🌙 مخاطبه با قرآن (۹) «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ» #روزنهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۹) «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ» آتشى كه در زندگى انسان روشن مى‌شود، از جايى نمى آيد؛ حركت انسان، خودش آتش است. آتشِ فراموش كردن زندگىِ انسانى، در شرايطى كه انسان انتخاب اصلى خود را كرده است، و از ازل انسانيت و الوهيت را براى خود انتخاب كرده است؛ و همين حالا هم اين انتخاب در حال تكرار و تكرار است؛ و هرگز از اين انتخاب دست نمى‌كشد. اما وقتى در زندگى روزمره قرار مى‌گيرد، فراموش مى‌كند؛ و اين فراموشى همان آتشى ست كه در آن گرفتار مى‌شود. اين آتش از خود او و اهل‌اش است؛ اهل به معناى فضا و زندگى اجتماعى، و آن چيزى است كه به انسان ارتباط دارد، و بخشى از وجود انسان در آنها گرفتار است. انسان بُعدى جدا از جامعه نيست؛ بلكه جامعه، اطرافیان، خانواده، زندگى اجتماعى و سياسى و همه چيزهايى كه به او مربوط مى‌شود، بخشى از وجود اوست، و وجودش در آنها گرفتار مى‌شود. حركت‌هايى كه در جامعه، محيط اجتماعى و خانواده صورت مى‌گيرد، بخشى از آنها منطبق با حقيقتِ درون اوست و حقيقتِ مجزايى نيست. انسان بايد همه اينها را از آتشِ غفلت كه ناشى از عمل خود اوست، نگه دارد! همه‌ى چيزى كه در اين جهان و آن جهان رخ مى‌دهد و انسان را مى‌سوزاند، و مشكلات ايجاد مى‌كند؛ بخشى از آتشى است كه از انسان بلند مى‌شود. علت و معلولى نيست، بلکه اصلِ غفلت و بى‌توجهىْ همان آتش است. انسان بايد مراقبت كند، محاسبه و دقت كند كه در اين آتش نيفتد؛ آتشى كه هيزمش، حقيقت و ماهيتش، خود انسان‌ها هستند، و اين جهانى كه در عين اينكه چون سنگ است، اما بدليل انتخابِ انسان تبديل به آتش مى‌شود. جهنمْ حقيقتِ عملِ انسان است، كه در همين جهان هم وجود دارد، اما ما نمى‌بينيم! پس از مرگ كه پرده‌ها كنار مى‌رود، حقيقت بر ما آشكار مى‌شود! آخرت چيزى جز باطن اين جهان نيست، و همين الان هم وجود دارد. غفلت و فراموشىِ انسان و انتخاب‌هايى كه در اثر غفلت دارد، و ادامه‌ى سير اين انتخاب‌ها، او را به سمت سقوط مى‌كشاند. #روزنهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۰) «إِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِكَ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّه» #روزدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۰) «إِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِكَ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّه» تمايز و تفاوتى كه انسان، در حوادث هستى و زندگى خود مى‌بيند، و بعضى را از جانبِ خدا و بعضى را از جانب شيطان مى‌بيند؛ يا هر نوع تمايز ديگرى كه انسان بنا بر انديشه‌ى خودش در حوادث جهان قائل مى‌شود، اساس و اعتبارى ندارد! در آيه اشاره به يك تمايز خاصى شده كه مشكلات را ناشى از ورود انسان در جرگه مكاتبى كه هدف آنها تغيير در زندگى انسانى است، مثل پيامبر اسلام(ص) مى‌داند. در جواب مى‌فرمايد كه همه چيز در مجموعه‌ی كائنات حل شده است و تفاوتى بين آنها نيست. جهان از يك منتظم عقلانى برخوردار است، كه هدف از آن منتظمْ تغييرِ انسان در جهت هدفى است كه خودش خواسته است، و هيچ اجبار و اكراهى از بيرون به انسان تحميل نمى‌گردد. وقتى انسان در اين جهان وارد مى‌شود، انتخابى