در کوفه بعد از عاشورا، اسیران را به کوفه بردند و در آنجا با وضع دلخراشی گرداندند. در بدو ورود به کوفه، زینب (س) برای حاضران خطبه‌ای خواند به طوری که همه تحت تاثیر آن قرار گرفتند. بُشربن خُزیم اسدی درباره خطبه حضرت زینب (س) می‌گوید: 👈«در این روز، من به زینب دختر علی (ع) نگریستم. سوگند به خدا! کسی را مانند زینب، در سخنوری توانا ندیدم؛ چنانکه گویی از زبان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) سخن می‌گوید. بر مردم نهیب زد: خاموش باشید! با این نهیب، نه تنها آن جماعت انبوه ساکت شدند، بلکه زنگ شتران را ساکت کردند!» حضرت زینب (س) خطابه را پایان داد، هیجان شدید در کوفه ایجاد کرد، و وضع روحی مردم دگرگون شد. راوی می‌گوید: «پس از خطبه دختر حضرت علی(ع)، مردم کوفه شگفت زده دست‌ها را به دندان می‌گزیدند.» حضرت زینب (س) همراه با اسرا وارد‌ِ دار الاماره کوفه شد، و در آنجا با عبیدالله بن زیاد حاکم کوفه به مناظره و گفتگو پرداخت. سخنان حضرت زینب (س) بر مردم اثری عمیق گذارد و خاندان اموی را رسوا ساخت، سپس عبیداللّه دستور زندانی کردن آنان را صادر کرد. خطبه حضرت زینب (س) و نیز سخنان امام سجاد (ع) و ام کلثوم و فاطمه بنت الحسین در کوفه و دارالاماره و نیز اعتراض‌های عبدالله بن عفیف ازدی و زید بن ارقم به مردم کوفه جرئت بخشید و زمینه قیام برضد حکومت بنی امیه را فراهم ساخت. کاروان اسیران در شام پس از فاجعه کربلا، یزید بن معاویه از عبیداللّه خواست تا کاروان حضرت زینب (س) را همراه سرهای شهیدان به شام بفرستد. خاندان امام حسین (ع) به سوی شام راهی شدند.  موقعیت حکومت یزید هنگام ورود اسرا به شام بسیار محکم بود. شهری که مردم آن سال‌ها بغض خاندان علی (ع) را داشتند؛ چراکه سال‌ها تبلیغات دودمان ابوسفیان را شنیده بودند، بنابراین، شگفت انگیز نیست که «هنگام ورود اهل بیت پیامبر (ص) در شام، مردم لباس‌های نو برتن کردند و شهر را زینت دادند و نوازندگان مشغول نواختن شدند و شادمانی چنان مردم را فرا گرفته بود که گویا شام یکپارچه غرق در سرور است.» 👈 ولی قافله اسیران در مدتی کوتاه، شرایط را به نفع خویش عوض کرد. خطابه‌هایی، که حضرت زینب و زین العابدین (ع) در شام ایراد کردند و در آن جنایت‌های بنی امیه را آشکارا بیان کردند، از یکسو، دشمنی شامیان نسبت به اهل بیت (ع) را به علاقه و محبت بدل نمود و از سوی دیگر، خشم عمومی را متوجه یزید ساخت و یزید مشاهده کرد که کشتن امام حسین (ع) به جای آنکه موقعیت او را بهتر کند، ضربه‌های کوبنده‌ای بر پایه‌های حکومتش وارد آورد. در کاخ یزید یزید مجلسی بی‌سابقه ترتیب داده بود و اشراف و سران کشوری و لشکری شام در آن شرکت داشتند. وی در حضور اسرا، اشعار کفرآمیز خواند و درباره پیروزی خود، مطالبی گفت و آیات قرآن را به نفع خود تأویل کرد. یزید با چوبدستی، که در دست داشت، نسبت به سر بریده فرزند پیامبر (ص) اسائه ادب کرد.و کینه‌ای که نسبت به پیامبر (ص) و اسلام در دل داشت، علنی ساخت و اشعاری را خواند که مضمون آن‌ها این بود: «کاش سران قبیله من، که در بدر کشته شدند، می‌بودند و می‌دیدند که طایفه خزرج چگونه از شمشیرهای ما به ناله آمدند، تا از خوشحالی فریاد می‌زدند:‌ ای یزید! دست تو شل مباد! ما بزرگان بنی‌هاشم را کشتیم و آن را به حساب جنگ بدر گذاشتیم و این پیروزی را در برابر آن شکست قرار دادیم. هاشم با حکومت بازی کرد، وگرنه، نه خبری از آسمان آمد و نه وحی‌ای نازل شد. من از نسل خُندُف نیستم اگر از فرزندان احمد .» 👈ناگهان زینب (س) از گوشه مجلس با سخنان یزید به مقابله برخاست و با صدای رسا، خطبه‌ای ایراد کرد. خطبه حضرت زینب (س) در کاخ سبز یزید، حقّانیت امام حسین (ع) و باطل بودن اعمال یزید را آشکار ساخت. خطبه منطقی حضرت زینب (س) در مجلس یزید، حاضران را سخت تحت تأثیر قرار داد، به گونه‌ای که یزید نسبت به اسرا،اندکی نرمش و انعطاف نشان داد و از هرگونه واکنش سخت پرهیز نمود. یزید از اطرافیان خود نظر خواست که با اسیران چه کند؟ هرچند بعضی گفتند: این‌ها را نیز به سرنوشت رفتگانشان مبتلا گردان، ولی نعمان بن بشیر، به او توصیه کرد تا رفتار ملایمی داشته باشد. 👈دراثر روشنگری حضرت زینب (س)، یزید مجبور شد جنایت و قتل امام حسین (ع) را به گردن ابن زیاد بیندازد و او را لعن کند. یزید اجازه داد آنان چند روزی در شام عزاداری کنند. زنان آل ابوسفیان از جمله هند همسر یزید (در خرابه) به پیشواز اهل بیت (ع) رفتند و دست و پای دختران رسول خدا (ص) را می‌بوسیدند، گریه و زاری می‌کردند و سه روز عزارداری بپا داشتند. سرانجام، اسیران خاندان پیامبر (ص) با تکریم و احترام، به مدینه بازگشتند.  

