای اندیشیدن بگذارد. ما متأسفانه می‌بینیم کسانی را که وقتی برای فکر کردن ندارند! برای خودشان یک وقتی باز نمی‌کنند برای فکر کردن! یا مشغولِ گفتن و گفتن‌اند، یا مشغول کارکردن‌اند، کارکردنهای معمولی! هیچ فراغتی برای فکر کردن در زندگیِ اینها وجود ندارد، در حالی که فکر کردن جزو اصلی‌ترین کارهای انسان است؛ چه در امور علمی فکر کند، چه در امور زندگی فکر کند، چه در امور مدیریتیِ خودش اگر مدیر است فکر کند، چه در امورِ خانواده فکر کند، چه در مورد آینده‌اش فکر کند، چه در مورد آخرت فکر کند، چه در مورد مرگ فکر کند، اینها همه‌اش فکر است، این فکرها وقت لازم دارد، وقتی باید گذاشت برای فکر کردن، برای اندیشیدن.[1] امالی، صفحۀ 526 @AhkameHarameRazavi

دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۷ موضوع: #علت_خلقت_انسان سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- یکی از پرسشهای مهم که برای هر کسی مطرح می‌شود، این است كه خداوند چرا ما را آفریده؟ و از این آفرینش چه هدفی داشته است؟ معمولاً این سؤال را می‌توان از دو جنبه بررسی کرد و دو معنا دارد: یکی اینکه هدف خدا از آفرینش ما چه بوده و برای او چه فایده‌ای داشته و دیگر اینکه خدا برای ما چه هدفی قرار داده و ما را آفریده تا ما به چه چیزی برسیم؟ دو نكته در پاسخ به سؤال نخست عرض می‌شود: اول: خدای متعال، غنی بالذات و كامل مطلق است و هیچ کمبود و نقصی ندارد تا با انجام كاری، آن نقص و نیاز را برطرف کند و سودی ببرد. قرآن می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ: اى مردم، همه شما به خدا نیازمندید. و تنها اوست که بى‏نیاز و ستوده است(فاطر/15). دوم: اساساً خلق كردن، بخاطر همین بی‌نیازی و کامل بودن خداست، نه نیاز و نقصش. خدایی که هم علم آفریدن را دارد هم قدرت آن و هم رحمت و فیض بی‌کران، اگر نمی‌آفرید، جای سؤال بود، نه حالا که آفریده. به عنوان تشبیه، اگر یك دانشمندی كلاس درسی تشكیل داد، جای سوال ندارد، بلكه اگر چنین نكند، جای تعجب و سوال دارد كه چرا دیگران را از علم خود محروم كرده؟! و اما سوال دوم كه خدا ما را آفریده تا به چه هدفی برسیم،  قرآن کریم چندین هدف را برای آفرینش ما انسانها بیان کرده؛ از جمله: «عبادت»(ذاریات/56)، «معرفت»(طلاق/12) و «رحمت»(هود/119). اما به نظر می‌رسد هدف نهایی همان رسیدن به رحمت الهی است. یعنی هدف اصلی این است که هم در بعد نظری و فکری، موحد باشیم و بدانیم چرخ عالم فقط به دست یگانه خدای دانا و توانا می‌چرخد(یعنی همان معرفت) و هم در بعد عملی به نقطه‌ای برسیم که تنها او را پرستش کنیم(یعنی همان عبادت) و آنگاه با این دو بال عقیده و عمل توحیدی، به رحمت بی‌کران الهی نایل شویم. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۷ موضوع: #خصوصیات_شیعیان_واقعی سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در روایتی نقل شده است که امام صادق علیه السلام به عده ای از شیعیان که محضر حضرتش شرفیاب شده بودند،چند توصیه فرمودند: 1.  