دارد و انتخاب‌هايى، و هر روز انتخاب‌هايى ديگر... مشكلاتْ ناشى از تضاد بين انتخاب‌هاى روزمره با انتخاب بنيادين انسان است؛ انتخاب بنيادينى كه از اساس و در حاق واقع شده است، و بر آن استوار است، و انتخاب‌هاى روزمره‌اى كه بيشتر ناشى از غفلت و مشغوليت و سرگرمى است. جهان در يك طراحى واحد ساخته شده، و همه چيز از خداوند است. خداوند موجودى در كنار ساير موجودات و اربابى در آسمان نيست؛ رب النوعى حاكم بر مقدرات انسان نيست كه انسان را مجبور كند؛ بلكه لُبّ و حقيقتِ هستى است، و آن مفهوم بی‌نهايتى است كه از رگ گردن به ما نزديكتر است، و ما متحد با همه‌ى جهان و مظهرى از آن الوهيت هستيم؛ اين معناى خليفة الله است. انتخاب‌هايى كه مى‌كنيم، در زندگی‌مان سارى و جارى مى‌شود، و جهان در جهت اين انتخاب‌ها مهندسى مى‌كند؛ و مانند صفحه‌ى شطرنجى است كه در مقابل ما باز است، و بازى ما با بازى او تركيب مى‌شود و تقديرات ما را رقم مى‌زند. تقدير و حكمتى وراى اين نيست، جز حكمتِ رسيدن ما به آن انتخاب‌هاى اساسى كه كرديم. تناقض و تضادى كه بين انتخاب‌هاى ما موجود است، براى ما دردسر مى‌شود و ما بعضى را به خودمان نسبت مى‌دهيم، و برخى را به شيطان، و برخى را به جهان، و برخى را به خداوند! اما هيچ چيز نيست مگر گردونه‌ى واحدِ هستى كه همه‌ى اين گردونه به انتخاب ما به حركت در مى‌آيد، و چيزى نيست جز تصوير انتخاب‌هاى ما. اما ما پيوسته سعى مى‌كنيم، جهان را به نوع ديگرى فرض كنيم! براى اينكه بخشى از مسئوليت خود در اين جهان را بر گردن ديگرى بیندازيم، تا بار تقصيرات‌مان كمتر شود، و امكان بيابيم كه براى آينده، كمتر حركت كنيم، و در اين گردونه‌اى كه گرفتاريم، همچون ذره‌اى كه در چرخ آسياب مى‌گردد، بگرديم و تغييرى نكنيم و اراده و همت بخرج ندهيم! اما اين توهمى بيش نيست. «كُلٌ مِنْ عِنْدِاللّه» همه چيز از جانب خداست، و خداوندى كه از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است، جهان را در اختیار و در خدمت ما قرار داده است، و اراده ما را بر جهان جاری كرده است، و گردونه نيز چيزى جز انتخاب و عكس‌العمل زندگى ما نيست. #روزدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۱) «مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ» #روزیازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۱) «‎وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللّه» قرآن در تعاليم خود به ما نشان مى‌دهد كه اوضاع جهان گاهى برعكس آن چيزى است كه ما فكر و محاسبه مى‌كنيم، و انتظار داريم؛ كسى كه معيشت سختی دارد، انفاق بيشترى بكند! ما فكر مى‌كنيم كسى كه معيشت‌اش سخت است، بايد حساب‌گرى بيشترى داشته باشد؛ اما قرآن به ما مى‌آموزد كه معكوس اين امر درست است. اين معكوس بودن در بسيارى از حالات و محاسبات و سنن اين جهان در جريان، و حاكم بر اين جهان است. قرآن كه آيينه‌ى جهان و چكيده‌ى هستى است، و حقيقتِ هستى در آن متمركز شده است؛ آيينه‌اى ست كه به زبان ما نازل شده، و به ما اين حركت معكوس و حساب‌هاى معكوس را نشان مى‌دهد. دليل تفاوتِ انتظار ما از حقيقت اين جهان و آن چيزى كه قرآن به ما نشان مى‌دهد، اين است كه ما به خويش، نگاهی متناهى و كوچك داريم، و براى خود ظرفِ محدودى در نظر مى‌گيريم، كه اين ظرف نه تنها بزرگ نمى‌شود، بلكه انتهاى حركت و توجه و