- یا‌صاحِبَ‌کُـلّ‌القُلوبْ/♥ - آرامشی‌براۍقَلب‌.... #دعای_هفتم_صحیفه_سجادیه

#سردار_دلها چه حکمتی بود در اینکه چهلمین هفته از فراق شما مصادف شد با اربعین حسینی و فراق ما از کربلا #سردار_دلها #چه_فراقی #۱:۲۰

﷽؛ ✍ #تاریخ ما را که بنویسند، این‌گونه می‌نویسند که جوانان و پیرانی بودند که به حرمت حرف ولی‌امرشان نرفتند زیارت #اربعین.. ما که از کولبران چیزی کم نداریم، به مانندشان مرد جهاد و نبردیم... از #کرونا هم نمی‌ترسیم، که مرد جان دادنیم برای حضرت دوست... از دولت مستأجل هم توقّع فهم زیارت اهل‌بیت را نداریم، که شیر از سینه‌ی مادر خورده‌ایم... هیچ مانع و سدّی هم ما را در خانه نگه نمی‌دارد که جهان‌وطنی بار آمده‌ایم... بنده‌ی ادارات و حقوق و مزایا هم نیستیم، که رزق‌مان را هم از تکان چادر مادر سادات می‌گیریم... می‌نویسد تاریخ شرح حال ما را و چه خوب می‌نویسد: «بودند شیعیانی که اسوه‌شان شیعه‌ی تنوری بود...»

