زائران خوش سليقه

▫️امام صادق علیه السلام: عَرَجَ النَّبِيُّ مِائَةً وَ عِشْرِينَ مَرَّةً مَا مِنْ مَرَّةٍ إِلَّا وَ قَدْ أَوْصَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهَا النَّبِيَّ ص بِالْوَلَايَةِ لِعَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ أَكْثَرَ مِمَّا أَوْصَاهُ بِالْفَرَائِضِ. 🔸پیامبر صلی الله علیه و آله صد و بیست بار به معراج رفت و هر دفعه خداوند بیشتر از آنکه پیامبرش را به واجبات سفارش کند به ولایت علی و ائمه علیهم السلام سفارش کرد! 📚 الخصال ج۲ ص۶۰۰. ۲۳ روز تا عید هم‌عهدی (غدیر) ✨ ✋نشر دهیم #به_عشق_علی #به_نیت_فرج ... #غدیر_عهدی_با_مهدی #امیرالمومنین_علیه_السلام

#مراقبتهای_چله_سی_و_چهارم ✅ مراقبه به اعمال ماه ذیقعده و ماه ذیحجه ✅ مراقبه به زیارت آل یس ✅ مراقبه به زیارت عاشورا تمامی اعمال ان شاالله هدیه می شود به همه شهدای اسلام ، ویژه شهدای مکه ومنا

هفتمین روز از چله 🍃🌷سی و چهارم (#غدیر_عهدی_با_فرمانده )🍃🌷 مهمان سفره قاری قرآن ، شهید 🥀🍃 فؤاد مشعلی 🥀🍃 هستیم.

جوان‌ترین عضو کاروان قرآنی اعزامی به سرزمین وحی، فؤاد مشعلی بود،‌ یکی از اعضای گروه تواشیح باقرالعلوم(ع) آبادان‌ ، رتبه اول مسابقات ابتهال و مدیحه‌سرایی کشور را به‌دست آوردند و به‌دنبال آن و البته با یک سال تأخیر به‌عنوان گروه تواشیح کاروان قاریان اعزامی به حج، برای این مأموریت قرآنی انتخاب شدند.

فؤاد مشعلی متولد 16 مهرماه 1368 اصفهان بود که در چهار سالگی همراه با خانواده به آبادان رفت. وی فعالیت‌های قرآنی را از کودکی آغاز کرد و پس از مدتی به گروه تواشیح باقرالعلوم آبادن پیوست و پس از برتری این گروه در مسابقات سراسری قرآن، سال 1394 با یک سال تأخیر به حج اعزام شد و در فاجعه منا به شهادت رسید.

شهید فؤاد مشعلی یکی از افرادی بود که پیکرش بعد از گذشت سه ماه از فاجعه منا شناسایی شد و با توجه به موقعیت خاصی که ایجاد شده بود، خانواده وی رضایت دادند تا پیکر این شهید در مکه بماند و پیکر این شهید بزرگوار هم‌اکنون در مقبره شهدای مکه آرام گرفته است که مادر این شهید سال 96 در سفر به حج برای نخستین‌بار پس از دو سال توانست بر مزار پسرش برود.

حسرت پدر برای دیدن پسر کم دیدمش. حسرتی که روی دلم مانده همین است، کم دیدمش. حسرت روی دلم مانده که با هم برویم جگرفروشی سید و پسرم با حقوق روزمزد نصب پرده‌های دم عید، هی بخندد و با دهان پر بگوید «بابا بگم یه سیخ دیگه بیاره؟» همیشه خسته بودم و تازه از کار برگشته بودم و این پسر را که زود مرد شد، کم دیدم. فواد که ریش درآورد، دلم قرص شد. روز‌هایی که فواد به دنیا آمد هم نگران بودم به خانه نرسم. با عجله خودم را رساندم اصفهان. بعدش که خبر دادند بچه پسر است، همان جا نشستم زمین و توی سرمای اصفهان الحمدالله گفتم. دلم قرص شد که از حالا دیگر وقتی من نیستم چراغ خانه روشن است. گریه من پشت سر فواد با گریه مهناز و فروغ فرق می‌کند، گریه‌ام با گریه همسایه‌ها یا مسئول‌های شهر یا مربی‌های فواد فرق می‌کند. با گریه دایی وحید و احمد و بی بی و خاله‌ها هم فرق می‌کند. درست وقتی داشتم آرام می‌خوابیدم، درست وقتی تکیه‌گاه و عصای میان‌سالی‌ام کنار دستم بود، تنها شدم. خانه‌ام تاریک شد و کور شدم.

صبح‌ها همین طور که توی سرویس می‌نشینم تا برسیم کارخانه، صدای فواد توی گوشم است که تواشیح می‌خواند. بعضی وقت‌ها رسیده‌ایم و من هنوز مبهوت صدای پسر هستم. قرآن فواد را چند برابر کرده بود. تکثیر شده بود. من فواد قبل از قرآن و بعد از قرآن را دو تا فواد می‌دانم. این پسر پای قرآن رشد و برکت پیدا کرد. چهار ماه آخر، شبانه‌روز با قرآن بود. چهار ماه آخری که به مسابقه می‌رسید. همین اتاق آن طرفی خانه را برای‌شان هماهنگ کرده بودیم. قرآن شبیه چراغ نه شبیه خورشید، خانه ما را روشن می‌کرد. این صورتی که می‌بینید از من سفید شده یا این قامتی که می‌بینید خم شده از پیری نیست. من یک شبه همه چیزم را با هم از دست دادم. تک پسر قاری خوش صدای خوش هیکلم را.

