ميثم تمار به دار کشيده شد اما باز هم بر فراز دار، با صدايي رسا مردم را به شنيدن حقايق اسلام و احاديث و اسرار علي(ع) فرا ميخواند. ميثم ميگفت: هر که ميخواهد حديث مکنون و ارزشمند علي(ع) را بشنود پيش از آن که شهيد شوم بيايد. من شما را از حوادث آينده تا پايان جهان، خبر ميدهم. مردم، پيرامون او جمع ميشدند و او از فراز منبر دار، براي انبوه جمعيت، سخنراني مي نمود و فضائل و شايستگي هاي اهلبيت پيامبر(ص) و دودمان علي(ع) را بازگو ميکرد و خيانت ها و فسادهاي بني اميه را فاش ميساخت. "فضيل رسان" از "جبله مکيه" روايت کرد که گفت از ميثم شنيدم که مي گفت: «به خدا سوگند! اين امت جفاکار، فرزند پيامبرشان را در دهم ماه محرم مي کشند و دشمنان خدا، آن روز را جشن گرفته و عيد مي گيرند. اين واقعه، حتماً رخ خواهد داد و در علم ازلي خدا مقدر گشته است زيرا مولايم اميرمؤمنان(ع) که بهتر از هر کسي مي داند، طي عهدي، مرا به اين واقعه آگاه نمود و به من خبر داد که براي مظلوميت حسين(ع) همه اشياء و موجودات مي گريند.» ⚠️ و شگفتا که همان مردمي که پاي سخنان ميثم بر فراز دار نشسته بودند، چند روز بعد فرزند پيامبر(ص) و علي(ع) را در کربلا سر بريدند و اهل بيتش را به بند اسارت کشيده، به شهر خود آوردند. بيان حقايق و افشاگري هاي ميثم، در آخرين لحظه هاي زندگي و از بالاي دار، چنان مؤثر و تکان دهنده بود که به ابن زياد خبر دادند: "اين خرمافروش، شما را رسوا کرده." ابن زياد که عصباني شده و پيش بيني علي(ع) درباره شهادت ميثم را فراموش کرده بود، گفت: به دهانش لگام بزنيد تا ديگر نتواند حرف بزند؛ و بدين ترتيب، ميثم، نخستين کسي بود که در راه اسلام بر دهانش لگام زده و زبانش بريده شد. آن کسي که از سوي ابن زياد مأمور بريدن زبان ميثم بود به او گفت: «هرچه ميخواهي بگو! امير، فرمان داده است که زبانت را قطع کنم.» ميثم گفت: «عبيدالله بن زياد، زاده آن زن زناکار، خيال کرده که ميتواند من و مولايم را دروغگو معرفي کند! بيا! اين هم زبانم!» و آن مزدور، زبان ميثم را از دهانش بيرون کشيد و با دشنه اش بريد. ميثم به همان حالت بود تا اينکه مثل فردا، از بيني و دهان او خون غليظي آمد و بدين صورت، طبق همان چه که خود گفته بود موي سپيد صورتش، با خوني سرخ، رنگين شد. روز سوم، مردي ملعون نزد ميثم آمد و با نيزه اش به پيکر بي رمق او بر فراز دار اشاره کرد و گفت: به خدا قسم با اينکه ميدانم که اهل عبادت بوده اي و روزها را روزه داشته اي و شب ها را به مناجات به سر برده اي اما با همه اينها، اين نيزه را به تو خواهم زد! آن گاه با نيزه اش، از پشت چنان ضربتي بر ميثم فرود آورد که شکم و روده هايش پاره پاره شد و پس از خونريزي شديد از بيني اش، به شهادت رسيد. پيکر ميثم تا روزها پس از شهادتش همچنان از دار آويخته بود

مدتى پیكر پاك و مطهر میثم پس از شهادتش بر سر داربود. ابن زیاد براى اهانت بیشتر به میثم اجازه نداد كه بدن مقدس او را فرود آورده و به خاك بسپارند; به علاوه مىخواست با استمرار این صحنه، زهر چشم بیشترى از مردم بگیرد و به آنان بفهماند كه سزاى مدافعان و پیروان على(ع) چنین است، ولى غافل از آن بود كه شهید، حتى پس از شهادتش هم، راه نشان مى دهد. هفت تن از مسلمانان غیور و متعهد كه از همكاران او و خرمافروش بودند، این صحنه را نتوانستند تحمل كنند كه میثم شهید، همچنان بالاى دار بماند; با هم، هم پیمان شدند تا پیكر شهید را برداشته و به خاك بسپارند. براى غافل ساختن مامورانى كه به مراقبت از جسد و دار مشغول بودند، تدبیرى اندیشیدند و نقشه را به این صورت عملى ساختند كه: شبانه در نزدیكیهاى آن محل، آتشى افروختند و تعدادى از آنان بر سر آن آتش ایستادند. نگهبانان، براى گرم شدن به طرف آتش آمدند، در حالى كه چند نفر دیگر از دوستان شهید، براى نجات پیكر مقدس میثم از آتش دور شده بودند. طبیعتا، ماموران كه در روشنایى آتش ایستاده بودند، چشمشان صحنه تاریك محل دار را نمىدید. آن چند نفر، خود را به جسد رسانده و آن را از چوبه دار باز كردند و آن طرفتر در محل بركه آبى كه خشك شده بود دفن نمودند. صبح شد . ماموران جنازه را بر دار ندیدند; خبر به ابن زیاد رسید. ابن زیاد مى دانست كه مدفن او مزار هواداران على(ع) خواهد شد . از این رو جمع انبوهى را براى یافتن جنازه میثم ، مامور تفتیش و جستجوى وسیع منطقه ساخت ، ولى آنان هرچه گشتند ، اثرى از جنازه نیافتند و مایوس گشتند .