🌹🌹🕊🌷🕊🌹🌹 آنها #جنگ را دوست نداشتنـد ... #دفـاع برایشان #مقــدس بود ، و جهـــــــاد ، راهِ رسیدن به خدا را ، برایشان هموار مےڪرد ... #مردان_بی_ادعا

نذر کرده سایه بشه😭😭😭 #اربعین #صل_الله_علیک_یا_اباعبدالله ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

💠علت دلگیر بودن غروب جمعه 🎙حجت الاسلام_میرزا محمدی

📢📢📢📢 سلام علیکم 💐 بزرگواران ان شاالله روز جمعه 25 مهر (مصادف با 28 صفر ) روز ارتحال پیامبر اسلام حضرت محمد سلام الله علیه قربانی جهت سلامتی وفرج امام زمان عجل الله فرجه ،صدقه سر سلامتی حضرت، سلامتی همه مومنین و مومنات ویژه شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام 👌 ان شاالله ریشه کن شدن این ویروس منحوس کرونا از تمام جهان ما را یاری بفرمایید ولو به اندکی سهم خود را به این شماره ی کارت واریز فرمایید: 6037 9973 5313 3474 خدیجه مولوی 👇👇👇👇 قربانی این هفته ان شاالله از طرف پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم هدیه می شود به بقیه الله الاعظم عج 👉 واریز تا 9 صبح جمعه 🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴

🎥بازگشایی رواق امام خمینی حرم رضوی ◾بعد از ماه‌ها از بسته شدن رواق‌ها در حرم امام رضا (ع)، روز گذشته همزمان با اربعین حسینی و البته سرد شدن هوا در روزهای اخیر، رواق امام خمینی حرم رضوی بازگشایی شد. ◾این فیلم دقایقی پیش از رواق امام خمینی بارگاه ملکوتی ثامن الحجج (ع) گرفته شده است. ◾همزمان با شیوع کرونا در اسفندماه رواق‌ها و صحن‌های حرم رضوی برای حضور زائران مسدود شد ولی بعد از حدود ۷۰ روز صحن‌ها بازگشایی شد و رواق‌ها همچنان بسته بود.

آجرک الله یا صاحب الزمان(عج).... بی حیایی پیکر دین مرا فرسوده است غفلت از صاحب زمان بر درد من افزوده است از دل زهرایی آقا خجالت می کشم آن قدر از معصیت کردن دلم آلوده است چون توسل می کنم مادر مرا هم می خرد بی توسل کردنم این توبه ها بیهوده است من دلم گرم همین بازار عشق و عاشقی است چون پیمبر بارها این جمله را فرموده است: هر کسی غافل شد از قرآن و راه اهل بیت راه را گم کرده و بی راهه را پیموده است جان فدای شاه عطشانی که از روز ازل وسعت رحمت میان روضه هایش بوده است در عزایش هر کسی اندازه ی بال مگس اشک ریزد، در قیامت راحت و آسوده است. (دعا بفرمایید)

#ریحانه {🌸🍃} حجاب در وصیت نامه شهدا: 🌹💔 شهید «علی‌رضا ملازاده» در فرازی از وصیت‌نامه خود نوشته است: من اکنون فریاد برمی­‌آورم که «خواهرم حجابت را، حجابت را حفظ کن. خواهرم نگذار پوشش را از تو بگیرند، نگذار به اسم آزادی زن، با تو و دیگر خواهرانم همانند «شیئ» رفتار کنند». شهید «مهدی باغیشنی»: خواهرانم! شما با حجاب خود مشت محکمی بر دهان ابرقدرت­‌ها بکوبید و بگوئید‌ «ای از خدا بی‌خبران! ما مانند حضرت زهرا (س) و حضرت زینب کبری (س) هستیم و هرگز از راهی که آنان رفته‌اند، برنمی‌گردیم و با تمام توان راه آن‌ها را ادامه می‌دهیم.» شهید «علی اکبر بشنیجی»: «خواهرانم! همان‌طور که ما در جبهه­‌ها با این دشمن کافر می‌جنگیم، شما نیز به نوبه­‌ خود با صبر و بردباری و با حجاب و پوشش خود با دشمنان داخلی بجنگید، زیرا پیروزی از آن ماست.