کونوا لنا زِیناً و لاتَکونوا علینا شَیناً: با رفتار و اعمالتان وسیلۀ زینت برای ما باشید. وسیلۀ عیب‌جویی از برای ما نباشید. مانند پدر خانواده، که فرزندانی دارد که اگر فرزندان از لحاظ اخلاق و رفتار طوری باشند که مورد تحسینِ بینندگان باشند، اینها زینتِ آن پدرند، اما اگر در رفتار یا گفتارشان، رفتار بدی، نامناسبی، گناه‌آلودی داشته باشند، اینها مایه ننگ و  عیب برای پدرند. در بعضی از روایات حضرت می‌فرمایند: طوری رفتار کنید که مردم بگویند رَحِم الله جَعفراً، خدا رحمت کند حضرت جعفر صادق را که اینطور آدم پرورش داده است. امروزه وضعیت ما در جمهوری اسلامی مشابه همین مطلب است یعنی با توجه به اینکه دشمنانی داریم و عیب‌جویانی داریم، منتظرند مچ‌گیری کنند از جمهوری اسلامی یا از شیعه بالخصوص. رفتار ما در میان خود ما، در معاشرتمان با دیگران می‌تواند زینت برای شیعه و ائمه، اهل بیت«علیهم‌السلام» باشد، می‌تواند هم مایۀ عیب باشد.لذا هر کاری که انجام می دهیم جدای از خوبی و زشتی کار، به عواقب کارهایمان باشد. 2.  بعد فرمود: قولوا للناس حُسناً و احفَظوا ألسنَتَکم. با مردم ( فرقی ندارد شیعه باشد یا غیر شیعه)نیکو سخن بگویید  و زبان را حفظ کنید و از بدگویی و هرزه گویی با دیگران پرهیز شود. 3.  بعد فرموند: وکُفّوها عن الفضول و قبیحِ القول. زبانهایتان را از زیاده‌گویی‌ها نگهدارید، یک چیزهایی هست، اما گفتنش لزومی ندارد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    خداوند متعال توفیق آبرو داری از اسلام و تشیع را به همه عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد. الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (السفر للصید)- درس 136 جلسه 136، یک شنبه 1395/1/15 حدیث : عن سلیمان بن مهران قال: دَخلتُ علی الصادقِ جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام» و عنده نَفَرٌ مِن الشیعة. معلوم می‌شود شیعه در زمان امام صادق«علیه‌الصلاةوالسلام» مشخص بودند، در میان عموم مردمی که زندگی می‌کردند، معلوم بوده است که اینها مُوالی اهل بیت و شیعه‌اند. فَسمعتُه و هو یقول، حضرت خطاب به شیعیانی که در خدمتشان نشسته بودند، فرمودند: معاشِرَ الشیعة! ای گروههای شیعه! کونوا لنا زِیناً و لاتَکونوا علینا شَیناً، با رفتار و اعمالتان وسیلۀ زینت برای ما باشید! وسیلۀ عیب‌جویی از برای ما نباشید! پدر خانواده که فرزندانی دارد، این فرزندان اگر از لحاظ اخلاق، رفتار طوری باشند که مورد تحسینِ بینندگان باشند، اینها زینتِ آن پدرند، اما اگر در رفتار یا گفتارشان، رفتار بدی، نامناسبی، گناه‌آلودی داشته باشند، اینها مایۀ شِین و عیب برای پدرند. با اینکه پدر هیچ گناهی نکرده، اما انتساب به یک نفر موجب می‌شود که رفتار این منتسب در نگاهِ عمومی به آن منتسَبُ الیه تأثیر بگذارد. حضرت به شیعه می‌فرمایند: شما شناخته شده‌اید به اینکه شیعیان و پیروان ما هستید، پس زینتِ ما باشید! در روایاتِ متعددِ دیگری این معنا با بیانهای مختلفی ذکر شده، در بعضی از آن روایات حضرت می‌فرمایند: طوری رفتار کنید که مردم بگویند رَحِم الله جَعفراً، خدا رحمت کند جعفر را که اینطور آدم پرورش داده است. امروز ما در جمهوری اسلامی مبتلا به این مسأله هستیم، دشمنانی داریم، عیب‌جویانی داریم، مچ‌گیرانی داریم، کسانی منتظرند مچ‌گیری کنند از جمهوری اسلامی یا از شیعه بالخصوص. رفتار ما در میان خود ما، در معاشرتمان با دیگران می‌تواند زینت برای شیعه و ائمه، اهل بیت«علیهم‌السلام» باشد، می‌تواند هم مایۀ عیب باشد. هر کاری که انجام می‌دهیم به این بخشِ قضیه، به این عقبۀ کار خودمان هم توجه بکنیم. صرفاً این نیست که اگر فرضاً عمل زشت یا خطیئه و گناهی انجام می‌دهیم، بعد هم توبه کنیم، تمام می‌شود. اینطور نیست، این عملِ ما اگر زشت باشد، یک تأثیری بر نگرندۀ بر شیعه و بر جمهوری اسلامی خواهد گذاشت.