منابع معتبر برای مطالعه درباره زندگی و احوال میثم تمار «الارشاد» شیخ مفید جلد ششم «الإصابة» جلد سی و چهارم «بحارالانوار»

﷽   پنجمین روز از🌷چله دوازدهم🌷   تلاوت☀️ زیارت امین الله☀️   به نیابت از   بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف  امام خمینی (ره)  همه شهدا و  ❣️ میثم تمار❣️  صاحب سرّ علوی #هدیه می کنیم   محضر نورانی   ☀️ امیرالمؤمنین علیه السلام☀️  🌹🌹🌹🌹   تلاوت ☀️زیارت آل یاسین☀️  و عرض سلام و ارادت خدمت  ☀️امام زمان علیه السلام ☀️  #به_آرزوی_شهادت   اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ  

﷽ #السلام_علیک_یا_امین_الله_فی_ارضه لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ سید الشهداء اول رجب هرسال ما را صدا می زنند. لذا می گویند اول رجب به زیارت حضرت بروید و بگویید : لبیک داعی الله یعنی یااباعبدالله اگر آن روزی که صدا زدید «مَنْ كَانَ فِينَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى👈 لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا» من با جسمم حاضر نشدم، ولی دعوت شما را گوشم و قلبم شنیده و اجابت کرد: 👈«لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ عَلَى التَّسْلِيمِ» آنجا که شما ندای ‌«هل من ناصر ینصرنی» سر دادید و یاری می طلبیدید، زبانم لبیک نگفت؛ ولی در همان عالم ، قلب من شما را اجابت کرد و با شما همراه بود؛ چشمم صحنه عاشورا را دید و به سوی شما بود؛ گوشم دعوت شما را شنید؛ هرچند بدن و زبانم سستی کردند. ندای سیدالشهدا محدود به سال ۶۱ هجری نیست و تمام نشده است؛ کاروان حضرت از عالم میثاق به راه افتاده است و تا قیامت و بعد از قیامت هم ادامه دارد؛ دعوت سیدالشهداء هنوز باقی است. حضرت هنوز هم آماده دستگیری است تا ما را به لقاء الله برساند. هنوز هم راه باز است. اگر کسی می خواهد وارد ماه رجب شود که شهر امیر المؤمنین است روز اول باید به زیارت سید الشهداء برود و بگوید : لبیک داعی الله #ادامه_دارد #هرشب_ساعت_هشت_یک_نکته ⚠️تلاوت زیارت سیدالشهدا در شب و روز اول رجب فراموش نگردد ( مراجعه به مفاتیح الجنان باب زیارات ؛ زیارت مخصوصه امام حسین علیه السلام )

﷽ سلام علیکم ششمین روز از🌷چله دوازدهم🌷 تلاوت☀️ زیارت امین الله☀️ به نیابت از بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف و ❣️ امام محمد باقر علیه السلام ❣️ #هدیه می کنیم محضر نورانی ☀️ امیرالمؤمنین علیه السلام☀️ 🌹🌹🌹🌹 تلاوت ☀️زیارت آل یاسین☀️ و عرض سلام و ارادت خدمت ☀️امام زمان علیه السلام ☀️ #به_آرزوی_شهادت اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

سلام و صلوات خداوند بر شکافنده ی علم نبوی و مظهر حلم علوی ☀️حضرت باقرالعلوم علیه السلام☀️

امام باقر علیه السلام در اول رجب سال (57 ه.ق) در مدینه متولد شد و نسبش از هر دو سو، علوی و فاطمی است؛ زیرا پدرش، امام سجاد علیه السلام، پسر امام حسین علیه السلام و مادرش، ام عبدالله، دختر امام حسن مجتبی علیه السلام بود. امام باقر علیه السلام، حدود چهار سال از دوران امامت جدش، امام حسین علیه السلام و حدود 37 سال از دوران امامت پدر بزرگوارش را درک کرد، آن حضرت در حادثة عاشورا حضور داشته، در این باره می فرماید: «من چهار ساله بودم که جدم، امام حسین علیه السلام را کشتند و شهادت وی و آن چه در آن وقت به ما رسید به یاد دارم.» امام محمد بن علی بن الحسین علیه السلام با  ☀️کنیة ابوجعفر  و لقب های  🌺هادی 🌺شاکر 🌺امین 🌺صابر  👈🌺و شبیه، به دلیل شباهت به پیامبر صلی الله علیه و آله معروف بود  🌺و مشهورترین لقب وی، باقر بود؛ چرا که رسول خدا صلی الله علیه و آله به روایت جابر، او را باقرالعلوم نام نهاد و در این باره فرمود: «او علم را به تمام و کمال می شکافد.»