#مراقبتهای_چله_بیست_پنجم👇👇👇👇 ✅ 1- زیارت عاشورای غیر معروفه به نیابت از بقیه الله الاعظم عج ✅ 2- تلاوت سوره والفجر هدیه به اباعبدالله الحسین علیه السلام ✅ 3- هر روز 100 مرتبه سوره توحید هدیه به شهدایی که از شهدای کربلا معرفی می شوند ✅ 4-یکبار در طول این چله خواندن نماز امام حسین علیه السلام #مراقبه_عملی👇 ✅5- تاکید و انس معنوی عمیق بیشتربه حجاب فاطمی ،وتاسی به حضرت زینب سلام الله علیها همان چیزی که خواسته و وصیت همه ی شهدای مابود.

سلام علیکم چهلمین روز از چله✨ بیست و پنجم ✨ سرسفره بانوان با کرامت کربلا که نقش آفرین بودند 🏴 حضرت ام کلثوم سلام الله علیها ، وحضرت رباب سلام الله علیها، وحضرت سکینه سلام الله علیها 🏴 هستیم.

ام‌کلثوم دختر دوم امام علی(ع) نیز در کربلا حضور داشت. بنا بر نقل منابع روایی؛ امام حسین(ع) چندین مرتبه این خواهر خود را صدا زده است: «یَا أُخْتَاه یَا أُمَّ کُلْثُومٍ وَ أَنْتِ یَا زَیْنَبُ»، «یا زینب، یا أمّ کلثوم

 در بعضی از مقاتل آمده است که ام کلثوم در کنار زینب (س) در واقعه عاشورا حضور داشته است. او به همراه اسرا به کوفه و شام رفته و در کوفه و مجلس ابن زیاد خطبه خوانده است. البته بعضی از منابع هم ام کلثوم حاضر در کربلا را کسی غیر از دختر حضرت فاطمه (س) می‌دانند و بر این باورند که او پدرش امام علی (ع) و مادرش کنیز بوده است. خطبه ام کلثوم در کوفه به شرح زیر است:  ام کلثوم دختر امیرالمؤمنین (ع) در حالی که صدایش به گریه بلند بود، از پشت پرده هودج این خطبه را در آن روز قرائت کرد:  «ای اهل کوفه! بدا به حال شما، چرا حسین را خوار کردید و او را کشتید و اموال او را به غارت بردید و زنان او را اسیر نمودید و آنگاه بر او گریه می‌کنید؟ وای بر شما، هلاکت و بدبختی بر شما باد. آیا می‌دانید چه داهیه و کار بزرگی مرتکب شدید و چه جنایتی به گردن گرفتید و چه خون‌هایی به ناحق ریختید و چه پرده‌نشینانی را از پرده بیرون افکندید و چه خانواده‌ای را از زینت و زیور عریان کردید و چه اموالی را به غارت بردید؟ شما کسی را کشتید که بعد از رسول خدا (ص) هیچ‌کس به مقام او نمی‌رسید. رحم از دل‌های شما برداشته شد. آگاه باشید که حزب خداوند رستگاران‌اند و حزب شیطان زیانکاران». او سپس این اشعار را خواند: «برادرم را کشتید. وای بر مادرانتان باد! به زودی به آتشی گرفتار می‌شوید که شعله‌هایش زبانه می‌کشد. شما خونی را پایمال کردید که خدا و قرآن و پیامبر ریختنش را حرام کردند. شما را به آتش جهنم مژده می‌دهم. هر آینه شما فردای قیامت در ژرفای آتشی خواهید بود که شعله‌هایش برمی‌خیزد. من همواره بر برادرم خواهم گریست. بر بهترین کسی که بعد از پیامبر متولد شد. آری، با اشک چشم فراوان که هرگز انقطاع ندارد می‌گریم. این گریه هرگز پایان‌پذیر و خاموش شدنی نیست.»