بعد فرمود: قولوا للناس حُسناً، با مردم نیکو سخن بگویید! بدگویی و زبانِ هرزه با دیگران به کار نبرید! این «للناس» یعنی ناسی که آنوقت مطرح بودند، یعنی کسانی که به ولایت ائمه اعتقادی نداشتند، عامۀ مردم در زمان حاکمیتِ طغیان‌گرانِ ضدّ اهل بیت«علیهم‌السلام». آنروز مردم به تعبیر امروز سنّی بودند، به ائمه اعتقادی نداشتند. می‌فرماید: با همین مردم، با زبانِ نیک حرف بزنید! و احفَظوا ألسنَتَکم، زبانهایتان را حفظ کنید! یعنی یک چیزی در دل شما می‌گذرد که چه بسا حق هم هست، اما زبان را نگهدارید! فرض بفرمایید به قضایای صدر اسلام نگاه می‌کنید، دلهایتان پر می‌شود از غم و یک چیزی در ذهنتان نسبت به اشخاصی خلجان می‌کند، آیا باید این را به زبان بیاورید؟! فرمود: و احفظوا ألسنَتکم، منظور حفظ زبان از دروغ و غیبت نیست، آنکه معلوم است، آن بر همه‌کس واجب است؛ چه دیگران ببینند، چه نبینند. ظاهر کلام این است که منظور، آن چیزهایی است که موجب بدآمدنِ طرفِ مقابل می‌شود. قولوا للناس حُسناً و احفظوا السنتَکم، درست حرف بزنید! نیکو حرف بزنید!زبانهایتان را حفظ کنید! و کُفّوها عن الفضول و قبیحِ القول، زبانهایتان را از زیاده‌گویی‌ها نگهدارید! لَیس کلّ ما یُعلم یُقال، یک چیزهایی هست، اما گفتنش لزومی ندارد. به قول مرحوم آقای حاج آقا حسین قمی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» - از مراجع تقلید قبل- از قول ایشان نقل می‌کنند فرموده بود: دروغ گفتن حرام است، راست گفتن که واجب نیست. یک چیزهایی راست است، ولی لزومی ندارد آدم بگوید.[1]. امالی، صفحۀ 484 @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه. ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۸ موضوع: #شفاعت_و_جرات_بر_گناه سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- آیا شفاعت باعث جرأت بر گناه نمی‌شود؟ كسی كه بداند هرچقدر هم گناه بكند، بالأخره مورد شفاعت قرار می‌گیرد، آیا نسبت به وظایف دینی‌اش سست نخواهد شد؟ پاسخ: اولاً این اشکال اختصاصی به شفاعت ندارد. اگر قرار باشد امید به شفاعت، باعث سستی در انجام تکالیف دینی شود، باید امید به «قبول توبه» توسط خود خدا هم چنین باشد. بلكه قرآن می‌گوید خداوند برخی گناهان را نه تنها می‌بخشد، بلكه تبدیل به حسنه هم می‌كند.  ثانیاً شفاعت ویژگی‌هایی‌ دارد كه مانع از سستی در انجام تكالیف می‌شود؛ از جمله: ویژگی اول: شفاعت شرایطی دارد. این چنین نیست که هر کس باهر نوع عمل و عقیده‌ای، شایسته شفاعت باشد. اتفاقاً یكی از مهمترین شرایط شفاعت، سستی نكردن در انجام تكالیف دینی است؛ امام صادق(علیه السلام) در روایت مشهوری فرمودند: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفاً بالصلاة؛ شفاعت ما هرگز به كسى كه نماز را سبك مى‎شمرد نخواهد رسید». دقت كنید نفرمود كسی كه نماز نمی‌خواند از شفاعت محروم می‌شود، بلكه حتی سبكی و سستی در اقامه نماز، مانع از شفاعت می‌شود. ویژگی دوم: مجری شفاعت خود خداست و چون خدا با كسی نسبت ویژه‌ای ندارد، پارتی‌بازی در آن نیست و مثلاً صرف اینكه ما شیعه هستیم دلیل بر آسودگی خاطر از انجام گناهان نیست؛ زیرا حتی برخی از نزدیكان انبیا نیز گرفتار عذاب الهی شده‌اند؛ مانند آزر عموی ابراهیم و كنعان پسر نوح. خدا به كسی چك سفیدامضاء نداده است. سوم: كسی نمی‌تواند مطمئن باشد که حتما جزءشفاعت شوندگان هست ویا اگر الآن شرایطش را دارد تا آخر هم همینگونه باقی خواهد ماند؛ بسیاری از افراد در ابتدا انسانهای خوبی بوده‌اند اما در نهایت، شقی و بدبخت شده‌اند. چهارم: شفاعت حكم دارو را دارد؛ دارو هیچ عاقلى را تشویق به بیمار شدن نمى‏كند، بلكه تنها به بیماران امید بهبودی می‌بخشد. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

سه شنبه ظهر فقهی ۱۴۰۲/۹/۲۸ موضوع: #گناهان_کبیره سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. برخی از گناهان به عنوان گناه کبیره شمرده شده است و کمتر مورد توجه قرار گرفته، خدمت شما یاد آوری می کنم: مورد اول: ناامیدی از رحمت الهی است و مسلمان در سخترین لحظات و تنگناهای زندگی نباید از لطف و رحمت الهی ناامید باشد. مورد دوم: گنهکار خودش را از عذاب الهی و قهر الهی در امان بداند و بگوید خدا مرا با این گناه مثلا عذاب نمی کند. مورد سوم: از گناهان کبیره سقط جنین است و حرام بودن سقط جنین شامل همه مراحل سقط جنین می شود و حتی سقط نطفه تازه بسته شده نیز حرام است. مورد چهارم: شایع کردن گناه و معصیت بین مردم. لذا گناهان علنی مثل بدحجابی علاوه بر گناه بودن خود گناه، منجر به نشر دادن و شایع کردن گناه بین مردم می شود.   در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.   جهت توفیق دوری از گناه صلوات @AhkameHarameRazavi

سه شنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۸ موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

سه‌شنبه. مغرب فقهی ۱۴۰۲/۹/۲۸ موضوع: #جهاد_تبیین سلام علیکم بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از مصادیقی که مولای متقیان علیه السلام برای جهاد بیان می کند، جهاد با زبان است که امروزه امام خامنه ای حفظه الله از آن تعبیر به جهاد تبیین می کنند، که برگرفته از این کلام مولای متقیان علیه السلام می باشد. جهاد تبیین واجب کفایی است یعنی بر افرادی که توانایی دارند به مقدار لازم واجب است فورا اقدام کنند.   سوال: جهاد تبیین در چه مواردی واجب فوری است؟ در این زمینه چند نکته را یادآوری کنم:   1. در هر جایی که منکر و حرامی انجام بگیرد یا یکی از واجبات الهی ترک شود، بر هر فرد مطابق توانش واجب است، که حقیقت را تبیین کند.البته نیاز به تبیین حقیقت ممکن است گاهی اوقات در محیط خانواده باشد و گاهی در محیط جامعه. مثلا اگر یک از فرزندان دچار انحرافی شده است بر اهل خانواده لازم است حقیقت را هر چند با کمک دیگران برای فرزندشان تبیین کنند.   2. جوانان یا صاحب نظران چنانچه در فضای مجازی تضعیف باورهای به حق دینی یا مورد هجوم قراردادن مقدسات و احکام الهی را مشاهده کنند، واجب کفایی است که به هر زبان و به هر طریقی حقیقت را تبیین و دفاع مناسب صورت بگیرد و لازم است همگان آموزشها و مسائل شرعی مورد نیاز در راستای استفاده از مجازی را فرا بگیریم.   