#مباحث_مهدویت #جلسه_چهل_چهارم 💠سر گذشت مادر حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف(۲) #بررسی_روایات #روایت_دسته_نخست: یکی از روایت‌های مشهور، حکایت از آن دارد که مادر امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، شاهزاده ای رومی است که اعجازگونه، به بیت شریف امام عسکری علیه السلام راه یافته است. این روایت، نخست از طریق شیخ صدوق، در کتاب کمال الدین و تمام النعمة نقل شده است. آن گاه محمدبن جریر طبری آن را با سندی متفاوت، در کتاب دلائل الامامة آورده و [۱] شیخ طوسی در کتاب الغیبة به نقل آن پرداخته است. [۲] ایشان، روایت را درست مانند آنچه در کمال الدین و تمام النعمة بود، آورده؛ امّا سند وی با سند کتاب کمال الدین متفاوت است. فتّال نیشابوری در روضة الواعظین، ابن شهر آشوب در مناقب آل ابی طالب، [۳] عبدالکریم نیلی در منتخب الأنوار المضیئه [۴] و از متأخرین صاحب إثبات الهداة فی النصوص و المعجزات از جمله کسانی هستند که این حکایت را نقل کرده اند. علامه مجلسی در بحارالانوار قضیه را، یک جا از کتاب الغیبة و در جای دیگر، از کمال الدین و تمام النعمة نقل کرده است. [۵] ممکن است پرسیده شود: این قضیه پس از سال ۲۴۲ه اتّفاق افتاده است؛ در حالی که از سال ۲۴۲ ه به بعد، جنگ مهمّی میان مسلمانان و رومیان، رخ نداده است تا نرجس خاتون اسیر مسلمانان شوند.[۶] در پاسخ گفتنی است: در این دوران و پس از آن، درگیری و جنگ‌هایی میان آنان رخ داده است که در بسیاری از کتاب‌های تاریخی، می‌توان نمونه‌هایی از این درگیری‌ها را یافت.[۷] شواهد دیگری نیز وجود دارد که میان مسلمانان و روم، جنگ و درگیری واقع شده است. حال اگر منظور از جنگ بزرگ، این باشد که خود قیصر روم هم با برخی از اهل و خاندانش در آن شرکت کرده باشد، این امر ضرورتی ندارد؛ چون، آنچه در این روایت آمده، این است که نرجس، به امر امام به صورت ناشناس و مخفیانه، با سپاهیان همراه شد و در پوشش کنیزان در آمد. ---------- [۱]: محمدبن جریر طبری، دلائل الامامة، ص ۲۶۲. [۲]: محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۰۸، ح۱۷۸. [۳]: ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، ج ۴، ص ۴۴۰. [۴]: عبدالکریم نیلی، منتخب الأنوار المضیئة،   ص  ۱۰۵. [۵]: محمّد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۶. [۶]: جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، ص ۱۱۵. [۷]: ر. ک: محمدبن جریر طبری، تاریخ الأُمم والملوک، ج ۹، ص ۲۰۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۷، ص ۸۰، ۸۱، ۸۵، ۹۳؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج ۱۰، ص ۳۲۳، ۳۴۳، ۳۴۵، ۳۴۷. 💟 @sahebzaman14 💟