#پاسخ_سوال_امروز آن چه از متن دین درباره ی اختیار و اراده ی آدمی به دست می آید این است که انسان بی شک در زندگی فردی واجتماعی خود اختیار دارد. بر این مبنا باید گفت: امام زمان(ع)امامی آوردنی است. از این رو تا زمانی که شرایط برای جنبش جهانی فراهم نشود، او هرگز ظهور نخواهد کرد. در این بین، ما مسلمانان مسئولیت آماده سازی جنبش مهدوی را داریم تا با کسب معرفت درباره ی امام و با آگاهی دهی به جامعه انسانی برای ایجاد بستر توحیدی اراده ی جمعی و فردی خود را به کار بگیریم. امام آوردنی است چراکه این بخش از مقدمات، بی شک در اختیار ما انسان ها نهاده شده است و بلکه از ما خواسته شده است در این راه گام برداریم و هرگز سستی و کاهلی از خود نشان ندهیم. اما این که به حکم ضرورت مسئله ی مهدویت در زندگی انسانی براساس حکمت الهی نهادینه شده و امری است که به طراح نظام هستی باز می گردد و اختیار انسانی در آن نقشی ندارد، امام آمدنی است؛ یعنی پس از آن که تمام اراده های انسانی دست به دست هم دادند و مردم از سر اضطرار و آمادگی، در جستجوی آن موعود برآمدند، آن گاه خدای متعال بر اساس حکمت و مصلحتی که همواره در کار نظام هستی و تدبیر الهی بوده است، اراده می فرماید و رخصت ظهور می دهد. البته شکی نیست که زمینه ی اذن ظهور از سوی خدای متعال، در اختیار انسانی است. ولی اصل اذن الهی از اختیار ادمی بیرون است و باید دعا و ندبه کرد تا خدای متعال امر به ظهور کند. براساس سنت قرآنی هرگاه اضطرار آدمی به غایت خود رسید، بدون تردید اجابت الهی به دنبال آن خواهد آمد. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_یازدهم علامت در لغت عرب به معنای نشانه است، بنابراین منظور از علائم ظهور نشانه هایی است که نزدیک شدن ظهور را خبر می دهد و تنها جنبه ی اعلام و کاشفیت دارند یعنی تحقق آن ها کاشف از این واقعیت است که ظهور نزدیک شده است. علائم را از جهات مختلفی می توان تقسیم بندی کرد از جمله: 1_عادی و غیرعادی(معجزه آسا) 2_حتمی و غیر حتمی 3_قریب(نزدیک) و بعید(دور) آن چه بیشتر از ظاهر روایات به دست می آید تقسیم علائم به غیرحتمی و حتمی است. علائم غیرحتمی یا موقوف نشانه هایی است که رخ دادن آن ها قطعی نیست و ممکن است به دلیل عدم تحقق شرایط یا ایجاد مانع به وقوع نپیوندند. اما علائم حتمی علائمی است که رخ دادن آن ها قطعی است. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_امروز جواب این سوال به صورت بسیار زیبایی در روایاتی که ویژگی آن زمان را بیان می کند وارد شده است. می دانیم که ریشه ی گناه، غلبه کردن هوای نفس بر عقل و خرد است و اگر انسان تابع عقل باشد و بر عواقب گناه بیندیشد هرگز گناه نمی کند. در روایات وارد شده که در آن زمان، چون عقول کامل می شود وهوای نفس تابع عقل می گردد کسی به کسی ظلم نمی کند. گرچه امکان ظلم و گناه هست و اختیار هم باقی است. باید توجه داشت انسانهای دوران ظهور همانند انسانهای دوران غیبت دارای اختیارند. آنان خود باید نیکی را بخواهند و به آن عمل کنند تا سزاوار دریافت پاداش الهی شده و به بهشت بروند. انسان مجبور، نه لایق پاداش است ونه مستحق مجازات و کیفر. این که سخن از اجرای عدالت فراگیر است، نشانه ی این است که ممکن است فردی دچار خطا و اشتباه بشود ولی اگر رفتار او منجر به تجاوز به حقوق دیگران شد، به سرعت عدالت درباره ی او اجرا شده و مجازات می شود. #کتاب_آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_شانزدهم آن چه از مجموع روایات درباره ی نزول حضرت عیسی استفاده می شود اصل فرود آمدن ان بزرگوار و نماز خواندن او پشت سر حضرت مهدی(ع) است. در روایات شیعه