به مادرش گفتم بگذارد این جنازه‌ای که می‌گویند، فواد من است، همان جا توی بقیع آرام بگیرد. پیش غریب‌ترین امام‌ها باشد. زیر سایه پیغمبر (ص). به مادرش گفتم «مگه دعای شب و روزت همین نبود؟ مگه نمی‌خواستی فواد زیر سایه اهل بیت(ع) باشه؟ بذار همون جا بمونه. مادرش این طوری راضی شد. ولی هنوز هم باور نکرده. من خوب می‌فهمم که هنوز منتظر است فواد بیاید. هنوز دست به وسایلش نزده. لباس‌های فواد سر جای خودشان هستند.

بر مزارها حصار کشیده بودند، از پشت حصار، قبر پسرم را دیدم و نتوانستم به راحتی بر سر مزارش بنشینم و با او حرف بزنم. خیلی حس و حال بدی داشتیم و اینکه اجازه ندادند بر سر قبر فؤاد برویم بیشتر دلم را شکست. مسئولان سعودی حتی ذره‌ای حال ما را درک نکردند و با خود نگفتند چطور می‌شود از پشت نرده‌ها مزار پاره تن خود را دید و زیارت کرد. از همان دور فاتحه‌ای خواندیم و از مقبره برگشتیم. در آنجا با خودم گفتم شاید من نتوانم زیاد سر مزار فؤاد بیایم اما همین که در سرزمین پاکی آرام گرفته و در سرزمین انبیاء حضور دارد و جایش خوب است، برایم کافی است. منِ مادر که جز آرامش او چیزی نمی‌خواهم.

🌹امروز آخرین یکشنبه ماه ذی القعده است نماز یکشنبه فراموش نشود

▫️پیامبر صلی الله علیه وآله: 🔸محبّت علی بن ابیطالب علیهماالسلام درختی است که ریشه‌اش در بهشت است و شاخه‌هایش در دنیاست. هرکس از امّت من، در دنیا به شاخه‌ای از شاخه‌های آن درخت بیاویزد (سرانجام) او را بهشتی خواهد کرد. و دشمنی با علی، درختی است که ریشه‌اش در جهنم و شاخه‌هایش در دنیاست. هرکس به شاخه ای از شاخه‌های آن درخت بیاویزد (سرانجام) او را جهنمی خواهد کرد. 📚 بحارالانوار ج۴۰، ص ۴۶ 📚 الروضة لإبن شاذان ج۱، ص۱۵۷. ۲۲ روز تا عید هم‌عهدی (غدیر) ✨ ✋نشر دهیم #به_عشق_علی #به_نیت_فرج ... #غدیر_عهدی_با_مهدی #امیرالمومنین_علیه_السلام

⭕️ زائر دیروز میهمان امروز 🔻با موافقت تولیت آستان قدس رضوی پیکر مرحوم احمد مهدوی دامغانی در حرم امام رضا (ع) تشییع و به خاک سپرده می‌شود. 🔻مرحوم پروفسور احمد مهدوی دامغانی از سال ۱۳۶۶ مقیم آمریکا و در دانشگاه‌های هاروارد و پنسیلوانیا مشغول به تدریس در مقطع دکتری و پست دکتری بود. وی هر روز که از ساختمان محل اقامت خود در فیلادلفیا خارج می‌شد با ایستادن به سمت ایران به امام هشتم حضرت امام رضا(ع) سلام می‌فرستاد.

*شگفتانه محسن چاوشی در رثای شهید سلیمانی ...

#مراقبتهای_چله_سی_و_چهارم ✅ مراقبه به اعمال ماه ذیقعده و ماه ذیحجه ✅ مراقبه به زیارت آل یس ✅ مراقبه به زیارت عاشورا تمامی اعمال ان شاالله هدیه می شود به همه شهدای اسلام ، ویژه شهدای مکه ومنا

هشتمین روز از چله 🍃🌷سی و چهارم (#غدیر_عهدی_با_فرمانده )🍃🌷 مهمان سفره شهید 🥀🍃 حاج محمد رضا جلالی 🥀🍃 هستیم.

شهادت را در سرزمین شام جست‌وجو می‌کرد، اما قسمتش این بود که در کنار چند هزار حاجی مظلوم دیگر، در منا به شهادت برسد

شهید حاج محمدرضا جلالی در اسفند ماه 1359در خانواده مذهبی و انقلابی در تبریز دیده به جهان گشود. در دوران خردسالی شهید جلالی، عمویش(شهید احد جلالی) در جبهه های حق علیه باطل خلعت شهادت پوشید تا این خانواده از همان دوران با مکتب شهادت خو بگیرند.کمی که بزرگتر شد به تناسب شرایط مذهبی خانواده شروع به خواندن قرآن کرد و همراه پدر مداح خود پایش به مجالس اهل بیت باز شد و به گفته پدر بزرگوارش در 6 سالگی همچون مردها برای سیدالشهدا می گریست و بی گمان مزد این گریه های مردانه اش را گرفته است. بزرگتر که شد جا پای پدر گذاشت و به مداحی رو آورد و با صدای حزین و ملکوتی که داشت هر دل سنگی را آب میکرد.