شباهت امام باقر علیه السلام به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ؛ امام باقر علیه السلام به رسول خدا صلی‌الله علیه بسیار شبیه بودند . بطوریکه جابر انصاری هنگامیکه حضرت را دید گفت : به پروردگار کعبه قسم شمائل پیغمبر است . با اینکه جابر ، امام حسن مجتبی و امام حسین و امام سجاد علیهم السلام را نیز دیده بود اما درباره هیچ یک از ایشان ، چنین نگفته بود . و چنانچه در روایات آمده است امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز شبیه ترین افراد به رسول خدا صلی‌الله علیه می باشند . پیامبر اکرم صلی‌الله علیه در وصف مهدی صاحب الزمان فرمودند : نام او ، نام من کنیه اش ، کنیه من و از نظر خَلق و خُلق شبیه ترین مردم به من است . 📚مکیال المکارم ، جلد اول

امام باقر علیه السلام؛ بنیانگذار انقلاب فکری در جهان اسلام در زمان امام محمد باقر علیه السلام که مصادف با حکومت مروانیان بود، کشور اسلام بسیار وسیع و پهناور شد، اقوام و ملل گوناگونی به اسلام گرویده بودند، در این هنگام مسائل جدیدی در حوزه های دینی مسلمانان مطرح بود، تعدادی کتاب از زبان های مختلف ترجمه شده و مطالب جدیدی در میان مردم پخش می شد و ایجاد شبهه می کرد. در این هنگام حکومت مروانیان در اثر فساد از درون خراب و ضعیف و ناتوان شده بود، امام باقر (ع) از اوضاع و احوال استفاده کرد و حوزه بزرگی در مدینه تشکیل داد و شاگردان زیادی تربیت نمود، حکومت وقت هم چندان نیرومند نبود که جلوی مردم را بگیرد و امام (ع) را از تدریس و نشر احکام باز دارد. در حوزه درس امام باقر (ع) تعداد زیادی عالم و محدث از سراسر کشور پهناور اسلامی شرکت میکردند، در وقت حج و عمره بر تعداد آنها افزوده میگردید. انحطاط امت اسلام در زمان امام باقر(ع) انسان با ورق‌زدنِ کتاب توحید صدوق(ره) و مرور سؤال‌هایی که به امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ارجاع داده می‌شد، می‌تواند متوجه شود که کار مسلمان‌ها به جایی رسیده بود که درباره توحید و معرفت خداوند متعال، حرف‌هایی بدتر از یهود می‌زدند! این انحطاط، تصادفی نیست! فرقه‌سازی، ایجاد بدعت، راه‌اندازی نهضت ترجمه و پدیدآوردن جریان‌های انحرافی، همه و همه، کارهای مدیریت‌شده و توام با برنامه‌ریزی‌ای بوده است که دستگاه نفاق، با دوراندیشی و نگاه تاریخی، آن را راه انداخت؛ تا اسلام و معنویت حاصل از آن را سرنگون کند. در چنین شرایطی بود که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) با ایجاد پایگاه مرجعیت علمی در جهان اسلام، نه تنها شیعیان را ارتقا فکری دادند که حتی اهل سنت را از افتادن در ورطه انحطاط فکری نجات دادند و چارچوب‌های مقننی را بنا گذاشتند. ایشان ضمن اتخاذ تدابیر بلند، با تربیت شاگردان فقهی در بدنه اهل سنت، در برابر پدید آمدن انحراف‌های خطرناک‌تر که می توانست به فروپاشی جامعه اسلامی منتهی شود و نام اسلام و مسلمانی را یک سره در تاریخ به فراموشی بسپارد، ایستادند.

ابن حجر عسقلانی در کتاب تقریب التهذیب، در معرفی امام باقر علیه السلام می‌نویسد: «محمد باقر(ع) به اندازه ‌ای رموز و اسرار علوم و دانش‌ها را آشکار ساخت و حقایق احکام، حکمت‌ها و لطایف دانش‌ها را بیان نموده که جز کوردلان و تاریک باطنان، کسی نمی‌تواند آن‌ها را انکار کند و از این رو شکافنده مشکلات علم و برافرازنده دانش لقب یافته است.»