eitaa logo
الحقنی بالصالحین«یرتجی»
2.7هزار دنبال‌کننده
20.1هزار عکس
10.4هزار ویدیو
259 فایل
انس با شهداء برای همنشینی با امام زمان«ع» ومرافقةالشهداء من خلصائک اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ(عجل الله) السلام علیک یا من بزیارته ثواب زیارت سیدالشهداء یرتجی
مشاهده در ایتا
دانلود
#تلنگر_مهدوی ⭕️اعمال ما مؤثر است! 🔰فرق ما با #شیعیان زمان حضرات قبل در این است که #گناهان آنها در آمدن و نیامدن آن امامان #اثری نداشت . 🍃اما من در زمانه ای قرار دارم که #رفتارم در آمدن و نیامدن امام موثر است. ♦️ای کاش #ترمزی برای ما باشد تا هر وقت به سمت گناه می رویم بدانیم که گناه من مسیر آمدن امام را #ناهموار میکند . 🙏التماس دعای فرج #اللهم_عجل_لولیک_الفرج
‌❤️محبت مهدوی 🌺ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺠﻞ ﺍلله فرجه ﺑﻪ ﻣﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺫﺍﺗﻲ ﺍﺳﺖ. ﻣﺎ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ ﺍﻣﺎﻣﺎﻧﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:‌ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔِﻞ ﻣﺎ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻧﺪ. 🌺ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ی ﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﭘﺪﺭ ﻣﻌﻨﻮیمان یعنی ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ. 🌺ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺠﻞ ﺍﻟﻠﻪ فرجه ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺇﻧﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻬﻤﻠﻴﻦ ﻟﻤﺮﺍﻋﺎﺗﮑﻢ ﻭ ﻻ‌ ﻧﺎﺳﻴﻦ ﻟﺬﮐﺮﮐﻢ. ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﮐﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻴﻢ.
🦋﷽🦋 📌 ✅اگر راست می گوییم...‼️ 🔸دوست در راه محبت دوست آنچه دارد می دهد. ماهم اظهار علاقه و محبت به خدا می کنیم لکن دروغی!!! ⁉️ تا به حال چه وقت از یکی از خواهش های نفسانیمان برای خدا گذشت کرده ایم؟ چه وقت از یک معصیت برای رضای خدا صرف نظر کردیم. 🔸فقط می گوییم: «یابن الحسن بیا بیا» ⁉️ چه وقت برای رضایت امام زمان عجل الله در یک معصیت نفست را کنترل کردی؟ چشمت را کنترل کردی؟ زبانت را در محافل و مجالس به خاطر رضایت امام زمان عجل الله کنترل کردی؟ کدام وقت؟ 🌟آیت الله ناصری
🔸هر وقت کسی «التماس دعا» می‌گوید،وقت ،هر چه فکر می کنم، بهتر از نمی یابم. چرا که با آمدن مولای ما، 🌸بیماری نیست که شفا نیابد؛ 🌸فقری نیست که به غنا نینجامد؛ 🌸خرابی نیست که آباد نشود؛ 🌸رزقی نیست که وسعت نیابد 🌸و حاجتی نیست که برآورده نگردد. 👌ظهور آقای ما جمع بهترین هاست؛هر چه است در مولای ماست. 💠امام باقر (علیه السلام) در تفسیر آیه شریفه «وَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ» فرموده‌اند: «منظور از خَيْرات: اهل بیت است.» 📚 برگرفته از کتاب«یاران امام‌ زمان علیه‌السلام» ؛به نقل از «بحارالانوار»،ج 52،ص 288