حضرت علی اصغر (علیه السّلام) یکی از فرزندان حضرت امام حسین (علیه السّلام) است که تنها شش ماه در این دنیا زندگی نمودند. ایشان در مدینه به دنیا آمد و مادرش رباب دختر امرء القیس بن عدی از قبیله کلاب بوده است. رباب مادر حضرت سکینه (سلام الله علیهما) است و در مقاتل از بیتابی فراوان این همسر حضرت سید الشهداء (علیه السّلام) بعد از واقعه کربلا و علاقه وافر حضرت امام حسین (علیه السّلام) به این بانو و دخترش حضرت سکینه (سلام الله علیهما) سخن رفته است. بنابراین حضرت علی اصغر و حضرت سکینه خواهر و برادر هم از یک مادر بودند.

حضرت رباب دختر امرءالقیس از زنان شایسته و نامدار تاریخ اسلام است  كه در واقعه طَفّ حاضر بود ونزد امام حسین علیه السلام منزلتی عظیم داشت و شدّت علاقه امام به وی، به قدری بود که حضرت در مورد ایشان وحضرت سکینه فرمودند: لعمرك انني لاحب دارا /تحل بها السكينه و الرباب احبهما و ابذل جل مالي /و ليس لعاتب عندي عتاب به جانت سوگند ، من خانه ای که سکینه ورباب در آن حضور داشته باشند را دوست دارم ، آنها مورد علاقه ی من هستند وبیشترین اموال خویش را برایشان هزینه میکنم و در این کار جای سرزنش هیچ نکوهشگری وجود ندارد

در كتب معتبر تاریخ  نقل است كه حضرت رباب بعد از ورود به مدينه در زير سقف ننشست و از آفتاب به سایه نیامد،  از گرما و سرما دوری نکرد و مدت یک سال بر اباعبدالله علیه السلام گریه میکرد،  اشراف قريش خواهان تزويج او شدند در جواب فرمود: لا يَكُونُ لي حَمْوٌ بَعْدَ رَسوُلِ اللّه صلى اللّه عليه و آله و سلّم ؛ من ديگر پدر شوهرى بعد از پيغمبر نخواهم ...و پيوسته روز و شب گريست تا از غصّه و حزن از دنيا  رفت ..   و نقل شده كه اين ابيات را رباب بعد از قتل حضرت سيدالشهداء عليه السّلام در مرثيه آن حضرت میخواند: اِنَّ الَّذى كانَ نُورا يُسْتَضاءُ بهِ بِكربلاءَ قَتيلٌ غَيرُ مَدفُونٍ سِبْطَ النَّبىِّ جَزاكَ اللّهُ صالِحَةً عَنّا وَجَنَّبْتَ خُسْرانَ المَوازينِ قَدْ كُنْتَ لى جَبَلاً صَعْبا اَلوُذُبِهِ وَكُنتَ تَصْحَبُنا بالرَّحْمِ وَالدّينِ مَنْ لِلْيَتامى وَمَنْ لِلسّائِلينَ وَ مَنْ يَعنى وَيَاءوي اِلَيهِ كُلُّ مِسكينٍ وَاللّه لا اَبْتَغى صِهرا بِصِهْركُمُ حتّى اُغَيَّبَ بينَ الرَّمْلِ وَالطّينِ به راستی آن کس که نوری روشنی­ بخش بود [و مردم از پرتو آن نور بهره   می­گرفتند] در کربلا کشته شد و به خاک سپرده نشد. ای سبط پیامبر(ص)، خداوند از سوی ما به تو جزای نیک دهد و از تو خسران را دور گرداند. همانا تو برای من کوهی استوار بودی که به آن پناه می­بردم و تو با ما به مهربانی و دینداری رفتار می­کردی. دیگر چه کسی بعد از تو یتیمان و سائلان را دستگیری می­کند و آنها را بی­نیاز می­کند؟ و کیست که مسکینان را پناه می­دهد؟. به خدا قسم؛ پس از او هرگز همسری بر نخواهم گزید تا آن گاه که میان ریگ و گل پنهان شوم