چیزی بیش از این مطرح نشده است که بتوان به آن اعتماد کرد. البته در روایات اهل سنت به نکته هایی مانند حضور حضرت عیسی(ع) در بیت المقدس، همینطور درگیری و جنگ او با دجال و قتل دجال اشاره شده. می توان گفت نماز خواندن حضرت عیسی پشت سر امام مهدی که آخرین حجت خدا میان مسلمانان و جانشین برحق پیامبر خاتم است برای اثبات این حقیقت بزرگ است که دین اسلام آخرین دین الهی، و پیامبر اسلام(ص) آخرین پیامبر از سلسله ی انبیای الهی است. نماز خواندن حضرت عیسی در جایگاه پیشوای گسترده ترین دین جهان که بیشترین پیروان را به خود اختصاص داده است راه را برای حق جویان عالم باز خواهد کرد و این بزرگترین نقشی است که یک پیامبر بزرگ برای هدایت نسل ها بر عهده دارد و آن را به خوبی به انجام می رساند. در واقع نماز حضرت عیسی(ع) به امامت امام مهدی(ع) یک نماز عبادی_سیاسی است که حاکمیت و پیشوایی برحق امام مهدی را بر همه ی جهانیان اعلام می دارد. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_هفدهم مدت حکومت امام مهدی(ع)به صورت دقیق، مشخص نیست و روایاتی که در این باره رسیده متفاوت است. در بعضی روایات هفت سال ذکر شده ودر برخی دیگر اضافه شده که هرسال آن روزگار، معادل ده سال این دوران است. در تعدادی دیگر از روایات مدت حکومت حدود بیست سال ودر برخی حدود چهل سال و در روایتی سیصدو نه سال گفته شده است. درجمع روایات برخی هفت سال را پذیرفته اند زیرا مشهورتر است. احتمال دیگر این که این عددها مربوط به مراحل مختلف حکومت است. مرحله ی ظهور، مرحله ی تثبیت و مرحله ی بلوغ و کمال. باتوجه به اختلاف روایات در متن و مشکل سندی برخی روایات به نظر می آید مدت حکومت، آن مقداری طول می کشد که عدالت فراگیر شود و احکام و فرهنگ و معنویت دین اسلام در جهان سایه افکن و ریشه دار شود ودر شئون زندگی فردی و اجتماعی انسان ها جاری گردد. بنابراین نمی توان زمان دقیقی را ذکر کرد. 📍برای آگاهی از روایات، به کتاب #چشم_اندازی_به_حکومت_حضرت_مهدی از نجم الدین طبسی صفحه ی 173 تا 175 رجوع شود. نیز کتاب #الغیبه شیخ طوسی فصل هشتم. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_هجدهم آیا امام زمان(علیه السلام) بعد از ظهور به شهادت می رسند؟ درباره ی شهادت یا رحلت حضرت مهدی(ع)روایات مختلفی وجود دارد. در روایتی از شهادت آن بزرگوار به دست زنی دارای ریش به نام "سعیده" سخن به میان آمده است. لازم به ذکر است این روایت فاقد پیشینه در کتب اصلی روائی است و اولین منبعی که آن را ذکر کرده مربوط به قرن اخیر است بنابراین قابل اعتنا و اعتماد نیست. در روایتی دیگر از شهادت آن حضرت همراه دو هزار نفر از فرماندهان در جنگ با روم خبر داده شده است. برخی اخبار نیز حاکی از رحلت آن عزیز به مرگ طبیعی است. در برخی دیگر از احادیث، فقط به اصل مرگ آن بزرگوار و رجعت امام حسین(ع) اشاره شده است و از کیفیت مرگ حضرت سخنی به میان نیامده است. برخی براساس روایت امام حسن مجتبی(ع) که فرمود: "هیچ یک از ما امامان نیست، جز آن که مسموم یا شهید می شود" براین باورند که نهایت و فرجام زندگی حضرت مهدی(ع) شهادت خواهد بود، هرچند چگونگی آن روشن نیست. به نظر می آید در این باره سخن قطعی نمی توان گفت، چرا که روایت اول، دوم و سوم از جهت سند، قابل پذیرش نیست و روایت امام حسن مجتبی(ع) نیز می تواند اشاره به امامانی باشد که در زمان حکومت حاکمان جور زندگی می کردند. به هرحال درباره ی رحلت یا شهادت نمی توان قاطعانه اظهار نظر کرد. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_نوزدهم آیا غیبت مخصوص امام زمان علیه السلام است یا در ادوار گذشته نیز رخ داده است؟ غیبت و نهان زیستی پدیده ای نیست که برای اولین بار و تنها درباره ی آخرین حجت پروردگار روی داده باشد، بلکه از روایات فراوان استفاده می شود که تعدادی از پیامبران بزرگ الهی بخشی از زندگی خود را در پنهانی و غیبت بوده اند و این امر به مقتضای حکمت خداوند متعال برای امام دوازدهم نیز پدید آمده است. غیبت، یکی از سنت های الهی است که در زندگی پیامبرانی همچون ادریس، نوح، صالح، ابراهیم، یوسف، موسی، شعیب، الیاس، سلیمان، دانیال و عیسی علیهم السلام جریان یافته است. هریک از آن سفیران الهی به تناسب شرایط، سالهایی را در غیبت به سر برده اند. به همین دلیل است که در روایات، غیبت حضرت مهدی(ع) یکی از سنت های پیامبران دانسته شده و یکی از دلایل غیبت آن حضرت، اجرا شدن سنت انبیا در زندگی حضرت مهدی شمرده شده است. امام صادق(ع) فرموده است: به راستی که برای قائم ما غیبتی است که مدت آن، طولانی خواهد بود. راوی گوید: دنبال این غیبت چیست ای فرزند رسول خدا" حضرت می فرماید: خداوند می خواهد سنت های انبیا در غیبت هایشان، درباره ی آن حضرت روی دهد. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Beheaht

#پاسخ_سوال_امروز اولین شخص بیعت کننده با امام زمان علیه السلام چه کسی است؟ جبرئیل (ع) نخستین کسی است که با آن حضرت دست بیعت می دهد. امام صادق(ع)می فرماید: هنگامی که خداوند به قائم ما اجازه ی خروج و قیام می دهد، او از روی منبر مردم را به یاری و ایمان به خود دعوت می کند و آن ها را به خدا قسم داده، به سوی حقوق الهی دعوت می کند. نیز آنها را به اجرای روش و سنت رسول خدا می خواند. خداوند تبارک و تعالی جبرئیل را نزد آن حضرت در کنار حطیم(در مکه) می فرستد. جبرئیل می پرسد: به چه چیز دعوت می کنی؟ آن حضرت پاسخ جبرئیل را می دهد. آن گاه جبرئیل می گوید: من اولین کسی هستم که باتو بیعت کرده، دعوت تورا می پذیرم، دست خودرا بده تا بیعت کنم. و دست خودرا بردست قائم می کشد؛ سپس 313 نفر با آن حضرت بیعت می کنند و حضرت در مکه اقامت می نمایند تا یارانشان به ده هزار نفر برسند. آن گاه از مکه به سوی مدینه رهسپار می شوند. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht

#پاسخ_سوال_امروز انتظار فرج چه فوایدی دارد؟ 1⃣ امید: انتظار فرج امید در انسان ایجاد می کند. شخصی که منتظر آینده ای روشن است، هرگز در سختی ها ناامید نشده و برای آن چه وعده داده شده تلاش می کند. 2⃣ صبر: منتظر اهل صبر وتحمل می شود و اگر درراه رسیدن به هدف به موانعی برخورد بردباری نموده و با یاد امام زمان دوران سخت غیبت را سپری می کند. 3⃣ آمادگی: اگر انسان منتظر امام خود باشد، خود و جامعه را برای ظهورش آماده می کند، از گناه و سستی پرهیز داشته ودنبال عدالت می رود. سعی در ترویج کارهای ثواب و نیک دارد و از انجام و ترویج گناه بپرهیزد. تبلور این آمادگی می تواند در موارد زیر باشد الف: خودسازی فردی: منتظر مصلح خود باید صالح باشد. نمی تواند نقش تماشاگر داشته باشد. پس اول باید خود را اصلاح کند. ب: خودیاری اجتماعی: بعد از اصلاح خود در مورد اصلاح دیگران نیز بی تفاوت نباشد. ج: غرق نشدن در فساد محیط: وقتی در جامعه فساد شیوع یافت، خود را پاک نگه می دارد. زیرا به اصلاح جهان امید دارد. و مورد آخر این که: پایداری برابر رهبری های فاسد و مبارزه با فساد: منتظر واقعی، هیچ گاه در برابر رهبران فاسد و ستمگر خضوع نکرده و سر تسلیم فرود نمی آورد، بلکه در مبارزه همیشگی با فساد و حاکمان فاسد به سر می برد و منتظر تشکیل حکومت عدل اسلامی است. #آفتاب_مهر #یکصدو_ده_پرسش_و_پاسخ_مهدوی #جمعی_از_محققین_مرکز_تخصصی_مهدویت @Ahle_Behesht