3. یکی از مشکلات حال حاضر، که نیاز به تبیین دارد  مشکلات معیشتی است که میدان جنگ تمام عیار دشمن است، بر مردم و صاحب نظران جهت حفظ نظام اسلامی آنچه به اصلاح مشکلات کمک می کند، تبیین شود و یکی از آن موارد حمایت از تولید داخلی است که مردم و مسولین در این زمینه وظایفی دارند مثلا شایسته است مردم «استفاده از تولیدات داخلی» را به یک فرهنگ تبدیل کنند و  اینکه از تفاخر و ترجیح دادن مارکهای خارجی بر کالای ایرانی پرهیز شود و  اینکه در مصرف از اسراف که یکی از گناهان کبیره هست پرهیز شود و اینکه شایسته است که با وجود کالای ایرانی از خرید کالای خارجی اجتناب شود یا اینکه وظیفه مسولین این است که کیفیت تولیدات داخلی را ارتقا بدهند.   در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    خداوند توفیق رفع مشکلات معیشتی را به همه دست اندکاران عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد وال محمد @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۹ موضوع: #آثار_دنیوی_دعا  سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- امام علی ( علیه السلام ) درباره فواید دنیوی دنیا می فرماید: ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبَلَاءِ:امواج بلا را قبل از ورود آن با دعا دفع کنید (نهج البلاغه؛ حکمت 146) برخی از آثار دنیوی آن به شرح زیر است: 1. دفع بلاها: یکی از خصوصیات عالم دنیا، وجود بلاها و مصیبت‌های مختلفی است که گریبان‌گیر موجودات آن می‌شود. یکی از راه‌های دفع این بلاها، دعا کردن است. لذا امام صادق ( علیه السلام ) می‌فرماید: «هر کس که از بلایی ترسید، و سپس دعا کرد، خدا آن بلا را از او دور می‌کند( فلاح السائل ، ص 29) 2. زیاد شدن روزی: یکی دیگر از آثار دعا، زیاد شدن روزی است. پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در این باره می‌فرماید: «دعا، روزی را فراوان می‌کند ( فلاح السائل ، ص 28) 3. نجات از دشمن: در روایات مختلف آمده است؛ دعا مانند سلاحی بُرّنده و شمشیری کُشنده، انسان را از شرّ دشمن نگه داشته و او را از آسیب او نجات می‌دهد؛ مثلا پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمودند: «آیا شما را راهنمایى ننمایم به جنگ افزارى که شما را از دشمنانتان نجات داده و روزی‌هایتان را افزون گرداند؟» گفتند: بله. فرمود: «شب و روز پروردگارتان را بخوانید؛ زیرا به‌راستى که دعا، سلاح مؤمنان است ( فلاح السائل ، ص 28) 4. شفای دردها و بیماری‌ها: امام صادق ( علیه السلام ) فرمود: «بر شما باد به دعا؛ زیرا آن درمان هر دردى است»( ترجمه کافی، ، ج ‏2، ص 470) خداوند دعاهای ما را برآورده به خیر کند به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

چهارشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۹ موضوع: #اهمیت_سپاسگزاری_از_خداوند_متعال سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.شخصی به نام ابوهاشم جعفری از اصحاب امام هادی علیه السلام، می گوید از جهت معیشتی در یک مضیقه و سختی زیادی واقع شدم و رفتم محضر امام هادی علیه السلام تا گله و شکایتی کنم، پس از اینکه اجازه ورد گرفتم، همین که نشستم و قبل از اینکه یک کلمه حرفی بزنم حضرت علیه السلام فرمودند ابوهاشم شکر کدامیک از نعمتهای خدا را می خواهی ادا کنی؟ ابوهاشم می گوید جا خوردم و سپس حضرت خودشان برخی از نعمتها را بیان کردند: رَزَقَکَ الْإِیمَانَ،. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، نعمت ایمان که با این ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد. رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ. وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازی‌های بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگی است. حضرت در پایان فرمودند: ابوهاشم احساس کردم که آمدی نزد من که از خدا شکایت کنی و من این نعمتها را به تو متذکر شدم و مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی البته حضرت در پایان به او کمکی هم داشتند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    خداوند به همه ما توفیق شکرگزاری از نعمتهایش را عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد متن اصلی: الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 141 جلسه 141، سه شنبه 1395/1/24 حدیث : عن أبی هاشمِ الجعفری، که از اصحاب حضرت جواد و امام هادی«علیهماالسلام» است. قال: أصابَتنی ضیقةٌ شدیدة، در یک تنگی و عسرتِ زیادی واقع شدم؛ بی‌پولی و سختی. فَسِرْتُ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ«علیهماالسلام»، رفتم خدمت علی بن محمدٍ الهادی«علیه‌السلام». فَأَذِنَ لِی فَلَمَّا جَلَسْتُ قَالَ: یَا أَبَا هَاشِم! أَیَّ نِعَمِ اللَّهِ«عَزّوجَلَّ» عَلَیْکَ تُرِیدُ أَنْ تُؤَدِّیَ شُکْرَهَا، به مجرّدی که نشستم، قبل از اینکه من یک کلمه حرفی بزنم، فرمود: أبوهاشم! شکر کدامیک از نعمتهای خدا را می‌خواهی ادا کنی؟ قَالَ أبوهَاشِمٍ: فَوَجَمْتُ، یِکّه خوردم! من آمدم خدمت حضرت، شکایت کنم؛ ایشان به من می‌گوید: شکر کدام نعمت را می‌خواهی بکنی؟ فَلَمْ‌أَدْرِ مَا أَقُولُ لَهُ، نفهمیدم در جواب این بزرگوار چه بگویم. فَابْتَدَأَ«علیه‌السلام»، خودِ حضرت شروع به صحبت کرد. فقال: رَزَقَکَ الْإِیمَانَ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، ایمان است. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، خدای متعال به تو ایمان داد، با این  ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد. وَ رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ. وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازی‌های بی‌مورد، بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگ. بعد از بیان این سه نعمتِ بزرگ، فرمودند: حالا کدامِ اینها را می‌خواهی شکر کنی؟ سپس فرمودند: یَا أَبَاهَاشِمٍ! إِنَّمَا ابْتَدَأْتُکَ بِهَذَا، من اینها را به تو ابتدائاً گفتم، لأَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُرِیدُ أَنْ تَشْکُو (یا أن تَشکُوَ) إِلَیَّ مَنْ فَعَلَ بِکَ هَذَا، من احساس کردم تو آمدی شکایت کنی از آن کسی که این نعمتهای بزرگ را به تو داده، از خدای متعال شکایت کنی! چون احساس کردم آمدی شکایت کنی، جلوی تو را گرفتم از شکایت کردن که مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی.

وَ قَدْ أَمَرْتُ لَکَ بِمِائَةِ دِینَارٍ، صد دینار هم گفتم به تو بدهند، فَخُذْهَا، برو بگیر! یعنی حضرت، او را محروم هم نکردند- صد دینار یعنی صد سکۀ طلا- این را هم گفتم به تو بدهند، شکایت از خدای متعال نکن امالی، صفحۀ 498. @AhkameHarameRazavi