نقل شده كه حضرت رباب سلام الله علیه در مجلس ابن زياد سر مطهّر را  در بر گرفت و بر آن سر بوسه داد و شروع به گریه کرد و گفت : واحُسَينا فَلا نَسيتُ حُسَيْنا اَقْصَدَتْهُ اَسِنَّةُ الاَدْعِياء غادَروهُ بِكَرْبَلاءَ صَريعا لا سَقَى اللّهُ جانِبَىْ كَرْبلاء واحُسَيناه ! «آه ای حسین علیه السلام! من هیچ­گاه حسین علیه السلام را فراموش نخواهم کرد؛ دشمنان او را هدف نیزه­های خود قرار دادند. آنان او را فریب دادند و  جنازه­اش را در کربلا به خاک افکندند؛ بعد از او خدا آن سرزمین را سیراب نکند.

بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده گهواره نیست دست خودت را تکان نده با دست های بسته مزن چنگ بر رخت با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت بس کن رباب حرمله بیدار می شود سهمت دوباره خنده انظار می شود ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود از روی نیزه راس عزیزت رها شود یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده گرچه امید چشم ترت نا امید شد بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد پیراهنی که تازه خریدی نشان مده گهواره نیست دست خودت را تکان مده با خنده خواب رفته تماشا نمی کند مادر نگفته است و زبان وا نمی کند بس کن رباب زخم گلو را نشان مده قنداقه نیست  دست خودت را تکان مده دیگر زیادت این غم سنگین نمی رود آب خوش از گلوی تو پائین نمی رود بس کن ز گریه حال تو بهتر نمی شود این گریه ها برای تو اصغر نمی شود.

یکی از بانوان عاشورایی که نه تنها با تمام وجود صحنه ها و مصیبت های عاشورای سال 61 را درک و لمس کرده بلکه در واپسین های عاشورا و دوران اسارتش همچون عمه اش حضرت زینب (س) و جدّه اش حضرت زهرا (س) تا لحظه های آخر زندگی در مسیر حفظ ارزش های الهی تلاش کرده و تابع دستورات الهی بوده اند، بپردازیم؛ دختر امام حسین و رباب(ع) و خواهر حضرت علی اصغر(ع)؛ سکینه خاتون. تاریخ سن ایشان را در ماجرای عظیم کربلا بین 10-15 سال بیان کرده است.

خلاق نيك و خصال پسنديده اين بانوي نمونه، وي را در نظر پدر كه مربي صالح و كاملي بود، عزيز نمود و چون ستاره‌اي فروزان در آسمان خاندان امام درخشيد و همه را شيفته رفتار شايسته خود كرد. امام حسين (ع)م كه آگاه به ضمير انسان‌ها و معيار سنجش اعمال است، سكينه را با زيباترين لقب، يعني «خيرة النّساء» خواند و با عنايتي خاص مقام و منزلت وي را در مواقف بسيار، بر ديگران آشكار نمود.

دوره جـدیـد ولى طـاقت فرساى زندگى بانو سكینه علیها‌السلام، یعنى دوران اسارت از روز یازدهم مـحـرّم آغـاز شـد او هـمـراه سایر اسیران و سرهاى شهیدان در حالى كه بر شتر برهنه سوار و ریسمان اسارت به گردنش بود، از كربلا به كوفه و شام به اسارت برده شـد. امـام مـحمد باقر علیه ‌السلام مى فرماید: چون ذرّیه و اهل بیت امام حسین علیه ‌السلام را در روز و با وضعى خاصّ به مجلس یزید بردند، مردم جفاكار شام گفتند: اسیرانى نیكوتر از اینان ندیده ایم . حضرت سكینه علیها‌السلام  كه ریسمان به كتفش بسته بودند فرمود: ما اسیران خاندان پیامبریم