خواست و زندگى ماست. انسان محدودى كه مى‌خورد، مى‌آشامد، و گاهى معنويتى به آن مى‌افزايد؛ گاهى كارِ خير و نمازى محدود...! اما در حقيقتِ هستى كه عجين با حقيقتِ انسان است؛ ظرفِ نامتناهى انسان، تجلّى پيدا مى‌كند. هر حركت ما به دليل اينكه اين ظرف را تحت‌الشعاع قرار مى‌دهد، نتايجى درست ضد انتظار ما دارد! انسانی كه معيشت‌ سختی دارد، وقتى انفاق مى‌كند، ظرفش بزرگ مى‌شود؛ و اين ظرف بزرگ، در معيشت مادى و معنوى او آثارى دارد كه خلاف انتظار است. اما ما اين ظرف و استعداد و توانايى نامتناهى كه در انسان وجود دارد را در نظر نمى‌گيريم، یا آن را محدود در نظر داريم؛ به همين سبب تنها چيزى كه در نظر مى‌گيريم، رزق و معيشت است كه در اينجا فقط با صرفه‌جويى، در ذهن ما بيشتر و بيشتر مى‌شود. در حاليكه حقيقتِ اين جهان با استعدادِ نامتناهى انسان عجين شده است؛ اين جهان درست شده تا اين استعداد به نتيجه برسد. آنهايى كه اين حقيقت را درك مى‌كنند: «يَتَفَكَّرونَ في خَلْقِ السَّمواتِ و الأَرْضِ، رَبّنا ما خَلَقْتَ هذا باطلاً»؛ اگر بنا بر اين بود كه هدفِ خلقت، خوردن و آشاميدن و زندگى كردن، و اندكى معنويت باشد؛ اگر هر امر متناهى ولو امر معنوىْ هدفِ اين جهان بود، نياز به هبوط انسان به اين سرزمين سختی‌ها نبود! آن عشقى كه قرار است ما به آن برسيم، و آن مقام خليفة‌اللهى است، با توجه به استعداد بی‌نهايتِ انسان بدست مى‌آيد و نه چيز ديگر. اين استعدادْ محاسباتِ جهان را دگرگون مى‌كند، و ما چون آن نامحدود را نمى‌طلبيم، و مى‌خواهيم خودمان را راحت كنيم، معكوس اين امر را انتظار داريم، و چون اين انتظار را داريم، خويشتنِ نامتناهى‌مان را فراموش مى‌كنيمغ و چون فراموش مى‌كنيم، حقيقتِ محاسباتِ اين جهان را از دست مى‌دهيم. اما قرآن به ما يادآورى مى‌كند؛ «مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ» #روزیازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۲) «قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَئِنْ أَنْجَانَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ» #روزدوازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۲) «قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَئِنْ أَنْجَانَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ» براى اينكه انسان به زندگى اميدوار شود، و نظام كائنات را ببيند و بداند كه راهْ پيشِ روى او باز است، و مى‌تواند به نتيجه برسد؛ كافی است نگاهى به زندگى و شرايط خود در گذشته بيندازد، و اين سؤال را از خود بپرسد كه در فراز و نشيب‌هاى زندگى، چه كسى او را تا به اينجا رسانده است؟ «مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ» در ظلمات دريا و صحرا، و در ظلمات زندگىِ انسان، و در اشتباهات، نقص‌ها و شرايطِ عجيب و غريبى كه انسان در زندگى داشته است، چه كسى او را به اينجا رسانده است؟ هم اوست که باز برد تا وطنش... اگر جهان براى ما نبود، و اگر نظامِ كائنات مهندسى نشده بود كه ما به نتايج‌مان برسيم؛ چه كسى در اين فراز و نشيب‌ها، و راه‌هاى پيچ در پيچ، ما را با امنيت و سلامت به اين نقطه مى‌رساند؟ چه كسى دركِ درستى از جهان به ما می‌داد؟ با نگاه و توجهى به اين موارد، كافى است كه انسان متوجه شود كه جهان در خدمت اوست؛ و براى رسيدن به مقصدش نيازى نيست چندان نبرد و نزاع داشته باشد؛ كافى است که با اين نظام خلقت گلاويز نشود! اين رود خروشانى كه انسان را به آرامى با خود مى‌برد، و فراز و نشيب‌هايى كه از وجود انسان بر می‌خیزد، و اين رود هم‌چون بسترى نرم و راحت اين فراز و نشيب‌ها را حذف مى‌كند تا فشار كمترى به انسان آيد؛ همه براى پيش‌برد انسان است! اما ما چنان دست و پا مى‌زنيم، كه اين بستر نرمِ جهان را به خشونت تبديل مى‌كنيم! وقتى گرفتار مى‌شويم؛ «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً»، همه‌ى درخواست‌مان نجات و پيدا كردن راه‌حل است؛ اما وقتى راه‌حل پيدا مى‌شود، همه را فراموش مى‌كنيم، و اگر هم شكر نعمت كنيم، حداقل نسبت به آينده نااميد و مأيوس و بدبين هستيم. بدگمانى ما به جهان به قدرى زياد است، كه باعث مى‌شود حركت ما كُند و خفيف، و با خفت و خوارى صورت گيرد؛ و این خودمان هستيم كه اين خفت را با خود همراه مى‌كنيم. اما اگر نگاهى به گذشته و شرايط خود بيندازيم، و اينكه در اين ظلماتى كه براى خود ساختيم، چه كسى ما را تا اينجا نجات داده و رسانده، ديگر از يأس چيزى باقى نمى‌ماند، و انسان متوجه مى‌شود كه بايد با چه قدرتى پيش برود. #روزدوازدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۳) «لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا» #روزسیزدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۳) «لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا» پس از اينكه مؤمنين ايمان آوردند، و در مسير ايمان قرار گرفتند؛ اين حقيقت را پذيرفتند که آنچه بين آنها تفاوت فاحشى ايجاد مى‌كند، ميزان عمل آنهاست؛ عملى كه مايه و سرمايه‌ى زندگى آنها را به ميدان آزمايش مى‌برد. مجاهدين كسانى هستند كه با مال، جان و وجودشان وارد تلاش و جهاد بيرونى و درونى مى‌شوند. براى خلوت، حركت وجودى و تغييراتِ خود، و براى آن چيزى كه فهميده‌اند، از مال و جان مايه مى‌گذارند، حركت مى‌كنند، درون‌شان را تغيير مى‌دهند، و براى تغييراتِ درونى و زندگىِ بيرونى، داشته‌هايشان در درون و بيرون را به تغييرات وا مى‌دارند، و چه بسا اين تغييرات برای ایشان سختی‌ها يا خسارت‌هاى ظاهرى ايجاد كند. در مقابل آنها كسانى قرار دارند كه قاعد هستند؛ ايمان به حقايق دارند اما اين ايمان سبب نمى‌شود كه بلند شوند و كوشش و تلاشى بكنند كه به سرمايه‌هايشان خسارتى وارد كند! در مسير ايمان‌شان، مسير زندگى روزمره‌شان، حالات و خصلت‌هاشان، و آن چيزى كه دور قمرى آنها را تشكيل مى‌دهد، دست نخورده و به زعم خودشان بى‌ضرر مى‌ماند! اما ضرر تنها ضرر مادى نيست؛ ضرر يعنى در مسيرى كه انسان مى‌رود، شامل عادات، خصلت‌ها، زندگىِ روزمره، تغييرى حاصل نشود! گرچه خداوند وعده داده است كه به همه‌ى آنها خوبى و نيكى عطا كند، «وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ»؛ اما آنهايى كه مجاهدين به اموال و أنفس هستند، بر قاعدين درجات برترى دارند؛ آنها به نتايجى عظيم «اجراً عظيماً» مى‌رسند، كه تفاوتی زياد با ديگرانى ايجاد مى‌كند كه اين مايه را نگذاشتند. اصلِ حركتِ انسان در درونش هست؛ جهاد بيرونى زمانى براى انسان ارزشمند است كه ناشى از حركتِ درونى باشد. با حركت جدىِ درونى، ولو اندك، نتايج بزرگى براى انسان حاصل مى‌شود. بعد از اينكه انسان شناخت پيدا كرد كه عامل تغيير و حركت و در مقابلش عامل ايستادن چيست، و در زمره‌ى مؤمنين قرار گرفت؛ آنگاه به ميزانى كه عمل مى‌كند و اين شناخت را به كار مى‌گيرد، و در راه اين بكارگيرى، مايه‌هاى جدى ولو اندك مى‌گذارد، آثار بسيار عظيمى براى او حاصل مى‌شود. #روزسیزدهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۴) «ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ» #روزچهاردهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی

🌙 مخاطبه با قرآن (۱۴) «ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ» انسان وقتى هبوط مى‌کند و پا به اين جهان مى‌گذارد، از همان ابتدا مسيرى در مقابلش گشوده مى‌شود؛ گرچه اوست كه مسير را انتخاب كرده، و هدف، آرزو و آمالش را در قالب انتخابش عرضه كرده است؛ اما جهان بهترين مسير را در مقابلش براى رسيدن به اين آرزوها، اهداف و انتخاب‌هايى كه كرده است، مى گشايد؛ چه انتخابِ دنيايى، چه آخرتى، چه بالا و چه پايين باشد! انتخابش هر چقدر متعالى‌تر باشد، كمكِ جهان از طريق گشودن اين مسير بيشتر است؛ و هرچه كه پايين‌تر و مادى‌تر و ضعيف‌تر باشد، كمك جهان به نوعى است كه سعى دارد او را كمك كند، كه به انتخاب‌هاى بالاترى دست پيدا كند. اما اگر به سمت شقاوت برود، اين كمك معكوس خواهد شد، و به سمت شقاوت بيشتر خواهد رفت! مسيرى كه از ابتدا جلوى انسان گشوده مى‌شود، به عنوان مسير حركت او، و به عنوان راهى كه بايد بپيمايد؛ و تقديرش و كمكِ كائنات، هم‌چون راه گشاده‌اى است كه او را بسوى اهدافش پيش مى‌برد. هرچه انسان از اين مسير تبعيت كند، حركتش زودتر انجام مى‌شود، و به اهدافش زودتر و بهتر و بالاتر مى‌رسد، و هر چه از اين مسير فاصله بگيرد، در نهايت به شكست بيشترى مى‌انجامد. «ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ»؛ شريعت، مسير و رودخانه‌اى است كه انسان چون شناورى در آن قرار مى‌گيرد، و مى‌تواند آرام، ساكت، راحت و زيبا بسوى اهدافش برود؛ بهترين مسير براى اوست و بهتر است به آن ملتزم باشد. «فَاتَّبِعْهَا»؛ اما آن چيزى كه انسان را از این مسير، و بهترين تقدير، و كمكى كه همه‌ى كائنات براى او فراهم آورده، باز مى‌دارد و محروم مى‌كند؛ تبعیت از «أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ» است! «الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ» ديگرانى هستند كه اين درك را ندارند، و جهان را وارونه مى‌بينند؛ و به واسطه‌ی آنها (بصورت دوستى نادان) تمايلاتى نادرستْ پيوسته به انسان القا مى‌شود. جهانِ اطراف و جامعه‌اى كه او را به مسير غلط فرا مى‌خواند، و دوستانى كه به او مشورت‌هاى نادرست مى‌دهند. «أهْوَاء» تمايلات بى‌مبناى اين دوستان است که باعث می‌شود انسان از پيمودن شاه‌راهى كه پيش رويش گشوده شده، باز بماند، و سال‌ها در سرگردانى و اضطراب، در ميان كسانی كه درك درستى از اين عرصه ندارند، در حال پرسه زدن باشد؛ تا زمانی كه عقل و ظرفيت وجودى‌اش به مرتبه‌اى برسد كه درك پيدا كند، و بداند بهترين مسير، همان مسيرى است كه از ابتدا برايش گشوده شده است. خوشا به سعادت كسانى كه هر چه زودتر اين درك را پيدا مى‌كنند، و از شاه‌راهِ گشوده شده تبعيت مى‌كنند، و به مسير و مقصد خود مى‌رسند. #روزچهاردهم #رمضان۱۴۰۲ #محمدحسین‌قدوسی #درمکتب‌علامه‌طباطبایی 👁 «مدرسه معارف علامه طباطبایی» را دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستا | آپارات